«قاتل جنایتکاری که دستور شلیک به آرتین،جگر گوشه‌ام دادی و کسی که بچه‌ام رو به رگبار بست، می‌دونید آرتین بزرگترین داشته‌ام بود؟
چطور به خاطر پول بچه‌ام رو پرپر کردید؟»

این را هنگامه چوبین نوست، مادر داغدار آرتین رحمانی

آرتین رحمانی متولد سال ۱۳۸۴ و ۱۶ ساله بود. او مدتی بود که علاوه بر تحصیل، همزمان بطور پاره‌وقت در یک مکانیکی هم کار می‌کرد. در همان مدت کم آنقدر در کارش پیشرفت کرد که به پنجه طلا معرف شد.
آرتین فرزند اول خانواده رحمانی بود با یک خواهر و یک برادر کوچکتر از خودش.

روز ۲۵ آبان همان روزی که کیان پیرفلک و سپهر مقصودی به رگبار بسته‌شدند، آرتین نیز در گوشه‌ای از دیگر از شهر ایذه در خیابان هدف گلوله ماموران قرار گرفت.

مأموران امنیتی به خانواده آرتین فشار آوردند که پیکر او را به عنوان «شهید» در تپه شهدای ایذه به خاک بسپارند اما خانواده قبول نکردند.
مراسم خاکسپاری آرتین با ساز و دهل بختیاری و نواختن ترانه‌های حماسی این منطقه از جمله «دایه دایه وقت جنگه» برگزار شد.

افرادی که در خیابان مردم را کشتند و کتک زدند و کور کردند، این کار را به عنوان وظیفه سازمانی انجام دادند، حقوق و حتی اضافه کار گرفتند و پول خون را بر سر سفره خانواده خود بردند.

#آرتین_رحمانی #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زهرا، خواهر جاویدنام میلاد سعیدیان‌جو، این ویدیو را در استوری اینستاگرام منتشر کرد و نوشت:

«۲۳ ماه شده که مادرم با اشک و اه دل لقمه‌ای غذا می‌خورد. مادری که داغ فرزند دیده، مادری که فرزندش را به نامردی کشتند، مگر یه مادر چقدر توان دارد؟

به چهره اشک‌آلود مادرم نگاه کن ای ظالم، ببین چه بلایی سر یه خانواده آوردی؟»


ـ هزاران مادر چون مادر میلاد، در ایران داغدار فرزندان خود شدند. هزاران خانواده زندگی‌شان با ماتم و عزا عجین شد، هزاران خواهر و برادر پژمرده شدند، هزاران پدر دق کردند... هزاران فرزند بی پدر یا مادر شدند... هزاران جوان، رفیق و یار خود را از دست دادند. این داغ‌ها را جمهوری اسلامی بر سینه اعضای جامعه گذاشته است. داغ‌هایی که فراموش نمی‌شوند.
ما با این داغ‌ها به هم پیوند می‌خوریم، مسیر تعالی خودمان را طی می‌کنیم، رشد و گسترش پیدا می‌کنیم و هم‌بسته‌تر می‌شویم.
این داغ‌ها قلب‌های ما را به هم جوش می‌دهد.

#میلاد_سعیدیان_جو #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech