مرگی که آَغاز خشم کودکان کوردستان است

نوشته‌ی گلرخ ایرایی زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، درباره اعدام رامین حسین‌پناهی و لقمان و زانیار مرادی

ریسمان‌ها کشیده شد / حلقه‌ها سرها را بلعید / چارپایه بر زمین غلتید / پوتین به عقب برگشت و ... / گردن‌ها شکسته شد
یک دقیقه گذشت / همه چیز تمام شد / تنها تکان بریده‌ای در پاها / که نای نگه‌داشتن دمپایی کهنه را نداشت / تکانی دیگر ... / تکانی دیگر ...
 و مرگ / مرگی که پایان نبود / مرگی که آغاز خشم کودکان کوردستان است.

زانیار مرادی ، لقمان مرادی و رامین حسین‌پناهی، مبارزان راه آزادی، جاودان‌های مقاومت کوردستان و آموزگاران صبر و استقامت، بی کمترین کرنشی، آزادمردانه درس ایستادگی دادند و با حضور دلاورانه‌شان در حالی که در اعتراض به برخوردهای وحشیانه ماموران رژیم، لب بر غذا بسته بودند به دار آویخته شدند.

در برابر دیو استبداد و ارتجاع ایستادند تا رسوا کنند ننگ و افتضاح آنانی که خود را حاکم و دولتمرد تصور می‌کنند و هیچ نکردند جز جنایت. آنان که نام‌شان با قتل عام آزادی‌خواهان و نسل‌کشی گره خورده است و روی کار آمدن‌شان با هزار خدعه و نیرنگ همراه بود. بودن‌شان میسر شد به برپایی شکنجه‌گاه‌ها و بیدادگاه‌های بی‌بدیل‌شان دهن‌کجی زشتی شد به حرفه قضاوت.

گورهای دسته‌جمعی در کارنامه دارند و چهل سال تاریخ ننگین‌شان عجین است با قتل‌ عام‌های پی در پی.

قاتلان جان‌باختگان هفدهم شهریور ۱۳۹۷، در کنار قاتلان فرزاد کمانگر، غلام‌رضا خسروی، آرش رحمانی، شیرکو معارفی، شیرین علم‌هولی، علی صارمی، شهرام احمدی، محمد حاج‌آقایی، جعفر کاظمی، حامد احمدی، محمد عبدالهی، مجتبی محسنی، سعید سلطان‌پور، مصطفی و علی مثنی، علی‌رضا اکبری‌منفرد، رقیه اکبری‌منفرد، شمس‌الدین فاضلی و هزاران آزادی‌خواه دیگر که قربانیان چهاردهه جنایات رژیم استبدادی هستند، به همراه تمامی منفعت‌طلبانی که آب در آسیاب دژخیم ریخته‌اند و همچنان سعی دارند در مرثیه عزیزان‌مان پشمی به کلاه رسوایی خود بیفزایند، در روز موعود در پیشگاه خلق ایران مجازات و وادار به پاسخ‌گویی خواهند شد.
باشد که باور کنیم مجال محکوم‌کردن نمانده است و کارزارِ تاوان است.

گل‌رخ ابراهیمی‌ایرایی، بند زنان زندان اوین، شهریور ۹۷

مرتبط:
اعدام در ایران، سیاست هراس و انتقام
http://bit.ly/2wUaoQv

#گلرخ_ایرایی #رامین_حسین_پناهی #لقمان_مرادی #زانیار_مرادی

@Tavaana_TavaanaTech

.
روزها با سوزها همراه شد
.
«انتشار تصویری تازه از میرحسین موسوی و زهرا رهنورد سوژه ی داغ شبکه های اجتماعی شد.در مذمت و نکوهش حصر بسیار گفتند و نوشتند.از شکسته تر شدن نخست وزیر دهه ۶۰ در این ۸ سال حصر گفته شد.همه اینها با چاشنی حسرت و آرزوی رفع حصر همراه بود.البته ناگفته نماند در کنار همدلی با زوج محصور و آرزوی رفع حصر بسیاری هم از نگاه دیگری به انتقاد پرداختند.آنان هم به تبعیض در نگاه به زندانیان سیاسی از سوی علاقمندان مهندس موسوی خرده داشتند و هم گفتمان مهندس محصور را نشانه گرفتند.
.
اندکی بعد از انتشار تصویر میر حسین موسوی و زهرا رهنورد، بسیاری از حقوق بشر دوستان هم عکس اسفند ۹۶ و ۹۷ کاک میرزا حسین پناهی پدر رامین حسین پناهی را منتشر کردند.کاک میرزا که داغ فرزند دیده است، بسیار شکسته و خمیده بود.فعالان حقوق بشر با انتشار عکس پارسال و امسال خالو میرزا بر نگاه تبعیض آمیز برخی جریانها نسبت به دیگر فعالان و خانواده های شان که گرفتار بند شده اند و هستند، انتقاد داشتند و آن را آپارتاید رسانه ای خواندند.انسان دوستی و احترام به حقوق انسان هیچ مرزی نمی شناسد، آنچنانکه برخی ها دفاع از حقوق بشر را در دایره خودی و غیر خودی تعریف می نمایند.این انتقاد بیشتر متوجه جریانهایی است که هنوز اسیر نگاههای دهه ۶۰ و ایدئولوژیک هستند و نیز آنانی که بر این باورند که دفاع از حقوق برخی ها یعنی به خطر افتادن کیان میهن.حقوق بشر و باور به آن را در دایره تنگ خودی- غیر خودی محصور نکنیم. .
.
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد»
.
این متن از آقای «اجلال قوامی» است.
.
این تصویر از صفحه توییتر «امجد حسین‌پناهی» برداشته شده است.
.
#رامین_حسین_پناهی #میرحسین_موسوی #حصر #اعدام

@Tavaana_TavaanaTech