🔻#نفع زیاد #دولت از افزایش قیمت #دلار
با این افزایش قیمت #دلار دولت توانست #بانکها را از #ورشکستگی که از ۹۶ عیان شده بود نجات دهد، #مطالبات پیمانکاران و #بیمه های سلامت را #تسویه کند ، #معوقات بازنشستگان را ادا کند و #تامین_اجتماعی را از #ورشکستگی که امسال وعده داده شده بود نجات دهد .البته به قیمت #شکستن کمر طبقات متوسط و پایین
🀄️هرمس
@antioligarchie
با این افزایش قیمت #دلار دولت توانست #بانکها را از #ورشکستگی که از ۹۶ عیان شده بود نجات دهد، #مطالبات پیمانکاران و #بیمه های سلامت را #تسویه کند ، #معوقات بازنشستگان را ادا کند و #تامین_اجتماعی را از #ورشکستگی که امسال وعده داده شده بود نجات دهد .البته به قیمت #شکستن کمر طبقات متوسط و پایین
🀄️هرمس
@antioligarchie
#دیدگاه
⭕️ #بانکها و #اعتراضات
✍ فرهاد قنبری (اصلاح طلب)
🔻یکی از نهادهایی که در حوادث هفته گذشته بیشتر از همه مورد هجوم و آسیب قرار گرفت بانک های مختلف بود.
سوالی که در اینجا باید مطرح کرد این است که چرا مردم عصبانی از افزایش قیمت بنزین به برخی ساختمان ها و نهادها از جمله بانک ها حمله می کردند؟ (و در مقابل مثلا یک مورد حمله مثلا به مدارس مشاهده نشده است؟)
برا پاسخ به این سوال باید به نحوه کارکرد نهادهای اجتماعی مختلف توجه کرد. در ماههای منتهی به انقلاب ۵۷ از مکان‌هایی که بیشترین حملات مردمی را متحمل می‌شد مشروب فروشی ها و سینماها بود. مردم ایران در آن سال به هر دلیلی این نهادها را از آن خود نمی‌دانستند و به دنبال نابودی آنها بودند. (تجربه تاریخی نشان داده است که مردم در زمان شورش و بلوا و انقلاب به نهادی که آن را از خود ندانند حمله می برند و آن را مورد تخریب قرار می دهند)
حکایت بانک ها در سالهای اخیر حکایت جالبی است. از داستان آقای خاوری و فساد بانکی تا تخلفات گسترده موسسات مالی و پرونده قطور اختلاس های بانک سرمایه همه اخباری است که در چند سال اخیر در رسانه ها پخش شده و مردم کم و بیش در مورد آنها اطلاعات کسب کرده اند. طبقات پایین جامعه دیده اند که چگونه برای گرفتن یک وام چند میلیون تومانی با سود چند ده درصدی اسیر کاغذ بازی و پیدا کردن ضامن شده اند اما عده ای بدون دردسر و راحت از خوان گسترده بانک ها تا آنجا که می توانسته اند منتفع گشته اند. مردم حتی طیف های مذهبی جامعه هم بارها مشاهده کرده اند که بانک ها چگونه به تذکرات نهادهای دینی در مورد رباخواری بی تفاوت بوده اند و سخت گیرانه ترین قوانین را در حق وام گیرندگان خرد و فقیر اعمال کرده اند.
نگاهی به خیابان ها و میادین شهرهای مختلف، این واقعیت ملموس را نشان می دهد که بهترین و شکیل ترین ساختمان ها را، بانک ها و موسسات مختلف مالی به خود اختصاص داده اند، بانک ها و موسساتی که به صورت قارچ گون در حال رشد کرده و هر یک با انتخاب یک نام موجه (دینی یا باستانی مانند ثامن یا پاسارگاد و....) و تبلیغات گسترده به سرعت شعبه های خود را گسترش داده اند. مردم در برخورد با این ساختمان ها و شعب گوناگون ناخوداگه از خود پرسیده اند که چه سهمی از این نهاد اقتصادی دارند و این پول ها و هزینه های کلان از کجا آمده است.
در سالهای اخیر برخی متنفذان و آقازاده ها به سرعت مجوز تاسیس بانک و موسسه ای را گرفته و دفاتر خود را در نقاط مختلف کشور راه انداخته اند و بلافاصله وام هایی با سودهای نجومی پرداخت کرده اند. این بانک ها و موسسات در ازای پرداخت سود مثلا پانزده درصد وام های با سود بیست درصد پرداخت کرده و مابه تفاوت حاصل از این دو رقم را به عنوام حق دلالی و سود خود به جیب زده اند و برخی هم پس از چند ماه فعالیت اعلام ورشکستگی کرده و سپرده گذران عصبانی خود را راهی خیابان های اطراف بانک مرکزی و مجلس می کردند.
شیوه رفتار بانکها (به ویژه در سالهای اخیر) باعث شده است که مردم در ناخودآگاه خود نسبت به این نهاد اقتصادی احساس کینه و دشمنی داشته باشند. کینه و دشمنی در چنین مواقعی که چتر حفاظت قانونی کمرنگ شده بود خود را نشان داد...
@antioligarchie
⭕️ #بانکها و #اعتراضات
✍ فرهاد قنبری (اصلاح طلب)
🔻یکی از نهادهایی که در حوادث هفته گذشته بیشتر از همه مورد هجوم و آسیب قرار گرفت بانک های مختلف بود.
سوالی که در اینجا باید مطرح کرد این است که چرا مردم عصبانی از افزایش قیمت بنزین به برخی ساختمان ها و نهادها از جمله بانک ها حمله می کردند؟ (و در مقابل مثلا یک مورد حمله مثلا به مدارس مشاهده نشده است؟)
برا پاسخ به این سوال باید به نحوه کارکرد نهادهای اجتماعی مختلف توجه کرد. در ماههای منتهی به انقلاب ۵۷ از مکان‌هایی که بیشترین حملات مردمی را متحمل می‌شد مشروب فروشی ها و سینماها بود. مردم ایران در آن سال به هر دلیلی این نهادها را از آن خود نمی‌دانستند و به دنبال نابودی آنها بودند. (تجربه تاریخی نشان داده است که مردم در زمان شورش و بلوا و انقلاب به نهادی که آن را از خود ندانند حمله می برند و آن را مورد تخریب قرار می دهند)
حکایت بانک ها در سالهای اخیر حکایت جالبی است. از داستان آقای خاوری و فساد بانکی تا تخلفات گسترده موسسات مالی و پرونده قطور اختلاس های بانک سرمایه همه اخباری است که در چند سال اخیر در رسانه ها پخش شده و مردم کم و بیش در مورد آنها اطلاعات کسب کرده اند. طبقات پایین جامعه دیده اند که چگونه برای گرفتن یک وام چند میلیون تومانی با سود چند ده درصدی اسیر کاغذ بازی و پیدا کردن ضامن شده اند اما عده ای بدون دردسر و راحت از خوان گسترده بانک ها تا آنجا که می توانسته اند منتفع گشته اند. مردم حتی طیف های مذهبی جامعه هم بارها مشاهده کرده اند که بانک ها چگونه به تذکرات نهادهای دینی در مورد رباخواری بی تفاوت بوده اند و سخت گیرانه ترین قوانین را در حق وام گیرندگان خرد و فقیر اعمال کرده اند.
نگاهی به خیابان ها و میادین شهرهای مختلف، این واقعیت ملموس را نشان می دهد که بهترین و شکیل ترین ساختمان ها را، بانک ها و موسسات مختلف مالی به خود اختصاص داده اند، بانک ها و موسساتی که به صورت قارچ گون در حال رشد کرده و هر یک با انتخاب یک نام موجه (دینی یا باستانی مانند ثامن یا پاسارگاد و....) و تبلیغات گسترده به سرعت شعبه های خود را گسترش داده اند. مردم در برخورد با این ساختمان ها و شعب گوناگون ناخوداگه از خود پرسیده اند که چه سهمی از این نهاد اقتصادی دارند و این پول ها و هزینه های کلان از کجا آمده است.
در سالهای اخیر برخی متنفذان و آقازاده ها به سرعت مجوز تاسیس بانک و موسسه ای را گرفته و دفاتر خود را در نقاط مختلف کشور راه انداخته اند و بلافاصله وام هایی با سودهای نجومی پرداخت کرده اند. این بانک ها و موسسات در ازای پرداخت سود مثلا پانزده درصد وام های با سود بیست درصد پرداخت کرده و مابه تفاوت حاصل از این دو رقم را به عنوام حق دلالی و سود خود به جیب زده اند و برخی هم پس از چند ماه فعالیت اعلام ورشکستگی کرده و سپرده گذران عصبانی خود را راهی خیابان های اطراف بانک مرکزی و مجلس می کردند.
شیوه رفتار بانکها (به ویژه در سالهای اخیر) باعث شده است که مردم در ناخودآگاه خود نسبت به این نهاد اقتصادی احساس کینه و دشمنی داشته باشند. کینه و دشمنی در چنین مواقعی که چتر حفاظت قانونی کمرنگ شده بود خود را نشان داد...
@antioligarchie