چه چیزهایی فیش‌ها را آلوده کرد
در روزنامه خواندم #کارخانه #ارج تعطیل شده است؛ یادم آمد صنعتی را که چندصد کارگر را نان می‌داد؛ بعد خواندم که بعضی از #مدیران حقوق‌های میلیاردی می‌گیرند و وام با بهره چهاردرصد و از خودم پرسیدم با این پول‌ها چند کارگر را می‌توان نان داد؟ و به خودم جواب دادم خیلی‌ها را. باز از خودم پرسیدم کدام‌یک راحت‌تر است؛ اینکه پولی را در بانک بگذاری و سود ٢٠درصدی بگیری یا یک واحد تولیدی راه بیندازی و هرروز قرار باشد سر #دستمزد و حقوق و مزایای ٥٠٠،٤٠٠ کارگر چانه بزنی؟ و به خودم جواب دادم قطعا اولی راحت‌تر است.
دوباره سؤال کردم کدام‌یک آدم را به سود کلان‌تر می‌رساند؛ اینکه سرمایه‌ات را ببری در بخش مستغلات و یک‌شبه پولت دوبرابر شود یا اینکه آن را صرف تولید کنی که ١٠ سال است چرخش در این مملکت دیگر نمی‌چرخد؟ و در دلم جواب دادم، معلوم است، اولی. بعد از خودم پرسیدم علت اصلی #زمین‌خواری، #جنگل‌خواری، #ساحل‌خواری و هزارجور کلمه دیگری را که این روزها باب شده است مگر نباید در رانت‌های اطلاعاتی و وابستگی‌ها به این یا آن جناح بدانیم و پاسخ مثبت به سؤالم دادم. حتما این سؤالات برای شما هم بارها مطرح شده است. حتما پرسیده‌اید و به جواب‌هایی مشابه جواب‌های من رسیده‌اید و حالا که ماجرای فیش‌های حقوقی میلیاردی مطرح شده، هم ذهنتان با همین سؤالات کلنجار می‌رود. شاید شما هم مثل من سراغ راه‌حلی برای درمان این مشکلات می‌گردید. این دردها یک درمان بیشتر ندارد و آن بستن همیشگی شیر فلکه نفت است.
ما سال‌هاست با این مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنیم. از همان دهه ٤٠ شمسی که رانت نفت نقش اساسی در معادلات سیاسی و اجتماعی ایران پیدا کرد، می‌دانستیم که برای حل مشکلات اقتصادی و حتی سیاسی و اجتماعی باید رانت نفتی را از بین ببریم. می‌دانستیم که اگر می‌خواهیم دموکراسی پیشرفته‌ای مثل کشورهای توسعه‌یافته داشته باشیم، باید نفت را از برنامه‌ریزی‌هایمان حذف کنیم. امروز همان جریانی که پشت افشاگری درباره #فیش‌های_حقوقی میلیاردی است، خودش سردمدار وابستگی به نفت و سوءاستفاده از آن است. وابستگی به نفت یعنی عدم نظارت.
یعنی من برای ادامه حیاتم نیازی به سرمایه کسانی که به من رأی داده‌اند ندارم و به همین دلیل خودم را به کسی پاسخ‌گو نمی‌دانم. یعنی هرچقدر که خواستم، به مدیرانم حقوق می‌دهم؛ حقوقی که می‌توانست یک صنعت را راه بیندازد یا یک واحد تولیدی ایجاد کند و عده‌ای را سر کار بفرستد. اگر امروز فیش‌های حقوقی مدیران را فاش می‌کنید، یادتان نرود بگویید چه‌چیزی این فیش‌ها را آلوده کرد.
هوشنگ ماهرویان
روزنامه شرق
@Tavaana_TavaanaTech
در روزنامه خواندم #کارخانه #ارج تعطیل شده است؛ یادم آمد صنعتی را که چندصد کارگر را نان می‌داد؛ بعد خواندم که بعضی از #مدیران حقوق‌های میلیاردی می‌گیرند و وام با بهره چهاردرصد و از خودم پرسیدم با این پول‌ها چند کارگر را می‌توان نان داد؟ و به خودم جواب دادم خیلی‌ها را. باز از خودم پرسیدم کدام‌یک راحت‌تر است؛ اینکه پولی را در بانک بگذاری و سود ٢٠درصدی بگیری یا یک واحد تولیدی راه بیندازی و هرروز قرار باشد سر #دستمزد و حقوق و مزایای ٥٠٠،٤٠٠ کارگر چانه بزنی؟ و به خودم جواب دادم قطعا اولی راحت‌تر است.
دوباره سؤال کردم کدام‌یک آدم را به سود کلان‌تر می‌رساند؛ اینکه سرمایه‌ات را ببری در بخش مستغلات و یک‌شبه پولت دوبرابر شود یا اینکه آن را صرف تولید کنی که ١٠ سال است چرخش در این مملکت دیگر نمی‌چرخد؟ و در دلم جواب دادم، معلوم است، اولی. بعد از خودم پرسیدم علت اصلی #زمین‌خواری، #جنگل‌خواری، #ساحل‌خواری و هزارجور کلمه دیگری را که این روزها باب شده است مگر نباید در رانت‌های اطلاعاتی و وابستگی‌ها به این یا آن جناح بدانیم و پاسخ مثبت به سؤالم دادم. حتما این سؤالات برای شما هم بارها مطرح شده است. حتما پرسیده‌اید و به جواب‌هایی مشابه جواب‌های من رسیده‌اید و حالا که ماجرای فیش‌های حقوقی میلیاردی مطرح شده، هم ذهنتان با همین سؤالات کلنجار می‌رود. شاید شما هم مثل من سراغ راه‌حلی برای درمان این مشکلات می‌گردید. این دردها یک درمان بیشتر ندارد و آن بستن همیشگی شیر فلکه نفت است.
ما سال‌هاست با این مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنیم. از همان دهه ٤٠ شمسی که رانت نفت نقش اساسی در معادلات سیاسی و اجتماعی ایران پیدا کرد، می‌دانستیم که برای حل مشکلات اقتصادی و حتی سیاسی و اجتماعی باید رانت نفتی را از بین ببریم. می‌دانستیم که اگر می‌خواهیم دموکراسی پیشرفته‌ای مثل کشورهای توسعه‌یافته داشته باشیم، باید نفت را از برنامه‌ریزی‌هایمان حذف کنیم. امروز همان جریانی که پشت افشاگری درباره #فیش‌های_حقوقی میلیاردی است، خودش سردمدار وابستگی به نفت و سوءاستفاده از آن است. وابستگی به نفت یعنی عدم نظارت.
یعنی من برای ادامه حیاتم نیازی به سرمایه کسانی که به من رأی داده‌اند ندارم و به همین دلیل خودم را به کسی پاسخ‌گو نمی‌دانم. یعنی هرچقدر که خواستم، به مدیرانم حقوق می‌دهم؛ حقوقی که می‌توانست یک صنعت را راه بیندازد یا یک واحد تولیدی ایجاد کند و عده‌ای را سر کار بفرستد. اگر امروز فیش‌های حقوقی مدیران را فاش می‌کنید، یادتان نرود بگویید چه‌چیزی این فیش‌ها را آلوده کرد.
هوشنگ ماهرویان
روزنامه شرق
@Tavaana_TavaanaTech