چهارم ژانویه سال 2011 برابر با چهاردهم دی ماه 1389 روز درگذشت #شاهپور_علیرضا_پهلوی و امسال نهمین سالگرد این واقعه دردناک است. با سطوری چند از کتاب #سقوط_بهشت، یاد و خاطره شان را گرامی میداریم.

#علیرضا سومین فرزند زوج سلطنتی، شخصیت و روحیه ای داشت که یادآور #رضاشاه پدر بزرگش بود. او همان قدر جذاب بود که مقاوم. پنج ساله بود که شبی از اتاق خوابش در لباس خواب بیرون خزید و طول راهرو را طی کرد و از ایوان، گلوله های نان به سر پدر و مادرش که مشغول پذیرایی از میهمانان

در تالار بزرگ بودند پرتاب کرد.

مادرش به یاد می آورد که علیرضا در همان سن بود که در بشکه قیری پرید که برای اندود کردن ایوان ها استفاده می شد.

ملکه با لبخند گفت: " خیلی بازی دوست بود. جلوی ورودی نیاوران نگهبانی بود که پشت میزی می نشست و اسلحه پُرش را زیر آن می گذاشت.

یکروز ، علیرضا زیر میز خزید و اسلحه کمری مرد را برداشت."

علیرضا روز اولی که به کودکستان رفت آن قدر خوشحال بود که به راننده اش گفت او را بگذارد و به خانه برگردد. یک روز صبح، که برای بازی بیرون از خانه بی قرار بود، به مادرش اصرار داشت که عجله کند

و لباس بپوشد. او به زبان فرانسه روان مادرش را سرزنش کرد که

" مردم خواهند گفت : این چه علیاحضرتی است که هنوز در لباس حمام است؟"

ملکه می گفت که علیرضا در حرف زدن با تامل بود ولی وقتی حرف میزد، جملات را کامل و با صراحتی ادا می کرد که اغلب جایی برای ادامه مکالمه نمی گذاشت.

@TwitterMamnoe