Forwarded from گفت‌وشنود
یکی از نکات بسیار جالب توجه در انقلاب مشروطه ایران در ۱۲۸۵ خورشیدی - نزدیک به ۱۲۰ سال پیش - حضور نگاه مداراجویانه در آن است.
درواقع می‌توان گفت انقلاب مشروطه یک انقلاب سکولار در یک جامعه دینی بود. وجه جالب توجه ماجرا اینجاست بسیاری از روحانیون و باورمندان خود حامی این انقلاب سکولار و پیشران آن بودند.
یعنی کسانی که این انقلاب را پیروز کردند، آدم‌های باورمند بودند اما باور خود را در انقلاب مشروطه دخیل نکردند؛ بسیاری از شخصیت‌های محبوب مشروطیت اساسا مسلمان نیستند.
یپرم خان ارمنی که پس از فتح تهران توسط مشروطه‌خواهان، رییس نظمیه (شهربانی) تهران شد و بسیاری از ایرانیان مسلمان نیز او را «هایریک» می‌خواندند که به زبان ارمنی، «پدر» می‌شود. هیچ کس متعرض نشد که چرا یک ارمنی رییس نظمیه تهران شده است.
یا می‌توان از هوارد باسکرویل نام برد که یک شخصیت جوان آمریکایی است که در زمان انقلاب مشروطه معلم آمریکاییِ مدرسهٔ مموریال در تبریز بود و در جریان محاصره تبریز پابه‌پای مشروطه‌خواهان آذربایجان جنگید و کشته شد و شخصیتی بسیار محبوب میان ایرانیان است. چنان که از او به عنوان «شهید آمریکایی مشروطه ایران» یاد می‌شود.
به نظر می‌رسد این چنین نگاه مداراجویانه‌ای ریشه در نگاه ایران‌دوستانه دارد که ایران را فراتر از یک مذهب و باور خاص می‌بینید. این نگاه است که سکولاریسم سیاسی را برای کشور ضروری می‌بینید.
اتفاقا این در بیان مشروطه‌پژوهان نیز آمده است؛ به عنوان نمونه، فریدون آدمیت در کتاب نهضت مشروطیت می‌نویسد:«نهضت ملی مشروطیت از نوع جنبش‌های آزادیخواهی طبقه متوسط شهرنشین بود. مهم‌ترین عناصر تعقل اجتماعی و ایدئولوژی آن نهضت را دموکراسی سیاسی یا لیبرالیسم پارلمانی می‌ساخت».
نظر شما چیست؟ به نظر شما مدارای ملی در انقلاب مشروطیت می‌تواند الگوی امروز ما باشد؟
#گفتگو_توانا #انقلاب_مشروطیت #سکولاریسم_سیاسی #دولت_ایران
@Dialogue1402
درواقع می‌توان گفت انقلاب مشروطه یک انقلاب سکولار در یک جامعه دینی بود. وجه جالب توجه ماجرا اینجاست بسیاری از روحانیون و باورمندان خود حامی این انقلاب سکولار و پیشران آن بودند.
یعنی کسانی که این انقلاب را پیروز کردند، آدم‌های باورمند بودند اما باور خود را در انقلاب مشروطه دخیل نکردند؛ بسیاری از شخصیت‌های محبوب مشروطیت اساسا مسلمان نیستند.
یپرم خان ارمنی که پس از فتح تهران توسط مشروطه‌خواهان، رییس نظمیه (شهربانی) تهران شد و بسیاری از ایرانیان مسلمان نیز او را «هایریک» می‌خواندند که به زبان ارمنی، «پدر» می‌شود. هیچ کس متعرض نشد که چرا یک ارمنی رییس نظمیه تهران شده است.
یا می‌توان از هوارد باسکرویل نام برد که یک شخصیت جوان آمریکایی است که در زمان انقلاب مشروطه معلم آمریکاییِ مدرسهٔ مموریال در تبریز بود و در جریان محاصره تبریز پابه‌پای مشروطه‌خواهان آذربایجان جنگید و کشته شد و شخصیتی بسیار محبوب میان ایرانیان است. چنان که از او به عنوان «شهید آمریکایی مشروطه ایران» یاد می‌شود.
به نظر می‌رسد این چنین نگاه مداراجویانه‌ای ریشه در نگاه ایران‌دوستانه دارد که ایران را فراتر از یک مذهب و باور خاص می‌بینید. این نگاه است که سکولاریسم سیاسی را برای کشور ضروری می‌بینید.
اتفاقا این در بیان مشروطه‌پژوهان نیز آمده است؛ به عنوان نمونه، فریدون آدمیت در کتاب نهضت مشروطیت می‌نویسد:«نهضت ملی مشروطیت از نوع جنبش‌های آزادیخواهی طبقه متوسط شهرنشین بود. مهم‌ترین عناصر تعقل اجتماعی و ایدئولوژی آن نهضت را دموکراسی سیاسی یا لیبرالیسم پارلمانی می‌ساخت».
نظر شما چیست؟ به نظر شما مدارای ملی در انقلاب مشروطیت می‌تواند الگوی امروز ما باشد؟
#گفتگو_توانا #انقلاب_مشروطیت #سکولاریسم_سیاسی #دولت_ایران
@Dialogue1402