«من هم زندان رفتم من هم هزینه دادم چرا روزنامه ای مانند گاردین من ه داخل نشین را نمی بیند تا بگویم ما سالهاست از تحریم ورزش زنان رنج می کشیم آن هم توسط مسئولان جمهوری اسلامی. سالهاست ورزش زنان را در همین تلویزیون خودمان هم نشان نمی دهند، سالهاست شنا اساسا از ورزش های جهانی حذف شده به دلیل همین موضوع حجاب که می گویند موضوع مهمی نیست. کی گفته حجاب مهم نیست. اینکه سی و هشت سال آزادی هر آدم که باید حق طبیعی اش باشد را یواشکی و زیر زمینی کرده اند مهم نیست؟

خود پلیس گزارش می دهد سالانه سه چهار میلیون زن را فقط به خاطر بد حجاب بودن در خیابان بازداشت یا جریمه می کند موضوع ما داخل نشین ها نیست؟

اگر به ورزشکاران ما می گفتند حجاب از سر بردارید بروید برزیل جمهوری اسلامی و همین مدافعان هیس هیس گوی امروز با گاردین مصاحبه نمی کردند و نمی گفتند تحریم حق ماست. الان حجاب را توی پاچه ما کردند ما باید یک صدا علیه ورزشکاران آمریکایی بشویم تا حجاب را توی پاچه آنها هم بکنیم. این ما نیستیم که ورزش ایران را تحریم کردیم. با دروغ و فریب خبر رسانی نکنید. ورزشکار غیر مسلمان گفتند نمی خواهند حجاب بر سر کنند و این باعث تحریم ورزش ایران نیست. مسئول تحریم ورزش ایران کسانی هستند که نیمی از جمعیت را به استادیوم ها راه نمی دهند. ما هم داخل‌نشین هستیم.»

برگرفته از فیس‌بوک Hani Farshi
https://goo.gl/dxKdNx
#داخل_نشین
#خارج_نشین

مطلب مربوط:

انقیاد زنان، اثر جان استوارت میل
http://bit.ly/2dqmqaY

@Tavaana_TavaanaTech

مطلبی از فاطمه شمس در مورد حجاب اجباری:
goo.gl/vk0usm
می‌دانیم که لغو قانون حجاب اجباری به این سادگی‌ها نیست. حجاب اجباری آخرین آجر دیوار ایدئولوژی جمهوری اسلامی است و با بیرون کشیدن این آجر، دیوار تمامیت‌خواهی و نابرابری پایین خواهد ریخت. نه فقط این دیوار که دیوار تمام جریانات سیاسی‌ای که با این رنگ و لعاب اسلامی به آب و نانی در قدرت می‌رسند. به همین دلیل هم تا این حد برای مبارزه با بدحجابی در داخل کشور تبلیغ و تلاش حکومتی هست و اپوزیسیون داخلی هم هر جا که لازم باشد با همدستی با جریان حاکم روی آتش مخالفان حجاب اجباری خاک می‌ریزد. مهم‌ترین کار بازننشستن در مقابل این دو دسته است. اگر کسی فکر کند لغو چنین قانونی یک شبه ممکن است ساده‌لوحانه است. مبارزه مداوم و پیوسته از داخل و خارج، بدون قضاوت و انگ‌زدن، به رسمیت شناختن صداها به جای نام‌ها و همراهی با هر جریانی که دغدغه اصلی‌اش لغو این قانون است باعث تغییر خواهد شد. نه این‌که هر بار بحثی راه می‌افتد خط‌کش داخل‌نشین و خارج‌نشینی و عامل اسرائیل و آمریکا بودن را بردارند و بحث را به جنگ شخصی و سلیقه‌ای بدل کنند. برای لغو چنین قانونی هر کس در حد خودش هر کاری می‌تواند باید بکند، از تغییر رنگ و نوع پوشش در داخل (که به نظرم اتفاقا بسیار مهم و تاثیرگذار است) گرفته تا کمپین مجازی و یادداشت و مقاله و نقد. آرزویی که فعلا محال است.

تفکیک بحث حجاب از رسانه مثل تفکیک هر بحث روز دیگری از رسانه بی‌معناست. اگر هر خبر یا اتفاق دیگری رسانه‌ای می‌شود چرا بحث حجاب نباید رسانه‌ای شود؟ اگر دغدغه اصلی امنیتی شدن این بحث از طریق رسانه است من مخالف این حرفم، به این دلیل ساده که قانون حجاب اجباری یک امنیتی است. هر وقت هم کسی در مخالفت با آن حرفی زده هیس هیس عده‌ای بلند شده غافل از اینکه اصلا چنین قانونی به خاطر امنیتی کردن فضای جامعه تصویب شده است. اگر حالا در رسانه بحثش مطرح می‌شود در مخالفت با این فضای امنیتی، ظالمانه و غیر انسانی برای زنان است. چطور است که مثلا بحث انتخابات یا مباحثی که مربوط به زنان نیستند با طرح در رسانه "امنیتی" نمی‌شوند ولی پای حق و حقوق زنان که وسط می‌آید ناگهان امنیت مختل می‌شود؟

اگر قرار بر این باشد که نباید خبر دستگیری هیچ زندانی سیاسی و عقیدتی‌ای را رسانه‌ای کرد، چون مورد امنیتی پیش می‌آید! جالب است که مطرح‌کنندگان این نظریه اتفاقا کسانی هستند که اغلب خود قربانی همین تفکر امنیتی قدرت حاکم بوده‌اند و علی‌رغم بی‌گناهی، حکومت برایشان پرونده‌های امنیتی درست کرده.

سوال من این است که کدام امنیت؟ کدام مورد امنیتی؟ آیا کسی که با قانونی غیرانسانی و ظالمانه مبارزه می‌کند فضا را امنیتی کرده یا کسی که این قانون را به تصویب رسانده؟ مخالفان حجاب اجباری فضا را امنیتی می‌کنند یا گشت‌های ارشاد در خیابان‌های تهران؟

شما چه فکر می‌کنید؟

مطالب مرتبط:

انقیاد زنان
http://bit.ly/1v4u0MJ

حق زن بر بدن خود ، اثر مارگارت سانگر
http://bit.ly/1w00U2b

حق زن بر بدنش
مهرانگیز کار
http://bit.ly/1jCEnls

حجاب اجباری، مردان اختیاری
علیرضا رضایی
http://bit.ly/2dbJjND

@Tavaana_TavaanaTech