#نقد_و_نظر

✍ حسین شهبازی زاده

⭕️ می پرسی چطور ممکن است یک خبرنگار به پرونده آبان نود و هشت، به پرونده جمالی فشی، به پرونده آملی، به پرونده قالیباف، به پرونده فروریزش پلاسکو به پرونده سعید زینالی و فهرست بلند پرونده های نیمه باز ورودی نمی کند؟
چون بسیاری از خبرنگاران مملکت کمابیش عین همین خبرنگار_تروریست خبرگزاری مهر هستند.(البته خبرنگاران سالم هم کم نداریم و با خیلی هایشان دوست نزدیک هستم، اما آنها تعیین کننده نیستند!)
#الیاس_قنبری بچه محفلی است که بزرگانش آمنه سادات و رضوانی هستند. آنچه آنها در دل دارند، او به زبان می آورد:
"میتونیم میکشیم. خب که چی؟"

#آبان98
#خبرگزاری_مهر

@antioligarchie

در گیر و دار های سیاسی گاهی اوقات زمان هایی فرا می رسد که قهرمان هایمان آن طور که از آن ها انتظار داریم کنشگری نمی کنند. فرضا ظلم بزرگی دیده ایم اما قهرمان ها یا الگوهای سیاسی مان در چهارچوب های ذهنی ما پیشرو نبوده و کنش فعالی از آن ها مشاهده نمی کنیم. بعضا ممکن است در مخیله خود معامله، سکوت از روی ترس یا فقدان سلامت نفس را برایشان قضاوت کنیم؛ اما آیا ما حق داریم براحتی دیگران را قضاوت کنیم و برایشان حکم ببریم؟! اصلا تا کجا میتوان سکوت الگوها و قهرمان هایمان را تحمل کنیم و با توجیه حتما چیزی هست که من نمی دانم برای آن ها برگه برائت دست و پا کنیم؟!

شخصا در گیرو دارهای این چنینی موضع شخصی خودم بررسی "حمایت از ظالم" است! تا زمانی که سمپات سیاسی من در چهارچوب ظلم صورت گرفته پالس مثبتی برای ادامه ظلم به ظالم نفرستد سکوت می کنم اما به محض آنکه او در چهارچوب ظلم آشکاری که بدان یقین دارم از موضع ساکت به موضع حامی تغییر مسیر دهد سکوتم را می شکنم[منظور از سکوت قطعا عدم طرح مسئله نیست] و شکستن این سکوت به سرعت حرکت طرف مقابلم در مسیر بسط ظلم بستگی دارد!
برای درک این موضوع 2 کلید واژه میگویم فعلا همین را از من داشته باشید تا بعد! اولی باعث شکست سکوتم شد و دومی دوام سکوت.

#داوری #جانشینی_مجتبی
#احمدی_نژاد #آبان98

💢 مارکوپولو

@antioligarchie