حبس، زیر آوار تنهایی
بسیاری از زندانیان در سایه گمنامی، فشار مضاعفی را متحمل می‌شوند. حکومت به آن‌ها بیشتر فشار وارد کرده، حقوق‌شان را نقض می‌کند اما صدای آن‌ها کمتر شنیده می‌شود.
اطلاع‌رسانی وکلای مدافع و خانواده و سایر زندانیان می‌توانند در شنیده شدن صدای این زندانیان موثر باشد.
طرحی از رضا عقیلی
تقدیم به زندانیان گمنام
https://tavaana.org/fa/Cartoon_UnknownPrisoners
#زندانی_سیاسی #زندانیان_گمنام #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بسیاری از زندانیان در سایه گمنامی، فشار مضاعفی را متحمل می‌شوند. حکومت به آن‌ها بیشتر فشار وارد کرده، حقوق‌شان را نقض می‌کند اما صدای آن‌ها کمتر شنیده می‌شود.
اطلاع‌رسانی وکلای مدافع و خانواده و سایر زندانیان می‌توانند در شنیده شدن صدای این زندانیان موثر باشد.
طرحی از رضا عقیلی
تقدیم به زندانیان گمنام
https://tavaana.org/fa/Cartoon_UnknownPrisoners
#زندانی_سیاسی #زندانیان_گمنام #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊26👍4
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گفت‌وگوی استودیو پات با عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری و مدافع حقوق بشر و زندانی سیاسی سابق
آقای سلطانی در این گفت‌وگو توضیح می‌دهد که چرا امروز آزادی زندانیان سیاسی دیگر فقط خواست نخبگان نیست، بلکه به یک مطالبه ملی تبدیل شده است. او دلایل زیر را برمی‌شمارد:
🔹 «گسترش اینترنت، ماهواره و موبایل باعث شد که مردم دیگر مثل دهه شصت بی‌خبر نمانند از آنچه پشت پرده حکمرانی می‌گذرد.»
🔹 «رشد سطح تحصیلات، به‌ویژه حضور گسترده دختران و زنان در دانشگاه‌ها، باعث شده آگاهی عمومی نسبت به حقوق مردم افزایش پیدا کند.»
🔹 «شرایط اقتصادی جامعه، فقر و بیکاری، موجب شده کارگران، کشاورزان و کاسبان جزء هم به صحنه بیایند و به فعالان مدنی و سیاسی بپیوندند.»
او تأکید می‌کند که همین عوامل اجتماعی و اقتصادی باعث شد امروز «واژه‌ی زندانی سیاسی برای همه مردم بسیار آشنا باشد»، چرا که دیگر نه فقط دانشجویان و نخبگان، بلکه «فرزندان کارگران و کشاورزان هم زندانی سیاسی شده‌اند.»
آقای سلطانی به تعداد زیاد بازداشت‌شدگان خیزش‌های اخیر اجتماعی در ایران اشاره می‌کند و این موضوع را باعث آشنایی بیشتر مردم با مقوله زندانی سیاسی می‌داند.
سلطانی همچنین تفاوت بنیادین زندانیان سیاسی با زندانیان عادی را اینگونه بیان می‌کند:
🔹 «زندانی سیاسی جرمی مرتکب نشده، بلکه مسالمت‌آمیز حقوق مردم را مطالبه می‌کند. او به خاطر منافع شخصی به زندان نمی‌افتد، بلکه به خاطر دفاع از آزادی جامعه زندانی می‌شود.»
به باور او، مجموعه‌ی این تغییرات باعث شده که «آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی» امروز به یکی از مهم‌ترین خواسته‌های مردم ایران تبدیل شود.
مصاحبه کامل را اینجا ببینید:
https://youtu.be/b03fejRzWRM?si=rHwPR9vJesTvk_iQ
عبدالفتاح سلطانی عضو کانون مدافعان حقوق بشر و عضو سابق هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری است. او چندین سال در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده و از اشتغال به حرفه وکالت محروم شده است. آقای سلطانی فعال مدنی خوشنام و وکیل مدافع بسیاری از فعالان سیاسی به خصوص دانشجویان بود و به طور رایگان خدمات حقوقی ارائه می‌داد.
#نماد_مقاومت #زندانی_سیاسی #FreePoliticalPrisoners
#عبدالفتاح_سلطانی #یاری_مدنی_توانا
@studio_patt
@Tavaana_TavaanaTech
آقای سلطانی در این گفت‌وگو توضیح می‌دهد که چرا امروز آزادی زندانیان سیاسی دیگر فقط خواست نخبگان نیست، بلکه به یک مطالبه ملی تبدیل شده است. او دلایل زیر را برمی‌شمارد:
🔹 «گسترش اینترنت، ماهواره و موبایل باعث شد که مردم دیگر مثل دهه شصت بی‌خبر نمانند از آنچه پشت پرده حکمرانی می‌گذرد.»
🔹 «رشد سطح تحصیلات، به‌ویژه حضور گسترده دختران و زنان در دانشگاه‌ها، باعث شده آگاهی عمومی نسبت به حقوق مردم افزایش پیدا کند.»
🔹 «شرایط اقتصادی جامعه، فقر و بیکاری، موجب شده کارگران، کشاورزان و کاسبان جزء هم به صحنه بیایند و به فعالان مدنی و سیاسی بپیوندند.»
او تأکید می‌کند که همین عوامل اجتماعی و اقتصادی باعث شد امروز «واژه‌ی زندانی سیاسی برای همه مردم بسیار آشنا باشد»، چرا که دیگر نه فقط دانشجویان و نخبگان، بلکه «فرزندان کارگران و کشاورزان هم زندانی سیاسی شده‌اند.»
آقای سلطانی به تعداد زیاد بازداشت‌شدگان خیزش‌های اخیر اجتماعی در ایران اشاره می‌کند و این موضوع را باعث آشنایی بیشتر مردم با مقوله زندانی سیاسی می‌داند.
سلطانی همچنین تفاوت بنیادین زندانیان سیاسی با زندانیان عادی را اینگونه بیان می‌کند:
🔹 «زندانی سیاسی جرمی مرتکب نشده، بلکه مسالمت‌آمیز حقوق مردم را مطالبه می‌کند. او به خاطر منافع شخصی به زندان نمی‌افتد، بلکه به خاطر دفاع از آزادی جامعه زندانی می‌شود.»
به باور او، مجموعه‌ی این تغییرات باعث شده که «آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی» امروز به یکی از مهم‌ترین خواسته‌های مردم ایران تبدیل شود.
مصاحبه کامل را اینجا ببینید:
https://youtu.be/b03fejRzWRM?si=rHwPR9vJesTvk_iQ
عبدالفتاح سلطانی عضو کانون مدافعان حقوق بشر و عضو سابق هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری است. او چندین سال در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده و از اشتغال به حرفه وکالت محروم شده است. آقای سلطانی فعال مدنی خوشنام و وکیل مدافع بسیاری از فعالان سیاسی به خصوص دانشجویان بود و به طور رایگان خدمات حقوقی ارائه می‌داد.
#نماد_مقاومت #زندانی_سیاسی #FreePoliticalPrisoners
#عبدالفتاح_سلطانی #یاری_مدنی_توانا
@studio_patt
@Tavaana_TavaanaTech
👍21❤3
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
از پشت میله‌های زندان،۳: چه کسی حق گرفتن جان انسان را به حکومت می‌دهد؟
«اعدام یعنی از‌میان‌بردن مرز بین بودن و نبودن. قدمتی به تاریخ بشر دارد و انسان‌های بسیاری بدین گونه… به دست هم‌نوعان خود از صحنه روزگار محو شده‌اند. با گسترش تمدن و تلاش انسان جهت پایان‌دادن به این پدیده شوم و غیرمتمدنانه بیش از ۱۴۰ کشور جهان اعدام را یا لغو کرده‌اند یا در ده سال اخیر حکم اعدام در آن‌ها اجرا نشده. غم‌انگیز اینکه ایران نه تنها در میان این ۱۴۰ کشور نیست بلکه به تنهایی نیمی از کل اعدام‌های ثبت‌شده در جهان را به خود اختصاص داده غم‌انگیزتر اینکه امیدی به توقف و برچیده‌شدن چوبه‌های دار نیست اعدام به هردلیلی … فارغ از هر عنوانی که به یدک می‌کشد یک رویداد تلخ و ملال‌آور است چه کسی حق گرفتن جان انسان را به حکومت می‌دهد؟»
این بخشی از نامه حمزه سواری، زندانی سیاسی، از پشت میله‌های زندان است. حمزه سواری لفته، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، در این نامه با عنوان «مسیر غلط اعدام و تبعات آن» درباره تداوم صدور احکام اعدام در جمهوری اسلامی نوشته است.
در این ویدیو اجرا و روایت زیبا شیرازی، خواننده و ترانه‌سرا، را می‌بینید که بر اساس نامهای است حمزه سواری در مهرماه ۱۴۰۰ در زندان نوشته است.
سایت:
https://tavaana.org/letters_from_prison_savari/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=r3blRRBIIW4
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/ft0lde04cmc1
#یاری_مدنی_توانا
#دو_دهه_در_حبس
#نه_به_اعدام
#حمزه_سواری
#زندان
#زندانی
#اعدام
@Tavaana_TavaanaTech
«اعدام یعنی از‌میان‌بردن مرز بین بودن و نبودن. قدمتی به تاریخ بشر دارد و انسان‌های بسیاری بدین گونه… به دست هم‌نوعان خود از صحنه روزگار محو شده‌اند. با گسترش تمدن و تلاش انسان جهت پایان‌دادن به این پدیده شوم و غیرمتمدنانه بیش از ۱۴۰ کشور جهان اعدام را یا لغو کرده‌اند یا در ده سال اخیر حکم اعدام در آن‌ها اجرا نشده. غم‌انگیز اینکه ایران نه تنها در میان این ۱۴۰ کشور نیست بلکه به تنهایی نیمی از کل اعدام‌های ثبت‌شده در جهان را به خود اختصاص داده غم‌انگیزتر اینکه امیدی به توقف و برچیده‌شدن چوبه‌های دار نیست اعدام به هردلیلی … فارغ از هر عنوانی که به یدک می‌کشد یک رویداد تلخ و ملال‌آور است چه کسی حق گرفتن جان انسان را به حکومت می‌دهد؟»
این بخشی از نامه حمزه سواری، زندانی سیاسی، از پشت میله‌های زندان است. حمزه سواری لفته، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، در این نامه با عنوان «مسیر غلط اعدام و تبعات آن» درباره تداوم صدور احکام اعدام در جمهوری اسلامی نوشته است.
در این ویدیو اجرا و روایت زیبا شیرازی، خواننده و ترانه‌سرا، را می‌بینید که بر اساس نامهای است حمزه سواری در مهرماه ۱۴۰۰ در زندان نوشته است.
سایت:
https://tavaana.org/letters_from_prison_savari/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=r3blRRBIIW4
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/ft0lde04cmc1
#یاری_مدنی_توانا
#دو_دهه_در_حبس
#نه_به_اعدام
#حمزه_سواری
#زندان
#زندانی
#اعدام
@Tavaana_TavaanaTech
💔27❤2🕊1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 گفت‌وگو با عبدالله مؤمنی دربارهٔ ریشه‌های تولید زندانی سیاسی در ایران
در تازه‌ترین گفت‌وگوی رسانهٔ استودیو پات، عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، از تجربه‌های خود در سال‌های زندان و از ماهیت ساختار سیاسی جمهوری اسلامی سخن می‌گوید؛ ساختاری که به باور او، ذاتاً «تولیدکنندهٔ زندانی سیاسی» است.
مؤمنی در این گفت‌وگو تأکید می‌کند:
«مادامی که ما با یک نظام سیاسی مواجه‌ایم که خودش را پدیده‌ای مقدس می‌داند و حفظ خودش را اوج واجبات، هرگونه نقد و مخالفتی جرم تلقی می‌شود و عملاً تولید زندانی سیاسی ادامه دارد.»
او قانون «جرم سیاسی» مصوب سال ۱۳۹۵ را در عمل «قانون امنیتی‌سازی اعتراض» می‌نامد و می‌گوید این قانون نه برای حمایت از معترضان، بلکه برای انکار وجود جرم سیاسی و سرکوب مخالفان تدوین شده است.
به گفتهٔ مؤمنی، جامعهٔ ایران طی سال‌های اخیر به این جمع‌بندی رسیده که جمهوری اسلامی «نه توان اصلاح دارد و نه ارادهٔ پاسخ‌گویی»، و همین امر باعث شده زندانیان سیاسی به نمایندگان بخش آگاه و معترض جامعه بدل شوند.
او می‌افزاید:
«اگر وجود زندانی سیاسی را مسأله بدانیم، باید به ریشه‌ها و علت‌هایش بپردازیم؛ و ریشه، ساختار غیردموکراتیکی است که حق مخالفت را به رسمیت نمی‌شناسد.»
عبدالله مؤمنی در بخش دیگری از گفت‌وگو یادآور می‌شود که از دههٔ هفتاد به بعد، به‌ویژه پس از جنبش‌های دانشجویی و اعتراضات اجتماعی، «زندانی سیاسی دیگر یک چهرهٔ دور از مردم نیست، بلکه خودِ مردم است».
این گفت‌وگو بخشی از کمپین «نماد مقاومت» است که به بازخوانی تجربه‌های فعالان و زندانیان سیاسی در ایران می‌پردازد.
ویدیوی کامل را در کانال یوتیوب استودیو پات ببینید:
https://youtu.be/40PCjr85B3Y?si=nOv49n7Zvw1I9k5T
#عبدالله_مومنی #نماد_مقاومت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در تازه‌ترین گفت‌وگوی رسانهٔ استودیو پات، عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، از تجربه‌های خود در سال‌های زندان و از ماهیت ساختار سیاسی جمهوری اسلامی سخن می‌گوید؛ ساختاری که به باور او، ذاتاً «تولیدکنندهٔ زندانی سیاسی» است.
مؤمنی در این گفت‌وگو تأکید می‌کند:
«مادامی که ما با یک نظام سیاسی مواجه‌ایم که خودش را پدیده‌ای مقدس می‌داند و حفظ خودش را اوج واجبات، هرگونه نقد و مخالفتی جرم تلقی می‌شود و عملاً تولید زندانی سیاسی ادامه دارد.»
او قانون «جرم سیاسی» مصوب سال ۱۳۹۵ را در عمل «قانون امنیتی‌سازی اعتراض» می‌نامد و می‌گوید این قانون نه برای حمایت از معترضان، بلکه برای انکار وجود جرم سیاسی و سرکوب مخالفان تدوین شده است.
به گفتهٔ مؤمنی، جامعهٔ ایران طی سال‌های اخیر به این جمع‌بندی رسیده که جمهوری اسلامی «نه توان اصلاح دارد و نه ارادهٔ پاسخ‌گویی»، و همین امر باعث شده زندانیان سیاسی به نمایندگان بخش آگاه و معترض جامعه بدل شوند.
او می‌افزاید:
«اگر وجود زندانی سیاسی را مسأله بدانیم، باید به ریشه‌ها و علت‌هایش بپردازیم؛ و ریشه، ساختار غیردموکراتیکی است که حق مخالفت را به رسمیت نمی‌شناسد.»
عبدالله مؤمنی در بخش دیگری از گفت‌وگو یادآور می‌شود که از دههٔ هفتاد به بعد، به‌ویژه پس از جنبش‌های دانشجویی و اعتراضات اجتماعی، «زندانی سیاسی دیگر یک چهرهٔ دور از مردم نیست، بلکه خودِ مردم است».
این گفت‌وگو بخشی از کمپین «نماد مقاومت» است که به بازخوانی تجربه‌های فعالان و زندانیان سیاسی در ایران می‌پردازد.
ویدیوی کامل را در کانال یوتیوب استودیو پات ببینید:
https://youtu.be/40PCjr85B3Y?si=nOv49n7Zvw1I9k5T
#عبدالله_مومنی #نماد_مقاومت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍14❤2💯1
حسن ساعدی مثل ستار بهشتی زیر شکنجه کشته شد، نگذاریم صدایش خاموش شود
سه‌شنبه بازداشت، چهارشنبه تحویل پیکر!
حسن ساعدی را کُشتند. در سکوت. در سلول‌های اداره اطلاعات اهواز. اما او پیشتر کشته شده بود، در فقر و تبعیض در محله ملاثانی.
او یک فعال مدنی بود؛ مردی ۳۴ ساله از مردم ملاثانی، پدر دو دختر خردسال، که تنها «جرمش» عشق به زبان و فرهنگ عربی (زبان و فرهنگ مادری‌اش) و دفاع از کرامت انسانی بود.
او پیشتر نیز به دلیل فعالیت‌های فرهنگی‌اش چندین‌بار بازداشت شده بود.
او برادر علی ساعدی، فعال سیاسی و زندانی سابق اهوازی است که پس از تحمل ۱۳ سال زندان در زندان شیبان و کارون، از زندان آزاد شده و اینک ساکن آمریکاست.
سه‌شنبه بامداد بازداشت شد، و ظهر چهارشنبه خانواده‌اش را فراخواندند برای تحویل پیکر. گفتند «ایست قلبی»!!
او بیماری زمینه‌ای نداشت، جوان بود، در بازجویی چه بر سرش آوردند که کشته شد؟! جامعه مدنی، فعالان سیاسی، همه باید نسبت به این مرگ دلخراش واکنش نشان دهند و حکومت را پاسخگو کنند. دوربین‌های بازداشتگاه باید بررسی شود. متهم با هر اتهامی دارای حق و حقوقی است که باید محترم شمرده شود.
وقتی ستار بهشتی در سلول بازجویی جان داد، موجی از خشم و فریاد برخاست. روشنفکران، روزنامه‌نگاران، فعالان مدنی، نام او را فریاد کردند. حتی در میان نمایندگان مجلس رژیم هم افرادی واکنش نشان دادند!
هرچند هیچگاه حقیقت روشن نشد و عدالت تحقق پیدا نکرد.
و امروز... در اهواز، حسن ساعدی همان سرنوشت را یافت، و شایسته است که جامعه خاموش ننشیند. حسن ساعدی هموطن ماست.
بیایید نام حسن ساعدی را تکرار کنیم. نگذاریم هموطنان اهوازی ما در وطن احساس غربت کنند. بیایید برای حق او و خانواده‌اش بایستیم.
نگذاریم دادخواهی گزینشی و درد منطقه‌ای تقسیم شود.
مرگ زیر بازجویی، درد مشترک همه‌ی ماست. چه در تهران چه سنندج، که ارومیه، چه زاهدان و چه اهواز.
حسن ساعدی، همان ستار بهشتیِ اهواز بود. صدای مظلومیتش را بشنویم، وجدان‌مان هنوز فرصت شنیدن دارد.
سکوت ما، همدستی با ظلم و ظالم است.
حکومت برای آنکه کسی صدای مظلومیت حسن ساعدی نشود، شروع می‌کند به او اتهامات اثبات‌نشده‌ای را منتسب می‌کند، اتهاماتی که برای اعتراف به آن‌ها او را چنان شکنجه کردند که جان باخت! فریب بازی حکومت را نخوریم.
این نخستین بار نیست که یک زندانی زیر شکنجه به قتل می‌رسد، کاووس سیدامامی، فعال محیط‌زیست در بهمن ۱۳۹۶ در ایام بازداشت در زندان اوین کشته شد. سینا قنبری، سارو قهرمانی، وحید حیدری و کیانوش زندی، شماری از معترضانی بودند که در جریان اعتراضات سراسری دی ۱۳۹۶ بازداشت شدند و در اثر شکنجه در زندان جان باختند. ستار بهشتی، کارگر و وبلاگ‌نویس هم روز ۹ آبان ۱۳۹۱ به دست پلیس فتا بازداشت شد و زیر شکنجه جان باخت. زهرا کاظمی، خبرنگار و عکاس ایرانی-کانادایی در سال ۱۳۸۲ به‌دلیل عکس گرفتن از اعضای خانواده دانشجویان بازداشت شده در مقابل زندان اوین، بازداشت، شکنجه و در تهران کشته شد.
در اعتراضات موسوم به «جنبش سبز» در سال ۱۳۸۸ نیز شماری از معترضان بازداشت‌شده از جمله محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی و امیر جوادی‌فر، در بازداشتگاه کهریزک بر اثر شکنجه‌های شدید جان باختند.
زهرا بنی‌یعقوب، جواد روحی، ابراهیم ریگی، سپهر شیرانی، هیمن امان، ابراهیم لطف‌اللهی، مهران اکرمی، سعید امامی و محمود رخشانی و بسیاری از زندانیان به خصوص در دهه شصت، برخی دیگر از شهروندان جان باخته در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های جمهوری اسلامی هستند.
همانطور که در جریان خیزش زن، زندگی، آرادی، شعار می‌دادیم، بگوییم «از خوزستان تا تهران، جانم فدای ایران» و آن جوان عرب اهوازی را برادر خود بدانیم و برای دادخواهی‌اش بایستیم.
نامش را فریاد کنیم،
نه فقط برای او،
که برای خودمان — برای اینکه هنوز بتوانیم بگوییم انسانیم. بگوییم ایران برای همه ایرانیان است.
#حسن_ساعدی #اهواز #ستار_بهشتی #شکنجه #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانی_سیاسی #جامعه_مدنی #ایران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
سه‌شنبه بازداشت، چهارشنبه تحویل پیکر!
حسن ساعدی را کُشتند. در سکوت. در سلول‌های اداره اطلاعات اهواز. اما او پیشتر کشته شده بود، در فقر و تبعیض در محله ملاثانی.
او یک فعال مدنی بود؛ مردی ۳۴ ساله از مردم ملاثانی، پدر دو دختر خردسال، که تنها «جرمش» عشق به زبان و فرهنگ عربی (زبان و فرهنگ مادری‌اش) و دفاع از کرامت انسانی بود.
او پیشتر نیز به دلیل فعالیت‌های فرهنگی‌اش چندین‌بار بازداشت شده بود.
او برادر علی ساعدی، فعال سیاسی و زندانی سابق اهوازی است که پس از تحمل ۱۳ سال زندان در زندان شیبان و کارون، از زندان آزاد شده و اینک ساکن آمریکاست.
سه‌شنبه بامداد بازداشت شد، و ظهر چهارشنبه خانواده‌اش را فراخواندند برای تحویل پیکر. گفتند «ایست قلبی»!!
او بیماری زمینه‌ای نداشت، جوان بود، در بازجویی چه بر سرش آوردند که کشته شد؟! جامعه مدنی، فعالان سیاسی، همه باید نسبت به این مرگ دلخراش واکنش نشان دهند و حکومت را پاسخگو کنند. دوربین‌های بازداشتگاه باید بررسی شود. متهم با هر اتهامی دارای حق و حقوقی است که باید محترم شمرده شود.
وقتی ستار بهشتی در سلول بازجویی جان داد، موجی از خشم و فریاد برخاست. روشنفکران، روزنامه‌نگاران، فعالان مدنی، نام او را فریاد کردند. حتی در میان نمایندگان مجلس رژیم هم افرادی واکنش نشان دادند!
هرچند هیچگاه حقیقت روشن نشد و عدالت تحقق پیدا نکرد.
و امروز... در اهواز، حسن ساعدی همان سرنوشت را یافت، و شایسته است که جامعه خاموش ننشیند. حسن ساعدی هموطن ماست.
بیایید نام حسن ساعدی را تکرار کنیم. نگذاریم هموطنان اهوازی ما در وطن احساس غربت کنند. بیایید برای حق او و خانواده‌اش بایستیم.
نگذاریم دادخواهی گزینشی و درد منطقه‌ای تقسیم شود.
مرگ زیر بازجویی، درد مشترک همه‌ی ماست. چه در تهران چه سنندج، که ارومیه، چه زاهدان و چه اهواز.
حسن ساعدی، همان ستار بهشتیِ اهواز بود. صدای مظلومیتش را بشنویم، وجدان‌مان هنوز فرصت شنیدن دارد.
سکوت ما، همدستی با ظلم و ظالم است.
حکومت برای آنکه کسی صدای مظلومیت حسن ساعدی نشود، شروع می‌کند به او اتهامات اثبات‌نشده‌ای را منتسب می‌کند، اتهاماتی که برای اعتراف به آن‌ها او را چنان شکنجه کردند که جان باخت! فریب بازی حکومت را نخوریم.
این نخستین بار نیست که یک زندانی زیر شکنجه به قتل می‌رسد، کاووس سیدامامی، فعال محیط‌زیست در بهمن ۱۳۹۶ در ایام بازداشت در زندان اوین کشته شد. سینا قنبری، سارو قهرمانی، وحید حیدری و کیانوش زندی، شماری از معترضانی بودند که در جریان اعتراضات سراسری دی ۱۳۹۶ بازداشت شدند و در اثر شکنجه در زندان جان باختند. ستار بهشتی، کارگر و وبلاگ‌نویس هم روز ۹ آبان ۱۳۹۱ به دست پلیس فتا بازداشت شد و زیر شکنجه جان باخت. زهرا کاظمی، خبرنگار و عکاس ایرانی-کانادایی در سال ۱۳۸۲ به‌دلیل عکس گرفتن از اعضای خانواده دانشجویان بازداشت شده در مقابل زندان اوین، بازداشت، شکنجه و در تهران کشته شد.
در اعتراضات موسوم به «جنبش سبز» در سال ۱۳۸۸ نیز شماری از معترضان بازداشت‌شده از جمله محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی و امیر جوادی‌فر، در بازداشتگاه کهریزک بر اثر شکنجه‌های شدید جان باختند.
زهرا بنی‌یعقوب، جواد روحی، ابراهیم ریگی، سپهر شیرانی، هیمن امان، ابراهیم لطف‌اللهی، مهران اکرمی، سعید امامی و محمود رخشانی و بسیاری از زندانیان به خصوص در دهه شصت، برخی دیگر از شهروندان جان باخته در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های جمهوری اسلامی هستند.
همانطور که در جریان خیزش زن، زندگی، آرادی، شعار می‌دادیم، بگوییم «از خوزستان تا تهران، جانم فدای ایران» و آن جوان عرب اهوازی را برادر خود بدانیم و برای دادخواهی‌اش بایستیم.
نامش را فریاد کنیم،
نه فقط برای او،
که برای خودمان — برای اینکه هنوز بتوانیم بگوییم انسانیم. بگوییم ایران برای همه ایرانیان است.
#حسن_ساعدی #اهواز #ستار_بهشتی #شکنجه #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانی_سیاسی #جامعه_مدنی #ایران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔51❤10👍5
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
کارگزاران زندان: مسئول کار خویش یا مامور و معذور؟
ساختار قدرت در کشورهایی که از اصول حاکمیت قانون و آزادی پیروی نمی‌کنند، به گونه‌ای است که نه تنها شهروندان عادی تحت فشار سران رژیم برای تبعیت از خواسته‌های آنان و سکوت در برابر فشارهای تحمیلی هستند بلکه این فشار به کارمندان رده‌های متفاوت از دستگاه‌های حکومتی نیز وارد می‌شود.
اما عملکرد کارگزاران زندان بر اساس اصول اخلاقی ست یا «مامور و معذور»؟
سایت:
https://tavaana.org/jail-authorities/
کست‌باکس:
https://castbox.fm/vb/727332068
نسخه نوشتاری:
https://tavaana.org/prison-authorities/
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#شکنجه
#زندان
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
ساختار قدرت در کشورهایی که از اصول حاکمیت قانون و آزادی پیروی نمی‌کنند، به گونه‌ای است که نه تنها شهروندان عادی تحت فشار سران رژیم برای تبعیت از خواسته‌های آنان و سکوت در برابر فشارهای تحمیلی هستند بلکه این فشار به کارمندان رده‌های متفاوت از دستگاه‌های حکومتی نیز وارد می‌شود.
اما عملکرد کارگزاران زندان بر اساس اصول اخلاقی ست یا «مامور و معذور»؟
سایت:
https://tavaana.org/jail-authorities/
کست‌باکس:
https://castbox.fm/vb/727332068
نسخه نوشتاری:
https://tavaana.org/prison-authorities/
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#شکنجه
#زندان
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
❤6🕊2
فراتر از خویش؛ تأملی در معنای انسان در روزگار استبداد
پیام همراهان
در روان‌شناسی انسان‌گرا، آبراهام مزلو از «خود شکوفایی» سخن گفت؛
مرحله‌ای که انسان استعدادهای درونی خود را شکوفا می‌کند
و به آنچه می‌تواند باشد، بدل می‌شود.
اما در جهان رنج و نابرابری، در زیست مردمان دربند،
مرتبه‌ای والاتر از شکوفایی پدیدار می‌شود؛
چیزی که ویکتور فرانکل آن را از خود فراروی (Self-Transcendence) می‌نامد—
لحظه‌ای که انسان از مرز خویش می‌گذرد و برای معنا می‌زید.
از خود فراروی یعنی دل سپردن به امری فراتر از امنیت و آسایش شخصی؛
یعنی ترجیح حقیقت بر مصلحت، عدالت بر بقا، و معنا بر ترس.
انسانِ فرارونده، تنها در پی کامیابی نیست؛ در پی معناست.
او خطر می‌کند، نه برای سود،
بلکه برای معنا بخشیدن به بودن خود.
کنشگران مدنی در ایران، چهره‌های روشن این فراروی‌اند.
آنان که در برابر نظامی استبدادی ایستاده‌اند،
و بهای آزادگی‌شان زندان، تبعید، یا خاموشی بوده است.
آنان که به جای «نجات خویش»، وجدان جامعه شدند.
در روزگاری که سکوت، ضامن بقاست، آنان سخن گفتند؛
در زمانی که بی‌تفاوتی، عادت شده، آنان مسئول ماندند.
آنان از مرز فردیت گذشته‌اند تا صدای جمع شوند.
از آرامش چشم پوشیده‌اند تا عدالت بیدار بماند.
در وجودشان شجاعت اخلاقی با عشق به حقیقت درآمیخته است.
آنان زنده‌اند تا یادمان آورند:
انسان بودن یعنی فراتر رفتن از خویش.
اگر خود شکوفایی، اوج رشد فردی است،
از خود فراروی، اوج انسان بودن است.
زیرا تنها در فراروی از خویش است که انسان،
به معنا، به دیگری، و به آزادی پیوند می‌خورد.
✨
این یادداشت را
به همه‌ی زندانیان سیاسیِ شریف
که در بندِ ضحاکِ زمانه گرفتارند،
با احترام، مهر و امید تقدیم میکنم.
#استبداد #زندانی_سیاسی #شهامت_مدنی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پیام همراهان
در روان‌شناسی انسان‌گرا، آبراهام مزلو از «خود شکوفایی» سخن گفت؛
مرحله‌ای که انسان استعدادهای درونی خود را شکوفا می‌کند
و به آنچه می‌تواند باشد، بدل می‌شود.
اما در جهان رنج و نابرابری، در زیست مردمان دربند،
مرتبه‌ای والاتر از شکوفایی پدیدار می‌شود؛
چیزی که ویکتور فرانکل آن را از خود فراروی (Self-Transcendence) می‌نامد—
لحظه‌ای که انسان از مرز خویش می‌گذرد و برای معنا می‌زید.
از خود فراروی یعنی دل سپردن به امری فراتر از امنیت و آسایش شخصی؛
یعنی ترجیح حقیقت بر مصلحت، عدالت بر بقا، و معنا بر ترس.
انسانِ فرارونده، تنها در پی کامیابی نیست؛ در پی معناست.
او خطر می‌کند، نه برای سود،
بلکه برای معنا بخشیدن به بودن خود.
کنشگران مدنی در ایران، چهره‌های روشن این فراروی‌اند.
آنان که در برابر نظامی استبدادی ایستاده‌اند،
و بهای آزادگی‌شان زندان، تبعید، یا خاموشی بوده است.
آنان که به جای «نجات خویش»، وجدان جامعه شدند.
در روزگاری که سکوت، ضامن بقاست، آنان سخن گفتند؛
در زمانی که بی‌تفاوتی، عادت شده، آنان مسئول ماندند.
آنان از مرز فردیت گذشته‌اند تا صدای جمع شوند.
از آرامش چشم پوشیده‌اند تا عدالت بیدار بماند.
در وجودشان شجاعت اخلاقی با عشق به حقیقت درآمیخته است.
آنان زنده‌اند تا یادمان آورند:
انسان بودن یعنی فراتر رفتن از خویش.
اگر خود شکوفایی، اوج رشد فردی است،
از خود فراروی، اوج انسان بودن است.
زیرا تنها در فراروی از خویش است که انسان،
به معنا، به دیگری، و به آزادی پیوند می‌خورد.
✨
این یادداشت را
به همه‌ی زندانیان سیاسیِ شریف
که در بندِ ضحاکِ زمانه گرفتارند،
با احترام، مهر و امید تقدیم میکنم.
#استبداد #زندانی_سیاسی #شهامت_مدنی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊17❤6
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
بعد از ۳۵ روز از بستری محمدباقر بختیار در بیمارستان، درمان او همچنان ادامه دارد
او در دیدار همرزمانش در جنگ، شرایطش را بازگو می‌کند.
محمدباقر بختیار، زندانی سیاسی و جانباز جنگ نزدیک به ۷۰ ساله، ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ در زندان دچار عارضه قلبی شد و پس از انتقال به بیمارستان طالقانی، به دلیل تزریق داروی ممنوعه دچار واکنش شدید جسمی و تاول‌زدگی گسترده شد؛ در حالی که حساسیت دارویی او در پرونده ثبت شده و خود نیز هشدار داده بود.
مأموران قصد داشتند او را با وجود وضعیت حاد و تنها یک ماه مانده به پایان محکومیت، با دستبند و پابند به زندان بازگردانند.
از ۱۸ شهریور، با تشدید بیماری و احتمال ابتلا به سندروم استیون جانسون، بهداری زندان دستور اعزام فوری صادر کرد، اما کارشکنی رئیس زندان و قاضی ناظر مانع انتقال به بیمارستان‌های تخصصی شد.
چهار روز بعد او دوباره به بیمارستان طالقانی منتقل گردید، اما به دلیل وخامت شرایط از پذیرش وی خودداری شد و بدون درمان به زندان بازگردانده شد و با اعتراض زندانیان و تحصن آن‌ها بالاخره به بیمارستان منتقل شد.
لازم به ذکر است که اگرچه محکومیت آقای بختیار روز ۱۳ مهرماه به پایان می‌رسید، اما به دلیل وخامت جسمانی ناشی از عوارض شیمیایی جنگ و آسیب‌های دوران زندان، در حالی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بود، برای او مرخصی استعلاجی متصل به آزادی صادر شد.
#محمدباقر_بختیار #حق_درمان #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او در دیدار همرزمانش در جنگ، شرایطش را بازگو می‌کند.
محمدباقر بختیار، زندانی سیاسی و جانباز جنگ نزدیک به ۷۰ ساله، ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ در زندان دچار عارضه قلبی شد و پس از انتقال به بیمارستان طالقانی، به دلیل تزریق داروی ممنوعه دچار واکنش شدید جسمی و تاول‌زدگی گسترده شد؛ در حالی که حساسیت دارویی او در پرونده ثبت شده و خود نیز هشدار داده بود.
مأموران قصد داشتند او را با وجود وضعیت حاد و تنها یک ماه مانده به پایان محکومیت، با دستبند و پابند به زندان بازگردانند.
از ۱۸ شهریور، با تشدید بیماری و احتمال ابتلا به سندروم استیون جانسون، بهداری زندان دستور اعزام فوری صادر کرد، اما کارشکنی رئیس زندان و قاضی ناظر مانع انتقال به بیمارستان‌های تخصصی شد.
چهار روز بعد او دوباره به بیمارستان طالقانی منتقل گردید، اما به دلیل وخامت شرایط از پذیرش وی خودداری شد و بدون درمان به زندان بازگردانده شد و با اعتراض زندانیان و تحصن آن‌ها بالاخره به بیمارستان منتقل شد.
لازم به ذکر است که اگرچه محکومیت آقای بختیار روز ۱۳ مهرماه به پایان می‌رسید، اما به دلیل وخامت جسمانی ناشی از عوارض شیمیایی جنگ و آسیب‌های دوران زندان، در حالی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بود، برای او مرخصی استعلاجی متصل به آزادی صادر شد.
#محمدباقر_بختیار #حق_درمان #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔25🕊4❤1
الزام مصطفی محمدحسن به بازگشت به زندان، با وجود رتبه ۷ کارشناسی ارشد و ثبت‌نام در دانشگاه صنعتی شریف
از زندان اوین با وکیل مصطفی محمدحسن تماس گرفته‌اند و گفته‌اند که او باید سریع‌تر به زندان بازگردد وگرنه وثیقه او به اجرا گذاشته می‌شود. این خبر را او در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرده‌است:
«از زندان اوین با وکیلم آقای احمدیان تماس گرفتند که به بنده اعلام کنه باید هرچه سریع‌تر به زندان برگردم.
دلم برای دختر کوچک و شیرینم تنگ میشه برای همسر مهربانم و دوستان و خانواده گرامیم.
گروه فلسفه علم شریف گفتن همه جور باهات همکاری می‌کنیم.
اما #نور_بر_تاریکی_پیروز_است »
مصطفی محمدحسن، زندانی سیاسی و رتبه ۷ کنکور سراسری کارشناسی ارشد امسال که از دانشگاه صنعتی شریف پذیرش گرفته، پس از مرخصی موقت برای طی مراحل ثبت‌نام با مانع‌تراشی تازه‌‌ی قضایی روبه‌رو شده است. او پدر یک کودک خردسال است و غیبتش تبعات معیشتی و عاطفی جدی برای خانواده به‌همراه دارد.
این در حالی است که اعاده‌‌ی دادرسی سوم پروندهی وی در خرداد ۱۴۰۴ توسط شعبه‌ٔ ۳۹ دیوان عالی کشور پذیرفته و برای رسیدگی به شعبه‌‌ی ۲۱ دادگاه تجدیدنظر انقلاب ارجاع شد؛ اما این شعبه به‌جای ورود ماهوی، با ایراد نسبت به «سرعت پذیرش اعاده‌‌ی سوم» پرونده را با عنوان «رفع ابهام» به دیوان بازگرداند و روندِ قانونی بررسی را متوقف کرد.
لازم به ذکر است، اکثر مستندات پرونده، مربوط به فعالیت‌های مجازی و توییت‌های مرتبط با اعتراضات قیام مهسا است؛ در حالی‌که مطابق عفو عمومی ۱۴۰۱ این موارد باید از درجه‌ٔ اعتبار ساقط می‌شدند. با این وجود، نهادهای قضایی همچنان بر همان مستندات تکیه کرده و از رسیدگی عادلانه جلوگیری کرده‌اند.
همزمان، پس از اطلاع دستگاه قضایی از اقدام برای ثبت‌نام، به وکیل اعلام شده که در صورت عدم بازگشت فوری به زندان، وثیقه به اجرا گذاشته می‌شود؛ تصمیمی که عملاً امکان ادامه‌ٔ تحصیل در دانشگاه صنعتی شریف را سلب می‌کند و با حق بنیادین آموزش در تعارض است.
افزون بر این، تداوم بازداشت دانشجویانی چون مصطفی محمدحسن و ضیا نبوی، ادعای مطرح‌شده از سوی برخی مقام‌های دولتی مبنی بر «نبود هیچ دانشجویی در زندان» را بی‌اعتبار می‌سازد. در نتیجه، نه‌تنها شایستگی علمی و تلاش چشمگیر این زندانی سیاسی نادیده گرفته شده، بلکه نقش او به‌عنوان پدر یک کودک خردسال نیز کاملاً نادیده مانده است؛ وضعیتی که پیامدهای انسانی، اجتماعی و آموزشی سنگینی به‌جا می‌گذارد.
#مصطفی_محمد_حسن #مصطفی_محمدحسن #حق_تحصیل #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
از زندان اوین با وکیل مصطفی محمدحسن تماس گرفته‌اند و گفته‌اند که او باید سریع‌تر به زندان بازگردد وگرنه وثیقه او به اجرا گذاشته می‌شود. این خبر را او در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرده‌است:
«از زندان اوین با وکیلم آقای احمدیان تماس گرفتند که به بنده اعلام کنه باید هرچه سریع‌تر به زندان برگردم.
دلم برای دختر کوچک و شیرینم تنگ میشه برای همسر مهربانم و دوستان و خانواده گرامیم.
گروه فلسفه علم شریف گفتن همه جور باهات همکاری می‌کنیم.
اما #نور_بر_تاریکی_پیروز_است »
مصطفی محمدحسن، زندانی سیاسی و رتبه ۷ کنکور سراسری کارشناسی ارشد امسال که از دانشگاه صنعتی شریف پذیرش گرفته، پس از مرخصی موقت برای طی مراحل ثبت‌نام با مانع‌تراشی تازه‌‌ی قضایی روبه‌رو شده است. او پدر یک کودک خردسال است و غیبتش تبعات معیشتی و عاطفی جدی برای خانواده به‌همراه دارد.
این در حالی است که اعاده‌‌ی دادرسی سوم پروندهی وی در خرداد ۱۴۰۴ توسط شعبه‌ٔ ۳۹ دیوان عالی کشور پذیرفته و برای رسیدگی به شعبه‌‌ی ۲۱ دادگاه تجدیدنظر انقلاب ارجاع شد؛ اما این شعبه به‌جای ورود ماهوی، با ایراد نسبت به «سرعت پذیرش اعاده‌‌ی سوم» پرونده را با عنوان «رفع ابهام» به دیوان بازگرداند و روندِ قانونی بررسی را متوقف کرد.
لازم به ذکر است، اکثر مستندات پرونده، مربوط به فعالیت‌های مجازی و توییت‌های مرتبط با اعتراضات قیام مهسا است؛ در حالی‌که مطابق عفو عمومی ۱۴۰۱ این موارد باید از درجه‌ٔ اعتبار ساقط می‌شدند. با این وجود، نهادهای قضایی همچنان بر همان مستندات تکیه کرده و از رسیدگی عادلانه جلوگیری کرده‌اند.
همزمان، پس از اطلاع دستگاه قضایی از اقدام برای ثبت‌نام، به وکیل اعلام شده که در صورت عدم بازگشت فوری به زندان، وثیقه به اجرا گذاشته می‌شود؛ تصمیمی که عملاً امکان ادامه‌ٔ تحصیل در دانشگاه صنعتی شریف را سلب می‌کند و با حق بنیادین آموزش در تعارض است.
افزون بر این، تداوم بازداشت دانشجویانی چون مصطفی محمدحسن و ضیا نبوی، ادعای مطرح‌شده از سوی برخی مقام‌های دولتی مبنی بر «نبود هیچ دانشجویی در زندان» را بی‌اعتبار می‌سازد. در نتیجه، نه‌تنها شایستگی علمی و تلاش چشمگیر این زندانی سیاسی نادیده گرفته شده، بلکه نقش او به‌عنوان پدر یک کودک خردسال نیز کاملاً نادیده مانده است؛ وضعیتی که پیامدهای انسانی، اجتماعی و آموزشی سنگینی به‌جا می‌گذارد.
#مصطفی_محمد_حسن #مصطفی_محمدحسن #حق_تحصیل #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔16👍6❤2🕊1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل، در سفری به مشهد به همراه فرزانه ناظران‌پور و عالیه مطلب‌زاده، فعالین حقوق زنان، برای ادای احترام به زندانیان سیاسی، عقیدتی و محکومان به اعدام مقابل زندان وکیل‌آباد حاضر شد. او در این سفر با خانواده‌های زندانیان و وکلای مدافع حقوق بشر دیدار کرد و از مادر عباس واحدیان‌شاهرودی، زندانی سیاسی نیز یاد کرد که اندکی پس از دیدارشان درگذشت.
خانم محمدی ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«حضور در مقابل زندان وکیل آباد مشهد
برای یاد و ادای احترام به زندانیان سیاسی و عقیدتی، زندانیان کمتر شناخته شده و محکومان به اعدام محبوس در وکیل‌آباد مشهد به اتفاق فرزانه ناظران‌پور و عالیه مطلب‌زاده عازم سفر شدیم.
دیدار با برخی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و وکلایی که به دلیل تلاش برای احقاق حقوق زندانیان و تحقق حقوق بشر، خود نیز روانه زندان وکیل‌آباد مشهد شده و پس از تحمل حبس آزاد شده‌اند، بخشی از این سفر بود.
در این دیدار با خانم مالکی‌فر همسر هاشم خواستار و به اتفاق عالیه مطلب‌زاده و فرزانه ناظران‌پور تا پشت دیوار زندان رفتیم.
دیدار کوتاهی با مادر عباس واحدیان شاهرودی داشتیم که متاسفانه پس از یک هفته از این دیدار، خبر درگذشت او را شنیدیم. مادر بدون آخرین دیدار چشم انتظار، چشم از جهان فروبست.
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی در سراسر ایران
برای لغو اعدام
برای خانواده‌های صبور و مقاوم زندانیان سیاسی و عقیدتی
برای وکلای شجاع مدافع حقوق بشر
نرگس محمدی
۳ آبان ۱۴۰۴ »
#نرگس_محمدی #زندان_وکیل_آباد_مشهد #زندانی_سیاسی_آزاد_بایدگردد #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
خانم محمدی ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«حضور در مقابل زندان وکیل آباد مشهد
برای یاد و ادای احترام به زندانیان سیاسی و عقیدتی، زندانیان کمتر شناخته شده و محکومان به اعدام محبوس در وکیل‌آباد مشهد به اتفاق فرزانه ناظران‌پور و عالیه مطلب‌زاده عازم سفر شدیم.
دیدار با برخی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و وکلایی که به دلیل تلاش برای احقاق حقوق زندانیان و تحقق حقوق بشر، خود نیز روانه زندان وکیل‌آباد مشهد شده و پس از تحمل حبس آزاد شده‌اند، بخشی از این سفر بود.
در این دیدار با خانم مالکی‌فر همسر هاشم خواستار و به اتفاق عالیه مطلب‌زاده و فرزانه ناظران‌پور تا پشت دیوار زندان رفتیم.
دیدار کوتاهی با مادر عباس واحدیان شاهرودی داشتیم که متاسفانه پس از یک هفته از این دیدار، خبر درگذشت او را شنیدیم. مادر بدون آخرین دیدار چشم انتظار، چشم از جهان فروبست.
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی در سراسر ایران
برای لغو اعدام
برای خانواده‌های صبور و مقاوم زندانیان سیاسی و عقیدتی
برای وکلای شجاع مدافع حقوق بشر
نرگس محمدی
۳ آبان ۱۴۰۴ »
#نرگس_محمدی #زندان_وکیل_آباد_مشهد #زندانی_سیاسی_آزاد_بایدگردد #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👎31❤28🕊5👍1
کامران حکمتی، یهودی دو تابعیتی و مبتلا به سرطان؛ گروگان تازه جمهوری اسلامی در اوین
در طی جنگ ۱۲ روزه، جمهوری اسلامی هموطنان بسیاری را بازداشت کرد، از جمله افراد بازداشت شده چندین شهروند دو تابعیتی بودند، یکی از آن‌ها کامران (یهودا) حکمتی است.
آقای کامران حکمتی که حدود ۷۰ سال سن دارد، به‌دنبال ورود به ایران برای دیدار با بستگان خود، همزمان با جنگ ۱۲ روزه در ایران بازداشت شده است.
کامران (یهودا) حکمتی یک جواهرساز یهودی ایرانی-آمریکایی است که در دهه هفتاد زندگی خود به سر می‌برد. پروفایل لینکدین او نشان می‌دهد که او مدیر و مدیرعامل ون گوگ کوتور و مدیرعامل و رئیس شرکت کامیکو است. پروفایل او همچنین دارای مدرک لیسانس در رشته تجارت و فلسفه از کالج باروک و مدرک نامشخصی در رشته دین‌شناسی تطبیقی، فلسفه و مطالعات دینی از دانشگاه نیویورک است.
آقای حکمتی به عنوان یک شهروند یهودی، همواره جزو مدعوین به سخنرانی‌های روسای جمهور (جمهوری اسلامی) در سازمان ملل بوده است.
خبرگزاری فعالان حقوق بشر (هرانا) پیشتر گزارش داده بود که حکمتی یکی از دو یهودی ایرانی-آمریکایی است که توسط رژیم به ظن جاسوسی برای اسرائیل گروگان گرفته شده است. طبق گزارش رسیده به آموزشکده توانا، آقای حکمتی در سال ۱۳۹۰ سفری به کشور اسرائیل داشته و همین امر برای مقامات امنیتی جمهوری اسلامی حساسیت برانگیز. شده است.
آقای حکمتی در ماه‌های ابتدایی بازداشت در یکی از خانه‌های امن وزارت اطلاعات نگهداری می‌شد. او همزمان با انتقال زندانیان سیاسی از زندان تهران بزرگ به زندان اوین در اواسط مرداد ماه ۱۴۰۴ ابتدا به سالن یک بند هفت زندان اوین و سپس به سالن سه این بند منتقل شد.
طبق گزارش دریافتی غیر از ایشان سه شهروند یهودی دیگر (پدرام یعقوبی، نجات گل شیرازی و پسرش) در این بند محبوس هستند که همگی در جریان جنگ ۱۲ روزه بازداشت شده‌اند. اتهام همگی آن‌ها داشتن سابقه سفر به اسرائیل بوده است.
طبق گزارش دریافتی کامران حکمتی به ۴ سال و
پدرام یعقوبی به ۲.۵ سال حبس محکوم شده‌اند.
آقای حکمتی و آقای یعقوبی مشمول عفو معیاری شدند، یعنی سه پنجم از باقی‌مانده حکمشان بخشیده شده است.
آقای کامران حکمتی در حالی دوران حبس خود را در زندان اوین می‌گذراند که مبتلا به بیماری «سرطان مثانه» است و نیاز به درمان و جراحی دارد، اما مقامات زندان در رسیدگی درمانی به او تعلل کرده و هنوز او را برای معاینه پزشک قانونی اعزامش نکرده‌اند.
این در حالی است که این بیماری اساسا جزو بیماری‌هایی هست که باید مشمول «عدم تحمل حبس کیفر» شود و در صورت تایید پزشکی قانونی ایشان باید فورا آزاد شده و تحت درمان قرار گیرند.
#کامران_حکمتی #زندانی_دوتابعیتی #یهودا_حکمتی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در طی جنگ ۱۲ روزه، جمهوری اسلامی هموطنان بسیاری را بازداشت کرد، از جمله افراد بازداشت شده چندین شهروند دو تابعیتی بودند، یکی از آن‌ها کامران (یهودا) حکمتی است.
آقای کامران حکمتی که حدود ۷۰ سال سن دارد، به‌دنبال ورود به ایران برای دیدار با بستگان خود، همزمان با جنگ ۱۲ روزه در ایران بازداشت شده است.
کامران (یهودا) حکمتی یک جواهرساز یهودی ایرانی-آمریکایی است که در دهه هفتاد زندگی خود به سر می‌برد. پروفایل لینکدین او نشان می‌دهد که او مدیر و مدیرعامل ون گوگ کوتور و مدیرعامل و رئیس شرکت کامیکو است. پروفایل او همچنین دارای مدرک لیسانس در رشته تجارت و فلسفه از کالج باروک و مدرک نامشخصی در رشته دین‌شناسی تطبیقی، فلسفه و مطالعات دینی از دانشگاه نیویورک است.
آقای حکمتی به عنوان یک شهروند یهودی، همواره جزو مدعوین به سخنرانی‌های روسای جمهور (جمهوری اسلامی) در سازمان ملل بوده است.
خبرگزاری فعالان حقوق بشر (هرانا) پیشتر گزارش داده بود که حکمتی یکی از دو یهودی ایرانی-آمریکایی است که توسط رژیم به ظن جاسوسی برای اسرائیل گروگان گرفته شده است. طبق گزارش رسیده به آموزشکده توانا، آقای حکمتی در سال ۱۳۹۰ سفری به کشور اسرائیل داشته و همین امر برای مقامات امنیتی جمهوری اسلامی حساسیت برانگیز. شده است.
آقای حکمتی در ماه‌های ابتدایی بازداشت در یکی از خانه‌های امن وزارت اطلاعات نگهداری می‌شد. او همزمان با انتقال زندانیان سیاسی از زندان تهران بزرگ به زندان اوین در اواسط مرداد ماه ۱۴۰۴ ابتدا به سالن یک بند هفت زندان اوین و سپس به سالن سه این بند منتقل شد.
طبق گزارش دریافتی غیر از ایشان سه شهروند یهودی دیگر (پدرام یعقوبی، نجات گل شیرازی و پسرش) در این بند محبوس هستند که همگی در جریان جنگ ۱۲ روزه بازداشت شده‌اند. اتهام همگی آن‌ها داشتن سابقه سفر به اسرائیل بوده است.
طبق گزارش دریافتی کامران حکمتی به ۴ سال و
پدرام یعقوبی به ۲.۵ سال حبس محکوم شده‌اند.
آقای حکمتی و آقای یعقوبی مشمول عفو معیاری شدند، یعنی سه پنجم از باقی‌مانده حکمشان بخشیده شده است.
آقای کامران حکمتی در حالی دوران حبس خود را در زندان اوین می‌گذراند که مبتلا به بیماری «سرطان مثانه» است و نیاز به درمان و جراحی دارد، اما مقامات زندان در رسیدگی درمانی به او تعلل کرده و هنوز او را برای معاینه پزشک قانونی اعزامش نکرده‌اند.
این در حالی است که این بیماری اساسا جزو بیماری‌هایی هست که باید مشمول «عدم تحمل حبس کیفر» شود و در صورت تایید پزشکی قانونی ایشان باید فورا آزاد شده و تحت درمان قرار گیرند.
#کامران_حکمتی #زندانی_دوتابعیتی #یهودا_حکمتی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔13🕊6❤1
عباس شنبه‌زاده، برادر زندانی سیاسی حسین شنبه‌زاده، در پیامی در شبکه اکس، توییتر سابق، خبر از ملاقات مادرشان با حسین منتشر کرد.
به گفته عباس شنبه‌زاده، قریب به ۷ ماه بوده که حسین ملاقاتی نداشته است. متن توییت ایشان:
«مادرم صبحِ امروز برادرم حسین شنبه‌زاده رو در زندان اوین ملاقات کرد.
این اولین قرار ملاقات حسین بعد از قریب به هفت ماه بود.»
بیش از یک سال از حبس دومِ حسین می‌گذرد. او به ۱۵ سال حبس محکوم شده است، که سه سال و نیم‌ش قابل اجرا است.
اتهامات واهی‌ای که به او منتسب کرده‌اند، «توهین به رهبری» و «تبلیغ علیه نظام» است، البته او خودش را زندانیِ نقطه می‌داند، نقطه‌ای که پای یکی از پست‌های اکانت خامنه‌ای گذاشت و چندین برابر پستِ اصلی لایک شد.
#حسین_شنبه‌زاده #زندانی_نقطه #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به گفته عباس شنبه‌زاده، قریب به ۷ ماه بوده که حسین ملاقاتی نداشته است. متن توییت ایشان:
«مادرم صبحِ امروز برادرم حسین شنبه‌زاده رو در زندان اوین ملاقات کرد.
این اولین قرار ملاقات حسین بعد از قریب به هفت ماه بود.»
بیش از یک سال از حبس دومِ حسین می‌گذرد. او به ۱۵ سال حبس محکوم شده است، که سه سال و نیم‌ش قابل اجرا است.
اتهامات واهی‌ای که به او منتسب کرده‌اند، «توهین به رهبری» و «تبلیغ علیه نظام» است، البته او خودش را زندانیِ نقطه می‌داند، نقطه‌ای که پای یکی از پست‌های اکانت خامنه‌ای گذاشت و چندین برابر پستِ اصلی لایک شد.
#حسین_شنبه‌زاده #زندانی_نقطه #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤28
زرتشت احمدی راغب؛ نماد انسانیت و مبارزه با دیکتاتوری و اعدام
✍️ رضا محمدحسینی
زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی و زندانی سیاسی، در نهمین روز اعتصاب غذای خود در زندان قزل‌حصار به‌سر می‌برد. زرتشت احمدی راغب از جمله کنشگران مدنی شناخته‌شده در ایران است که به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود بارها بازداشت و زندانی شده است. وی پیشتر آتش‌نشان شهرداری شهریار بود و پس از ۱۷ سال خدمت، به دلیل اعتراض به بی‌عدالتی و فعالیت‌های مدنی از کار اخراج شد. در سال ۱۳۹۸ از امضاکنندگان بیانیه‌ی موسوم به «بیانیه‌ی ۱۴ نفر» بود که در آن، امضاکنندگان خواستار کناره‌گیری علی خامنه‌ای از قدرت و گذار از نظام جمهوری اسلامی شدند.
زرتشت در سال‌های اخیر بارها در زندان‌های مختلف از جمله اوین، تهران بزرگ، رجایی‌شهر و قزل‌حصار محبوس بوده است. مأموران قرارگاه ثارالله او را در مقابل مجلس شورای اسلامی بازداشت کردند و با اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به زندان فرستادند.
در سال گذشته، پس از ارائه‌ی درخواست آزادی مشروط، دو پروندهی مختومه‌ی پیشین او مجدداً فعال شد. نخست در دادسرای شهریار، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به دلیل در دست داشتن پلاکارد «نه به اعدام» در خارج از زندان، و پرونده‌ای در زندان رجایی‌شهر که قبلاً مختومه اعلام شده بود. در ادامه، با شکایت رئیس زندان قزل‌حصار و نهاد حفاظت اطلاعات، پروندهی جدیدی علیه او تشکیل شد. بر اساس حکم قاضی آصف‌الحسینی، وی به اتهام انتشار فایل صوتی از داخل زندان به یک سال حبس تعزیری و دو سال تبعید محکوم شد. در حال حاضر زرتشت در حال گذراندن سال دوم همین حکم است. درخواست ادغام احکام او که چندین ماه پیش ارائه شده، تاکنون بدون پاسخ مانده است؛ در صورت تأیید، وی می‌تواند آزاد شود.
در بهمن ۱۴۰۲، به دنبال اعتراض جمعی در بند چهار زندان قزل‌حصار، من، زرتشت احمدی راغب و آرشام رضایی از تاریخ ۱۷ تا ۲۲ بهمن اقدام به اعتراض و تحصن کردیم. هدف این حرکت، اعتراض به احکام اعدام و سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی حاکمیت بود. مأموران زندان دستور انتقال ما به سلول انفرادی را صادر کردند، اما با مقاومت ما مواجه شدند. در جریان این اعتراض، پرچم‌های نصب‌شده در راهروی بند پایین کشیده شد و تنش میان زندانیان و مأموران بالا گرفت. در نهایت، مأموران ما را به انفرادی منتقل کردند.
در زمان انتقال، یکی از مأموران به من حمله‌ور شد. هنگامی که مقاومت کردم و گفتم «فریاد علیه دیکتاتور جرم نیست»، آقای زرتشت احمدی راغب خطاب به افسر جانشین گفت: «رهایش کنید، بند دلش پاره می‌شود.» در پی این تذکر، مأموران از ادامه‌ی درگیری خودداری کردند.
پس از اعتراضات و فریادهایی که علیه اعدام و سرکوب سر دادیم، من را از سلول‌انفرادی خارج کردند، به من سیلی زدند و به پدرم توهین کردند. به منظور جلوگیری از آسیب بیشتر به دیگر زندانیان، از واکنش خودداری کردم.
زرتشت احمدی راغب پیشتر نیز چندین بار در اعتراض به بی‌عدالتی و شرایط غیرانسانی زندان‌ها دست به اعتصاب غذا زده است؛ از جمله در سال ۱۴۰۱ و نیز در زمستان ۱۴۰۲ که اعتصابش را تنها پس از درخواست فرزندش متوقف کرد.
زرتشت از چهره‌های ثابت کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» و از فعالان همبستگی با خانواده‌های دادخواه، معلمان و کارگران است. در طول دوران حبس نیز به دفعات به انفرادی منتقل شده و تحت فشار قرار گرفته است.
در حال حاضر، وضعیت جسمی او به دلیل اعتصاب غذا نگران‌کننده است. زرتشت احمدی راغب و سایر زندانیان سیاسی، گروگان حکومتی هستند که هیچ مرزی برای سرکوب و مجازات مخالفان خود قائل نیست.
جمهوری اسلامی باید بی‌درنگ زندانیان سیاسی را آزاد کند.
زندانیان سیاسی تحت فشارهای جسمی و روحی فراوانی در زندان‌های جمهوری اسلامی و زیر سایه‌ی اعدام قرار دارند. وقتی روح و روان فرد آسیب می‌بیند، به‌تدریج جسم او نیز دچار آسیب می‌شود؛ اعتصاب غذا، ضرب‌وشتم، و فشارهای روانی تأثیر مستقیم بر سلامت و تندرستی زندانیان دارد.
ما از فریاد و اعتراض دست نخواهیم کشید و حاکمان مستبد را به زیر خواهیم کشید؛ اجازه نخواهیم داد ایران را ویران کنند. ما هر هفته اخبار اعدام، مرگ، شکنجه و حبس را می‌شنویم و می‌بینیم؛ این شرایط بر اعصاب و روان و سیستم ایمنی ما تأثیر می‌گذارد و سلامت عمومی ما را به خطر می‌اندازد.
ما خواستار توقف فوری سرکوب، پایان دادن به پرونده‌سازی‌های سیاسی و احقاق حقوق زندانیان سیاسی هستیم. حکومت باید پاسخگوی اقدامات خود باشد و به‌طور عاجل اقدامات لازم برای آزادی زندانیان سیاسی و تضمین سلامت آنان را فراهم کند.
رضا محمدحسینی، زندان قزل‌حصار
۹ آبان ۱۴۰۴
#زرتشت_احمدی_راغب #رضا_محمدحسینی #بیانیه #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍️ رضا محمدحسینی
زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی و زندانی سیاسی، در نهمین روز اعتصاب غذای خود در زندان قزل‌حصار به‌سر می‌برد. زرتشت احمدی راغب از جمله کنشگران مدنی شناخته‌شده در ایران است که به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود بارها بازداشت و زندانی شده است. وی پیشتر آتش‌نشان شهرداری شهریار بود و پس از ۱۷ سال خدمت، به دلیل اعتراض به بی‌عدالتی و فعالیت‌های مدنی از کار اخراج شد. در سال ۱۳۹۸ از امضاکنندگان بیانیه‌ی موسوم به «بیانیه‌ی ۱۴ نفر» بود که در آن، امضاکنندگان خواستار کناره‌گیری علی خامنه‌ای از قدرت و گذار از نظام جمهوری اسلامی شدند.
زرتشت در سال‌های اخیر بارها در زندان‌های مختلف از جمله اوین، تهران بزرگ، رجایی‌شهر و قزل‌حصار محبوس بوده است. مأموران قرارگاه ثارالله او را در مقابل مجلس شورای اسلامی بازداشت کردند و با اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به زندان فرستادند.
در سال گذشته، پس از ارائه‌ی درخواست آزادی مشروط، دو پروندهی مختومه‌ی پیشین او مجدداً فعال شد. نخست در دادسرای شهریار، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به دلیل در دست داشتن پلاکارد «نه به اعدام» در خارج از زندان، و پرونده‌ای در زندان رجایی‌شهر که قبلاً مختومه اعلام شده بود. در ادامه، با شکایت رئیس زندان قزل‌حصار و نهاد حفاظت اطلاعات، پروندهی جدیدی علیه او تشکیل شد. بر اساس حکم قاضی آصف‌الحسینی، وی به اتهام انتشار فایل صوتی از داخل زندان به یک سال حبس تعزیری و دو سال تبعید محکوم شد. در حال حاضر زرتشت در حال گذراندن سال دوم همین حکم است. درخواست ادغام احکام او که چندین ماه پیش ارائه شده، تاکنون بدون پاسخ مانده است؛ در صورت تأیید، وی می‌تواند آزاد شود.
در بهمن ۱۴۰۲، به دنبال اعتراض جمعی در بند چهار زندان قزل‌حصار، من، زرتشت احمدی راغب و آرشام رضایی از تاریخ ۱۷ تا ۲۲ بهمن اقدام به اعتراض و تحصن کردیم. هدف این حرکت، اعتراض به احکام اعدام و سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی حاکمیت بود. مأموران زندان دستور انتقال ما به سلول انفرادی را صادر کردند، اما با مقاومت ما مواجه شدند. در جریان این اعتراض، پرچم‌های نصب‌شده در راهروی بند پایین کشیده شد و تنش میان زندانیان و مأموران بالا گرفت. در نهایت، مأموران ما را به انفرادی منتقل کردند.
در زمان انتقال، یکی از مأموران به من حمله‌ور شد. هنگامی که مقاومت کردم و گفتم «فریاد علیه دیکتاتور جرم نیست»، آقای زرتشت احمدی راغب خطاب به افسر جانشین گفت: «رهایش کنید، بند دلش پاره می‌شود.» در پی این تذکر، مأموران از ادامه‌ی درگیری خودداری کردند.
پس از اعتراضات و فریادهایی که علیه اعدام و سرکوب سر دادیم، من را از سلول‌انفرادی خارج کردند، به من سیلی زدند و به پدرم توهین کردند. به منظور جلوگیری از آسیب بیشتر به دیگر زندانیان، از واکنش خودداری کردم.
زرتشت احمدی راغب پیشتر نیز چندین بار در اعتراض به بی‌عدالتی و شرایط غیرانسانی زندان‌ها دست به اعتصاب غذا زده است؛ از جمله در سال ۱۴۰۱ و نیز در زمستان ۱۴۰۲ که اعتصابش را تنها پس از درخواست فرزندش متوقف کرد.
زرتشت از چهره‌های ثابت کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» و از فعالان همبستگی با خانواده‌های دادخواه، معلمان و کارگران است. در طول دوران حبس نیز به دفعات به انفرادی منتقل شده و تحت فشار قرار گرفته است.
در حال حاضر، وضعیت جسمی او به دلیل اعتصاب غذا نگران‌کننده است. زرتشت احمدی راغب و سایر زندانیان سیاسی، گروگان حکومتی هستند که هیچ مرزی برای سرکوب و مجازات مخالفان خود قائل نیست.
جمهوری اسلامی باید بی‌درنگ زندانیان سیاسی را آزاد کند.
زندانیان سیاسی تحت فشارهای جسمی و روحی فراوانی در زندان‌های جمهوری اسلامی و زیر سایه‌ی اعدام قرار دارند. وقتی روح و روان فرد آسیب می‌بیند، به‌تدریج جسم او نیز دچار آسیب می‌شود؛ اعتصاب غذا، ضرب‌وشتم، و فشارهای روانی تأثیر مستقیم بر سلامت و تندرستی زندانیان دارد.
ما از فریاد و اعتراض دست نخواهیم کشید و حاکمان مستبد را به زیر خواهیم کشید؛ اجازه نخواهیم داد ایران را ویران کنند. ما هر هفته اخبار اعدام، مرگ، شکنجه و حبس را می‌شنویم و می‌بینیم؛ این شرایط بر اعصاب و روان و سیستم ایمنی ما تأثیر می‌گذارد و سلامت عمومی ما را به خطر می‌اندازد.
ما خواستار توقف فوری سرکوب، پایان دادن به پرونده‌سازی‌های سیاسی و احقاق حقوق زندانیان سیاسی هستیم. حکومت باید پاسخگوی اقدامات خود باشد و به‌طور عاجل اقدامات لازم برای آزادی زندانیان سیاسی و تضمین سلامت آنان را فراهم کند.
رضا محمدحسینی، زندان قزل‌حصار
۹ آبان ۱۴۰۴
#زرتشت_احمدی_راغب #رضا_محمدحسینی #بیانیه #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤27👍7🕊2
انتقال شش زندانی سیاسی به سلول انفرادی، در پی اعتصاب غذا
منابع مطلع گزارش داده‌اند که شش زندانی سیاسی به نامهای طاهر نقوی، ودود اسدی، محمود اجاقلو، مرتضی پروین، آیاز سیف‌خواه و عزیز عظیمی‌قدیم، که پنج روز پیش در اعتراض به روند دادرسی و نحوه رسیدگی به پرونده‌هایشان دست به اعتصاب غذا زده بودند، لحظاتی پیش به سلول‌های انفرادی منتقل شده‌اند.
گفته می‌شود انتقال این زندانیان در واکنش به ادامه اعتصاب غذای آنان صورت گرفته است. تاکنون مقامات قضایی و امنیتی در این‌باره توضیحی ارائه نکرده‌اند.
#زندانی_سیاسی #طاهر_نقوی #ودود_اسدی #محمود_اجاقلو #مرتضی_پروین #ایاز_سیف_خواه #عزیز_عظیمی_قدیم #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
منابع مطلع گزارش داده‌اند که شش زندانی سیاسی به نامهای طاهر نقوی، ودود اسدی، محمود اجاقلو، مرتضی پروین، آیاز سیف‌خواه و عزیز عظیمی‌قدیم، که پنج روز پیش در اعتراض به روند دادرسی و نحوه رسیدگی به پرونده‌هایشان دست به اعتصاب غذا زده بودند، لحظاتی پیش به سلول‌های انفرادی منتقل شده‌اند.
گفته می‌شود انتقال این زندانیان در واکنش به ادامه اعتصاب غذای آنان صورت گرفته است. تاکنون مقامات قضایی و امنیتی در این‌باره توضیحی ارائه نکرده‌اند.
#زندانی_سیاسی #طاهر_نقوی #ودود_اسدی #محمود_اجاقلو #مرتضی_پروین #ایاز_سیف_خواه #عزیز_عظیمی_قدیم #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊18
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
.
پیام زرتشت احمدی راغب از زندان در دهمین روز اعتصاب غذا:
فریاد ما بر ضد استبداد و فساد است
زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی و زندانی سیاسی، در دهمین روز اعتصاب غذای خود از زندان، پیامی صوتی منتشر کرده و در آن از تداوم اعتراض خود علیه سرکوب، سانسور، فقر، اعدام و فساد در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی خبر داده است.
او در این پیام می‌گوید:
«امروز دهم آبان، دهمین روز از هفته‌ی قضایی من است؛ هفته‌ای که بار دیگر فریاد بر ضد حاکم ستم و دستگاه عدالت‌کش جمهوری اسلامی سر داده‌ام. فریاد بر ضد سانسور، اعدام، فقر و تباهی. این مسیر را تا جایی که جان یاری کند ادامه خواهم داد.»
احمدی راغب در ادامه با اشاره به یک موضوع اداری مرتبط با خانواده‌اش، از رفتار غیرانسانی مأموران دادگستری و برخورد تحقیرآمیز با فرزندش انتقاد کرد. به گفته‌ی او، فرزندش برای پیگیری امور اداری مربوط به پرونده پدرش به شعبه هفت دادگستری کرج مراجعه کرده اما با رفتار توهین‌آمیز یکی از کارکنان روبه‌رو شده است.
او در بخشی از این پیام گفت:
«پسرم را در همان شعبه، فقط برای انجام کار اداری، با دستبند بردند. دفتردار قاضی او را شناخت، اما به‌جای احترام، با رفتاری غیرانسانی تحقیرش کردند. آیا این دستگاه عدالت است یا کشتارگاه انسانیت؟»
این زندانی سیاسی همچنین از وضعیت وخیم زندان‌ها و مرگ یکی از زندانیان کارگر در اثر سکته در زندان خبر داد و گفت:
«امروز کارگری در زندان سکته کرد و جان داد؛ انسانی که ناچار بود برای حفظ شغلش در کارگاه‌های زندان کار کند. این کشور به کجا رسیده است؟»
احمدی راغب در پایان پیامش بار دیگر بر ضرورت ایستادگی و مقاومت مردم در برابر سرکوب تأکید کرد و گفت:
«جمهوری اسلامی، سپاه، امنیتی‌ها و دستگاه قضایی، ایران را به دامان روسیه و چین انداخته‌اند. ما خبرنگاران و کنشگران فریاد می‌زنیم تا مردم بدانند بیهوده نیستیم. این فریاد، فریاد زندگی و عدالت است.»
زرتشت احمدی راغب از فعالان مدنی سرشناس و از مخالفان اعدام و سرکوب در ایران است که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود بازداشت و زندانی شده است. او در اعتراض به شرایط زندان و وضعیت عمومی کشور، از ده روز پیش دست به اعتصاب غذا زده است.
#زرتشت_احمدی_راغب #زندانی_سیاسی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پیام زرتشت احمدی راغب از زندان در دهمین روز اعتصاب غذا:
فریاد ما بر ضد استبداد و فساد است
زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی و زندانی سیاسی، در دهمین روز اعتصاب غذای خود از زندان، پیامی صوتی منتشر کرده و در آن از تداوم اعتراض خود علیه سرکوب، سانسور، فقر، اعدام و فساد در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی خبر داده است.
او در این پیام می‌گوید:
«امروز دهم آبان، دهمین روز از هفته‌ی قضایی من است؛ هفته‌ای که بار دیگر فریاد بر ضد حاکم ستم و دستگاه عدالت‌کش جمهوری اسلامی سر داده‌ام. فریاد بر ضد سانسور، اعدام، فقر و تباهی. این مسیر را تا جایی که جان یاری کند ادامه خواهم داد.»
احمدی راغب در ادامه با اشاره به یک موضوع اداری مرتبط با خانواده‌اش، از رفتار غیرانسانی مأموران دادگستری و برخورد تحقیرآمیز با فرزندش انتقاد کرد. به گفته‌ی او، فرزندش برای پیگیری امور اداری مربوط به پرونده پدرش به شعبه هفت دادگستری کرج مراجعه کرده اما با رفتار توهین‌آمیز یکی از کارکنان روبه‌رو شده است.
او در بخشی از این پیام گفت:
«پسرم را در همان شعبه، فقط برای انجام کار اداری، با دستبند بردند. دفتردار قاضی او را شناخت، اما به‌جای احترام، با رفتاری غیرانسانی تحقیرش کردند. آیا این دستگاه عدالت است یا کشتارگاه انسانیت؟»
این زندانی سیاسی همچنین از وضعیت وخیم زندان‌ها و مرگ یکی از زندانیان کارگر در اثر سکته در زندان خبر داد و گفت:
«امروز کارگری در زندان سکته کرد و جان داد؛ انسانی که ناچار بود برای حفظ شغلش در کارگاه‌های زندان کار کند. این کشور به کجا رسیده است؟»
احمدی راغب در پایان پیامش بار دیگر بر ضرورت ایستادگی و مقاومت مردم در برابر سرکوب تأکید کرد و گفت:
«جمهوری اسلامی، سپاه، امنیتی‌ها و دستگاه قضایی، ایران را به دامان روسیه و چین انداخته‌اند. ما خبرنگاران و کنشگران فریاد می‌زنیم تا مردم بدانند بیهوده نیستیم. این فریاد، فریاد زندگی و عدالت است.»
زرتشت احمدی راغب از فعالان مدنی سرشناس و از مخالفان اعدام و سرکوب در ایران است که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود بازداشت و زندانی شده است. او در اعتراض به شرایط زندان و وضعیت عمومی کشور، از ده روز پیش دست به اعتصاب غذا زده است.
#زرتشت_احمدی_راغب #زندانی_سیاسی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍19❤5🕊2
مدیریت سالم، نه چاه نفت
کشور با نفت و گاز آباد نمی‌شود؛ با درست‌کاری، صداقت و قانون آباد می‌شود
✍️محمد ترکمانی، زندانی سیاسی سابق
یکشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۴
پیشرفت یک کشور فقط به منابعش نیست، به رهبری سالم و مدیریت درستش بستگی دارد. نگاه کنید به ایران و ونزوئلا؛ دو کشوری که از نظر نفت و گاز و منابع طبیعی جزو غنی‌ترین‌های دنیا هستند، ولی مردمشان با فقر، تورم، بیکاری و ناامیدی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. چرا؟ چون رهبری درست ندارند، چون تصمیم‌گیرها دنبال منافع خودشان‌اند، نه آینده مردم.
از آن طرف، کشورهایی مثل ژاپن و سوئیس نه نفت و گاز دارند، نه طلا، نه فرش، نه حتی منابع خاص؛ ولی از نظر اقتصادی و ثروت از بسیاری از کشورهای نفتی جلوترند. فرقش فقط در مدیریت و رهبری است. آنجا آدم‌های باسواد، درست‌کار و کاربلد سر کارند، نه چاپلوس و فاسد. آن‌ها یاد گرفته‌اند چطور از فکر و استعداد مردمشان ثروت بسازند، نه از چاه نفت.
یک رهبر سالم باید درد مردم را بفهمد. باید بفهمد ثروت کشورش در مغز و دست مردم است، نه در منابع زیرزمین. کشور با نفت و گاز آباد نمی‌شود؛ با درست‌کاری، صداقت و قانون آباد می‌شود. تا وقتی که دزدها و یک‌سری بیمار جنسی، آخوند، ریاکار و فریب‌کار در رأس باشند، هیچ امیدی به پیشرفت این کشور نیست.
مدیریت درست یعنی مردم بدون ترس زندگی کنند، قانون برای همه یکی باشد، آموزش و کار داشته باشند و کسی حق نداشته باشد از جایگاهش سوءاستفاده کند. حکومت سالم و درست‌کار مردم را دشمن نمی‌داند، صدایشان را خفه نمی‌کند، بلکه از انتقاد یاد می‌گیرد.
امروز ایران نه کمبود ثروت دارد، نه کمبود استعداد؛ فقط کمبود مدیریت سالم دارد. کشوری که رهبرانش با عقل و وجدان تصمیم بگیرند، مردمش محتاج وعده‌های دروغین، پوچ و شعار نمی‌شوند. مردم ما به وعده پوچ و قول‌های الکی نیاز ندارند؛ فقط به مدیران درست‌کار، صادق و به آزادی و عدالت نیازمندند — چیزهایی که ۴۵ سال است آخوند از این مردم گرفته است.
👈 تنها خواسته من از مردمان سرزمینم این است که به خود آییم. هموطن، امروز که خود آخوندها چهره راستین خود را آشکار کرده‌اند و همگان از ریز و درشت دریافته‌اند که این یک حکومت ننگین ایران‌بر‌بادده می‌باشد، مردم عزیز سرزمینم! به خود بیایید و دست در دست یکدیگر، از زن و مرد و پیر و جوان، ریشه این درخت زهرآگین را یک‌بار و برای همیشه برکنیم تا هم خود و ایران و ایرانی را رهایی بخشیم و هم فروهرهای پاک همه جان‌باختگان این راه را خشنود سازیم.
ایرانی باید در دانش، آزادی و آزادگی از دست‌رفته‌اش را بازیابد.
#زنده_باد_آزادی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
محمد ترکمانی، زندانی سیاسی سابق
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
کشور با نفت و گاز آباد نمی‌شود؛ با درست‌کاری، صداقت و قانون آباد می‌شود
✍️محمد ترکمانی، زندانی سیاسی سابق
یکشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۴
پیشرفت یک کشور فقط به منابعش نیست، به رهبری سالم و مدیریت درستش بستگی دارد. نگاه کنید به ایران و ونزوئلا؛ دو کشوری که از نظر نفت و گاز و منابع طبیعی جزو غنی‌ترین‌های دنیا هستند، ولی مردمشان با فقر، تورم، بیکاری و ناامیدی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. چرا؟ چون رهبری درست ندارند، چون تصمیم‌گیرها دنبال منافع خودشان‌اند، نه آینده مردم.
از آن طرف، کشورهایی مثل ژاپن و سوئیس نه نفت و گاز دارند، نه طلا، نه فرش، نه حتی منابع خاص؛ ولی از نظر اقتصادی و ثروت از بسیاری از کشورهای نفتی جلوترند. فرقش فقط در مدیریت و رهبری است. آنجا آدم‌های باسواد، درست‌کار و کاربلد سر کارند، نه چاپلوس و فاسد. آن‌ها یاد گرفته‌اند چطور از فکر و استعداد مردمشان ثروت بسازند، نه از چاه نفت.
یک رهبر سالم باید درد مردم را بفهمد. باید بفهمد ثروت کشورش در مغز و دست مردم است، نه در منابع زیرزمین. کشور با نفت و گاز آباد نمی‌شود؛ با درست‌کاری، صداقت و قانون آباد می‌شود. تا وقتی که دزدها و یک‌سری بیمار جنسی، آخوند، ریاکار و فریب‌کار در رأس باشند، هیچ امیدی به پیشرفت این کشور نیست.
مدیریت درست یعنی مردم بدون ترس زندگی کنند، قانون برای همه یکی باشد، آموزش و کار داشته باشند و کسی حق نداشته باشد از جایگاهش سوءاستفاده کند. حکومت سالم و درست‌کار مردم را دشمن نمی‌داند، صدایشان را خفه نمی‌کند، بلکه از انتقاد یاد می‌گیرد.
امروز ایران نه کمبود ثروت دارد، نه کمبود استعداد؛ فقط کمبود مدیریت سالم دارد. کشوری که رهبرانش با عقل و وجدان تصمیم بگیرند، مردمش محتاج وعده‌های دروغین، پوچ و شعار نمی‌شوند. مردم ما به وعده پوچ و قول‌های الکی نیاز ندارند؛ فقط به مدیران درست‌کار، صادق و به آزادی و عدالت نیازمندند — چیزهایی که ۴۵ سال است آخوند از این مردم گرفته است.
👈 تنها خواسته من از مردمان سرزمینم این است که به خود آییم. هموطن، امروز که خود آخوندها چهره راستین خود را آشکار کرده‌اند و همگان از ریز و درشت دریافته‌اند که این یک حکومت ننگین ایران‌بر‌بادده می‌باشد، مردم عزیز سرزمینم! به خود بیایید و دست در دست یکدیگر، از زن و مرد و پیر و جوان، ریشه این درخت زهرآگین را یک‌بار و برای همیشه برکنیم تا هم خود و ایران و ایرانی را رهایی بخشیم و هم فروهرهای پاک همه جان‌باختگان این راه را خشنود سازیم.
ایرانی باید در دانش، آزادی و آزادگی از دست‌رفته‌اش را بازیابد.
#زنده_باد_آزادی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
محمد ترکمانی، زندانی سیاسی سابق
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍17💯3
بازداشت مجدد و تشکیل پرونده تازه برای مرتضی دولت‌پور، زندانی سیاسی سابق در قم
به گزارش یک منبع مطلع، مرتضی دولت‌پور، زندانی سیاسی سابق، در تاریخ ۲۷ شهریورماه ۱۴۰۴ با یورش مأموران لباس‌شخصی وزارت اطلاعات به منزل پدری‌اش در قم بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر منتقل شد. او به مدت پنج روز در سلول انفرادی تحت بازجویی قرار داشت و سپس با تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی به‌طور موقت آزاد شد.
بر اساس این گزارش، آقای دولت‌پور اکنون با اتهام «تبلیغ علیه نظام» روبه‌روست و قرار است در تاریخ ۱۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شعبه یک دادگاه انقلاب قم محاکمه شود.
این منبع افزود که آقای دولت‌پور پیشتر نیز در مردادماه ۱۳۹۹ در محل مغازه آرایشگری‌اش توسط مأموران وزارت اطلاعات قم بازداشت شده و پس از انتقال مستقیم به سلول انفرادی، به مدت ۲۰ روز تحت شکنجه و بازجویی‌های سنگین قرار گرفته بود. او پس از یک ماه بازداشت انفرادی به زندان ساحلی قم منتقل و سپس با وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
دادگاه انقلاب قم در آن پرونده، وی را به اتهام‌های توهین به خامنه‌ای و خمینی، تبلیغ علیه نظام و اتهام ساختگی تحریک مردم به جنگ علیه یکدیگر به پنج سال و یک ماه حبس تعزیری محکوم کرد. (که مجازات اشد یعنی ۳۷ ماه قابل اجرا بود)
مرتضی دولت‌پور در ۱۶ مرداد ۱۴۰۰ جهت اجرای حکم به زندان مرکزی قم (معروف به زندان لنگرود) منتقل شد و در ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ با آزادی مشروط و تعلیق سه‌ساله از زندان آزاد گردید.
به گفته نزدیکانش، او پس از آزادی از زندان در وضعیت دشوار اقتصادی و معیشتی به سر می‌برد و به دلیل فشارهای امنیتی بیکار است. آقای دولت‌پور اکنون در منزل پدری‌اش زندگی می‌کند و به پرستاری از پدر و مادر سالمند خود مشغول است؛ پدرش دو سال است به بیماری آلزایمر شدید مبتلا شده و به گفته یک منبع مطلع برای غذا خوردن و کارهای دیگر (دستشویی و تعویض پوشک بزرگسالان)نیاز به کمک دارد و این کارها بر عهده آقای دولت‌پور است و در صورت رفتن مجدد ایشان به زندان خانواده با بحران شدیدی مواجه می‌شود.
این منبع همچنین تأیید کرده که آقای دولت‌پور به بیماری پوستی پیسی (ویتیلیگو) مبتلا شده است؛ بیماری‌ای که در دوران بازداشت نخست او آغاز شد و بخش‌های زیادی از بدنش را درگیر کرده است. وی در زندان از درمان و داروی مناسب محروم بوده و پس از آزادی نیز به دلیل هزینه بالای داروها ناچار به توقف درمان شده است.
مرتضی دولت‌پور ۴۰ ساله است، پیشتر ازدواج کرده و در سال ۱۳۹۵ به دلیل مشکلات شدید اقتصادی از همسرش جدا شده است. او اکنون بدون وکیل و در شرایط مالی بسیار دشوار در انتظار دادگاه جدید خود به سر می‌برد.
#مرتضی_دولت‌پور
#زندانی_سیاسی
#قم
#آزادی_بیان
#نه_به_شکنجه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به گزارش یک منبع مطلع، مرتضی دولت‌پور، زندانی سیاسی سابق، در تاریخ ۲۷ شهریورماه ۱۴۰۴ با یورش مأموران لباس‌شخصی وزارت اطلاعات به منزل پدری‌اش در قم بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر منتقل شد. او به مدت پنج روز در سلول انفرادی تحت بازجویی قرار داشت و سپس با تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی به‌طور موقت آزاد شد.
بر اساس این گزارش، آقای دولت‌پور اکنون با اتهام «تبلیغ علیه نظام» روبه‌روست و قرار است در تاریخ ۱۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شعبه یک دادگاه انقلاب قم محاکمه شود.
این منبع افزود که آقای دولت‌پور پیشتر نیز در مردادماه ۱۳۹۹ در محل مغازه آرایشگری‌اش توسط مأموران وزارت اطلاعات قم بازداشت شده و پس از انتقال مستقیم به سلول انفرادی، به مدت ۲۰ روز تحت شکنجه و بازجویی‌های سنگین قرار گرفته بود. او پس از یک ماه بازداشت انفرادی به زندان ساحلی قم منتقل و سپس با وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
دادگاه انقلاب قم در آن پرونده، وی را به اتهام‌های توهین به خامنه‌ای و خمینی، تبلیغ علیه نظام و اتهام ساختگی تحریک مردم به جنگ علیه یکدیگر به پنج سال و یک ماه حبس تعزیری محکوم کرد. (که مجازات اشد یعنی ۳۷ ماه قابل اجرا بود)
مرتضی دولت‌پور در ۱۶ مرداد ۱۴۰۰ جهت اجرای حکم به زندان مرکزی قم (معروف به زندان لنگرود) منتقل شد و در ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ با آزادی مشروط و تعلیق سه‌ساله از زندان آزاد گردید.
به گفته نزدیکانش، او پس از آزادی از زندان در وضعیت دشوار اقتصادی و معیشتی به سر می‌برد و به دلیل فشارهای امنیتی بیکار است. آقای دولت‌پور اکنون در منزل پدری‌اش زندگی می‌کند و به پرستاری از پدر و مادر سالمند خود مشغول است؛ پدرش دو سال است به بیماری آلزایمر شدید مبتلا شده و به گفته یک منبع مطلع برای غذا خوردن و کارهای دیگر (دستشویی و تعویض پوشک بزرگسالان)نیاز به کمک دارد و این کارها بر عهده آقای دولت‌پور است و در صورت رفتن مجدد ایشان به زندان خانواده با بحران شدیدی مواجه می‌شود.
این منبع همچنین تأیید کرده که آقای دولت‌پور به بیماری پوستی پیسی (ویتیلیگو) مبتلا شده است؛ بیماری‌ای که در دوران بازداشت نخست او آغاز شد و بخش‌های زیادی از بدنش را درگیر کرده است. وی در زندان از درمان و داروی مناسب محروم بوده و پس از آزادی نیز به دلیل هزینه بالای داروها ناچار به توقف درمان شده است.
مرتضی دولت‌پور ۴۰ ساله است، پیشتر ازدواج کرده و در سال ۱۳۹۵ به دلیل مشکلات شدید اقتصادی از همسرش جدا شده است. او اکنون بدون وکیل و در شرایط مالی بسیار دشوار در انتظار دادگاه جدید خود به سر می‌برد.
#مرتضی_دولت‌پور
#زندانی_سیاسی
#قم
#آزادی_بیان
#نه_به_شکنجه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤8🕊8
بیژن کاظمی، ۹ ماه پس از بازداشت، با وجود صدور کیفرخواست با دو عنوان اتهامی، همچنان بلاتکلیف در زندان اوین
با گذشت بیش از ۹ ماه از زمان بازداشت بیژن کاظمی، این زندانی سیاسی همچنان به‌صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود. خبرگزاری هرانا بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از یک منبع مطلع نزدیک به خانواده او خبر داده که اخیراً پرونده بیژن کاظمی با صدور کیفرخواست از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی» و «عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی ارجاع شده است.
این منبع افزود که بیژن کاظمی ۲۸۸ روز است که در بند ۷ زندان اوین نگهداری می‌شود، اما با وجود صدور کیفرخواست، هنوز زمانی برای برگزاری دادگاه او تعیین نشده است. همچنین علیرغم پرداخت هزینه‌های لازم از سوی خانواده، وی تاکنون از دریافت عینک طبی خود محروم مانده است.
در اواسط مردادماه، جلسه بازپرسی بیژن کاظمی بدون حضور وکیل در شعبه پنج بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد و برای او وثیقه چهار میلیارد تومانی تعیین گردید، اما با وجود این، ضابط پرونده با آزادی او مخالفت کرد. مدتی بعد، وی به بازداشتگاه اداره اطلاعات قم منتقل و در تاریخ ۳ مهرماه مجدداً به زندان اوین بازگردانده شد.
پیشتر و در پی حمله نظامی اسرائیل به زندان اوین، بیژن کاظمی به همراه تعدادی از زندانیان سیاسی به زندان تهران بزرگ منتقل شده بود.
بیژن کاظمی در تاریخ ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ توسط مأموران اداره اطلاعات در شهرستان کوهدشت بازداشت و سه روز بعد به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شد. او پیش از این نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود با برخوردهای امنیتی و قضایی روبه‌رو بوده است.
#بیژن_کاظمی
#زندانی_سیاسی
#زندان_اوین
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
با گذشت بیش از ۹ ماه از زمان بازداشت بیژن کاظمی، این زندانی سیاسی همچنان به‌صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود. خبرگزاری هرانا بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از یک منبع مطلع نزدیک به خانواده او خبر داده که اخیراً پرونده بیژن کاظمی با صدور کیفرخواست از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی» و «عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی ارجاع شده است.
این منبع افزود که بیژن کاظمی ۲۸۸ روز است که در بند ۷ زندان اوین نگهداری می‌شود، اما با وجود صدور کیفرخواست، هنوز زمانی برای برگزاری دادگاه او تعیین نشده است. همچنین علیرغم پرداخت هزینه‌های لازم از سوی خانواده، وی تاکنون از دریافت عینک طبی خود محروم مانده است.
در اواسط مردادماه، جلسه بازپرسی بیژن کاظمی بدون حضور وکیل در شعبه پنج بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد و برای او وثیقه چهار میلیارد تومانی تعیین گردید، اما با وجود این، ضابط پرونده با آزادی او مخالفت کرد. مدتی بعد، وی به بازداشتگاه اداره اطلاعات قم منتقل و در تاریخ ۳ مهرماه مجدداً به زندان اوین بازگردانده شد.
پیشتر و در پی حمله نظامی اسرائیل به زندان اوین، بیژن کاظمی به همراه تعدادی از زندانیان سیاسی به زندان تهران بزرگ منتقل شده بود.
بیژن کاظمی در تاریخ ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ توسط مأموران اداره اطلاعات در شهرستان کوهدشت بازداشت و سه روز بعد به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شد. او پیش از این نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود با برخوردهای امنیتی و قضایی روبه‌رو بوده است.
#بیژن_کاظمی
#زندانی_سیاسی
#زندان_اوین
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔13🕊4❤1
دلنوشته هستی امیری، خطاب به همبندی سابقش محبوبه رضایی
سلام محبوبه خانم رضایی
اینجا باید رسمی باشیم، مثلا نمی‌شود شما را بوبه صدا کرد و باید کمی آداب معاشرت استاندارد را رعایت کنیم. محبوبه جان سرگذشت شما داستانی است بلند. سرگذشت زنی از حاشیه، که برای باورهای خود ایستاده است و قربانی موقعیت نشد. در زندان بوشهر، عادل آباد، قرچک و اوین. زندان به زندان برده‌اند شما را، با دستبند و پابند، با ضرب و شتم و پرونده سازی‌های مدام.
محبوبه عزیزم، کارهای دستت این بیرون نمادی از توست در گردن رفقا. تو شاید تنها دوست من باشی که چنین اختلاف سیاسی عمیقی با هم داریم ولی راستش صداقت تو هر اختلافی را دور می‌کند. صداقت زنی که معنای رنج را زندگی کرده، معنای درد را زیسته و سرکوب را تاب آورده است. سیاستی که گره خورده به زندگی‌ات.
در توصیف تو باید بگويم، زنی که با دقت کلاس زبان می‌رود و تکالیفش را انجام می‌دهد. مسئولیت‌های زیادی در بند دارد و نه باری بر دوش دیگران که حمل کننده بار بند است. آشپزی ماهر با حداقل امکانات. اهل فوتبال و ایران دوست. کاش این طرف دیوارها زمانی باشد برای صحبت دوباره و رفاقت. از تو خیلی آموخته‌ام.
محبوبه جان تو خوب می‌دانی که ما گاهی دو سر طیفی قرار میگرفتیم که طبیعتا باید دشمن باشد. اما فکر میکنم سیاست را جور دیگری فهمیده بودیم. زندان و همبندی بودن را هم. فکر میکنم سرزمین آرمانی من و ایران باشکوه تو حتما جایی است که ما باز هم کنار هم کتلت میخوریم و اینبار نه پشت میله‌های زندان. حتما باز یکی از ما دیر به ناهار می‌رسد و تو حرص میخوری که ناهار سپیده سرد شد. آینده برای هر دو ما جایی برای زندگی بهتر همه است، شاید با مسیر متفاوت و گاها متضاد و البته تاثیر گاها معکوس مسیرهایمان بر دیگری، ولی خوب می‌دانم نیت هیچ کداممان بدبختی بیشتر آب و خاک نیست.
محبوبه رضایی امیدوارم زودتر از زود رها و آزاد باشی
دوست‌دار تو
هستی
آبان ۱۴۰۴
از اینستاگرام هستی امیری
ـ چقدر زیباست دوستی دو زندانی سیاسی از طیف سیاسی مخالف همدیگر ولی متعهد به دوستی، رفاقت، آزادی‌خواهی، میهن دوستی ...
#هستی_امیری #محبوبه_رضایی #زندانی_سیاسی #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
سلام محبوبه خانم رضایی
اینجا باید رسمی باشیم، مثلا نمی‌شود شما را بوبه صدا کرد و باید کمی آداب معاشرت استاندارد را رعایت کنیم. محبوبه جان سرگذشت شما داستانی است بلند. سرگذشت زنی از حاشیه، که برای باورهای خود ایستاده است و قربانی موقعیت نشد. در زندان بوشهر، عادل آباد، قرچک و اوین. زندان به زندان برده‌اند شما را، با دستبند و پابند، با ضرب و شتم و پرونده سازی‌های مدام.
محبوبه عزیزم، کارهای دستت این بیرون نمادی از توست در گردن رفقا. تو شاید تنها دوست من باشی که چنین اختلاف سیاسی عمیقی با هم داریم ولی راستش صداقت تو هر اختلافی را دور می‌کند. صداقت زنی که معنای رنج را زندگی کرده، معنای درد را زیسته و سرکوب را تاب آورده است. سیاستی که گره خورده به زندگی‌ات.
در توصیف تو باید بگويم، زنی که با دقت کلاس زبان می‌رود و تکالیفش را انجام می‌دهد. مسئولیت‌های زیادی در بند دارد و نه باری بر دوش دیگران که حمل کننده بار بند است. آشپزی ماهر با حداقل امکانات. اهل فوتبال و ایران دوست. کاش این طرف دیوارها زمانی باشد برای صحبت دوباره و رفاقت. از تو خیلی آموخته‌ام.
محبوبه جان تو خوب می‌دانی که ما گاهی دو سر طیفی قرار میگرفتیم که طبیعتا باید دشمن باشد. اما فکر میکنم سیاست را جور دیگری فهمیده بودیم. زندان و همبندی بودن را هم. فکر میکنم سرزمین آرمانی من و ایران باشکوه تو حتما جایی است که ما باز هم کنار هم کتلت میخوریم و اینبار نه پشت میله‌های زندان. حتما باز یکی از ما دیر به ناهار می‌رسد و تو حرص میخوری که ناهار سپیده سرد شد. آینده برای هر دو ما جایی برای زندگی بهتر همه است، شاید با مسیر متفاوت و گاها متضاد و البته تاثیر گاها معکوس مسیرهایمان بر دیگری، ولی خوب می‌دانم نیت هیچ کداممان بدبختی بیشتر آب و خاک نیست.
محبوبه رضایی امیدوارم زودتر از زود رها و آزاد باشی
دوست‌دار تو
هستی
آبان ۱۴۰۴
از اینستاگرام هستی امیری
ـ چقدر زیباست دوستی دو زندانی سیاسی از طیف سیاسی مخالف همدیگر ولی متعهد به دوستی، رفاقت، آزادی‌خواهی، میهن دوستی ...
#هستی_امیری #محبوبه_رضایی #زندانی_سیاسی #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤21
بازداشت دوباره مصطفی تاجزاده پس از حضور کوتاه در مراسم درگذشت برادرش
ساعاتی پیش، مأموران دادستانی به دستور دادستان تهران با پنج خودروی انتظامی و امنیتی به منزل دختر مصطفی تاجزاده یورش برده و او را بازداشت و به زندان بازگرداندند.
تاجزاده که برای شرکت در مراسم درگذشت برادرش به مرخصی کوتاه آمده بود، بدون هیچ توضیح رسمی و یا اخطار قبلی توسط مامورین بازداشت و دوباره به زندان بازگردانده شد.
او بیش از ده سال از عمر سیاسی خود را در زندان پشت سر گذرانده و بدون توجه به پرونده جدید می‌بایست تا اواسط سال ۱۴۰۶ نیز در زندان باشد.
مصطفی تاجزاده طی سه سال گذشته از حق مرخصی محروم بود. محروم کردن زندانیان سیاسی از حق مرخصی یکی از روش‌های اعمال فشار حکومت بر آنان است. هم اینک زندانیان زیادی هستند که برخی بیش از دو دهه از هر گونه مرخصی‌ای محروم بوده‌اند. (عبدالامام زائری، عبدالزهرا هلیچی، یحیی ناصری، افشین بایمانی[افشین چند وقت پیش مرخصی اعزام شده بود]، علی حلیفی، سعید شاه‌قلعه، ناظم بریهی، غلامحسین کلبی، حمزه سواری و سعید ماسوری) رضا محمدحسینی اجازه حضور در مراسم تشییع، ترحیم و سالگرد پدرش را نیافت. زینب جلالیان بیش از ۱۷ سال و مریم اکبری‌منفرد بیش از ۱۵ سال مرخصی نداشته‌اند و صدها زندانی سیاسی دیگر نیز محروم از مرخصی هستند.
همچنین خانواده‌های برخی زندانیان سیاسی به واسطه تبعید به شهرهای دور برای ملاقات ناچارند مسیر طولانی را با صرف وقت و هزینه زیاد طی کنند که در این بین چندین خانواده در تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست دادند.
آقای تاجزاده یازده سال پیش در زندان بیانیه‌ای با عنوان «پدر، مادر، ما باز هم متهمیم» عملکرد خود در دهه شصت را نقد کرده و بابت آن پوزش خواسته بود. او در طی این سال‌ها نامه‌ها و بیانیه‌های تندی علیه علی خامنه‌ای نوشته و رفته رفته با اصلاح‌طلبان حکومتی فاصله گرفته و به «گذارطلبان» پیوست. آقای تاجزاده انتخابات نمایشی ریاست‌جمهوری را تحریم کرده بود.
زندانی شدن آقای تاجزاده به خاطر بیان و ابراز عقیده‌اش است و هیچکس به خاطر بیان و ابراز عقیده نباید زندانی شود.
در ضمن هنوز به شکایت ایشان علیه احمد جنتی بابت تقلب در انتخابات، رسیدگی نشده است.
#مصطفی_تاجزاده #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ساعاتی پیش، مأموران دادستانی به دستور دادستان تهران با پنج خودروی انتظامی و امنیتی به منزل دختر مصطفی تاجزاده یورش برده و او را بازداشت و به زندان بازگرداندند.
تاجزاده که برای شرکت در مراسم درگذشت برادرش به مرخصی کوتاه آمده بود، بدون هیچ توضیح رسمی و یا اخطار قبلی توسط مامورین بازداشت و دوباره به زندان بازگردانده شد.
او بیش از ده سال از عمر سیاسی خود را در زندان پشت سر گذرانده و بدون توجه به پرونده جدید می‌بایست تا اواسط سال ۱۴۰۶ نیز در زندان باشد.
مصطفی تاجزاده طی سه سال گذشته از حق مرخصی محروم بود. محروم کردن زندانیان سیاسی از حق مرخصی یکی از روش‌های اعمال فشار حکومت بر آنان است. هم اینک زندانیان زیادی هستند که برخی بیش از دو دهه از هر گونه مرخصی‌ای محروم بوده‌اند. (عبدالامام زائری، عبدالزهرا هلیچی، یحیی ناصری، افشین بایمانی[افشین چند وقت پیش مرخصی اعزام شده بود]، علی حلیفی، سعید شاه‌قلعه، ناظم بریهی، غلامحسین کلبی، حمزه سواری و سعید ماسوری) رضا محمدحسینی اجازه حضور در مراسم تشییع، ترحیم و سالگرد پدرش را نیافت. زینب جلالیان بیش از ۱۷ سال و مریم اکبری‌منفرد بیش از ۱۵ سال مرخصی نداشته‌اند و صدها زندانی سیاسی دیگر نیز محروم از مرخصی هستند.
همچنین خانواده‌های برخی زندانیان سیاسی به واسطه تبعید به شهرهای دور برای ملاقات ناچارند مسیر طولانی را با صرف وقت و هزینه زیاد طی کنند که در این بین چندین خانواده در تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست دادند.
آقای تاجزاده یازده سال پیش در زندان بیانیه‌ای با عنوان «پدر، مادر، ما باز هم متهمیم» عملکرد خود در دهه شصت را نقد کرده و بابت آن پوزش خواسته بود. او در طی این سال‌ها نامه‌ها و بیانیه‌های تندی علیه علی خامنه‌ای نوشته و رفته رفته با اصلاح‌طلبان حکومتی فاصله گرفته و به «گذارطلبان» پیوست. آقای تاجزاده انتخابات نمایشی ریاست‌جمهوری را تحریم کرده بود.
زندانی شدن آقای تاجزاده به خاطر بیان و ابراز عقیده‌اش است و هیچکس به خاطر بیان و ابراز عقیده نباید زندانی شود.
در ضمن هنوز به شکایت ایشان علیه احمد جنتی بابت تقلب در انتخابات، رسیدگی نشده است.
#مصطفی_تاجزاده #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
1💔7❤2