زیرپاگذاشتن‌شان است که در طولانی‌مدت جامعه را از درون خواهد پوساند و امنیت ارضی و ملی را از بین خواهد برد. دوستان بسیاری دارم چه تحریمی و چه طرفدار انتخابات که هیچوقت «مطالبه»، «نقد» و «اعتراض» را فراموش نکرده، کنار نگذاشته‌اند. اول باید خواسته‌ای داشت بعد برای برای رسیدن به آن راهی فکر کرد. دوم: اگر نقشه‌کش‌های تحول‌طلب ما به هر دلیل، نقشه‌کشی را ول کرده‌اند و جایش شعر امید می‌خوانند باید ضمن تشکر بابت مشاعره ازشان بخواهیم حرفه اصلی‌شان را انجام بدهند. صندوقهای رای می‌توانند در شرایطی، نقش تعدادی از آجرهای این ساختمان را بازی کنند اما مسلما این بنا نقشه و مصالح مکمل می‌خواهد.
سوم: مردم ما همیشه از بی تشکلی رنج برده‌اند. حکومت ما آگاهانه جلوی ایجاد هر تشکل هدفمند مستقل را گرفته است تا از توده‌وار بودن مردم استفاده کند. سیستم ایده‌ال حکومت ایران رمه‌داری است. وحشت دارند مبادا ملت از #توده انبوه به گروه های #هویت‌مند و طلبکار اجتماعی تبدیل شود اما باید کاری کرد و مسیری رفت که این کابوس، برایشان اجتناب ناپذیر بشود. الان به خاطر شرایط سیاسی بسته، امکان راه انداختن گروه‌ها، #صنف ها یا #احزاب سیاسی وجود ندارد اما دست کم می‌شود به مقدمه‌چینی‌های لازم فکر کرد تا در آینده دور و نزدیک این تشکل‌ها بوجود آیند. شاید بررسی راه‌های شکل‌دهی به مردم یا تمرین کارهای جمعی و گروهی حتی در قالب‌های #غیرسیاسی بتواند یکی از موضوع‌ها باشد برای اهل قلم و اندیشه حوزه سیاست، یا هر طرح و برنامه دیگری که مسیر تحول‌طلبی را از این وضع گنگ و مبهم درآورد، از این تاریکی مطلق بین صندوق‌های رای.
مانا نیستانی ۲۶ اسفند ۹۴ on.fb.me/1MaKPiD
کارتون: bit.ly/1pqbWvO
@Tavaana_TavaanaTech