طبق گزارش دریافتی، زندانیان زندان عادل‌آباد شیراز، از حقوق اولیه‌ای که حق آن‌ها است، محروم است و بسیاری موارد بر خلاف قوانین و آئین‌نامه سازمان زندان‌ها انجام می‌شود.
زندانیان سیاسی عقیدتی بند امنیتی زندان عادل‌آباد شیراز در طول هفته فقط مدت ۱ ساعت و نیم به هواخوری دسترسی دارند. به عبارتی ۶ ساعت هواخوری در طول ماه!
علاوه بر این، محرومیت آن‌ها از سالن ورزشی، خدمات فرهنگی و عدم دسترسی به روزنامه و نشریات، وضعیتی را بر این زندانیان حاکم کرده است که می‌توان آن را مصداق بارز شکنجه دانست.
این درحالیست که در زندان اوین و دیگر زندان‌ها، هواخوری اغلب از آمار صبح تا آمارعصر به صورت مستمر در اختیار زندانیان قرار می‌گیرد.
در زندان عادل‌آباد شیراز بند سبز و بند قرآن، بندهای گزینشی هستند که روزی ۵ ساعت به هواخوری دسترسی دارند. اما ۱۴بند دیگر زندان که جمعیتی بیش از ۴هزار زندانی را در خود محبوس کرده‌اند، گاهاً تا ۲ماه از دسترسی به هواخوری محرومند.
یکی از زندانیان محبوس در بند ۱۰ می‌گوید درهای هواخوری هر ۲ ماه یک بار آنهم فقط زمانی باز می‌شود که گارد زندان قصد بازرسی از اتاق‌ها را داشته باشد.
ماده ۶۴ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی تاکید می‌کند که حضور در هواخوری بر اساس برنامه موسسه سازمان است که حداقل ۲ نوبت در روز و مدت آن هم نباید کمتر از یک ساعت باشد.
زندان عادل‌آباد شیراز بزرگترین تبعیدگاه کشور و چهارمین زندان امنیتی خاورمیانه بحساب می‌آید.
مرتبط:
حقوق زندانی در برنامه‌های روزانه بازداشتگاه و زندان
https://tavaana.org/prisonersrights23/
حقوق زندانیان در قبال جداسازی در زندان
https://tavaana.org/prisonersrights16/
#زندان_عادل_آباد_شیراز #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زندانیان سیاسی عقیدتی بند امنیتی زندان عادل‌آباد شیراز در طول هفته فقط مدت ۱ ساعت و نیم به هواخوری دسترسی دارند. به عبارتی ۶ ساعت هواخوری در طول ماه!
علاوه بر این، محرومیت آن‌ها از سالن ورزشی، خدمات فرهنگی و عدم دسترسی به روزنامه و نشریات، وضعیتی را بر این زندانیان حاکم کرده است که می‌توان آن را مصداق بارز شکنجه دانست.
این درحالیست که در زندان اوین و دیگر زندان‌ها، هواخوری اغلب از آمار صبح تا آمارعصر به صورت مستمر در اختیار زندانیان قرار می‌گیرد.
در زندان عادل‌آباد شیراز بند سبز و بند قرآن، بندهای گزینشی هستند که روزی ۵ ساعت به هواخوری دسترسی دارند. اما ۱۴بند دیگر زندان که جمعیتی بیش از ۴هزار زندانی را در خود محبوس کرده‌اند، گاهاً تا ۲ماه از دسترسی به هواخوری محرومند.
یکی از زندانیان محبوس در بند ۱۰ می‌گوید درهای هواخوری هر ۲ ماه یک بار آنهم فقط زمانی باز می‌شود که گارد زندان قصد بازرسی از اتاق‌ها را داشته باشد.
ماده ۶۴ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی تاکید می‌کند که حضور در هواخوری بر اساس برنامه موسسه سازمان است که حداقل ۲ نوبت در روز و مدت آن هم نباید کمتر از یک ساعت باشد.
زندان عادل‌آباد شیراز بزرگترین تبعیدگاه کشور و چهارمین زندان امنیتی خاورمیانه بحساب می‌آید.
مرتبط:
حقوق زندانی در برنامه‌های روزانه بازداشتگاه و زندان
https://tavaana.org/prisonersrights23/
حقوق زندانیان در قبال جداسازی در زندان
https://tavaana.org/prisonersrights16/
#زندان_عادل_آباد_شیراز #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
حق من: درباره حق مرخصی زندانیان سیاسی
در آذر ۱۴۰۰ بود که خبری در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شد که فرهاد میثمی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر از تماس تلفنی محروم شده است و اعلام شده است که تا اطلاع ثانوی او حق هیچ‌گونه تماسی با بیرون از زندان را ندارد.
فرهاد میثمی زندانی سیاسی است که به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است و اکنون سال چهارم حبس خود را می‌گذارند بدون آن‌که حتی یک روز مرخصی شامل حال او شده باشد
فرهاد میثمی یک معلم بوده است و بنیان‌گذار یک انتشارات. او به عنوان یک فعال فرهنگی مطرح است. چرا چنین فردی اساسا بایستی زندانی شود و در زندان نیز چنین ستمی بر او وارد شود؟
طبق مقررات و آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، مسئولان مربوطه موظف هستند حتی برای مجرمان سیاسی و به اصطلاح امنیتی نیز مرخصی قائل شوند ولی برای آن‌که بتوانند راه نفوذ ستمگرانه خود را باز نگاه دارند دست‌کم دو قید بر این حق بار کرده‌اند.
در ماده ۱۹۵ همین آیین‌نامه و ذیل بحث مرخصی آمده است زندانیان امنیتی که اجرای حکم آن‌ها قابل تعلیق نیست، اگر یک‌سوم از میزان مجازات تعیین‌شده را گذرانده باشند می‌توانند از حق مرخصی استفاده کنند. همچنین در صورت کسب امتیاز لازم از برنامه‌های به اصطلاح «اصلاحی - تربیتی» و «به تشخیص دادستان» می‌توانند هر چهار ماه یک بار به مدت پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.
فرهاد میثمی اکنون بیش از دو سوم از حکم ۵ساله را در زندان بوده است و می‌تواند از حق مرخصی استفاده کند ولی تا کنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است. آیا در آنچه مسئولان زندان، «اصلاح و تربیت» می‌خوانند نمره قبولی نگرفته است و یا تشخیص دادستان بر این قرار گرفته که میثمی نباید به مرخصی برود؟
هرچه هست، آنچه مقابل چشمان ناظران می‌گذرد ستم آشکاری است که بر فعالان مدنی در ایران وارد می‌آید. زندانی‌کردن این فعالان خود وجهی از ستم است و این محدودیت‌ها در زندان، خود ستمی مضاعف است.
https://youtu.be/gjIgIEHlLEE
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/morakhasi-zendan1
#حقوق_زندانی #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #حق_مرخصی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در آذر ۱۴۰۰ بود که خبری در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شد که فرهاد میثمی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر از تماس تلفنی محروم شده است و اعلام شده است که تا اطلاع ثانوی او حق هیچ‌گونه تماسی با بیرون از زندان را ندارد.
فرهاد میثمی زندانی سیاسی است که به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است و اکنون سال چهارم حبس خود را می‌گذارند بدون آن‌که حتی یک روز مرخصی شامل حال او شده باشد
فرهاد میثمی یک معلم بوده است و بنیان‌گذار یک انتشارات. او به عنوان یک فعال فرهنگی مطرح است. چرا چنین فردی اساسا بایستی زندانی شود و در زندان نیز چنین ستمی بر او وارد شود؟
طبق مقررات و آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، مسئولان مربوطه موظف هستند حتی برای مجرمان سیاسی و به اصطلاح امنیتی نیز مرخصی قائل شوند ولی برای آن‌که بتوانند راه نفوذ ستمگرانه خود را باز نگاه دارند دست‌کم دو قید بر این حق بار کرده‌اند.
در ماده ۱۹۵ همین آیین‌نامه و ذیل بحث مرخصی آمده است زندانیان امنیتی که اجرای حکم آن‌ها قابل تعلیق نیست، اگر یک‌سوم از میزان مجازات تعیین‌شده را گذرانده باشند می‌توانند از حق مرخصی استفاده کنند. همچنین در صورت کسب امتیاز لازم از برنامه‌های به اصطلاح «اصلاحی - تربیتی» و «به تشخیص دادستان» می‌توانند هر چهار ماه یک بار به مدت پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.
فرهاد میثمی اکنون بیش از دو سوم از حکم ۵ساله را در زندان بوده است و می‌تواند از حق مرخصی استفاده کند ولی تا کنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است. آیا در آنچه مسئولان زندان، «اصلاح و تربیت» می‌خوانند نمره قبولی نگرفته است و یا تشخیص دادستان بر این قرار گرفته که میثمی نباید به مرخصی برود؟
هرچه هست، آنچه مقابل چشمان ناظران می‌گذرد ستم آشکاری است که بر فعالان مدنی در ایران وارد می‌آید. زندانی‌کردن این فعالان خود وجهی از ستم است و این محدودیت‌ها در زندان، خود ستمی مضاعف است.
https://youtu.be/gjIgIEHlLEE
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/morakhasi-zendan1
#حقوق_زندانی #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #حق_مرخصی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech