🔻 #مائو_تسه‌_تونگ
در سال ۱۹۱۱ دودمان چینگ (خاندان سلطنتی چین) سرنگون می‌گردد و ملی‌گراها حکومت چین را به‌دست می‌گیرند.
در سال ۱۹۲۱ حزب کمونیست در چین تشکیل می‌شود و #مائوی جوان نیز یکی از موسسان آن است. ظرف سه دهه که بخشی از آن مصادف با جنگ جهانی بود حاکمیت چین به‌دست کمونیست‌ها می‌افتد و #مائوتسه‌تونگِ میانسال تبدیل به رهبری کاریزماتیک می‌شود.

پس از به‌قدرت رسیدن، استبداد #مائو شکوفا می‌شود. تمایل درونی #مائو به «کیش شخصیت» (به قول فروید توتمیسم) از یک‌ سو و مدح و ثنای دائمی وی از سوی افراد متملق یا وابسته از سوی دیگر باعث شد که مائو محور اصلی آئینی شود که گرچه خود را به کمونیسم منتسب می‌کرد اما هیچ شباهتی به افکار بنیانگذاران اصلی مارکسیسم-کمونیسم نداشت! به‌زودی کتاب سرخ مائو (خلاصه‌ای از رهنمودهای او) تبدیل به یک کتاب مقدس شد و قاب عکس او در تمام ادارات حتی منازل نصب شد.
آن‌گاه مائو به حذف رقبای سابقش همت گماشت. هر کس که رقیبی بالقوه برای او محسوب می‌شد گرفتار «حذف سیاسی» و حتی «حذف فیزیکی» می‌شد که «لیوشائوچی» و سپس «لین پیائو» دو نفر از آن‌ها بودند. همچنین مائو با به‌راه انداختن «انقلاب فرهنگی» و بسیج گروه‌های خشن شبه‌نظامی به نام «گاردهای سرخ» هر گونه دگر‌اندیشی و سبک متفاوت زندگی را سرکوب می‌کرد. مائو در سال ۱۹۷۶ مرد و میراث جنگ قدرت را برای جانشینانش باقی گذاشت.

#محمدرضا_سرگلزایی

https://t.me/antioligarchie/25269
@antioligarchie