📝علت مقاومت بیکاری در برابر اقدامات سیاستهای اشتغالزایی دولتها چیست؟
✍️غلامرضا کشاورزحداد و نادر حبیبی، دو اقتصاددان و استاد دانشگاه در شماره ۲۵۸ تجارتفردا نوشتهاند:
🔹تقریباً در تمام دولتهای بعد از دوره جنگ تحمیلی، چه در داخل برنامههای توسعه یکم تا پنجم و چه خارج از برنامه در قالب بودجه عمومی یا حتی برنامههای اجرایی دولتها تلاش زیادی برای مهار بیکاری در اقتصاد ایران با توسل به سیاستهای فعال بازار کار صورت گرفته است. ولی به نظر میرسد که مشکل بیکاری جوانان با توجه به ساختار هرم سنی جمعیت، بزرگتر از آن است که این سیاستها بتواند راهحل کارآمدی برای آن باشند.
🔸این دو کارشناس اقتصادی سپس توضیح دادهاند که مقاومت نرخ بیکاری در مقابل سیاست اشتغالزایی میتواند به دلایل زیر باشد:
🔸۱- این سیاستها مشاغل جدید ایجاد کردهاند ولی همزمان تعداد زیادی جمعیت جدید از نیروی کار جوان به بازار کار وارد شده است.
🔸۲- بیرون راندن نیروی کار قدیم و جایگزین کردن افراد جدید، که در این صورت سیاست اجراشده اثر خالص نداشته است.
🔸۳- عدم ایجاد شغل و ورود جمعیت جوان به لشگر بیکاران.
🔶میتوان ویژگیهای طرحهای اشتغالزایی دولتها در نظام جمهوری اسلامی ایران را محدود به سیاست فعال یارانه نهادهای محدود دانست که اثرگذاری و کارآمدی آن در دنیا محل بحث است. علاوه بر این در مورد پایداری مشاغل ایجادشده (به خصوص) تردیدها جدی است. موضوع اصلی این است که هدف اصلی این سیاستها توسعه کسبوکار و تولید از طریق کمک به تولیدکننده (کالا یا خدمات) برای تامین نیازهای داخلی یا صادرات است.
🔸حال این پرسش مجال طرح جدی دارد که در یک فضای اقتصادی پرریسک در روابط بینالمللی پرتنش و نیز رقابت سنگین در بازارهای بینالمللی، چگونه میتوان حجم صادرات ایران را با هدف ایجاد اشتغال پایدار بالا برد؟
🔸تجربه سیاستگذاریهای قبلی در جهت ایجاد اشتغال نشان میدهد که به دلیل نبود بازار بینالمللی مناسب برای محصولات تولیدشده بهویژه در بخش کشاورزی، (که موثرترین بخش اشتغالزایی بوده است)، فرصتهای شغلی ایجادشده از بین میرود یا با بیثباتی روبهرو میشود. دولت ایران لازم است که در تدوین سیاستگذاریها یک هماهنگی بین سیاستهای اشتغالزایی و روابط بینالملل کشور ایجاد کند. چنانچه جو بینالمللی برای صدور خدمات و کالا مناسب نباشد کمکهای یارانهای به تولیدکنندگان برای اهداف اشتغالزایی نیز موثر نخواهد بود.
#اشتغالزایی
#بیکاری #اقتصاد_ایران
@EcoTabnak
✍️غلامرضا کشاورزحداد و نادر حبیبی، دو اقتصاددان و استاد دانشگاه در شماره ۲۵۸ تجارتفردا نوشتهاند:
🔹تقریباً در تمام دولتهای بعد از دوره جنگ تحمیلی، چه در داخل برنامههای توسعه یکم تا پنجم و چه خارج از برنامه در قالب بودجه عمومی یا حتی برنامههای اجرایی دولتها تلاش زیادی برای مهار بیکاری در اقتصاد ایران با توسل به سیاستهای فعال بازار کار صورت گرفته است. ولی به نظر میرسد که مشکل بیکاری جوانان با توجه به ساختار هرم سنی جمعیت، بزرگتر از آن است که این سیاستها بتواند راهحل کارآمدی برای آن باشند.
🔸این دو کارشناس اقتصادی سپس توضیح دادهاند که مقاومت نرخ بیکاری در مقابل سیاست اشتغالزایی میتواند به دلایل زیر باشد:
🔸۱- این سیاستها مشاغل جدید ایجاد کردهاند ولی همزمان تعداد زیادی جمعیت جدید از نیروی کار جوان به بازار کار وارد شده است.
🔸۲- بیرون راندن نیروی کار قدیم و جایگزین کردن افراد جدید، که در این صورت سیاست اجراشده اثر خالص نداشته است.
🔸۳- عدم ایجاد شغل و ورود جمعیت جوان به لشگر بیکاران.
🔶میتوان ویژگیهای طرحهای اشتغالزایی دولتها در نظام جمهوری اسلامی ایران را محدود به سیاست فعال یارانه نهادهای محدود دانست که اثرگذاری و کارآمدی آن در دنیا محل بحث است. علاوه بر این در مورد پایداری مشاغل ایجادشده (به خصوص) تردیدها جدی است. موضوع اصلی این است که هدف اصلی این سیاستها توسعه کسبوکار و تولید از طریق کمک به تولیدکننده (کالا یا خدمات) برای تامین نیازهای داخلی یا صادرات است.
🔸حال این پرسش مجال طرح جدی دارد که در یک فضای اقتصادی پرریسک در روابط بینالمللی پرتنش و نیز رقابت سنگین در بازارهای بینالمللی، چگونه میتوان حجم صادرات ایران را با هدف ایجاد اشتغال پایدار بالا برد؟
🔸تجربه سیاستگذاریهای قبلی در جهت ایجاد اشتغال نشان میدهد که به دلیل نبود بازار بینالمللی مناسب برای محصولات تولیدشده بهویژه در بخش کشاورزی، (که موثرترین بخش اشتغالزایی بوده است)، فرصتهای شغلی ایجادشده از بین میرود یا با بیثباتی روبهرو میشود. دولت ایران لازم است که در تدوین سیاستگذاریها یک هماهنگی بین سیاستهای اشتغالزایی و روابط بینالملل کشور ایجاد کند. چنانچه جو بینالمللی برای صدور خدمات و کالا مناسب نباشد کمکهای یارانهای به تولیدکنندگان برای اهداف اشتغالزایی نیز موثر نخواهد بود.
#اشتغالزایی
#بیکاری #اقتصاد_ایران
@EcoTabnak