خواهر جاویدنام عرفان دشتی، از دلتنگی‌هایش برای برادرش نوشته است:

«اگه بدونی چقد الان تو زندگیم به حضورت نیاز دارم
هیچوقت انقدر احساس تنهایی نداشتم
شد دوسال که دیگه نیستی، به این تاریخ که میرسیم تمام اتفاقاتو با خودم مرور میکنم؛ میگم کاش شب آخر وقتی ازم خدافظی کردی نمیزاشتم بری ،اگه میدونستم بار آخره و وقتی از این در بیرون بری با بی رحمی تمام تورو ازمون میگیرن و حسرت دوباره دیدنتو برامون باقی میذارن بیشتر نگات میکردم بیشتر باهات حرف میزدم ،
حسرت اینکه چرا بهت نگفتم بمون تا ابد تو دلم میمونه، هیچ جوره نتونستم بد تو خودمو جم و جور کنم؛ اگه بدونی چقد عوض شدم، دیگه احساس ندارم دیگه زود گریم در نمیاد دیگه هیچی منو از پا در نمیاره چون هیچی برام بدتر از رفتنت نبود برام اهمیتی نداره چی بشه چون چیزی برای از دست دادن ندارم؛من بعد از تو مردم داداش
شخصیتم شبیه توئه همیشه تو مشکلات با اینکه خودت خوب نبودی هوای بقیرو داشتی
ظاهرمو حفظ میکنم ولی از درون دارم میمیرم عرفان
کسی نگران من نمیشه چون خودمو قوی نشون میدم
ولی دیگه از قوی بودن خستم از اینکه خودمو خوب نشون بدم و همه فکر میکنن حالم خوبه و خوشحالم خستم
بعد تو هیچی تو زندگیم خوب نیست
تنها امیدم اینه که زودتر بیام پیشت ، هیچکس مثل تو نیست برام؛)»


ـ معمولا وقتی از خانواده‌های دادخواه سخن می‌گوییم، مادر و پدر فرد را در نظر می‌گیریم، ولی خواهر، برادر، همسر، فرزند، دوست. دختر، دوست پسر و طیف وسیعی در اثر کشته شدن یک فرد آسیب می‌بینند. حواسمان به همه این عزیزان باید باشد.

افرادی که چنین آسیب‌هایی را تجربه کرده‌اند باید حتما تحت مشاوره افراد متخصص قرار بگیرند و به زندگی بازگردند.
چقدر در جامعه ایران افراد داغدار در اثر ظلمی حاکمیت مستبد داریم....


#عرفان_دشتی #عرفان_دشتی_ساریخانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech