‌‎
🤔🤔#سقراط : من این دو ویژگی را تا آخر عمرم حفظ می کنم: یکی اینکه در باب واقعیتها و حقیقتها بی تفاوت نباشم بلکه به دنبال کشف واقع بروم ودیگر اینکه هر کس دهانش را برای سخن گفتن باز کرد احتمال بدهم که شاید در سخن او چیزی برای من فهم بشود...در عین حال که باید درپی کشف حقیقت باشیم، باید ببینیم مهمترین امر واقعی که باید بشناسیم چیست؟ اول باید به سراغ آن برویم و آن «شناخت خود» ماست. لذا این شعار معروف «خود را بشناس» از سقراط است.
#فلسفه_تعلیم_تربیت
—-----------------------------
🌟مقاله ها وخبرهای آموزشی و فرهنگی🌟
مجموعه ای متنوع از پژوهشها ، ویدیو و خبرهای مهم آموزشی فرهنگی ↩️
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

🔹 #آموزش_پرورش از دید #یونگ
ضمیر ناخودآگاه و #یادگیری‏
—-------------------------------
منیژه اسدی
کارل گوستاویونگ،روان‏پزشک و روان‏شناس بزرگ که همان کم و بیش،او را در چهارچوب عقاید و تئوری‏های خاص خود می‏ شناسند،در زمینه ‏ی آموزش و پرورش،نظریات جالبی دارد که آگاهی از آن‏ها،برای ما (معلمان)خالی از لطف نخواهد بود.

یکی از مهم‏ترین نظریات او،مسئله‏ ی ضمیر ناخودآگاه است؛اگر از این مسئله،تحت عنوان«نظریه»یاد می‏کنیم،از آن روست که چهارچوب‏ بحث،آن‏چنان وسیع و گسترده می‏شود که هر روان‏شناس نظریه‏ پرداز،در بستن محدوده‏ی آن،به تردید افتاده است.

روان‏شناسان تجربه گرا،ناخودآگاه را انکار نمی‏کنند؛بلکه در حد و حدودی،که از سوی دیگر روان‏شناسان برای آن تعیین شده،ابراز تردید می‏کنند.بدیهی است که عرفا،به ویژه‏ عرفای شرق،از منظر دیگری آن را می‏بینند؛البته این را ناگفته نگذاریم‏ که عرفا،در صف مقابل روان‏شناسان‏ تجربه‏ گرا قرار نمی‏گیرند.آن‏ها حدود «ناخودآگاه»را کاویده ‏اند و چهارچوب‏ آن را سنجیده ‏اند؛اما با ابزار«این‏ جهانی»قادر به توصیف آن نبوده‏ اند!

روان شناسان تجربه‏ گرا می‏گویند که حدود ناخودآگاه برای هر فرد،به‏ صورت جداگانه تعیین می‏شود.دقیقا مانند غواصی که ۲۰ یا ۳۰ متر از عمق آب را تجربه می‏کند.غواصی‏ که فشار ۱۰۰ متری عمق آب را احساس کرده است،نمی‏تواند تجارب‏ خود را به دیگران منتقل سازد؛اگر از ماجرای سیر و سلوک خود را کنار بکشیم،درک یک تجربه‏ ی خاص ولی غیرقابل انتقال برای عرفا،همیشه‏ به عنوان یک مشکل اساسی مطرح بوده است.

وقتی سعدی می‏گوید:«آن را که خبر شد خبری باز نیاورد»،منظور وی صرفا پیش کشیدن مسئله‏ ای به نام مرگ نبوده است؛بلکه کسب‏ تجاربی است که انتقال آن‏ها برای دیگران،غیرممکن به نظر می‏رسیده‏ است.منظور از طرح این موضوعات،ورود به مبحث ناخودآگاه نیست؛فقط خواستیم اشاره‏ ای به اصل محدوده‏ ی ناخودآگاه داشته باشیم.

باید اعتراف کنیم که ناخودآگاه،محدودیت ندارد؛اگر از محدوده،صحبت‏ می‏کنیم،قصد این است که میزان آگاهی خود را از ناخودآگاه،ابراز داریم.

به راستی آگاهی ما از محدوده‏ی ناخودآگاه چه‏ قدر است؟به زبان ساده ‏تر، بر چه محدوده ‏ای از ناخودآگاه می‏توانیم اشراف داشته باشیم.

***

آموزش در نگاه یونگ

یونگ،تعریف بسیار ساده و در عین حال بسیار حکیمانه ‏ای از «آموزش»ارائه می‏دهد.او می‏گوید:«همه،همه چیز را می‏دانند؛آنان فقط نیاز به یادآوری دارند.»

این تعریف،براساس یافته‏ های یونگ از«ضمیر ناخودآگاه»ارائه‏ شده است.در چنین شرایطی(به نظر نگارنده)بسیاری از تعاریفی که در آموزش و پرورش وجود دارد،باید مورد بازبینی قرار گیرد.

متأسفانه،چون صرفا قصد نگارش یک مقاله‏ ی کوتاه را داریم، نمی‏توانیم تمام مفاهیم را روشن سازیم؛مگر مواردی که یک‏راست به‏ محور اصلی بحث ما،یعنی آموزش،مربوط می‏شود.

یونگ با طرح مسئله ‏ی«ضمیر ناخودآگاه»،توانست انقلابی بزرگ در امر آموزش و پرورش به وجود آورد.

براساس نظریه‏ ی یونگ،معلم، عاملی است برای انگیزش ذهنی‏ که از پیش،خیلی چیزها را می‏دانسته‏ است.در این میان وظیفه‏ ی معلم، یادآوری آن‏ها به اوست؛

البته این،یک اصل کهن عرفانی‏ است.شاهکار یونگ،ارائه‏ ی آن‏ها به‏ زبان علمی بوده است.

انتقال اطلاعات از حوزه‏ ی‏ ناخودآگاه،به حوزه‏ ی خودآگاه، وظیفه‏ ای است که باید معلم بر دوش‏ گیرد.

براساس این تعریف ناچاریم خیلی‏ از مفاهیم را تغییر دهیم.

آموزش و پرورش(به خصوص آموزش و پرورش ایران)،نسبت به‏ تئوری‏های یونگ،بسیار کم ‏لطف بوده است؛اگر خواستار ایجاد یک‏ تحول اساسی در ذهنیت افراد باشیم،باید این اقدام از آموزش و پرورش‏ آغاز شود.

به عنوان حسن ختام،به جاست گفته‏ ای از یونگ را در این زمینه مرور کنیم:

«عامل اصلی و منبع جوشان خلاقیت و ابتکار آدمی،در بخش‏ ناخودآگاه ذهن جریان دارد،نه در آموزش‏های آگاهانه».
پی‏نوشت
(*) Carl Gustav yung
#فلسفه_تعلیم_تربیت
—-------------------------
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

‌‎
🤔 روش سقراط
____________
#سقراط : «زندگی ناآزموده، ارزش زیستن ندارد»: این شعار او در زندگی بوده است. شارحان سخنان او، این جمله را به این معنا گرفته اند که اگر کسی در افعال و کردار زندگی خویش چنان زیست کند که تدقیق و تأملی نداشته باشد و همواره در حالت تقلید به سر ببرد و دلیل حقانیت و صحت یا سقم فعلی را خود نیافته باشد، چنین فردی در یک زندگی ناآزموده به سر می برد و به اعتقاد سقراط چنین زندگی، ارزش زیستن ندارد. به نظر او، ما باید تحت تأثیر هیچ کس نباشیم و بر همه اعمال خویش دلیل داشته باشیم ولو دلیل ناقص، دلیل ناقص داشتن در نظر او بر بی دلیلی رجحان دارد. سقراط خطاب به آتنیها می گوید: من اگر از ساده ترین مطالب از شما بپرسم، شما هیچ دلیلی بر کار خویش ندارید. شما مدت مدیدی است که برای عدالت، خونریزی می کنید ولی نمی دانید عدالت یعنی چه؟ دائماً می گوید: فلانی زیباست، شجاع است یا ترسو است و بهمانی پرهیزگار است (هر کدام از این اوصاف، عنوان یکی از کتابهای سقراط است)، ولی نمی دانید زیبایی، شجاعت، پرهیزگاری اصولا به چه معناست. تاریخ فلسفه غرب جلد 1 ، #مصطفی_ملکیان

#فلسفه_تعلیم_تربیت
---------------------------
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

‌‎
✅ معلمان فیلسوف: دیدگاه ها و نظریات فارابی
—------------------------
سید رضا بلاغت‌ کارشناس ارشد تعلیم و تربیت

#فارابی،به عنوان یک معلم،به علاقه‌ی انسان در یادگیری،بسیار اهمیت می‌دهد.او می‌گوید:«پس هـرگاه‌[انسان‌]به ‌ ‌واسـطه‌ی قوت‌ نظری،علم به سعادت حاصل کرد و آن را‌ غایت‌ و نتیجه‌ی کار خود قرار داد و بـه واسـطه قـوت نزوعیه(نیروی علاقه و اشتیاق)، اشتیاقی بدان حاصل کرد و به واسطه قوت‌اندیشه،آنچه باید مورد عـمل قرار گیرد،تا به واسطه آن‌(عمل‌ بدان)و به کمک متخیله و حواس،نـیل بدان حاصل شود،اسـتباط کـرد و سپس به وسیله‌ آلات قوه‌ی نزوعیه،اقدام به انجام آن‌گونه افعال نمود،آن‌گاه است‌ که افعال آدمی همه‌ خیر‌ و زیبا‌ بود...».همان‌گونه که ملاحظه‌ می‌شود‌،فارابی‌ مرحلی‌ را برای انجام یک عمل ذکـر می‌کند که یکی‌ از آن‌ها فهمیدن و استنباط موضوع است و لازمه‌ی آن،علاقه و اشتیاق به موضوع‌.بنابراین‌،علاقه‌ی‌ افراد،مبنای یادگیری و فهم‌ امور و مطالب است و باید‌ با‌ آن اهمیت خاص داد.

فارابی در کتاب«التنبیه علی السـعاده»،بـه انگیزه و رغبت، به عنوان محرک درک و انجام امور‌،توجه‌ دارد‌ و می‌گوید:«باید وسیله‌ای را بشناسیم که با به‌کارگیری آن،انجذاب‌ از یک طرف به‌ طرف دیگر،یا به واسطه،بر ما آسان شود،زیرا تـفکر بـه تنهایی، بدون‌ این‌ وسیله‌،چه بسا کافی نباشد».وی همچنین تأکید می‌کند که بهتر است‌ انگیزه‌،درونی باشد و فرد با توجه به عواقب فعلی‌ که می‌خواهد انجام دهد،به سـوی آن گـرایش‌ پیدا‌ کند‌ و یا از آن‌ دوری کند:«اگر ما به کار ناشایستی،به گمان‌ این‌که‌ منجر‌ به لذت‌ می‌شود،میل کردیم.این لذت را با رنجی که در نهایت،دامن‌گیر‌ ما‌ می‌شود‌،مقابله بـیاندازیم.بـه ایـن سنجش،لذتی که ما را بـه فـعل‌ قـبیح وامی‌دارد،قلع‌ و قمع‌ خواهیم کرد و در نتیجه،ترک قبیح برای‌ ما آسان خواهد شد.اگر کار‌ نیکو‌ را‌ به سبب رنج فوری‌ای کـه در پی دارد،بـا لذتـی که در نهایت در‌ پی‌ دارد،مقابله بیاندازیم،بدین‌ وسیله،رنـجی کـه ما را از انجام آن باز‌ می‌دارد‌.از‌ بین خواهیم برد و در نتیجه،کار نیک برای ما آسان می‌شود».

توجه به استعداد و توانایی‌ دانـش‌آموزان‌

دانـش‌آموز بـاید طبق استعداد خود به تحصیل بپردازد و معلم‌ در آموزش،باید‌ بـه‌ استعداد‌ و توانایی وی توجه داشته باشد.این‌ امر را می‌توان از وظایفی که فارابی در کتاب‌«سیاست‌ مدینه‌» برای رئیس مدینه قـائل مـی‌شود،اسـتنباط کرد.وی در این زمینه‌ می‌گوید‌:«رئیس‌ مدینه،همه‌ی طرق و تربیت و ایجاد فـضائل را بـه‌ کار می‌برد و به تناسب قوه و استعداد اصناف مختلف‌ اهل‌ مدینه،به‌ تعلیم و تأدیب آن‌ها می‌پردازد». متن کامل مطلب 👈 https://eduarticle.me/?p=2659

#بزرگان_تعلیم_تربیت
#فلسفه_تعلیم_تربیت
—---------------------------
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA