بهاره هدایت، زندانی سیاسی که در مرخصی استعلاجی به سر می‌برد، با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود خبر داد که به سرطان رحم مبتلا شده است.

«زخمی به یادگار،

در آبان‌ماه گذشته در مرخصی سه روزه، به دلیل عارضه‌‌ی کوچکی که اخیرا ظاهر شده بود به دکتر زنان مراجعه کردم و تشخیص اولیه پزشک ضرورت یک جراحی جزئی بود، آنقدر جزئی که اگر اصرار پزشک و دوستانم نبود، حوصله پیگیری از دادسرا و زندان را برای اعزام به بیمارستان نداشتم و به دنبال بهانه‌ای بودم برای به تعویق انداختن جراحی تا بعد از آزادی. بعد از سه ماه، با اعزام از زندان، جراحی انجام شد اما نظر پزشک و پاسخ پاتولوژی دیگر این نبود که بیماری یک چیز جزئی است. گفتند بخشی از سلول‌های داخل رحم دارد مراحل اولیه سرطان را طی می‌کند و پرونده پزشکی به آنکولوژیست ارجاع داده شد. بر این اساس پزشک معتمد پزشکی قانونی تجویز کرد که برای آزمایشات تکمیلی و طرح درمان مناسب باید بیرون از زندان تحت نظر باشم. درمانی که پزشکان پیشنهاد می‌کنند برداشتن رحم است. «رحم رو برمی‌داریم که خیالمون راحت بشه». اغلب دوستان و اطرافیان هم همین را می‌گویند: «چیزی نیست، درش بیار بنداز دور بابا..».

عموما سکوت می‌کنم. یا لبخندی میزنم. در آستانه ۴۳ سالگی، با یک زندگیِ در تعلیق و آینده‌ای آمیخته با سه چهار سال زندان نمی‌توانم حرفی از بچه بزنم و این را هم نمی‌توانم بگویم که بچه آرزوی دیرینه‌ام بود از وقتی ۱۷ ساله بودم. یعنی گرچه عمیقا غمگینم اما گله‌ای هم ندارم. فقط اینکه حسرت بربادرفته‌ای برایم ماند که دارد شلتاق آخرش را به صورتم می‌نوازد و جای پایش را به شکل زخمی بر بدنم به یادگار می‌گذارد.

فعلا منتظر جواب باقیمانده آزمایش‌ها هستم که قرار است به تعیین وقت جراحی دوم بیانجامد. همزمان نتیجه پیگیری‌های دلسوزانه وکیلم این بوده که با مرخصی استعلاجی مخالفت شده اما تا هشتم فروردین اجرای حکم به تعلیق درآمده است؛ که یعنی این مدت جزو ایام حبس محاسبه نخواهد شد.

بهاره هدایت بیست و پنج اسفند۱۴۰۲»

- چرا اصولا بهاره هدایت باید زندانی باشد؟ این زن جوان، بهترین سال‌های جوانیش را که اگر یک حکومت نرمال بر ایران حاکم بود، باید زندگی شخصی‌اش را می‌ساخت، در زندان گذراند و حالا در همان زندان به بیماری سرطان مبتلا شده است...

#بهاره_هدایت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روز گذشته بهاره هدایت، زندانی سیاسی که در مرخصی استعلاجی است، از ابتلا به بیماری سرطان خبر داد. خانم هدایت بود که سال‌های زیادی از جوانیش را در زندان گذراند، در یادداشتش از گذشتن از علایق شخصی‌اش از جمله بچه‌دار شدن نوشته بود.
مطهره گونه‌ای، فعال دانشجویی، در پی انتشار این خبر متنی به شرح زیر منتشر کرده است:

«"زن"، دشواری وظیفه است.

از لحظه‌ای که خبر بیماری بهاره هدایت را شنیده‌ام، آرام و قرار ندارم. به تمام این سالها فکر میکنم که به جرم اندیشیدن او را در بند کرده‌اند و این تنها بخش کوچکی از رنج‌های "زن بودن" در فضای سیاسی مردانه است.
او که تمام زندگی‌اش را برای نهاد ناآرامش گذاشته و از غریبه و آشنا طعنه شنیده، اما محکم‌تر و استوارتر از پیش ادامه داده است.
علی‌رغم تمامی نقدهایی که به آرا و نظراتش دارم، او را همیشه تحسین کرده‌ام و برای منی که تازه چندسال است دارم این رنج بیکران زنانگی را به دوش می‌کشم، بهاره یک الگوی تمام‌عیار است. نه از جهت آنکه باید مو‌ به مو دنباله‌اش را بگیرم، بلکه بخاطر "نه" گفتن به جریان مسلط مردسالار و ایستادن مقابل زندگی معمولی و روزمره و دریغ داشتن آرزوها و رویاهایی که هم خودت و هم اطرافیانت صرف "زن بودنت" از تو انتظار دارند و داری که برآورده شود.
این شورش و خلاف جهت شنا کردن و باب میل خیل هواخواهان سایر جریانات سیاسی نبودن و به عبارتی همین"بهاره هدایت" بودن بسیار سخت می‌نماید آن هم در فضای فعالیت سیاسی که به حیاط خلوتی مردانه می‌ماند و تنها یک روی سکه‌ی آن، زندان و شکنجه و تحمل سایر محرومیت‌ها است که از سوی حاکمیت تحمیل می‌شود.
روی دیگر این سکه، شکیبایی در برابر بهتان‌ها و افتراها است که به امری بدیهی بدل شده است.
از "پروژه و مهره‌ی نظام" و "پرستو" بودن تا "هرزگی" و "سلیطگی" که اگر زن باشی و بخواهی در تشکلی دانشجویی یا بصورت منفرد و در رسانه‌ای مستقل فعالیت سیاسی خود را ادامه دهی، به جزئی لاینفک از زندگی‌ات تبدیل می‌شود. روزی نیست که نخواهند تو را با حربه‌های گوناگون از پای دربیاورند و برای آن از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند.
زندگی و فعالیت سیاسی یک زن در سپهر عمومی، بی‌اغراق، همیشه به زندگی شخصی‌اش مرتبط خواهد بود، حتی اگر نخواهد. آنچنان که ناگزیر می‌شود میان خود و آمال خویش، به هدفی والاتر برسد و در راستای تحقق آن تمام همت و حمیت خود را بگذارد، ولی آنچنان دست‌اندازهای این راه جنسیت‌زده سهمگین است که کوشش‌های او به چشم تنگ‌نظران نخواهد آمد و آن را به حساب "مطرح‌کردن خود" یا سلبریتی‌سازی از خود خواهند گذاشت.

بنابراین ظلمی که در این سال‌ها به بهاره رفته، امری شخصی نیست. یک ستم عمومی علیه تمامی زنانی است که دارند مضاف بر بار سنگین "زن" بودنشان، فعالیت سیاسی می‌کنند و با سرکوب حاکمیت از یک سو و نادیده‌انگاری یا افترا از سوی دیگر مواجه می‌شوند.

پس زن بودن و فعال سیاسی زن بودن، دشواری وظیفه است! با خواندن نوشته‌ی او سینه‌ام سنگین شد و بغضی عمیق که انگار در تمام وجودم ریشه دوانده، راه گلویم را بست و پر از خشم و نفرت شدم. نفرت از تمامی کسانی که دوشادوش و همدست حاکم جائر، رنج و سختی این دو دهه را بر این زن مضاعف کرده‌اند و خشمی که، زنانه، زندگی می‌زاید و از قامت ظالمان زمان بلندتر است.
و یک روز فرا خواهد رسید که زندگی‌مان را، آزادی‌مان را و وطنمان را از بند این جائران رها خواهیم کرد و آن روز، دیر نخواهد بود.

#بهاره_هدایت #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز زادروز بهاره هدایت است. او امروز ۴۳ ساله شده است و در یکی از معدود تولدهایش در دهه اخیر خارج از زندان به سر می‌برد و البته متاسفانه به خاطر درمان بیماری سرطان که در زندان به آن مبتلا شده است.

خانم هدایت در متنی که پیشتر منتشر کرده بود، اطلاع داده بود که به سرطان رحم مبتلا شده است و از درد کهنه‌اش درباره بچه‌دار نشدن (به خاطر حضور در زندان در طی این سال‌ها) نوشته بود.

حالا به مناسبت زادروزش، از وضعیت کنونی درمان و مرخصی‌اش از زندان اطلاع‌رسانی کرده و نوشته است:

«امروز چهل و سه ساله شدم. از دوستانی که در این مدت پی‌جوی احوالم بودم سپاسگزارم. فعلا توقف حکم تا ۲۲ فروردین تمدید شده و بعد از آن باید مجددا به پزشکی قانونی مراجعه کنم. درمان هم به دلیل تعطیلات نوروز و در دسترس نبودن پزشک معالج پیشرفت خاصی نکرده (جز اینکه جواب پاتولوژی دوم هم آمد و تشخیص اولیه پزشک را تایید کرد)، اما امیدواریم روند درمانی از شنبه پیش رو از سرگرفته شود. به دوستانی که مشفقانه درباره بیماری‌ام ابراز نگرانی کرده بودند، باید بگویم این بیماری تازه و آن حسرت کهنه‌ی مادر شدن کمترین خللی در عزم و روحیه‌ام برای همراهی با مردم ایران پدید نیاورده است. این ابتلائات شخصی در برابر آنچه که بر امروز و آینده‌ی مردمان این سرزمین می‌رود ناچیز است. به جایش شوق آزادی برای میهن و هم‌میهنان در جان همه‌مان جاری است تا روزی که آزادی به کف آید و سرنوشت وطن از لوث وجود استبداد رها شود.

بهاره هدایت شانزدهم فروردین هزار و چهارصد و سه»

- ضمن تبریک تولد، برای بهاره هدایت سلامتی و برای ملت ایران آزادی از چنگال استبداد را آرزو می‌کنیم.

#بهاره_هدایت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بهاره هدایت، فعال و تحلیل‌گر سیاسی، با نوشتن متنی در صفحه اینستاگرام خود از عدم موافقت با تمدید توقف حکم خود و بازگشت به زندان با وجود ابتلا به بیماری سرطان خبر داد.

متن نوشته خانم هدایت به شرح زیر است:

«امروز به وکیلم خانم زهرا مینوئی اطلاع دادند که با تمدید توقف حکمم مخالفت شده، و مسئولین ذی‌ربط معتقدند که ادامه درمان بیماری‌ام در زندان میسر است، علیرغم اینکه به تصریح آنکولوژیست و پزشکان معالج به دلیل خطرات احتمالی و پیگیری روند درمان و جراحی‌های در پیش، باید بیرون از زندان تحت نظر پزشک باشم. به این ترتیب باید فردا، چهارشنبه، خودم را برای ادامه‌ی حکم ۴ ساله‌ام به زندان اوین معرفی کنم.

مهم نیست که جسمم کجاست، قلب و جانم در کنار شما مردم شریف و مبارز ایران است، کنار شما خواهران شجاعم در خیابان‌های کشورم، و همدوش برادرانم که قلبشان برای آزادی می‌تپد. کنار ساکنان این سرزمین که دهه‌هاست جنگ را بیخ گوش و گلویشان و پای سفره‌هایشان زندگی می‌کنند، بدون آنکه نفیر موشک‌ و قرقر پهپادهای این جنگ روزانه التفات عالی‌رتبه‌گان آنسوی آب‌ها را، آنطور که این روزها به خود جلب کرده، به خود جلب کرده باشد. امثال من شجاعت را از شما می‌آموزیم، شما بی‌نامانِ بی‌پایانِ متکثرِ هرروزه.

بهاره هدایت سه‌شنبه ۲۸ فروردین هزاروچهارصدوسه»


#بهاره_هدایت #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در کشوری زندگی می‌کنیم که پرونده فساد مالی یک روحانی زمین‌خوار افشا می‌شود اما او به عنوان امام‌جمعه پایتخت انتخاب می‌شود،
در همان حال
بهاره هدایت، زن جوانی که در زندان به بیماری سرطان مبتلا شده، اکنون پس از مدت کوتاهی مرخصی استعلاجی مجبور است به زندان بازگردد.
این فعال سیاسی، آخرین بار، به دلیل شرکت در تجمعات اعتراضی «شلیک سپاه به هواپیمای اوکراینی» در سال ۱۳۹۸، و به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» است.به ۴ سال و ۸ ماه حبس محکوم شد.
بهاره هدایت البته پیشتر هم سابقه بازداشت و زندان داشته است.

در دنیای آزاد و در جایی که داد و عدل حاکم باشد جایگاه کاظم صدیقی کجا ست؟ و جایگاه بهاره هدایت کجا؟
اصولا بهاره هدایت چرا باید زندانی باشد؟ این زن جوان، بهترین سال‌های جوانیش را که اگر یک حکومت نرمال بر ایران حاکم بود، باید زندگی شخصی‌اش را می‌ساخت، در زندان گذراند و حالا در همان زندان به بیماری سرطان مبتلا شده است...

#بهاره_هدایت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
#کاظم_صدیقی
@Tavaana_TavaanaTech

طبق گزارش دریافتی از منابعی موثق، بهاره للهی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس اهل آمل و ساکن تهران، توسط جمهوری اسلامی به قتل رسیده و مخفیانه در آرامستان بهشت سکینه کرج به خاک سپرده شده است.

خانم للهی، که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ هم به مدت ده روز بازداشت شده بود، در اواخر اسفند ماه ۱۴۰۲ مفقود و ظاهراً توسط نیروهای امنیتی کشته شد.

او بدون اطلاع خانواده‌اش در آرامستان بهشت سکینه کرج به خاک سپرده شد و سپس به خانواده‌اش اطلاع داده شد.
یک منبع نزدیک به خانواده ایشان (از بستگان دور) به توانا گفت: «از خانواده بهاره للهی فقط برای دادن آدرس مزار فرزندشان ۱۵ میلیون دریافت کردند. نیروهای اطلاعاتی آن‌ها را تهدید کرده‌اند که حق عزاداری ندارند و خانواده بهاره به امید اینکه بتوانند پیکر فرزندشان را به زادگاهش شهر آمل منتقل کنند، سکوت کرده‌اند و از ترس عوامل حکومتی اطلاع‌رسانی نکرده‌اند.»

هنوز از علت قتل و نحوه قتل ایشان اطلاعات دقیقی در دست نیست. اما رفتار ماموران حکومتی نشان می‌دهد که خانم بهاره للهی توسط حکومت کشته شده است. به گفته این منبع، خانواده بهاره از اسفند ۱۴۰۲ از او بی‌خبر بودند، تا اینکه به آن‌ها خبر درگذشت فرزندشان را دادند.


بهاره للهی، فیلمساز ۴۰ ساله‌ای است که در سابقه فعالیتش داوری جشنواره فیلم کوتاه و جشنواره سینمای جوان را هم در کارنامه‌اش دارد.

جمهوری اسلامی همچنان بی محابا شکنجه می‌کند و می‌کشد. بهاره للهی اولین و آخرین نفری نیست که توسط این رژیم کشته شده و تا وقتی که حکومت استبداد دینی برپاست، کشته شدن فرزندان ایران ادامه دارد.

- لطفا در صورت احضار تلفنی، مراجعه نکنید. احضار تلفنی غیر قانونی است و از آنجایی که ثبت نمی‌شود، ممکن است بازداشت شوید و کسی هم متوجه بازداشت‌شدن شما نشود و اگر در بازداشتگاه اتفاقی برای شما بیفتد، کسی مسئولیت بر عهده نگیرد.

- خانواده‌ها و دوستان و وکلای افراد بازداشت‌شده، حتما در خصوص بازداشت این عزیزان اطلاع‌رسانی کنید.

همراهان گرامی اگر در مورد بهاره للهی اطلاعاتی دارید، برای ما ارسال کنید.

- اطلاعات دریافتی از اقوام دور خانم للهی، با پرس‌وجو از منابعی دیگر در شهر آمل تایید شده است. همه منابع از فشار زیاد بر خانواده و ترساندن آن‌ها از اطلاع‌رسانی سخن می‌گویند.

#بهاره_للهی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

روز گذشته از قتل یک فیلمساز جوان و از داوران جشنواره فیلم‌های کوتاه به نام بهاره للهی خبر دادیم. قتلی که به گفته منابعی که با ما در ارتباط بودند، به حکومت نسبت داده شده است.

در خصوص جان‌باختن خانم بهاره للهی اطلاعاتی جدید برای آموزشکده توانا ارسال شده است، که با شما مخاطبان گرامی در میان می‌گذاریم.

یکی از مخاطبان توانا می‌گوید:
«آنچه شما درباره بهاره للهی نوشتید درست است. خانواده‌اش به شدت تحت فشار هستند و مادر خانواده نگران پنج فرزند دیگرش است.
مراسم یادبود بهاره للهی، در تکیه ایرایی در شهر آمل حدود ده روز پیش برگزار شده است. اتفاقا مراسم خیلی شلوغی هم بود.
با آنکه چند ماه بود کسی از بهاره خبر نداشت و او بیش از دو ماه پیش کشته شده بود، ولی خبر مرگ او حدود دو هفته پیش به خانواده داده شد.»
این مخاطب توانا همچنین اطلاعاتی در مورد خانواده بهاره للهی و شغل آن‌ها و سابقه آشنایی با این خانواده داده است.

اما یکی دیگر از مخاطبان توانا، جزئیات بیشتری را با ما در میان گذاشته است. او ضمن تاکید بر حضور بسیار فعال بهاره للهی در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، از درگیری او با یکی از دست‌اندرکاران جشنواره فیلم فجر هم خبر داد و گفت «بهاره پس از آن شدیداً دنبال خروج از کشور بود. از اواخر بهمن ماه ۱۴۰۲ ارتباطش با همه قطع شد، حتی خانه‌اش را تغییر داد و از تهران به کرج نقل مکان کرد. هیچکس از او خبری نداشت، موبایلش خاموش بود و این گمان در ذهن دوستان و آشنایان ایجاد شد که شاید باز هم بازداشت شده باشد. به همه جا مراجعه شد، ولی اثری از او پیدا نشد. تا اینکه اخیرا خانواده‌اش در پی پیگیری‌ها متوجه شدند که او روز ۱۴ فروردین در بهشت سکینه کرج به عنوان مجهول‌الهویه دفن شده است.»

او همچنین می‌گوید، «گفته می‌شود چند روز قبل‌تر همسایه‌ها به پلیس از بوی بدی که از آپارتمان بهاره می‌آید خبر می‌دهند و می‌گویند زنی تنها اینجا زندگی می‌کرد.»

این مخاطب توانا می‌گوید: «وقتی خانواده به محل زندگی دخترشان می‌روند، خانه شخم زده شده بود! پلیس می‌گوید بهاره خودکشی کرده، ولی ابهامات اینجاست که اگر خودکشی کرده، چه کسی خانه را به هم ریخته؟ چرا موبایل و لپ‌تاپ او مفقود شده؟ چرا با اینکه کارت ملی او در پرونده پلیس موجود است و در خانه یافت شده، به صورت مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا از طریق اطلاعات بنگاه مسکن و کارت ملی، خانواده‌اش را پیدا نکردند و خبر ندادند؟ چرا خانواده‌اش را تهدید کرده و دعوت به سکوت کردند؟»

یکی دیگر از مخاطبان توانا که ساکن همان محله زندگی بهاره در کرج است، می‌گوید: «وقتی همسایه‌ها خبر دادند که از آن آپارتمان بو می‌آید، پلیس که وارد شد، در آپارتمان از بیرون با یک قفل بزرگ بسته شده بود، چگونه آن دختر به در بیرونی خانه قفل زده بود؟! از طرفی توقف مداوم یک خودروی تیبای سفید با دو سرنشین مرد جلوی آن خانه در روزهای قبل توجه ساکنان محل را جلب کرده بود...»

یکی دیگر از افراد مطلع می‌گوید، «در مدتی که بهاره مفقود بود، کارت بانکی‌اش کار می‌کرد، یعنی نمی‌شد از این طریق پیدا کنند که چه کسی از کارت بانکی او استفاده می‌کند؟»

هنوز مشخص نیست که آیا بهاره بازداشت شده است یا خیر؟ چگونه کشته شده است؟ آیا خارج از خانه کشته شده و بعد جسد به خانه منتقل شده؟ داخل خانه کشته شده و خانه تفتیش شده، دنبال چه چیزی می‌گشتند؟ لپ‌تاپ و گوشی موبایل او چه شدند؟! دلیل اصرار بر سکوت خبری در مورد او چیست؟

همه منابعی که با ما صحبت کردند، با توجه به شناختشان از جسور بودن بهاره و حضور مستمرش در اعتراضات ۱۴۰۱، متفقند که او توسط حکومت کشته شده است و مثال‌هایی از قتل‌های مشابه می‌آورند.

#بهاره_للهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

این صدای بهاره للهی است، قسمتی از مصاحبه سایت تیوال با او که در سال ۱۳۹۴ منتشر شده است.
بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و در ۱۴ فروردین ۱۴۰۳ مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد.
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟

بهاره للهی به گواهی همین فایل صوتی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

#بهاره_للهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خواهر جاویدنام بهاره للهی، اسکرین‌شاتی از صفحه ویکی‌پدیای «بهاره للهی» در استوری اینستاگرامش منتشر کرده است.
مطالب این صفحه که مورد تأیید خانواده بهاره للهی قرار گرفته، نشان می‌دهد که گزارش‌های دریافتی توانا از مخاطبان در مورد فعالیت‌ها و قتل بهاره للهی، گزارشی نسبتا دقیق بوده است.
این قضیه بار دیگر تاثیر فعالیت شهروند-خبرنگارها را نشان می‌دهد.

شهروندانی که در فضای سانسور رسانه‌ها و تهدید خانواده‌ها توسط حکومت، اجازه نمی‌دهند که بر یک قتل حکومتی سرپوش گذاشته شود.

سپاسگزاریم از همه شهروند خبرنگارهایی که در طی این سال‌ها به ما اعتماد کردند و با ما در تماس بوده‌اند.

#بهاره_للهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدیویی که خواهر جاویدنام بهاره للهی در استوری اینستاگرام خود منتشر کرده است. پخش شدن تصنیف «از خون جوانان وطن لاله دمیده» در خانه بهاره للهی، نشانگر آن است که آن‌ها روایت حکومت را نپذیرفته‌اند، هرچند طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشار هستند.

بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

#بهاره_للهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

این تصویر و نوشته را خواهر جاویدنام بهاره للهی در استوری اینستاگرام خود منتشر کرده است.

«مرگ فاصله‌ای
بين تولد
(تلاششششششش‌های بی‌وقفه پدر و مادر)
و رفتن آن عزیز نیست
مرگ کشتن رویاها و امیدهای روزانه یک انسان است»

تمام خانواده‌های دادخواه، قسمتی از خانه‌شان را به محلی برای یادبود جان‌باختگان اختصاص داده‌اند، این تصویر هم در خانه خانواده بهاره للهی است.
‌
بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

حکومت می‌گوید #بهاره_للهی خودکشی کرده است، خانواده‌اش اما روایت حکومت را نپذیرفته‌اند، هرچند طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشار هستند

 #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بهاره للهی را فراموش نمی‌کنیم. زن جوانی که به طرز مشکوکی کشته شد.
بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

حکومت می‌گوید #بهاره_للهی خودکشی کرده است، خانواده‌اش اما روایت حکومت را نپذیرفته‌اند، هرچند طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشار هستند.

ویدیو از استوری اینستاگرام خواهر بهاره للهی

 #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بهاره للهی را فراموش نمی‌کنیم. زن جوانی که به طرز مشکوکی کشته شد.
بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

حکومت می‌گوید #بهاره_للهی خودکشی کرده است، خانواده‌اش اما روایت حکومت را نپذیرفته‌اند، هرچند طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشار هستند.

تصویر از استوری خواهر بهاره للهی

 #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

استوری خواهر جاویدنام بهاره الهی

بهاره للهی را فراموش نمی‌کنیم. زن جوانی که به طرز مشکوکی کشته شد.
بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

حکومت می‌گوید #بهاره_للهی خودکشی کرده است، خانواده‌اش اما روایت حکومت را نپذیرفته‌اند، هرچند طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشار هستند.


 #یاری_مدنی_توانا
#بهاره_للهی

@Tavaana_TavaanaTech

استوری‌های خواهر جاویدنام بهاره للهی علیه شرکت در سیرک انتخابات

بهاره للهی را فراموش نمی‌کنیم. زن جوانی که به طرز مشکوکی کشته شد.
بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

حکومت می‌گوید #بهاره_للهی خودکشی کرده است، خانواده‌اش اما روایت حکومت را نپذیرفته‌اند، هرچند طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشار هستند.


 #یاری_مدنی_توانا
#بهاره_للهی
#اقلیت_خائن #دادخواهی #رای_بی_رای #سیرک_انتخابات

@Tavaana_TavaanaTech

‌
این مصاحبه را ببینید
بهاره هدایت در داخل ایران است و هر آن ممکن است دوباره بازداشت شود. حکم او فعلا برای طی مراحل درمان بیماری سرطان متوقف شده و او بیرون از زندان است.
بهاره هدایت با صراحت، علیه برخی روشنفکران و زندانیان سیاسی که به سمت حمایت از بقای رژیم جمهوری اسلامی رفتند، سخن می‌گوید و در سمت مردم معترض می‌ایستد.

بهاره هدایت، حسین رونقی، مجید توکلی، فاطمه سپهری .... اینها مظهر شرافت هستند.

ویدیو از ایران اینترنشنال
@iranintltv

#بهاره_هدایت #سیرک_انتخابات #رای_بی_رای #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خواهر جاویدنام بهاره للهی نوشت:

«خانه‌ای که تو را کم دارد

۴۰ روز پیش، این خبر رو شنیدیم، که از این دنیای زمینی رفتی به دنیای خاکی.

دنیایی که شاید بهتر از این دنیا قدر تورو بدونه . قدر سواد علم درک اینکه چقدر منصف و عادل بودی اینکه چقدر مهربون و خوش ذات بودی.
دنیایی که ظالمان دیگه قدرتی ندارن و قدرت دست تو و امثال توست.
بهار عزیز، دلتنگ بغل کردنتم، خواهر قشنگم.»

بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

حکومت می‌گوید #بهاره_للهی خودکشی کرده، خانواده‌اش اما روایت حکومت را نپذیرفته‌اند و طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشارند.


 #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خواهر جاویدنام بهاره للهی، ضمن انتشار تصویری از مزار او، نوشت:
«برای چه قدرت را می‌خواهیم وقتی که همه‌ی ما با هر مقامی جایگاهمان اینجاست.
برای چه جان می‌گیریم، وقتی جان را خدا داده. برای چه دروغ می‌گوییم وقتی زمان راستی‌ها را بر ملا می‌کند برای چه...

بهار عزیزم جایگاه تو نه با یک پلاکارد بی‌ارزش می‌شود، نه با یک مشت خاک در ناکجا آباد

تو ارزشمندی چون آگاه بودی و برای آگاه‌کردن تلاش کردی»

بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.
پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیداکردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. شواهد می‌گوید، مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداد؟

حکومت می‌گوید #بهاره_للهی خودکشی کرده، خانواده‌اش اما روایت حکومت را نپذیرفته‌اند و طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشارند.

#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بهاره للهی؛ «آبستن» حقیقت، «متوقف و خسته»

بهاره للهی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس اهل آمل و ساکن تهران، فروردین‌ماه ۱۴۰۳ به طرز مشکوکی به قتل رسید و مخفیانه در آرامستان بهشت سکینه کرج به خاک سپرده شد.

خانم للهی، که در جریان انقلاب ۱۴۰۱ هم به مدت ده روز بازداشت شده بود، در اواخر اسفند ماه ۱۴۰۲ مفقود شد. البته پس از آن مشخص شد که توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی کشته شده است.

درباره بهاره للهی بخوانید:
https://tavaana.org/bahareh-lellahi/


#یاری_مدنی_توانا
#بهاره_للهی
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech