نام پاکبانِ کشته شده؛ الیاس است. ۱۹ سال داشته. این نوجوان روزها در میوه‌‌فروشی و شب‌ها هم در شهرداری کارگری می‌کرده است. چرا در سرزمین ما، «جان» چنین بی‌بها شده؟ آن هم جان ارزشمند جوان؟ و چرا اینه‌همه تبعیض؟ اگر نام این جوان الیاس نبود و روح‌الله عجمی بود، الان سر چندین جوان را پای چوبه دار، نشان کرده بودند.
تقابل میانِ مرگ وزندگی از مهم‌ترین تقابل‌ها در ذهن بشر است. ارتشِ مردگان همیشه از هولناک‌ترین کابوس‌های زندگان بوده‌است. مرگ‌اندیشان همواره نیاز دارند تا از زندگیِ زندگان بخورند. برای همین حاکمان پیر مرگ‌اندیش، برای نگهداری قلمرو خود همیشه نیاز به مرگ و وحشت حاصل از آن را دارند. و چوب حراج به جان می‌زنند، مخصوصا جان جوان.
خوردن از تنِ زنده‌ی جوان توسطِ حاکمان پیر مرگ‌اندیش، اتفاقی نیست. این مرگ سال‌هاست برنامه‌ریزی شده است. از اعدام‌های فله‌ای بگیر تا شلیک هم به سر و هم به پا!
تعصب حاصل از دین از بهترین نمونه‌های به وجود آوردن ارتش مردگان است. آنها این زامبی‌های متعصب مرگ‌پرست را پروردند وبه جانِ ما انداختند تا تنِ لاشه‌‌ی پیر و کپک‌شان را گوشتی بدهند.
بله، لاشه از لاشه باید بپرورد.

نگاه کنید چگونه تنِ زیبا و فریبای «زندگی» به تدبیرِ حاکمان مرگ‌اندیش، غذای مرگ شده است. زندگی که در فرهنگ ایران‌زمین، والاترین موهبت است. قاتل که فرد متعصبی است گفته خیال کرده به پرچم‌های ۲۲ بهمن اهانت کرده!! تعصب؛ بهترین راهکار برای بازتولید و اشاعه‌ی مرگ از طریقِ ایدئولوژیِ کور است. یک روز آرمیتا گرواند و یک روز الیاس محمدی، یک روز ستار بهشتی و یک روز محمد حسینی… اگر فقط به قتل‌های همین چند سال اخیر نگاه کنید، می‌بینید وقتی از برنامه‌ریزی مرگ در این سرزمین حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم.

متن از «زهرا عبدی»

بخشی از گزارش منوتو درباره این پاکبان جوان:
«همکار مقتول که شاهد جنایت بوده، گفته عامل قتل بر پرشیایی مشکی سوار بوده، مقابل کارگران شهرداری توقف می‌کند، ناگهان از خودرو پیاده شده و بدون مقدمه، با مقتول گلاویز می‌شود و او را از پل به پایین پرتاب می‌کند. زمانی‌ که کارگران دیگر تلاش می‌کنند مانع فرار عامل قتل شوند، تهدید می‌شوند که آن‌ها هم از پل پرت خواهند شد. عامل قتل، سپس سوار خودرو شده و با همراهانش می‌گریزد. این شاهد افزوده، چند خودرو هم هنگام عبور از پل، از روی پیکر کارگر حدودا ۲۰ ساله عبور کرده‌اند.»

از اینستاگرام زهرا عبدی
zahra__abdi__

#الیاس_محمدی #پاکبان_پل_نیایش #آتش_به_اختبار #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خسرو آذربیگ، هنرمند معترض، در این ویدیو خطاب به قاتل پاکبان پل نیایش سخن می‌گوید، او ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«ای کشنده‌ی پاکبان؛

ساعت‌ها و روز‌ها می‌توانم از تو و درباره تو و زندگی تو حرف بزنم.
اما بغض و اندوه و غم نگذاشت بیش‌تر از این با تو از خودت بگویم.

با آرزوی پاکیزگی و تمیزی و زیبایی برای ایران‌مان»


#خسرو_آذربیگ #پاکبان_پل_نیایش #الیاس_محمدی #آتش_به_اختیار #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

۲۰ بهمن ۱۴۰۲، مردی با خون‌سردی از خودروی پرشیای مشکی خود پیاده می‌شود، بدون توجه به اطراف یک ‎پاکبان شهرداری تهران را، یک انسان را، یک جوان را، از بالای پل نیایش به پایین پرتاب می‌‌کند و او را به قتل می‌رساند.
سپس سوار خودرو می‌شود و می‌رود.
چرا او را به قتل رسانده؟ چون فکر می‌کرده پاکبان قصد اهانت! به پرچم‌هایی را دارد که جمهوری اسلامی به مناسبت ۲۲ بهمن برافراشته بوده.

داستان تلخ زندگی کوتاه الیاس اینجا پایان یافت. اما دادخواهی برای او زنده است.
الیاس ۱۹ ساله بود. جوانی که روزها در میوه‌فروشی کار می‌کرد و شب‌ها کارگر شهرداری بود.
قاتل فردی متعصب و مذهبی است. او گفته خیال می‌کرده الیاس قصد دارد به پرچم‌های ۲۲ بهمن اهانت کند!

از کنار این بحران‌ها نمی‌توان به سادگی گذشت. آسیب‌های روانی عمیقی که این بحران‌ها بر جامعه وارد می‌کنند به این آسانی قابل درمان نیست.
اما جمهوری اسلامی در برخورد با این فاجعه غیرانسانی چه کرد؟
آیا دادخواهی در ساختار جمهوری اسلامی به فرجام می‌رسد؟

#الیاس_محمدی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#پاکبان_پل_نیایش
@Tavaana_TavaanaTech