«۶۰-۷۰ سال قبل مهری زرافشان اولین زن ایرانی بود که توانست اولین صعود زمستان را بر روی قله دماوند و از گرده آلمانی های علم کوه به نام خود ثبت کند. این درحالی است که در آن زمان بانوان اروپایی حق عضویت در باشگاه کوهنوردی را نداشتند. ۶۰ سال پیش در ایران این‌گونه فرهنگی حاکم بوده است ولی اکنون جای پیشرفت به طرز خیلی وحشتناکی پسرفت داشتیم.»
این سخنان را پروانه کاظمی اولین زن دنیا که در یک فصل، اورست و لوتسه را فتح کرد می‌گوید. او می‌گوید:
به جای حمایت، فقط تمسخر شدم. مجبور بودم با هزینه شخصی بروم. حتی معاون بانوان وزارت ورزش، به من وقت ملاقات نداد!
#پروانه_کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید:
«در بهار ۹۱ برای صعود اورست و لوتسه اقدام کردم اما اسپانسری هم پیدا نکردم و هیچ کس حاضر نشد از من حمایتی کند. من به ۴۵ هزار دلار برای فتح این دو قله نیاز داشتم. در نهایت من با هزینه شخصی به اورست و لوتسه رفتم. تنها شرط صعود این قله‌ها این نیست که شما یک کوهنورد خوبی باشید یا برنامه‌ریزی خوبی داشته باشید بلکه صعود هیمالیا درصد زیادی با شانس در ارتباط است مثل پارسال که در نپال زلزله شد و شرایط صعود امکان‌پذیر نبود. ولی من خوشبختانه در سال اول هم اورست و هم لوتسه را همزمان و خیلی زودتر از کوهنوردان با تجربه‌ی دیگر صعود کردم. من اولین بانو در جهان بودم که این دو قله را در یک فصل و در یک هفته صعود کرد. در سال ۹۱ هم توانستم به عنوان اولین نفر بین صعودکنندگان به قله اورست برسم. این افتخار بزرگی بود و در آن زمان همه‌ی خبرگزاری‌ها رکورد من را اعلام کردند، ولی در ایران برای دانستن صحت این موضوع استعلام گرفتند که مطمئن شوند واقعا صعود کرده‌ام یا نه؟ هرچند این اتفاق برای من اهمیتی نداشت و با افتخار وقتی به قله اورست رسیدم گفتم یک زن ایرانی هستم و خوشحالم که شاید توانستم توان و مهارت بانوان ایرانی را به سایر کشورها بشناسانم و فکر آن‌ها را راجع به زنان ایرانی تغییر دهم.»
او می‌گوید:
من برای صعود هیچ قله ای حمایت نشده‌ام. به هر قله‌ای که می خواستم صعود کنم تمسخر شدم ولی حمایت ندیدم. هر جایی که می‌رفتم برای حمایت و اسپانسری، جالب بود که وقت ملاقات می دادند و بعد می‌خندیدند که عجب حالی داری که می‌خواهی صعود کنی. رسما من را برای صعودهایم به سخره می‌گرفتند. در اولین صعودم به هشت‌هزاری ها به من گفتن جای زن‌ها ۷ هزار متر است و زن‌ها در ۸ هزارمتری‌ها جایی ندارند، که البته این حرف‌ها برای خودشان محترم بود و من برای این حرف‌ها هیچ اهمیتی قائل نمی‌شدم."
«من برای جذب اسپانسر برای صعود اورست و لوتسه، هم به سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی و هم شرکت‌ها و سازمان‌های خصوصی رفتم، هر جایی که به ذهنم می‌رسید رفتم، چون اورست از لحاظ هزینه برنامه سنگینی است. من می‌خواستم #اورست و #لوتسه را با هم صعود کنم که تا حالا هیچ خانمی در هیچ جای جهان این دو #قله را با هم #صعود نکرده بود. هزینه‌های صعود این دو قله وحشتناک بود. ولی در عوض یک رکورد جهانی بود اما کسی حاضر نبود این #حمایت را قبول کند.»
@Tavaana_TavaanaTech
این سخنان را پروانه کاظمی اولین زن دنیا که در یک فصل، اورست و لوتسه را فتح کرد می‌گوید. او می‌گوید:
به جای حمایت، فقط تمسخر شدم. مجبور بودم با هزینه شخصی بروم. حتی معاون بانوان وزارت ورزش، به من وقت ملاقات نداد!
#پروانه_کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید:
«در بهار ۹۱ برای صعود اورست و لوتسه اقدام کردم اما اسپانسری هم پیدا نکردم و هیچ کس حاضر نشد از من حمایتی کند. من به ۴۵ هزار دلار برای فتح این دو قله نیاز داشتم. در نهایت من با هزینه شخصی به اورست و لوتسه رفتم. تنها شرط صعود این قله‌ها این نیست که شما یک کوهنورد خوبی باشید یا برنامه‌ریزی خوبی داشته باشید بلکه صعود هیمالیا درصد زیادی با شانس در ارتباط است مثل پارسال که در نپال زلزله شد و شرایط صعود امکان‌پذیر نبود. ولی من خوشبختانه در سال اول هم اورست و هم لوتسه را همزمان و خیلی زودتر از کوهنوردان با تجربه‌ی دیگر صعود کردم. من اولین بانو در جهان بودم که این دو قله را در یک فصل و در یک هفته صعود کرد. در سال ۹۱ هم توانستم به عنوان اولین نفر بین صعودکنندگان به قله اورست برسم. این افتخار بزرگی بود و در آن زمان همه‌ی خبرگزاری‌ها رکورد من را اعلام کردند، ولی در ایران برای دانستن صحت این موضوع استعلام گرفتند که مطمئن شوند واقعا صعود کرده‌ام یا نه؟ هرچند این اتفاق برای من اهمیتی نداشت و با افتخار وقتی به قله اورست رسیدم گفتم یک زن ایرانی هستم و خوشحالم که شاید توانستم توان و مهارت بانوان ایرانی را به سایر کشورها بشناسانم و فکر آن‌ها را راجع به زنان ایرانی تغییر دهم.»
او می‌گوید:
من برای صعود هیچ قله ای حمایت نشده‌ام. به هر قله‌ای که می خواستم صعود کنم تمسخر شدم ولی حمایت ندیدم. هر جایی که می‌رفتم برای حمایت و اسپانسری، جالب بود که وقت ملاقات می دادند و بعد می‌خندیدند که عجب حالی داری که می‌خواهی صعود کنی. رسما من را برای صعودهایم به سخره می‌گرفتند. در اولین صعودم به هشت‌هزاری ها به من گفتن جای زن‌ها ۷ هزار متر است و زن‌ها در ۸ هزارمتری‌ها جایی ندارند، که البته این حرف‌ها برای خودشان محترم بود و من برای این حرف‌ها هیچ اهمیتی قائل نمی‌شدم."
«من برای جذب اسپانسر برای صعود اورست و لوتسه، هم به سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی و هم شرکت‌ها و سازمان‌های خصوصی رفتم، هر جایی که به ذهنم می‌رسید رفتم، چون اورست از لحاظ هزینه برنامه سنگینی است. من می‌خواستم #اورست و #لوتسه را با هم صعود کنم که تا حالا هیچ خانمی در هیچ جای جهان این دو #قله را با هم #صعود نکرده بود. هزینه‌های صعود این دو قله وحشتناک بود. ولی در عوض یک رکورد جهانی بود اما کسی حاضر نبود این #حمایت را قبول کند.»
@Tavaana_TavaanaTech