«روی صحبت من با تمام آن دسته از هنرمندانی هست که در جشنواره حکومتی فجر شرکت کردند جایزه شما به خون فرزندان ایران آغشته است
هنرمندانی که می‌توانستند صدای آزادی، عدالت و حقیقت باشند، اما سکوت کردند. آنان که در بزنگاه‌های تاریخی، به جای ایستادن کنار مردم، پشت به آن‌ها کردند و چشمان خود را بر درد و رنج جامعه بستند.
هنر، رسالتی فراتر از شهرت و منفعت شخصی دارد. هنرمند، آینه‌ی جامعه است، اما برخی ترجیح دادند این آینه را بشکنند تا حقیقت را نبینند. آن‌هایی که روزی از عشق و زندگی خواندند، اما وقتی نوبت به فریاد زدن برای حق رسید، زبان در کام کشیدند. آنان که پشت درهای بسته، در امنیت و رفاه، چشم بر رنج مردم بستند و در بزمی که خون آزادی‌خواهان ریخته می‌شد، جام خود را بالا بردند. .
تاریخ، این بی‌تفاوتی را فراموش نخواهد کرد. روزی که طنین فریاد مردم در خیابان‌ها پیچید، برخی هنرمندان به جای همراهی، راه سکوت و بی‌تفاوتی را انتخاب کردند. اما هنر واقعی، چیزی نیست که در پستوها و پشت پرده‌های قدرت باقی بماند. هنر واقعی، همان فریادی است که از عمق وجود مردم برمی‌خیزد و هیچ دیواری نمی‌تواند آن را خاموش کند.
آن‌ها که پشت به مردم کردند، شاید امروز در رفاه باشند، اما فردا در حافظه‌ی تاریخ، جز لکه‌ای ننگین نخواهند بود. هنر بی‌تعهد، تنها زرق و برق توخالی است. اما صدای مردم، جاودانه خواهد ماند.»
متن فوق را پوریا افضلی، فیلمساز و تدوین‌گر نوشته است.
نظر شما چیست؟
#زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«روی صحبت من با تمام آن دسته از هنرمندانی هست که در جشنواره حکومتی فجر شرکت کردند جایزه شما به خون فرزندان ایران آغشته است
هنرمندانی که می‌توانستند صدای آزادی، عدالت و حقیقت باشند، اما سکوت کردند. آنان که در بزنگاه‌های تاریخی، به جای ایستادن کنار مردم، پشت به آن‌ها کردند و چشمان خود را بر درد و رنج جامعه بستند.
هنر، رسالتی فراتر از شهرت و منفعت شخصی دارد. هنرمند، آینه‌ی جامعه است، اما برخی ترجیح دادند این آینه را بشکنند تا حقیقت را نبینند. آن‌هایی که روزی از عشق و زندگی خواندند، اما وقتی نوبت به فریاد زدن برای حق رسید، زبان در کام کشیدند. آنان که پشت درهای بسته، در امنیت و رفاه، چشم بر رنج مردم بستند و در بزمی که خون آزادی‌خواهان ریخته می‌شد، جام خود را بالا بردند. .
تاریخ، این بی‌تفاوتی را فراموش نخواهد کرد. روزی که طنین فریاد مردم در خیابان‌ها پیچید، برخی هنرمندان به جای همراهی، راه سکوت و بی‌تفاوتی را انتخاب کردند. اما هنر واقعی، چیزی نیست که در پستوها و پشت پرده‌های قدرت باقی بماند. هنر واقعی، همان فریادی است که از عمق وجود مردم برمی‌خیزد و هیچ دیواری نمی‌تواند آن را خاموش کند.
آن‌ها که پشت به مردم کردند، شاید امروز در رفاه باشند، اما فردا در حافظه‌ی تاریخ، جز لکه‌ای ننگین نخواهند بود. هنر بی‌تعهد، تنها زرق و برق توخالی است. اما صدای مردم، جاودانه خواهد ماند.»
متن فوق را پوریا افضلی، فیلمساز و تدوین‌گر نوشته است.
نظر شما چیست؟
#زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech