بیست و هشت شهریور؛ روزی برای زنده نگه‌داشتن نام بهنود رمضانی ، هیچ باتومی نمی‌تواند یاد بهنود را خاموش کند.

امروز، ۲۸ شهریور، روزی‌ست که می‌توانست جشن تولد یک جوان پر از رویا و امید به آینده باشد؛ جوانی متولد ۱۳۷۱ که اگر زنده بود تولد ۳۳ سالگی‌اش را جشن می‌گرفت. اما این روز برای ما یادآور بهنود رمضانی است؛ پسری از قائم‌شهر، دانشجوی مکانیک، ساکن تهرانپارس، که در چهارشنبه‌سوری ۱۳۸۹، تنها به جرم نه گفتن به رژیم جمهوری اسلامی ، شاد زیستن و آزادی‌خواهی از ما گرفته شد.

آن شب، وقتی مادرش از او خواست به خانه بازگردد، پاسخ داد:
من که گناهی ندارم، شاد زیستن که تاوان ندارد...
اما همین شادی‌خواهی و آزادی‌خواهی، تاوانی به سنگینی جانش داشت. دقایقی بعد، موتورسواران نیروی انتظامی با باتوم و شوکر بر سر و تنش ریختند و او را بر زمین زدند. شاهدان گفتند ضربه‌ها به قصد کشت بود. و همان شب، بهنود در بیمارستان جان سپرد.

حقیقت اما انکار شد. سردار احمد رضا رادان در مصاحبه‌ای مدعی شد کشته‌شدگان آن شب بر اثر انفجار نارنجک دستی جان باخته‌اند و نامی از بهنود نیاورد. سال‌ها بعد نیز، پس از کش‌وقوس بسیار، دادگاه تنها سه بسیجی را بابت "قتل غیر عمد" محکوم کرد؛ حکمی که خانواده‌اش آن را ناعادلانه و ساخته فشار نهادهای امنیتی دانستند.

بهنود نماد نسلی‌ست که ایستاد، فریاد زد و جان داد تا رویای آزادی زنده بماند. حتی اگر هر سال خانواده‌اش را از برگزاری مراسم یادبود محروم و تهدید کنند، صدای او در قلب مردم خاموش نخواهد شد.

امروز، در زادروزش، با دلی شکسته اما پر از افتخار می‌گوییم:
بهنود جان، تولدت مبارک. جای خالی تو، زخمی بر پیکر این سرزمین است، اما یاد و راهت جاویدان خواهد ماند.
تو رفتی، اما نامت چراغ راه نسلی‌ست که هنوز برای آزادی می‌تپد.
یاد تو هرگز فراموش نخواهد شد.
✍️مسعود علیزاده

#بهنود_رمضانی
#جنبش_سبز_۸۸
#چهارشنبه_سوری
#علیه_فراموشی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech