آرمین، برادر جاویدنام دکتر آیدا رستمی، به یاد خواهرش نوشت:

«برای خواهرم، دکتر آیدا رستمی🎖️

خواهرم، فرشته‌ی سپیدپوش آزادی🕊️

تو برای زندگی جنگیدی، برای درمان زخم‌های مردم، اما نامردمان، تو را از ما گرفتند. دستانت که روزی مرهم دردها بود، حالا یادگار سرزمینی است که آزادی را با خون می‌نویسد. تو را کشتند، اما اندیشه‌ات، راهت، و فداکاری‌ات زنده است، در قلب‌هایی که هنوز برای حقیقت می‌تپد.

آیدا جان، نبودنت زخمی است که بر جان ما نشسته، اما نامت فریادی است که در تاریخ می‌پیچد. دلتنگت هستیم، اما سوگند که راهت را ادامه خواهیم داد.

روحت جاودانه، نامت ماندگار، یادت همیشه در قلب ما».🌱

#دکتر_آیدا_رستمی
#زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مهسا یزدانی، مادر جاویدنام محمدجواد زاهدی، در ویدیوئی که در اینستاگرام صفحه دخترش منتشر شده، اعلام کرد که روز ۱۴ فروردین‌ماه از زندان دیکتاتور جمهوری اسلامی آزاد شده است.

مهسا یزدانی از سوی دادگاه انقلاب ساری به ۱۳ سال حبس تعزیری (پنج سال قابل اجرا) محکوم شده بود که با پابند در حبس خانگی به سر می‌برد.
او از حمایت جامعه ایران سپاسگزاری کرد.

معصومه (مهسا) یزدانی ولشکلایی، مادر محمد جواد زاهدی ساروی، به پنج سال حبس بابت اتهام «اهانت به مقدسات» و «تحریک مردم به برهم زدن امنیت ملی» و دو سال حبس تعزیزی به اتهام «توهین به رهبری» و از محل «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به حبس محکوم شده بود.

محمدجواد زاهدی، فرزند خانم یزدانی در روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ در ساری و در جریان اعتراضات پس از کشته‌شدن مهسا امینی بر اثر اصابت گلوله به قتل رسیده بود.
اکانت ایشان در اینستاگرام

@_mitratattoo_


#مادران_دادخواه
#زن_زندگی_آزادی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#مهسا_یزدانی
#محمدجواد_زاهدی
#دادخواهی
@Tavaana_TavaanaTech

فرزانه برزه‌کار، مادر جاویدنام عرفان رضایی، این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:

«من هم مادر فرزندی هستم
مادر که تا آخرین نفس دادخواه خون به ناحق ریخته اش است
مادری که زندانی شد
مادری که به حبس محکوم شد
من مادر دادخواهی هستم که سالها دوام آوردم و جنگیدم
زمین خوردم اما دوباره به میدان زندگی برگشتم تا فرزندانم را در آغوش امن خود بزرگ کنم
درست لبه ی پرتگاه که می‌رسیدم نور زندگی با دیدن و قد کشیدن فرزندانم نجاتم میداد
غرق میشدم اما روی بالاترین سطح زندگی شناور بودم
من با همه ی مشکلاتم در کنار فرزندانم یک مادر شاد و پر انرژی بودم
اما حالا اگر چه جهانم را تاریک کردند
غافل از اینکه من در در ساحل ناآرام زندگی ام با اندک رمقی با چشمان حریصم نظاره گر نورم
من سراپا گوشم برای شنیدن هلهله شادی
قلب ناآرام من امیدوار است .چرا که می‌دانم در زندگی هیچ کس هیچ ابر سیاهی اجازه ماندگاری ندارد
هیچ کس اجازه ندارد نور و روشنایی را به تاراج ببرد
به فرزندم ،به پسر قهرمان سبز پوش وطن افتخار میکنم
وهمین جا در سرزمینم دادخواه خونش می‌مانم
هیچ تهدیدی هیچ زندانی نمی‌تواند منصرفم کند
افتخار میکنم که مادر عرفانم، من به خودم میبالم که چند صباحی کوتاه مادر عرفان قهرمان بودم و هنوز هم براش مادری میکنم

اگرچه عشق وطن می‌کشد مرا اما
خوشم به این مرگ که این دوست خیر خواه من است.»

erfan_rezaei_navaei

#عرفان_رضایی #دادخواهی #مادران_دادخواه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

آنچه‌باقی‌ماند…

از این همه جنایت چطور میشه گذشت!؟

‏نه فراموش می‌کنیم و نه میبخشیم!
mahsapiraei

آن‌چه باقی ماند» فقط نمایشگاه اندوه نیست. موزه‌ی مبارزه است. حافظه‌ی صدها جان عزیزی که صدایشان، آرام یا بلند، در روان ما می‌پیچد؛ صدایی که هر روز آزادی را در گوش‌مان زمزمه می‌کند.

این نمایشگاه که با همکاری خانواده‌های دادخواه و فعالان حقوق بشر برپا شده، مجموعه‌ای از اشیاء شخصی، عکس‌ها، نامه‌ها و یادگاری‌های جان‌باختگان سرکوب‌ها را به نمایش می‌گذارد. هدف اصلی این نمایشگاه جلوگیری از فراموشی، مبارزه با تبدیل قربانیان به اعداد و ارقام آماری، و تأکید بر ارزش تک‌تک جان‌های از دست‌رفته است.

نمایشگاه حاوی اشیائی است که هر کدام داستانی تلخ و غم‌انگیز را روایت می‌کنند؛ از کفش‌های قرمز کوردیا تا لباس عروسی‌ای که سفیدی‌اش به سرخی خون آغشته است، از کلاه بچگانه‌ی خونین تا عینک‌هایی که زمانی برای دیدن زیبایی‌های جهان به چشم عزیزانمان بود، و اکنون تنها نمادی از جنایات ظالمانه‌اند. این اشیاء، که بسیاری از آن‌ها به تازگی از ایران منتقل شده‌اند، نه تنها یادآور دردها و رنج‌های خانواده‌های قربانیان‌اند، بلکه تجسمی از اراده‌ی مردم ایران برای آزادی و عدالت به شمار می‌روند.

اهمیت این نمایشگاه فراتر از یک یادآوری تاریخی است؛ این ابتکار بخشی از جنبش دادخواهی است که در تلاش است جنایات جمهوری اسلامی را در سطح جهانی آشکار کند. برگزارکنندگان نمایشگاه بر این باورند که یادآوری و بازگو کردن این وقایع نه تنها برای جلوگیری از تکرار تاریخ بلکه برای تقویت اراده‌ی جهانی در برابر ظلم و استبداد ضروری است. این نمایشگاه همچنین تأکید می‌کند که مبارزه برای عدالت، همدلی با خانواده‌های قربانیان، و حفظ یاد و خاطره‌ی آن‌ها بخشی از هویت هر انسانی است که به آزادی و کرامت انسان اعتقاد دارد.

مرتبط:
آنچه باقی ماند، نمایشگاهی برای پاسداشت دادخواهی

https://tavaana.org/advocacy-exhibition-cologne/

#نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech