This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دکتر باقری‌نیا، روان‌درمانگر و استاد اخراج‌شده دانشگاه، در این ویدیو می‌پرسد: آیا یافته‌های علم زوج‌درمانی با سنت، عرف و تفسیر رسمی مذهب در جامعه ما در تضاد نیست؟
او با اشاره به کتاب «چگونه منصفانه دعوا کنیم؟» از مؤسسه گاتمن می‌گوید: این رویکرد بر پیش‌فرض «برابری در رابطه» بنا شده است؛ اینکه دعوا اگر منصفانه باشد، می‌تواند رابطه را نجات دهد. اما در جامعه‌ای که زن هنوز از نگاه قانون، عرف و دین، انسانی مستقل شمرده نمی‌شود، آیا چنین مفهومی اساساً موضوعیت دارد؟
وقتی قانون زن را «نصف» انسان می‌بیند، وقتی در فقه رسمی اعتراض زن به معنی «نشوز» است و می‌تواند به سلب حقوق او بینجامد، وقتی رابطه از اساس نابرابر تعریف شده، دیگر دعوا، گفت‌وگوی سالم نیست؛ نبردی ناعادلانه است.
او به لایحه ناکام «تأمین امنیت زنان» اشاره می‌کند که در مسیر تصویب، با تفسیرهای فقهی چنان مثله شد که در نهایت کنار گذاشته شد. اما مشکل فقط قانون نیست. باقری‌نیا می‌گوید ما با فرهنگی روبه‌رو هستیم که در آن زن خوب، زنی مطیع است. از سعدی تا جلسات مشاوره مذهبی، زن باید بسازد، صبر کند، قانع باشد.
در این شرایط، دعوای منصفانه معنایی ندارد. چون زن هنوز باید «تمکین» کند، حتی اگر نخواهد. او هر روز با زنانی مواجه است که تحصیل‌کرده و مستقل‌اند، اما وقتی از رنجشان حرف می‌زنند، احساس گناه دارند. چون جامعه به آن‌ها آموخته خواستن، یعنی زیاده‌خواهی.
در پایان، باقری‌نیا نتیجه می‌گیرد: تا زمانی که زن در قانون، عرف و تفسیر دینی به‌عنوان انسان به رسمیت شناخته نشود، هیچ نسخه‌ای از زوج‌درمانی—حتی علمی‌ترین‌اش—کارآمد نخواهد بود. چون در زمین نابرابر، عدالت فقط یک توهّم است.
#تبعیض_علیه_زنان #روابط_نابرابر #زنان #سنت #زوج_درمانی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او با اشاره به کتاب «چگونه منصفانه دعوا کنیم؟» از مؤسسه گاتمن می‌گوید: این رویکرد بر پیش‌فرض «برابری در رابطه» بنا شده است؛ اینکه دعوا اگر منصفانه باشد، می‌تواند رابطه را نجات دهد. اما در جامعه‌ای که زن هنوز از نگاه قانون، عرف و دین، انسانی مستقل شمرده نمی‌شود، آیا چنین مفهومی اساساً موضوعیت دارد؟
وقتی قانون زن را «نصف» انسان می‌بیند، وقتی در فقه رسمی اعتراض زن به معنی «نشوز» است و می‌تواند به سلب حقوق او بینجامد، وقتی رابطه از اساس نابرابر تعریف شده، دیگر دعوا، گفت‌وگوی سالم نیست؛ نبردی ناعادلانه است.
او به لایحه ناکام «تأمین امنیت زنان» اشاره می‌کند که در مسیر تصویب، با تفسیرهای فقهی چنان مثله شد که در نهایت کنار گذاشته شد. اما مشکل فقط قانون نیست. باقری‌نیا می‌گوید ما با فرهنگی روبه‌رو هستیم که در آن زن خوب، زنی مطیع است. از سعدی تا جلسات مشاوره مذهبی، زن باید بسازد، صبر کند، قانع باشد.
در این شرایط، دعوای منصفانه معنایی ندارد. چون زن هنوز باید «تمکین» کند، حتی اگر نخواهد. او هر روز با زنانی مواجه است که تحصیل‌کرده و مستقل‌اند، اما وقتی از رنجشان حرف می‌زنند، احساس گناه دارند. چون جامعه به آن‌ها آموخته خواستن، یعنی زیاده‌خواهی.
در پایان، باقری‌نیا نتیجه می‌گیرد: تا زمانی که زن در قانون، عرف و تفسیر دینی به‌عنوان انسان به رسمیت شناخته نشود، هیچ نسخه‌ای از زوج‌درمانی—حتی علمی‌ترین‌اش—کارآمد نخواهد بود. چون در زمین نابرابر، عدالت فقط یک توهّم است.
#تبعیض_علیه_زنان #روابط_نابرابر #زنان #سنت #زوج_درمانی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech