Forwarded from اتچ بات
❌ اسطوره «چه»
🔻 #فردی_آلبورتا، عکاس یک روزنامه محلی در بولیوی حتا فکرش را هم نمی کرد که عکس او از نعش #چه_گوارا به یکی از عکس های جاودانه تاریخ تبدیل شود. خود او در باره آن لحظه می گوید:
«وقتی چشمم به جسد #چه_گوارا افتاد حال غریبی داشتم. به نظرم آمد زنده است. با آن چشم های بازش به ما نگاه می کرد. نظامیان می خواستند من عکس مرده او را بگیرم اما واقعا نمرده بود. من هم او را آن طوری گرفتم که به نظرم می رسید. اول اش دستم میلرزید اما بعد۔ بر اعصابم مسلط شدم. در دل میگفتم یا مسیح. دایم به نظرم می آمد دارم عکس مسیح را می گیرم. خودش بود. فورا عکس ها را گرفتم و یواشکی صلیبی کشیدم».
#احمد_اخوت در کتاب دو بدن شاه فصل «بقایای چه گوارا» می نویسد:
شباهت عکس #چه_گوارا به تصویر مسیح (از نظر شمایل و اثر عکس نه تاریخی یا مسلکی) را اول بار «جان برجر» مطرح کرد اما پس از او، صاحبنظران دیگر نیز بر این شباهت شخصیتی - شمایلی تأکید کرده اند: این که هردو علیه بی عدالتی قیام کردند، در دهه سوم عمر از بین رفتند، شخصیتی اسطوره ای داشتند و خوش چهره بودند، آنها را بدون محاکمه و مظلومانه از بین بردند، هر دو با خیانت یار نزدیکشان به دست دشمن افتادند و بالاخره پیکرهای هردو پس از اعدام «ناپدید» شدند.
شباهت عکس آلبورتا به تابلوی« مسیح مرده و فرشتگان» اثر مانه محدود نمی شود . #رابرت_لاول در این باره سرود:
جسد آخرین پیامبرمسلح
در کلبه ای بر سکوی رختشورخانه
روشن از نور چراغ قوه ای
آماده برای نمایش
شعر #گابریل_گارسیا_مارکز برای #چه_گوارا (ترجمه احمد شاملو) هم رستاخیز مسیح را یادآور می شود:
و مرد افتاده بود...
هزاران تن خروش برآوردند: دلاور برخیز!
و مرد هم‌چنان افتاده بود.
تمامی آن سرزمینیان گرد آمده اشک‌ریزان خروش برآوردند: دلاور برخیز!
و مرد به‌پای برخاست
نخستین کس را بوسه‌ای داد
و گام در راه نهاد…
#چه_گوارا را می توان از بعد ایدئولوژیک نقد کرد، اعدام هایی که به دست او صورت گرفت یا مبارزاتش برای نفع فرودستان، هریک را از زاویه ای دید. برای نفی بعد مسیح وار یا اثبات تخیل شورشی اش لفاظی کرد و عرق ریخت، از بعد نوستالژیک برای روزهای سیگار برگ، سرودهای حماسی، گیتارنوازی با جان لنون و بحث با سارتر حسرت خورد، از بعد تجاری به تردستی نظام سرمایه داری تف و لعنت فرستاد که شمایل چپ ضد سرمایه داری را روی ودکا و فندک و فنجان نقش زد و چه و چه و چه اما واقعیت آن است که او سوای قضاوت تاریخی یا سیاسی یا اخلاقی، یک «اسطوره» بود و اسطوره باقی خواهد ماند ، چنانکه #پل_ریکور (از نظریه پردازان هرمنوتیک) گفت:
"انسان مدرن نه می تواند از اسطوره خلاص شود و نه می تواند آن را در شکل ظاهری اش بپذیرد. اسطوره همیشه همراه بشر خواهد ماند ."
#سهند_ایرانمهر
🔻مردمان شهر، برای آزادی تابوت ساختند؛
و برای عشق مرز!
غافل از اینکه نه آزادی در تابوت جا میگیرد،
و نه عشق مرز میشناسد...
#چه_گوارا
۱۴ ژوئن زادروز پزشک، چریک، سیاست‌مدار، آرژانتینی
"ارنست چه گوارا"
او یکی از شخصیت‌های اصلی انقلاب کوبا بود. چهره و ظاهر او به‌طور فراگیر به عنوان یکی از نمادهای انقلابی بشر دوستانه و به عنوان یک نشان جهانی شناخته شده در فرهنگ عامه بدل گشت.
@antioligarchie
🔻 #فردی_آلبورتا، عکاس یک روزنامه محلی در بولیوی حتا فکرش را هم نمی کرد که عکس او از نعش #چه_گوارا به یکی از عکس های جاودانه تاریخ تبدیل شود. خود او در باره آن لحظه می گوید:
«وقتی چشمم به جسد #چه_گوارا افتاد حال غریبی داشتم. به نظرم آمد زنده است. با آن چشم های بازش به ما نگاه می کرد. نظامیان می خواستند من عکس مرده او را بگیرم اما واقعا نمرده بود. من هم او را آن طوری گرفتم که به نظرم می رسید. اول اش دستم میلرزید اما بعد۔ بر اعصابم مسلط شدم. در دل میگفتم یا مسیح. دایم به نظرم می آمد دارم عکس مسیح را می گیرم. خودش بود. فورا عکس ها را گرفتم و یواشکی صلیبی کشیدم».
#احمد_اخوت در کتاب دو بدن شاه فصل «بقایای چه گوارا» می نویسد:
شباهت عکس #چه_گوارا به تصویر مسیح (از نظر شمایل و اثر عکس نه تاریخی یا مسلکی) را اول بار «جان برجر» مطرح کرد اما پس از او، صاحبنظران دیگر نیز بر این شباهت شخصیتی - شمایلی تأکید کرده اند: این که هردو علیه بی عدالتی قیام کردند، در دهه سوم عمر از بین رفتند، شخصیتی اسطوره ای داشتند و خوش چهره بودند، آنها را بدون محاکمه و مظلومانه از بین بردند، هر دو با خیانت یار نزدیکشان به دست دشمن افتادند و بالاخره پیکرهای هردو پس از اعدام «ناپدید» شدند.
شباهت عکس آلبورتا به تابلوی« مسیح مرده و فرشتگان» اثر مانه محدود نمی شود . #رابرت_لاول در این باره سرود:
جسد آخرین پیامبرمسلح
در کلبه ای بر سکوی رختشورخانه
روشن از نور چراغ قوه ای
آماده برای نمایش
شعر #گابریل_گارسیا_مارکز برای #چه_گوارا (ترجمه احمد شاملو) هم رستاخیز مسیح را یادآور می شود:
و مرد افتاده بود...
هزاران تن خروش برآوردند: دلاور برخیز!
و مرد هم‌چنان افتاده بود.
تمامی آن سرزمینیان گرد آمده اشک‌ریزان خروش برآوردند: دلاور برخیز!
و مرد به‌پای برخاست
نخستین کس را بوسه‌ای داد
و گام در راه نهاد…
#چه_گوارا را می توان از بعد ایدئولوژیک نقد کرد، اعدام هایی که به دست او صورت گرفت یا مبارزاتش برای نفع فرودستان، هریک را از زاویه ای دید. برای نفی بعد مسیح وار یا اثبات تخیل شورشی اش لفاظی کرد و عرق ریخت، از بعد نوستالژیک برای روزهای سیگار برگ، سرودهای حماسی، گیتارنوازی با جان لنون و بحث با سارتر حسرت خورد، از بعد تجاری به تردستی نظام سرمایه داری تف و لعنت فرستاد که شمایل چپ ضد سرمایه داری را روی ودکا و فندک و فنجان نقش زد و چه و چه و چه اما واقعیت آن است که او سوای قضاوت تاریخی یا سیاسی یا اخلاقی، یک «اسطوره» بود و اسطوره باقی خواهد ماند ، چنانکه #پل_ریکور (از نظریه پردازان هرمنوتیک) گفت:
"انسان مدرن نه می تواند از اسطوره خلاص شود و نه می تواند آن را در شکل ظاهری اش بپذیرد. اسطوره همیشه همراه بشر خواهد ماند ."
#سهند_ایرانمهر
🔻مردمان شهر، برای آزادی تابوت ساختند؛
و برای عشق مرز!
غافل از اینکه نه آزادی در تابوت جا میگیرد،
و نه عشق مرز میشناسد...
#چه_گوارا
۱۴ ژوئن زادروز پزشک، چریک، سیاست‌مدار، آرژانتینی
"ارنست چه گوارا"
او یکی از شخصیت‌های اصلی انقلاب کوبا بود. چهره و ظاهر او به‌طور فراگیر به عنوان یکی از نمادهای انقلابی بشر دوستانه و به عنوان یک نشان جهانی شناخته شده در فرهنگ عامه بدل گشت.
@antioligarchie
Telegram
attach 📎