دو صیاد ایرانی در اسارت دزدان دریایی جان باختند

رسانه‌های داخلی خیلی به این اتفاق نپرداختند. خبر تلخ و نگران‌کننده است. دو ایرانی دیگر که در اسارت دزدان دریایی سومالیایی به سر می‌برند به سبب شرایط سخت، گرسنگی و تشنگی جان باختند و به این ترتیب تعداد هم‌وطنانی که جان‌باخته‌اند به ۸ تن رسید.

خبرگزاری مانا، خبرگزاری جامعه‌ی دریایی در مورد مرگ این دو شهروند ایرانی می‌نویسد:

دو صیاد ایرانی گروگان در اسارت دزدان دریایی سومالیایی در شرایط سخت اسارت جان باختند.
به گزارش مانا یک روز پس از آنکه ۹ دریانورد اهل فیلیپین و اندونزی پس ازچهار سال اسارت آزاد شدند دو ایرانی گروگان در اسارت دزدان دریایی سومالیایی به نام «ولی‌محمد» و «عظیم» نتوانستند شرایط سخت را تحمل کرده و جان باختند و به این ترتیب تعداد هم‌وطنانی که جان‌باخته‌اند به هشت تن رسید.

یکی از بستگان «عظیم» با تأیید این خبر گفت: یکی از خویشاوندان ما نیز مانند هفت ایرانی دیگری که شهید شد، جان خود را از دست داد و انتشار خبر فقط باعث آزردگی بیشتر خانواده‌های این عزیزان می‌شود.

این در حالی است که پس از انتشار گزارش مربوط به وضعیت ایرانیان اسیر در چنگال دزدان دریایی سومالیایی استانداری سیستان و بلوچستان از خانواده‌های صیادان و ملوانان اسیر خواست تا برای کمک به آزادی آن‌ها گزارشی به مقامات دولتی ایران ارائه کنند.

پیشتر اعلام شده بود، وضعیت جسمی دو ایرانی که نام یکی از آنها «سعید» است، به وخامت رفته است و اینک به نظر می‌رسد وضعیت «سعید» همچنان وخیم باشد.

یکی از اسرای آزادشده فیلیپینی به نام «آرنل بالبرو» درباره وضعیت روزهای اسارتش گفته است: دزدان دریایی آب آشامیدنی بسیار کمی به ما می‌دادند و ما مجبور به طبخ موش و خوردن آن بودیم.

دیپلماسی سریع دزدان دریایی برای اخاذی

درحالی که هنوز هیچ اقدام رسمی و دولتی برای نجات ایرانیان گروگان گرفته شده صورت نگرفته یکی از اعضای خانواده صیادانی که در اسارت «عبدالولی»، دزد دریایی است، گفت: ابتدا شخصی که تماس می‌گرفت و پول می‌خواست به زبانی سخن می‌گفت که ما نمی‌فهمیدیم. اما چند روزی است که تماس گیرنده به زبان ایرانی حرف می‌زند. او گفته است که اگر ۳۰هزار دلار نپردازیم آب و غذای اسرا را قطع می‌کند.

براساس گزارشی که از خانواده اسرا به دست آمده دزدان دریایی سومالیایی که لنج صیادی متعلق به «ابراهیم فروزانمهر» را ربوده و سرنشینان آن را به اسارت گرفتند، ایرانیان را به دو گروه بین خود تقسیم کردند.
یکی از دزدان به نام «طرانی» چهار ایرانی را در اختیار دارد که برای آزادی آن‌ها ۱۵۰هزاردلار مطالبه کرده است. این گروه شامل ناخدای لنج و «جمال‌الدین دهواری» هستند. دیگر صیاد و ملوانان ایرانی در اسارت فردی به نام «عبدالولی» هستند که تا کنون هشت نفر از این گروه به قول خانواده‌های آنان شهید شده‌اند و تنهاچهار تن دیگر باقی مانده‌اند.

حال این پرسش مطرح است، دزدان دریایی برای اخاذی خود به خوبی از روش‌هایی از جمله گرفتن مترجم بهره برده‌اند در حالی که هنوز مقامات دولت ایران برای نجات اتباع خود ترفندی به کارنبسته‌اند؟
goo.gl/h1K6ct
شما چه فکر می‌کنید؟
@Tavaana_TavaanaTech

صیادان ایرانی در اسارت دزدان دریایی سومالی
goo.gl/Jsyitn

امروز شد ٢٢ ماه. ٢٢ ماه تحمل گرسنگی، تشنگی، شکنجه و اسارت در دست دزدان دریایی. دو سال پیش (بهمن ٩٣) که از زن و فرزند خداحافظی می‌کردند کسی فکر نمی‌کرد کار به اینجا برسد. طبق روال لنج را تمیز و پر از آذوقه کردند. آذوقه برای دو ماه روی دریا ماندن نه دو سال اسیر بودن.

فکر می‌کردند تا شب عید سال ٩٤ برمی‌گردند و خرج‌دررفته دو، سه‌ میلیونی پول دستشان است. دریا را که بشناسی می‌دانی سالی دو، سه بار بیشتر این امکان فراهم نیست و صیاد می‌ماند با درآمدی کمتر از ماهی یک‌ میلیون. حالا دو سال گذشته و هنوز هشت نفر از آن ٢٣ نفر برنگشته‌اند؛ زنده‌اند اما چه زنده بودنی. هشت نفر از همراهانشان که دوست و فامیل بودند جلو چشمشان مرده‌اند. نگران‌اند. نگران اینکه از پس جنگ با مرگ برمی‌آیند یا نه. اینکه باز هم شهر و روستای خود را می‌بینند یا نه. بدتر از آن، نگران زن و بچه‌هایی که حالا بی‌سرپرست مانده و بی‌پول‌تر از قبل هستند. می‌دانند که زن‌ها مانده‌اند و سوزن‌دوزی.

یک ماه قبل بود که فیلمی فرستادند. نفری یک کاغذ دستشان است که اسمشان را رویش نوشته‌اند. از دولت خواهش می‌کردند تا به‌‌‌دادشان برسد. یکی از یکی لاغرتر و ضعیف‌تر. وقتی می‌رفتند این‌طور نبودند. ماهیگیری کاری نیست که بدون توان بدنی بتوان انجام داد. هرکدام برای خود یلی بودند. پروین صباحی، همسر ناخدا جلال جمال‌الدین ‌دهواری، هنوز دلش نیامده فیلم را ببیند. می‌گوید شنیده‌ام که خیلی لاغر شده، همین. حال مرجان، دختر بزرگ ناخدا حتما بدتر است. چشم به راه دو نفر است. بابا و ابراهیم. پسرعمه‌ای که نامزدش هم هست. مادر عبدالله نوحانی آن‌قدر گریه کرده که بینایی یک چشمش از دست رفته است. عبدالله در همین فیلم یک ماه پیش التماس می‌کرد «ما اینجا بیچاره‌ایم، بدبختیم، پدر و مادرهایمان همیشه غصه می‌خورند». عبدالماجد و حمزه هم از همین خانواده رفته‌اند. عبدالماجد و عبدالله برای اولین‌بار راهی دریا شده بودند و قرار بود وقتی برگشتند، عروسی به‌پا شود. همین عبدالله که در فیلم منتشرشده درخواست کمک می‌کرد، یک سال پیش خبر داد که عبدالماجد را با دست خودش دفن کرده است. مادرش هنوز می‌نالد که «بچه‌ام بی‌کفن و بی‌نماز دفن شد. نمی‌تونم سر خاکش گریه کنم». ناله و زاری کار هرروزشان است. دیروز پروین پشت تلفن، با صدایی که می‌لرزید التماس می‌کرد: «تو رو خدا بگویید برای ما کاری کنند. به خدا خسته شدیم. مگه این‌پول‌ها برای دولت پوله؟!»...

گزارش را در «تجارت امروز» بخوانید:
http://bit.ly/2k30dnE

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

یکی از همراهان توانا با ارسال این عکس برای ما نوشته است: «چند روز پیش ماهیگیران ایرانی مورد حمله دزدهای دریایی قرار گرفتن که نیروی دریایی آمریکا اونا رو نجات داد. یاد صیادان بلوچ افتادم که از سال ۹۳ اسیر دزدان دریایی سومالیایی هستن. جمهوری اسلامی هیچ کاری برای اونا نکرد و پول آزادیشون رو هم نداد. دزدان دریایی ۲۰۰هزار دلار خواسته بودن تا اونا رو آزاد کنن. این مبلغ در برابر اون پول‌هایی که توی جمکران و آستان قدس و شهر ری و امام‌زاده‌ها خرج می‌شه، به چشم نمیاد. آیا زندگی این صیادها و خانواده‌هاشون ارزش نداره؟ راستی کجاست اون اقتدار سپاه و بسیج که مدام ازش حرف می‌زنن؟! باز هم جای شکرش باقیه که نیروی دریایی آمریکا این ماهیگیرا رو نجات داد!»

نظر شما درباره این متن چیست؟ نظرات خود را بفرستید تا در این صفحه منتشر شوند.

goo.gl/ba7nxj
مطالب مرتبط

آخوندها، سپاه پاسداران و بنیادها
bit.ly/2hmGvBk
نفوذ فزاینده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
bit.ly/2lsHQe7

@Tavaana_TavaanaTech

مذاکره از بالا، خرابکاری از پایین‎

در آستانه‌ی مذاکره با هیئت دیپلماتیک کره‌ای، نیروهای سپاه پاسداران نفتکش کره‌ای را ربودند.

طرح از رضا عقیلی
http://bit.ly/2LaypeW

طرح مربوط مین‌گذاری کشتی ژاپنی همزمان با مذاکره با آبه شینزو است.
#كارتون #نفتکش_کره_جنوبی
#دزدان_دریایی

@Tavaana_TavaanaTech