⬅️ دنياي تخيل کودکان
—---------------------—
لورانس رامو، برگردان آريا نوري

کودک خود را به‌جای یک شوالیه یا یک پزشک جا می‌زند، خود را در کلاسی با سی نفر دانش‌آموز دیگر تصور می‌کند، تختش را به کشتی دزدان دریایی تبدیل می‌کند و... #تخیل_کودک در حوزه‌ شناخت شانس بزرگی محسوب می‌شود چراکه به وی کمک می‌کند تا رشد کرده و تفکر خود را گسترش دهد. کودکی را متصور شوید که در خیال خود در حال ماهی گیری است. او در برابر تعداد زیادی سنگ ایستاده و از یک چوب به‌عنوان قلاب استفاده می‌کند و هر بار که موفق می‌شود سنگی را بگیرد اسم یک ماهی جدید را می‌آورد: «هی من یک قزل‌آلا گرفتم! این‌یک ماهی شور است، فکر کنم این‌یک کپور باشد» اولین مسئله‌ی جالب‌توجه این است که این کودک اسم بسیاری از ماهیان را می‌داند. خوب حالا ما هم تصمیم می‌گیریم وارد بازی کودک شویم، بنابراین سنگی را برمی‌داریم و می‌گوییم: «نگاه کن! من یک ماهی خاویار گرفتم!» حالا فکر می‌کنید چه اتفاقی رخ می‌دهد؟! در وهله‌ی اول کودک با تعجب به شما خیره می‌شود، سپس اخم می‌کند، شانه‌هایش را بالا می‌اندازد و می‌گوید: «چه می‌گویی؟! این‌که یک سنگ است!» آری، کودکان خیلی راحت می‌توانند بین دنیای خیال و واقعیت مانور بدهند و به ما یادآوری کنند که باید در همان دنیای بزرگی خودمان باقی‌مانده و وارد دنیای کودکی ایشان نشویم. دنیای خیالی‌ای که کودکان درست می‌کنند تنها برای خودشان است، نه ما! آن‌ها این دودنیا را به‌راحتی از هم تفکیک می‌کنند. ایشان از اینکه ما فنجان خیالی قهوه‌ای که به سمتمان می‌گیرند را بنوشیم خوشحال می‌شوند اما اگر خودمان بخواهیم ابتکار را به دست بگیریم و مثلاً بگوییم الآن در حال نوشیدن یک لیوان آب یا خوردن غذایی هستیم که وجود ندارد با تعجب به ما خیره می‌شوند. درواقع اشاره به این امر بسیار مهم است که کودکان زمانی که دنیایی خیالی برای خود ابداع می‌کنند یا در جریان بازی کردن از تخیل بهره می‌برند، به‌خوبی می‌دانند دارند چه‌کار می‌کنند.
زمانی که وارد یک #مهد_کودک می‌شویم و به #بازی_کودکان نگاه می‌کنیم به این امر پی می‌بریم که ایشان خیلی راحت می‌توانند اسبی با یال و کوپالی طولانی را نقاشی کنند و به همان راحتی هم از وسیله‌ای به‌عنوان اسب استفاده کنند و به کمک آن جابه‌جا شوند. خلاصه بگوییم، کودکان از اشیا به نحوی بهره می‌برند که گویی چیز دیگری هستند. ایشان اشیا را به میل خود به کار می‌گیرند تا ادای کاری را دربیاورند. برای مثال کودکی را در نظر بگیرید که والدینشان به‌هیچ‌عنوان تمایل ندارند او با خشونت آشنا شود، به همین علت از خرید تفنگ اسباب‌بازی برای وی خودداری می‌کنند. پس از مدتی اما والدین متوجه می‌شوند که فرزندشان از یک موز به‌عنوان هفت‌تیر استفاده می‌کند. دختربچه‌ها از عروسک‌های خود طوری مراقبت می‌کنند که گویی مادرشان هستند، برخی مواقع کفش‌های پاشنه‌بلند مادرشان را به پا می‌کنند و تمارض می‌کنند در مهمانی هستند، وقتی بازی گروهی می‌کنند در گوشه‌ای از حیاط خانه جمع می‌شوند و وانمود می‌کنند در خانه‌ی خود هستند و سپس برای خرید از سوپر‌مارکت به گوشه‌ دیگر حیاط می‌روند و سپس از هیولایی که در برابرشان ظاهرشده و ایشان را تعقیب می‌کند فرار می‌کنند. ادامه مقاله https://eduarticle.me/?p=2117
—------------------------
🌟 مقاله ها وخبرهای آموزشی و فرهنگی🌟لینک عضویت 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA