This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پیام ویدیویی چند ثانیه‌ای گلجهان اشرفپور از بیمارستان به مناسبت سالگرد فرزندش اکبر محمدی در ۸ مرداد
اکبر محمدی متهم ردیف دوم جنبش کوی دانشگاه تهران در ۱۸ تیر ماه سال ۱۳۷۸ خورشیدی است.
اکبر همراه با برادرش منوچهر محمدی که او نیز از سوی قوه قضائیه خامنه ای بعنوان متهم ردیف اول کوی دانشگاه تهران شناخته شده بود، پس از دستگیری در ۲۴ تیر ماهها در کنار هم شکنجه شده بودند.
اگر چه وزارت اطلاعات رژیم ایران، چهار بیانیه از شش بیانیه صادره خود را بعد از سرکوب جنبش کوی دانشگاه تهران، در مورد منوچهر صادر کرده بود و اگر چه نیز، تمامی رسانه های ایران بعد از دستگیری همزمان برادران محمدی، اعدام منوچهر را به نقل از سخنگویان رسمی و غیر رسمی قوه قضائیه، هفته ها در بوق و کرنا قرار داده بودند اما دستگاه قضائی ایران بعلت حمایت گسترده جهانی از منوچهر و همچنین همزمان نیز فشارهای جهانی، بویژه اتحادیه اروپا بر رژیم خامنه ای، حتی از اعلام صدور حکم اعدام برای منوچهر امتناع و عقب نشینی نمود و بجای آن حکم اعدام را به برادرش اکبر ابلاغ کرده بود که به واقع، اعمال این نوع سیاست غیر انسانی تنها برای وارد کردن ضربه هر چه بیشتر به منوچهر و دیگر اعضای خانواده او بوده است.
اکبر پس از دریافت حکم اعدام در دادگاه انقلاب بعنوان مفسد فی‌الارض از دست قاضی، نه تنها که کمترین حس ترس به او دست نداده بود، بلکه بر عکس، پس از دریافت آن حکم اعدام، بی درنگ شعارهای پی در پی مرگ بر خامنه‌ای مفسد فی الارض و مرگ بر قاضی مفسد فی العرض سر داده بود، به واقع سیاست قاضی امنیتی با این شعارهای او نتیجه عکس داده بود، چون او با این شعارها، ترس و وحشت را در دل و روان خود آن قاضی ایجاد کرده بود، اگر چه رژیم خامنه‌ای بعلت فشارهای جهانی، بعد از یکسال، حکم اعدام اکبر را به پانزده سال حبس تقلیل داده بود.
اکبر معتقد بود که مبارزین سیاسی، پس از دستگیری‌شان و نیز افتادن به زندان، چاره ای جز این ندارند که مبارزاتشان را از بیرون زندان به داخل زندان منتقل سازند، چون او باور داشت که با ادامه مبارزات در داخل زندان است که میتوان بیرون زندان را برای تمامی حاکمان مستبد دینی ایران تلخ ساخت. اکبر ده‌ها بار به این باور مبارزاتی خود در داخل زندان تا آخر عمل کرد. در مورد آخر اینکه او به مبارزه اعتراضی خود از طریق اعتصاب غذا در داخل زندان اوین روی آورده بود، اگر چه این اعتصاب غذا در داخل زندان های ایران اولین بار نبود اما در دولت احمدی‌نژاد اولین بار و آخرین بار بود.
این اعتراض اعتصابی باعث شده بود که نظام خامنه‌ای در سطح جهان رسوا شود و به تبع آن فشارهای جهانی به این نظام تشدید گردد. همه این عوامل موجب شده بود تا اکبر به دستور مستقیم خامنه‌ای و همینطور نیز محسنی اژه‌ای وزیر اطلاعات رئیس جمهور وقت احمدی نژاد، در داخل بهداری زندان اوین با دست ها و پاهای بسته شده به تخت بهداری در ابتدا در زیر بدترین شکنجه‌ها قرار بگیرد و سپس نیز از طریق داروهای روسی، ترور بیولوژیکی گردد. خانواده دادخواه اکبر محمدی معتقدند در این مورد کسانی چون علی خامنه ای و فرزند او مجتبی خامنه‌ای، رئیس جمهور وقت احمدی‌نژاد و وزیر وقت اطلاعات او محسنی اژه‌ای که هم اکنون رئیس انتصابی قوه قضائیه خامنه‌ای است و همینطور نیز عاملین اجرا کننده دست پائینی این نوع قتل مخوف، باید بزودی در یک دادگاه مستقل ملی پاسخگوی اعمال جنایت‌شان باشند.
متن و ویدیو ارسالی خانواده محمدی
#اکبر_محمدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اکبر محمدی متهم ردیف دوم جنبش کوی دانشگاه تهران در ۱۸ تیر ماه سال ۱۳۷۸ خورشیدی است.
اکبر همراه با برادرش منوچهر محمدی که او نیز از سوی قوه قضائیه خامنه ای بعنوان متهم ردیف اول کوی دانشگاه تهران شناخته شده بود، پس از دستگیری در ۲۴ تیر ماهها در کنار هم شکنجه شده بودند.
اگر چه وزارت اطلاعات رژیم ایران، چهار بیانیه از شش بیانیه صادره خود را بعد از سرکوب جنبش کوی دانشگاه تهران، در مورد منوچهر صادر کرده بود و اگر چه نیز، تمامی رسانه های ایران بعد از دستگیری همزمان برادران محمدی، اعدام منوچهر را به نقل از سخنگویان رسمی و غیر رسمی قوه قضائیه، هفته ها در بوق و کرنا قرار داده بودند اما دستگاه قضائی ایران بعلت حمایت گسترده جهانی از منوچهر و همچنین همزمان نیز فشارهای جهانی، بویژه اتحادیه اروپا بر رژیم خامنه ای، حتی از اعلام صدور حکم اعدام برای منوچهر امتناع و عقب نشینی نمود و بجای آن حکم اعدام را به برادرش اکبر ابلاغ کرده بود که به واقع، اعمال این نوع سیاست غیر انسانی تنها برای وارد کردن ضربه هر چه بیشتر به منوچهر و دیگر اعضای خانواده او بوده است.
اکبر پس از دریافت حکم اعدام در دادگاه انقلاب بعنوان مفسد فی‌الارض از دست قاضی، نه تنها که کمترین حس ترس به او دست نداده بود، بلکه بر عکس، پس از دریافت آن حکم اعدام، بی درنگ شعارهای پی در پی مرگ بر خامنه‌ای مفسد فی الارض و مرگ بر قاضی مفسد فی العرض سر داده بود، به واقع سیاست قاضی امنیتی با این شعارهای او نتیجه عکس داده بود، چون او با این شعارها، ترس و وحشت را در دل و روان خود آن قاضی ایجاد کرده بود، اگر چه رژیم خامنه‌ای بعلت فشارهای جهانی، بعد از یکسال، حکم اعدام اکبر را به پانزده سال حبس تقلیل داده بود.
اکبر معتقد بود که مبارزین سیاسی، پس از دستگیری‌شان و نیز افتادن به زندان، چاره ای جز این ندارند که مبارزاتشان را از بیرون زندان به داخل زندان منتقل سازند، چون او باور داشت که با ادامه مبارزات در داخل زندان است که میتوان بیرون زندان را برای تمامی حاکمان مستبد دینی ایران تلخ ساخت. اکبر ده‌ها بار به این باور مبارزاتی خود در داخل زندان تا آخر عمل کرد. در مورد آخر اینکه او به مبارزه اعتراضی خود از طریق اعتصاب غذا در داخل زندان اوین روی آورده بود، اگر چه این اعتصاب غذا در داخل زندان های ایران اولین بار نبود اما در دولت احمدی‌نژاد اولین بار و آخرین بار بود.
این اعتراض اعتصابی باعث شده بود که نظام خامنه‌ای در سطح جهان رسوا شود و به تبع آن فشارهای جهانی به این نظام تشدید گردد. همه این عوامل موجب شده بود تا اکبر به دستور مستقیم خامنه‌ای و همینطور نیز محسنی اژه‌ای وزیر اطلاعات رئیس جمهور وقت احمدی نژاد، در داخل بهداری زندان اوین با دست ها و پاهای بسته شده به تخت بهداری در ابتدا در زیر بدترین شکنجه‌ها قرار بگیرد و سپس نیز از طریق داروهای روسی، ترور بیولوژیکی گردد. خانواده دادخواه اکبر محمدی معتقدند در این مورد کسانی چون علی خامنه ای و فرزند او مجتبی خامنه‌ای، رئیس جمهور وقت احمدی‌نژاد و وزیر وقت اطلاعات او محسنی اژه‌ای که هم اکنون رئیس انتصابی قوه قضائیه خامنه‌ای است و همینطور نیز عاملین اجرا کننده دست پائینی این نوع قتل مخوف، باید بزودی در یک دادگاه مستقل ملی پاسخگوی اعمال جنایت‌شان باشند.
متن و ویدیو ارسالی خانواده محمدی
#اکبر_محمدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech