«امروز ۱۸ تیر سال ۹۹ است‌. فرشته علیزاده در خانه‌ خود را قرنطینه کرده‌ و جز برای ضروریات بیرون نمیرود. همه چیز را بخوبی ضدعفونی می‌کند. هر روز به همسرش یک ماسک تازه میدهد تا بدون ماسک در مترو حاضر نباشد. همسر فرشته یک کارمند ساده است و از پس هزینه بنزین و خرید طرح ترافیک برنمی‌آید. فرشته علیزاده شب‌ها خوب نمی‌خوابد و نگران دخترش است که امسال کنکور دارد و بعد اینهمه به تعویق افتادن، نمی‌داند که چطور قرار است از بچه‌ها آزمون بگیرند بدون اینکه کسی مبتلا شود. فرشته علیزاده شش ماه پیش در تعدیل نیرو بیکار شده و حالا باید زندگی را تنها با درآمد همسرش بگذرانند. صاحبخانه فرشته علی‌زاده یک نظامی‌ست به اسم اروجعلی ببرزاده که مرد خوبی‌ست. منتها دستش تنگ است و چون یارانه هم ندارد و نوه و عروس و دامادهایش خرج دارند مجبور شده کرایه خانه را دو برابر کند. فرشته علیزاده ماسک میزند و دستکش می‌پوشد و با رعایت فاصله اجتماعی توی کوچه پس‌کوچه‌ها دنبال خانه‌ای با اجاره منصفانه می‌گردد. فرشته علیزاده هر روز خودش را ملامت می‌کند که کاش چهارتا تکه طلای چشم‌روشنی عروسی‌اش را نفروخته بود حالا که سکه نزدیک یازده میلیون تومان شده. مادر فرشته پیر و سالخورده شده و ازپس هزینه فیزیوتراپی برنمی‌آید. فرشته پا و کمر مادرش را ماساژ میدهد اما خیلی مراقب است که خودش و همسرش و دخترش کرونا نگیرند. او آرزوهای زیادی دارد. مثلا دوست دارد سید خندان دخترش را عقد کند، بعد هر طور شده یک راهی پیدا کند و دختر و دامادش را راهی کند کانادا. فرشته فکر می‌کند از بچه‌اش دور باشد بهتر از این است که اینجا پیش چشمش، بیکار و ناامید و فقیر و حسرت به دل بماند. فرشته از گاز انبر می‌ترسد. فرشته می‌داند گاز انبرها هی بزرگ و بزرگتر می‌شوند. چیزی در قد و قواره یک دستگاه غول‌پیکر پرس.‌
‌

فرشته علیزاده در ماجرای کوی دانشگاه، در ۱۸ تیر ۷۸ دستگیر و بعدها به شکل نامعلومی کشته شد. مادر فرشته در اثر این مصیبت خیلی زود پس از دخترش از دنیا رفت.
فرشته راحت شد.
فرشته، آسوده بخواب. اینجا هیچ خبر خوبی نیست و من هربار با دیدن هر شماره عجیب و ناشناس روی گوشی‌ام می‌میرم.»
‌
#کوی_دانشگاه #سید_خندان #وقتی_مرگ_عروسی_باشد

از اینستاگرام

@Tavaana_TavaanaTech