سه افسانه‌ی اشتباه درباره‌ی #مزاحمت
1- کلیشه‌ی «بی‌محلی کن تا از رو برود!»
حتما شما نیز دریافته‌اید که این ایده تا چه اندازه خطرناک و اشتباه است. عجیب است که شما برای ماشین خود دزدگیر نصب می‌کنید که فرد ناباب و مزاحم را با بلندترین صدای ممکن دور کند، ولی وقتی یک فرد ناباب مزاحم خودتان بشود مجبور می‌شوید به جای یک واکنش سریعِ شبیهِ دزدگیر، اول تنظیمات اجتماعی که بر روی «سکوت» تنظیم شده‌اند را بارها مرور کنید و بعد فریاد بزنید! بد نیست تنظیمات رفتارتان را هنگام اذیت شدن، روی این واکنش تنظیم کنید: با رفتار مطمئن، و صدای بلند شبیه داد زدن، فرد آزار دهنده را به بقیه معرفی کنید. مثلا بگویید: «خانم‌ها، آقایان، ایشون که این‌جا ایستاده یک مزاحم بی‌شرمه، قیافه‌اش یادتون نره.» حتا اگر دیگران واکنشی نشان ندهند خود فرد آزارگر دست و پایش را جمع می‌کند و معمولا متواری می‌شود.
2- کلیشه‌ی «به من ربطی ندارد!»
هر وقت گمان کردید مزاحمت بیخ گوشتان به شما ربط ندارد، بدانید دارید خودتان را گول می‌زنید! آن چه که به شما ربط ندارد، تصویر یک زوج عاشق با نگاه‌ها و رفتار عاشقانه است، نه یک مزاحم و یک فرد خجالتی! در نگاه ها و رفتار عاشقانه، نوعی تعادل و برابری هست که محیط را متعادل می‌کند ولی رابطه‌ی مزاحمت، یک رابطه‌ی تحمیلی است که قربانی را تحقیر می‌کند و شما با دخالت‌تان در واقع تعادل را به محیط برمی‌گردانید.
متاسفانه به بسیاری از #زنان و #دختران یاد داده شده که هنگام #آزار سکوت کنند؛ خانواده‌های بسیاری به دختران خود دیکته می‌کنند که «بی‌محلی کن»، اگر کسی #مزاحم شد سکوت کن، هیچ واکنشی نشان نده تا آبرویت حفظ شود، و می‌گویند هرگونه واکنشی ممکن است به معنی موافقت و تایید رفتار فرد مزاحم تفسیر شود. (خیلی زیباست که یک خانم از خانم دیگر حمایت کند و جلوی مزاحمت را بگیرد. این بهترین شکل قضیه است. احتمالا بقیه هم به قضاوت یک زن میانجی بیشتر از یک مرد میانجی اعتماد می‌کنند.) اگر یک آقا هستید و میانجی می‌شوید، باز هم عالی است. فقط مراقب باشید از برخورد مستقیم و بازتولید کلیشه‌های جنسیتی -مخصوصا درباره‌ی ناموس- خودداری کنید. این کلمه، شخصیت یک فرد خجالتی را تا حد یک قربانیِ بی‌دست و پا تقلیل می‌دهد. یادتان باشد قربانیِ داستان می‌تواند دست کم «داد بزند» فقط می‌خواهد دردسر درست نشود. بهتر است شما هم حین حمایت‌تان از دردسر پرهیز کنید.
3- کلیشه‌ی «شاید خودش می‌خواهد!»
با عرض شرمندگی، اگر هنوز فکر می‌کنید که یک فرد خجالتی در عصر اینترنت سعی می‌کند به شیوه‌ی صد سال پیش رعنایی کند، سخت در اشتباهید. هم‌زمان می‌توانید به این فکر کنید که شاید این فرد خجالتی در شرایطی ناخواسته گیر افتاده باشد. در عین حال شما با دخالت به موقع، به فرد خاطی کمک می‌کنید که پیش از آن که دست به رفتارهای پر خطرتری بزند، وقتی هنوز دیر نشده رفتار خود را تصحیح کند.
ویدیو از صفحه‌ی فمنیسم روزمره
مطلب از کارگاه آموزشی شهروندیار
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
1- کلیشه‌ی «بی‌محلی کن تا از رو برود!»
حتما شما نیز دریافته‌اید که این ایده تا چه اندازه خطرناک و اشتباه است. عجیب است که شما برای ماشین خود دزدگیر نصب می‌کنید که فرد ناباب و مزاحم را با بلندترین صدای ممکن دور کند، ولی وقتی یک فرد ناباب مزاحم خودتان بشود مجبور می‌شوید به جای یک واکنش سریعِ شبیهِ دزدگیر، اول تنظیمات اجتماعی که بر روی «سکوت» تنظیم شده‌اند را بارها مرور کنید و بعد فریاد بزنید! بد نیست تنظیمات رفتارتان را هنگام اذیت شدن، روی این واکنش تنظیم کنید: با رفتار مطمئن، و صدای بلند شبیه داد زدن، فرد آزار دهنده را به بقیه معرفی کنید. مثلا بگویید: «خانم‌ها، آقایان، ایشون که این‌جا ایستاده یک مزاحم بی‌شرمه، قیافه‌اش یادتون نره.» حتا اگر دیگران واکنشی نشان ندهند خود فرد آزارگر دست و پایش را جمع می‌کند و معمولا متواری می‌شود.
2- کلیشه‌ی «به من ربطی ندارد!»
هر وقت گمان کردید مزاحمت بیخ گوشتان به شما ربط ندارد، بدانید دارید خودتان را گول می‌زنید! آن چه که به شما ربط ندارد، تصویر یک زوج عاشق با نگاه‌ها و رفتار عاشقانه است، نه یک مزاحم و یک فرد خجالتی! در نگاه ها و رفتار عاشقانه، نوعی تعادل و برابری هست که محیط را متعادل می‌کند ولی رابطه‌ی مزاحمت، یک رابطه‌ی تحمیلی است که قربانی را تحقیر می‌کند و شما با دخالت‌تان در واقع تعادل را به محیط برمی‌گردانید.
متاسفانه به بسیاری از #زنان و #دختران یاد داده شده که هنگام #آزار سکوت کنند؛ خانواده‌های بسیاری به دختران خود دیکته می‌کنند که «بی‌محلی کن»، اگر کسی #مزاحم شد سکوت کن، هیچ واکنشی نشان نده تا آبرویت حفظ شود، و می‌گویند هرگونه واکنشی ممکن است به معنی موافقت و تایید رفتار فرد مزاحم تفسیر شود. (خیلی زیباست که یک خانم از خانم دیگر حمایت کند و جلوی مزاحمت را بگیرد. این بهترین شکل قضیه است. احتمالا بقیه هم به قضاوت یک زن میانجی بیشتر از یک مرد میانجی اعتماد می‌کنند.) اگر یک آقا هستید و میانجی می‌شوید، باز هم عالی است. فقط مراقب باشید از برخورد مستقیم و بازتولید کلیشه‌های جنسیتی -مخصوصا درباره‌ی ناموس- خودداری کنید. این کلمه، شخصیت یک فرد خجالتی را تا حد یک قربانیِ بی‌دست و پا تقلیل می‌دهد. یادتان باشد قربانیِ داستان می‌تواند دست کم «داد بزند» فقط می‌خواهد دردسر درست نشود. بهتر است شما هم حین حمایت‌تان از دردسر پرهیز کنید.
3- کلیشه‌ی «شاید خودش می‌خواهد!»
با عرض شرمندگی، اگر هنوز فکر می‌کنید که یک فرد خجالتی در عصر اینترنت سعی می‌کند به شیوه‌ی صد سال پیش رعنایی کند، سخت در اشتباهید. هم‌زمان می‌توانید به این فکر کنید که شاید این فرد خجالتی در شرایطی ناخواسته گیر افتاده باشد. در عین حال شما با دخالت به موقع، به فرد خاطی کمک می‌کنید که پیش از آن که دست به رفتارهای پر خطرتری بزند، وقتی هنوز دیر نشده رفتار خود را تصحیح کند.
ویدیو از صفحه‌ی فمنیسم روزمره
مطلب از کارگاه آموزشی شهروندیار
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇