تو که دستت به خون آغشته است، چگونه دنیا را موعظه می‌کنی؟

پیام همراهان

به تازگی آقای خامنه‌ای گفته:
«اگر ترامپ توانایی دارد، برود میلیون‌ها نفری را که در آمریکا علیه او شعار می‌دهند آرام کند.»

اما این سخن، وقتی از زبان کسی می‌آید که بیش از سه دهه است بر ایران حکومت می‌کند، طعم تلخی دارد.
زیرا در این سرزمین، هر فریاد آزادی، با گلوله پاسخ گرفته است.

از کوی دانشگاه ۷۸ تا جنبش سبز ۸۸،
از آبان ۹۸ تا پاییز ۱۴۰۱،
صدها چهره و هزاران نام در خون خوابیدند.
ندا، پویا، مهسا...
همه تنها یک چیز می‌خواستند: شنیده شدن.

و تو، به جای گوش دادن، تفنگ را انتخاب کردی.
به جای گفت‌وگو، خاموشی را.
به جای پاسخ، زندان را.

کاش لااقل به همان آموزه‌های دینی‌ات باور داشتی که:
«هر که انسانی را بی‌گناه بکشد، گویی همه‌ی انسان‌ها را کشته است»
(مائده: ۳۲)

جناب آقای خامنه‌ای!
موعظه، وقتی معنا دارد که دستانت به خون آلوده نباشد،
وگرنه، سخن تو نه دعوت به اخلاق، بلکه توجیه قدرت است.

آزادی آن است که مردم کشور خودت هم شبیه آمریکا و بسیاری کشورهای توسعه یافته بتوانند بی‌ترس آن را فریاد بزنند.
رهبر فرزانه!
اینکه میلیون‌ها نفر به خیابان بیایند و آزادانه اعتراض کنند حسن یک نظام سیاسی است نه عیب آن!

دنیا شاید فراموش کند که چه گفتی،
اما خون های ریخته شده را هیچ‌کس فراموش نمی‌کند.

امروز مردم از تو می‌پرسد:
تو که دستت به خون آغشته است، چگونه دنیا را موعظه می‌کنی؟


#آبان_ادامه_دارد #نه_به_جمهوری_اسلامی #خامنه‌ای_ضحاک #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech