اختلال خواندن، دیکته و گفتار را در کودکان جدی بگیرید
آگاهی از دیسلکسیا با خلاقیت یک برنامه‌نویس
دیسلکسیا (Dyslexia) نوعی اختلال ذهنی است و در حوزه اختلالات یادگیری مطرح است. از پایه های اساسی حقوق بشر و حس اخلاقی زیستن ما این است که دانش خود را نسبت به معلولان بالا ببریم و برای استقرار حقوق مدنی این افراد کوشا باشیم. در این نوشتار کوتاه با دیسلکسیا آشنا می‌شویم. بهتر است از این شروع کنیم که دیسلکسیا چه چیزی نیست: دیسلکسیا را گاهی صرفا «اختلال خواندن» یا «نارساخوانی» ترجمه می‌کنند اما «اختلال املا» و «اختلال تلفظ» هم ممکن است مشمول آن شود. ما از همان لفظ دیسلکسیا استفاده می‌کنیم: دیسلکسیا، فقدان هوش یا پایین بودن ضریب هوشی یا اختلال در درایت نیست. حتی ضعف بینایی هم نیست. دیسلکسیا نوعی اختلال است که مغز در پردازش علائم و نشانه‌ها دارد، به گونه‌ای که علائم و نشانه‌ها در مغز جابه‌جا به نظر می‌رسند.
در کسانی که معلولیت «دیسلکسیا» دارند، مغز به گونه‌ای عمل می‌کند که حروف و نشانه‌ها مدام جابه‌جا می‌شوند و بنابراین حتی تمرکز کردن هم نمی‌تواند راه‌گشا باشد. این جابه‌جایی حروف که در تصویر زیر خواهید دید، از کنترل ذهنی فرد خارج است و والدین و معلمان باید با این موضوع آشنا شوند وگرنه همواره سبب آزار دیسلکسی‌ها می‌شوند.
آگاهی از دیسلکسیا از این جهت مهم است که #والدین و #معلمان در صورت مشاهده کودکی که قادر به «املا» درست، خواندن و قرائت درست و یا تلفظ صحیح کلمات نیست به پزشکان گفتاردرمان و متخصصان مغز و اعصاب مراجعه کنند ولی برای این کودکان اسباب آزار و اذیت و سرزنش کردن را فراهم نیاورند. دیسلکسیا ممکن است درمان شود یا تا آخر عمر با این افراد باقی بماند، از این‌رو شناخت حقوق آنها مهم است. در سایتی که لینک آن در انتهای مطلب آمده است با خلاقیت و از راه برنامه‌نویسی با «جاوااسکریپت» تلاش شده است که آگاهی مردم را نسبت به این نوع معلولیت افزایش دهد که هم این #اختلال یادگیری را بشناسند هم کمتر افراد مبتلا را آزار دهند. طوری متن را برنامه‌نویسی کرده‌اند که در آن حروف مدام جابه‌جا می‌شوند و املای کلمات چنان به هم می‌ریزد که برای افراد دیسلکسی اتفاق می‌افتد.
توجه داشته باشید که این جابه‌جایی نشان داده شده به صورت ۱۰۰ درصد تقلید نشده است بلکه به گواهی افراد دیسلکسی، همین تجربه که نشان داده شده با درجاتی در افراد وجود دارد. در میان اقشار ضعیف‌تر ایران که خانواده‌ها از قبل از #مدرسه خواندن و نوشتن را به فرزندانشان #آموزش نمی‌دهند و بنابراین اختلال آنها شناسایی نمی‌شود، احتمال دارد کسانی باشند که توسط معلمان ناآشنا با این معلولیت آزار ببینند و مورد تمسخر همکلاسی‌ها قرار بگیرند.
کلیشه‌های ذهنی و ترس از #معلولیت را کنار بگذاریم و در جهت #درک و #همدردی (نه ترحم) برای این افراد کوشا باشیم و از حقوق آنها در آموزش و پرورش دفاع کنیم. این افراد نیازمند صبوری معلم، آموزش متفاوت، و روشمند و همچنین امکانات درمان هستند. افراد دیسلکسی مانند سایر اعضاء جامعه می توانند تحصیل کنند و اشتغال داشته باشند. تبعیض نسبت به آنها، پایمال کردن حقوق شهروندی ایشان است.
لینک ذکر شده:
http://goo.gl/oypvzV
سعید سبزیان
دانشجوی دوره دکترا دانشگاه واترلو
دوره آموزشی اقلیت‌ها و سیاست فرهنگی با تدریس نویسنده متن:
https://tavaana.org/fa/content/minorities-and-politics-culture
@Tavaana_TavaanaTech
آگاهی از دیسلکسیا با خلاقیت یک برنامه‌نویس
دیسلکسیا (Dyslexia) نوعی اختلال ذهنی است و در حوزه اختلالات یادگیری مطرح است. از پایه های اساسی حقوق بشر و حس اخلاقی زیستن ما این است که دانش خود را نسبت به معلولان بالا ببریم و برای استقرار حقوق مدنی این افراد کوشا باشیم. در این نوشتار کوتاه با دیسلکسیا آشنا می‌شویم. بهتر است از این شروع کنیم که دیسلکسیا چه چیزی نیست: دیسلکسیا را گاهی صرفا «اختلال خواندن» یا «نارساخوانی» ترجمه می‌کنند اما «اختلال املا» و «اختلال تلفظ» هم ممکن است مشمول آن شود. ما از همان لفظ دیسلکسیا استفاده می‌کنیم: دیسلکسیا، فقدان هوش یا پایین بودن ضریب هوشی یا اختلال در درایت نیست. حتی ضعف بینایی هم نیست. دیسلکسیا نوعی اختلال است که مغز در پردازش علائم و نشانه‌ها دارد، به گونه‌ای که علائم و نشانه‌ها در مغز جابه‌جا به نظر می‌رسند.
در کسانی که معلولیت «دیسلکسیا» دارند، مغز به گونه‌ای عمل می‌کند که حروف و نشانه‌ها مدام جابه‌جا می‌شوند و بنابراین حتی تمرکز کردن هم نمی‌تواند راه‌گشا باشد. این جابه‌جایی حروف که در تصویر زیر خواهید دید، از کنترل ذهنی فرد خارج است و والدین و معلمان باید با این موضوع آشنا شوند وگرنه همواره سبب آزار دیسلکسی‌ها می‌شوند.
آگاهی از دیسلکسیا از این جهت مهم است که #والدین و #معلمان در صورت مشاهده کودکی که قادر به «املا» درست، خواندن و قرائت درست و یا تلفظ صحیح کلمات نیست به پزشکان گفتاردرمان و متخصصان مغز و اعصاب مراجعه کنند ولی برای این کودکان اسباب آزار و اذیت و سرزنش کردن را فراهم نیاورند. دیسلکسیا ممکن است درمان شود یا تا آخر عمر با این افراد باقی بماند، از این‌رو شناخت حقوق آنها مهم است. در سایتی که لینک آن در انتهای مطلب آمده است با خلاقیت و از راه برنامه‌نویسی با «جاوااسکریپت» تلاش شده است که آگاهی مردم را نسبت به این نوع معلولیت افزایش دهد که هم این #اختلال یادگیری را بشناسند هم کمتر افراد مبتلا را آزار دهند. طوری متن را برنامه‌نویسی کرده‌اند که در آن حروف مدام جابه‌جا می‌شوند و املای کلمات چنان به هم می‌ریزد که برای افراد دیسلکسی اتفاق می‌افتد.
توجه داشته باشید که این جابه‌جایی نشان داده شده به صورت ۱۰۰ درصد تقلید نشده است بلکه به گواهی افراد دیسلکسی، همین تجربه که نشان داده شده با درجاتی در افراد وجود دارد. در میان اقشار ضعیف‌تر ایران که خانواده‌ها از قبل از #مدرسه خواندن و نوشتن را به فرزندانشان #آموزش نمی‌دهند و بنابراین اختلال آنها شناسایی نمی‌شود، احتمال دارد کسانی باشند که توسط معلمان ناآشنا با این معلولیت آزار ببینند و مورد تمسخر همکلاسی‌ها قرار بگیرند.
کلیشه‌های ذهنی و ترس از #معلولیت را کنار بگذاریم و در جهت #درک و #همدردی (نه ترحم) برای این افراد کوشا باشیم و از حقوق آنها در آموزش و پرورش دفاع کنیم. این افراد نیازمند صبوری معلم، آموزش متفاوت، و روشمند و همچنین امکانات درمان هستند. افراد دیسلکسی مانند سایر اعضاء جامعه می توانند تحصیل کنند و اشتغال داشته باشند. تبعیض نسبت به آنها، پایمال کردن حقوق شهروندی ایشان است.
لینک ذکر شده:
http://goo.gl/oypvzV
سعید سبزیان
دانشجوی دوره دکترا دانشگاه واترلو
دوره آموزشی اقلیت‌ها و سیاست فرهنگی با تدریس نویسنده متن:
https://tavaana.org/fa/content/minorities-and-politics-culture
@Tavaana_TavaanaTech
Indy100
This website shows what it's like to read when you have dyslexia
A new website has attempted to emulate the symptoms of dyslexia, and it's going to make your head hurt.
Forwarded from تواناتک Tavaanatech
آیا اوتیسم یا #درخودماندگی قابل کنترل است؟
متخصصان رشد و رفتار و مددکاران آموزش دیده کمک بسیاری به #کودکان مبتلا به #اوتیسم می‌کنند؛ بیماری درخودماندگی که رشد عاطفی و روحی فرد را در سنین کودکی متوقف می‌کند و مانعی برای موفقیت او در اجتماع است. اما این اتفاق در کشورهای بزرگ و پیشرفته در حال تغییر است به طوری که برخی از نیروی کاری شرکت‌ها چون مایکروسافت را افراد دارای اوتیسم تشکیل می‌دهند.
اما موضوع در کشورهای در حال پیشرفت متفاوت است. بیشتر مواقع این بیماری باعث فقر و انزوای #کودک می‌شود. او نحوه #ارتباط‌گیری با دیگران را یاد نمی‌گیرد و نهایتا از جامعه دورتر و دورتر می‌شود. اما حالا دستگاه‌های رصد کننده‌ای چون Angle sense یا Bluetooth LE عرضه شده‌اند که دور شدن #کودک در سنین پایین یا گم شدن در مسیر #مدرسه را به #والدین و #مربیان گزارش می‌دهند. اما بازی‌هایی ساده طراحی شده‌اند که به #رشدعاطفی و تشخیص چهره دیگران برای کودکان کمک می‌کند. در این برنامه از تواناتک به مجموعه‌ای از این ابزارها پرداخته‌ایم.
وب‌سایت تواناتک: http://tech.tavaana.org/
@tavaanatech
متخصصان رشد و رفتار و مددکاران آموزش دیده کمک بسیاری به #کودکان مبتلا به #اوتیسم می‌کنند؛ بیماری درخودماندگی که رشد عاطفی و روحی فرد را در سنین کودکی متوقف می‌کند و مانعی برای موفقیت او در اجتماع است. اما این اتفاق در کشورهای بزرگ و پیشرفته در حال تغییر است به طوری که برخی از نیروی کاری شرکت‌ها چون مایکروسافت را افراد دارای اوتیسم تشکیل می‌دهند.
اما موضوع در کشورهای در حال پیشرفت متفاوت است. بیشتر مواقع این بیماری باعث فقر و انزوای #کودک می‌شود. او نحوه #ارتباط‌گیری با دیگران را یاد نمی‌گیرد و نهایتا از جامعه دورتر و دورتر می‌شود. اما حالا دستگاه‌های رصد کننده‌ای چون Angle sense یا Bluetooth LE عرضه شده‌اند که دور شدن #کودک در سنین پایین یا گم شدن در مسیر #مدرسه را به #والدین و #مربیان گزارش می‌دهند. اما بازی‌هایی ساده طراحی شده‌اند که به #رشدعاطفی و تشخیص چهره دیگران برای کودکان کمک می‌کند. در این برنامه از تواناتک به مجموعه‌ای از این ابزارها پرداخته‌ایم.
وب‌سایت تواناتک: http://tech.tavaana.org/
@tavaanatech
تواناتک
Home - تواناتک
یادداشت یادداشت یادداشت یادداشت یادداشت یادداشت یادداشت یادداشت یادداشت یادداشت آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری آموزش تصویری فیلترشکن فیلترشکن فیلترشکن فیلترشکن فیلترشکن…
چرا قربانیان #کودک‌آزاری سکوت می‌کنند؟
تحقیقات اخیر در اقصی نقاط دنیا ثابت کرده است که درصد بسیار کمی از قربانیان کودک آزاری جنسی، واقعه دهشت انگیز زندگی خود را با کسی در میان می‌گذارند. این بحث تا آن جا پیشرفته که اخیرا سازمان‌های بین‌المللی حفظ حقوق کودکان، آمار موجود را مثل نوک کوه یخی مهیب می‌دانند که بخش اعظم آن از دیده‌ها پنهان است. ولی چرا این قربانیان سکوت می‌کنند؟
دلایل مربوط به کودکان
برای کودکان تجربه جنسی در سنین پایین بسیار مبهم است. کودکان اطلاعی از کیفیت عمل جنسی ندارند و اگر هم دارند بسیار نامشخص و مبهم است. برای آنها این دنیا ناشناخته است. در عین حال بدلیل واکنش‌های بدنی در حین عمل جنسی، آنها احساسات بسیار عجیب و سردرگمی پیدا می‌کنند.
هر چند که آنها به زودی ماهیت نادرست عمل را درک می‌کنند ولی مدت‌ها طول می‌کشد که آن را گزارش کنند. این موضوع وقتی پیچیده‌تر و بغرنج‌تر می‌گردد که کودک آزاران از روش‌های متفاوت تطمیع و تهدید استفاده می‌کنند.
به همین دلیل مهم، در موارد بسیاری کودکان به دلیل ترس، از هر گونه صحبت یا گزارش سرباز می‌زنند. کودکان در بسیاری موارد بر این باورند که عدم گزارش بخشی از راه حل مسئله است. از آنجایی که آنها خود را غرق در گناه می‌دانند، حاضر نیستند با گزارش آن باعث مشکلات بیشتری برای خود و خانواده‌شان شوند.
دلیل دیگری که کودکان از گزارش سر باز می‌زنند این است که نمی‌دانند چگونه و به چه کسی گزارش کنند. این امر مخصوصا در آزارهای داخل خانواده که تقریبا نیمی از آزارها را شامل می‌شود، اهمیت صد چندان پیدا می‌کند.
دلایل مربوط به بزرگسالان و #والدین
عموما اطلاع رسانی در مورد آزار جنسی بسیار محدود و همیشه در هاله‌ای از ابهام بوده است. تابوی مسائل جنسی در خانوادها باعث شده والدین بیشتر ترجیح بدهند که از این بحث‌ها اجتناب کنند و کمتر در مورد تبعات آن بحث و بررسی کنند.
بحث #امنیت_جنسی عموما در چارچوب قوانین اجتماعی دنبال می‌شود ولی متاسفانه این امر در جامعه ما هنوز دارای محدودیت های فراوان فرهنگی، مذهبی و سیاسی است. در نتیجه به دلیل عدم بحث کافی در جامعه، نه تنها مردم از شدت و ماهیت بسیار خطرناک این مشکل به اندازه کافی اطلاع ندارند بلکه اعتقادات غیر سازنده‌ای هم پیدا می‌کنند؛ مثلا کودک قربانی یا خانواده او را هم گناهکار می‌دانند.
بی‌اطلاعی والدین و دیگر افراد دست اندر کار باعث می‌شود به کرات فرصت‌های طلایی برای گوش فرا دادن به کودکان #قربانی از دست برود.
اگر فرد متجاوز در موقعیت اجتماعی بالایی باشد متاسفانه بعضی از خانواده‌ها بدلیل نبود مراکز حمایتی و ترس از "بدتر شدن ماجرا" از گزارش واقعه منصرف می‌شوند.
بعضی از خانواده‌ها هم بر پایه اعتقاد نادرست که گزارش ماجرا، مشکل را پیچیده‌تر می‌کند خود شروع به درمان آن می‌کنند. این درمان‌ها عموما نادرست و نارسا بوده و باعث وخیم‌تر شدن وضعیت قربانی می‌شود.
اگر شخص متجاوز در میان اقوام و فامیل باشد، بعضی خانواده‌ها بدلیل اینکه طرح موضوع باعث مشکلات عدیده در دیگر خانواده ها می‌شود از گزارش موضوع صرف‌نظر می‌کنند.
دلایل مربوط به قانون‌گزاران و مدیران جامعه
کودکان آزار دیده دچار حس شدید نا امنی و گناه می‌شوند. تامین امنیت این کودکان بسیار مهم است چرا که اگر کودکی احساس #امنیت نکند زبانی برای شکایت نخواهد داشت.
به همین دلیل، پیگیری #آزار_جنسی کودکان نیازمند قوانین حمایتی قوی است. نبود یا کمبود حمایت‌های قانونی و اجتماعی از کودکان ،حس #ناامنی کودکان را بیش از پیش بالا می‌برد.
آزاردهندگان جنسی کودکان در بیشتر کشورهای دنیا به عنوان متهم تحت پیگرد جدی قانونی قرار می‌گیرند. برای این جرم در بیشتر کشورها مجازات‌های سختی در نظر گرفته می‌شود تا موارد و دفعات جرم را محدود کنند.
به همین دلیل نقش قانون مشخص و موثر در حمایت کودکان و محدودیت کودک‌آزاران بسیار حیاتی و لازم است.
عدم وجود قانون حمایتی مدلل باعث تعدی روز افزون کودک‌آزاران به حریم بسیار شکننده کودکان مظلوم می‌گردد. مدیران جامعه با حمایت و برنامه‌ریزی نیروهای مردمی و دولتی می‌توانند مامن و امیدی برای این کودکان و خانواده‌هایشان فراهم آورند و عامل مهمی در کنترل تعدی‌های احتمالی باشند.
همه ما در مقابل این کودکان #مسئولیت داریم و تا زمانی که امنیت لازم را فراهم نکنیم تا آنها درباره دردهایشان لب به سخن بگشایند، این #کودکان و #قربانیان همچنان خاموش خواهند ماند.
دکتر مجتبی شیری
روانپزشک کودک و نوجوان
@Tavaana_TavaanaTech
تحقیقات اخیر در اقصی نقاط دنیا ثابت کرده است که درصد بسیار کمی از قربانیان کودک آزاری جنسی، واقعه دهشت انگیز زندگی خود را با کسی در میان می‌گذارند. این بحث تا آن جا پیشرفته که اخیرا سازمان‌های بین‌المللی حفظ حقوق کودکان، آمار موجود را مثل نوک کوه یخی مهیب می‌دانند که بخش اعظم آن از دیده‌ها پنهان است. ولی چرا این قربانیان سکوت می‌کنند؟
دلایل مربوط به کودکان
برای کودکان تجربه جنسی در سنین پایین بسیار مبهم است. کودکان اطلاعی از کیفیت عمل جنسی ندارند و اگر هم دارند بسیار نامشخص و مبهم است. برای آنها این دنیا ناشناخته است. در عین حال بدلیل واکنش‌های بدنی در حین عمل جنسی، آنها احساسات بسیار عجیب و سردرگمی پیدا می‌کنند.
هر چند که آنها به زودی ماهیت نادرست عمل را درک می‌کنند ولی مدت‌ها طول می‌کشد که آن را گزارش کنند. این موضوع وقتی پیچیده‌تر و بغرنج‌تر می‌گردد که کودک آزاران از روش‌های متفاوت تطمیع و تهدید استفاده می‌کنند.
به همین دلیل مهم، در موارد بسیاری کودکان به دلیل ترس، از هر گونه صحبت یا گزارش سرباز می‌زنند. کودکان در بسیاری موارد بر این باورند که عدم گزارش بخشی از راه حل مسئله است. از آنجایی که آنها خود را غرق در گناه می‌دانند، حاضر نیستند با گزارش آن باعث مشکلات بیشتری برای خود و خانواده‌شان شوند.
دلیل دیگری که کودکان از گزارش سر باز می‌زنند این است که نمی‌دانند چگونه و به چه کسی گزارش کنند. این امر مخصوصا در آزارهای داخل خانواده که تقریبا نیمی از آزارها را شامل می‌شود، اهمیت صد چندان پیدا می‌کند.
دلایل مربوط به بزرگسالان و #والدین
عموما اطلاع رسانی در مورد آزار جنسی بسیار محدود و همیشه در هاله‌ای از ابهام بوده است. تابوی مسائل جنسی در خانوادها باعث شده والدین بیشتر ترجیح بدهند که از این بحث‌ها اجتناب کنند و کمتر در مورد تبعات آن بحث و بررسی کنند.
بحث #امنیت_جنسی عموما در چارچوب قوانین اجتماعی دنبال می‌شود ولی متاسفانه این امر در جامعه ما هنوز دارای محدودیت های فراوان فرهنگی، مذهبی و سیاسی است. در نتیجه به دلیل عدم بحث کافی در جامعه، نه تنها مردم از شدت و ماهیت بسیار خطرناک این مشکل به اندازه کافی اطلاع ندارند بلکه اعتقادات غیر سازنده‌ای هم پیدا می‌کنند؛ مثلا کودک قربانی یا خانواده او را هم گناهکار می‌دانند.
بی‌اطلاعی والدین و دیگر افراد دست اندر کار باعث می‌شود به کرات فرصت‌های طلایی برای گوش فرا دادن به کودکان #قربانی از دست برود.
اگر فرد متجاوز در موقعیت اجتماعی بالایی باشد متاسفانه بعضی از خانواده‌ها بدلیل نبود مراکز حمایتی و ترس از "بدتر شدن ماجرا" از گزارش واقعه منصرف می‌شوند.
بعضی از خانواده‌ها هم بر پایه اعتقاد نادرست که گزارش ماجرا، مشکل را پیچیده‌تر می‌کند خود شروع به درمان آن می‌کنند. این درمان‌ها عموما نادرست و نارسا بوده و باعث وخیم‌تر شدن وضعیت قربانی می‌شود.
اگر شخص متجاوز در میان اقوام و فامیل باشد، بعضی خانواده‌ها بدلیل اینکه طرح موضوع باعث مشکلات عدیده در دیگر خانواده ها می‌شود از گزارش موضوع صرف‌نظر می‌کنند.
دلایل مربوط به قانون‌گزاران و مدیران جامعه
کودکان آزار دیده دچار حس شدید نا امنی و گناه می‌شوند. تامین امنیت این کودکان بسیار مهم است چرا که اگر کودکی احساس #امنیت نکند زبانی برای شکایت نخواهد داشت.
به همین دلیل، پیگیری #آزار_جنسی کودکان نیازمند قوانین حمایتی قوی است. نبود یا کمبود حمایت‌های قانونی و اجتماعی از کودکان ،حس #ناامنی کودکان را بیش از پیش بالا می‌برد.
آزاردهندگان جنسی کودکان در بیشتر کشورهای دنیا به عنوان متهم تحت پیگرد جدی قانونی قرار می‌گیرند. برای این جرم در بیشتر کشورها مجازات‌های سختی در نظر گرفته می‌شود تا موارد و دفعات جرم را محدود کنند.
به همین دلیل نقش قانون مشخص و موثر در حمایت کودکان و محدودیت کودک‌آزاران بسیار حیاتی و لازم است.
عدم وجود قانون حمایتی مدلل باعث تعدی روز افزون کودک‌آزاران به حریم بسیار شکننده کودکان مظلوم می‌گردد. مدیران جامعه با حمایت و برنامه‌ریزی نیروهای مردمی و دولتی می‌توانند مامن و امیدی برای این کودکان و خانواده‌هایشان فراهم آورند و عامل مهمی در کنترل تعدی‌های احتمالی باشند.
همه ما در مقابل این کودکان #مسئولیت داریم و تا زمانی که امنیت لازم را فراهم نکنیم تا آنها درباره دردهایشان لب به سخن بگشایند، این #کودکان و #قربانیان همچنان خاموش خواهند ماند.
دکتر مجتبی شیری
روانپزشک کودک و نوجوان
@Tavaana_TavaanaTech