🔶 آیـا #تمارض بیماری است؟ /دکتر علی شریفی متخصص مغز و اعصاب
—------------------------------------
شاید برایتان پیش آمده بـاشد کـه کـسی از بیماری خود و نشانه‌های آن صحبت کند؛ولی حس کنید آنچه می‌شنوید، واقعیت ندارد و گوینده،هدف دیگری را تـعقیب می‌کند.احتمالا با گزاره‌هایی از این دست مواجه شده‌اید که:«فلانی با زرنگی تـوانست معافیت پزشکی بگیرد!»یـا«بـا گول زدن دکترها گواهی گرفتم و امتحان ندادم!»یا«متهم در دادگاه ادعا کرد که اعصاب همه‌ی افراد خانواده‌ی ما خراب است و من به دلیل جنون آنی،فلانی را کشتم!»یا از همه رایج‌تر:«این دخـتر یا پسر می‌خواهد با این کار جلب توجه یا ترحم کند»یا«خودش را به مریضی زده است تا از تنبیه فرار کند».
ابتدا به نظر می‌آید این جملات،بر تلاش تعمدی شخص بـرای بـیمار نشان دادن خود و فرصت‌طلبی برای رسیدن به یک امتیاز نابجا دلالت می‌کند.ولی همیشه این‌طور نیست.بنابراین، در این گفتار سعی می‌کنیم مفهوم دقیق تمارض و تفاوت آن را با سایر مقولات مشابه(اختلال تبدیلی که قـبلا بـه آن پرداختیم، بیماری ساختگی،بیماری‌های روان-تنی و...)روشن کنیم.
ابتدا به مقوله‌ی«نفع اولیه»و«نفع ثانویه»می‌پردازیم؛زیرا تمارض با این مفهوم ارتباط اساسی دارد:
1.نفع اولیه1:نیاز به مورد توجه و رسـیدگی قـرار گرفتن و تمایل به #جلب_محبت،از نیازهای ذاتی و فطری انسان است. گاه به دلایل روان‌شناختی و به صورت ناخودآگاه،شخص به ایفای نقش بیمار تمایل پیدا می‌کند که در گفتار مربوط بـه اخـتلال تـبدیلی(که اصطلاحا هیستری نامیده مـی‌شود) نـمونه‌های مـتعددی از آن را ذکر کردیم.در اختلال تبدیلی،خود شخص دخالتی در بروز نشانه‌های بیماری ندارد و فشارهای روانی به صورت خودکار و ناخودآگاه،به علایمی شبیه فـلج یـا حـمله‌ی قلبی یا ناتوانی در سخن گفتن و...جلب عنایت و تـوجه اطـرافیان منجر می‌شود.ولی چون نتیجه‌ی بررسی‌های پزشکی
منفی است و دکترها می‌گویند که این شخص هیچ‌گونه بیماری ندارد،ممکن است بـیمار بـه تـمارض متهم و به بی‌اعتنایی نسبت به بروز مجدد این نشانه‌ها مـحکوم گردد.درحالی‌که تنها راه درمان این بیماران،اعتنا به آنان و کشف تعارضات منجر به بروز بیماری و کمک بـه حـل مـنطقی و درست آنهاست.
در بیماری بسیار عجیب دیگری به نام«اختلال ساختگی»2، کـه مـعمولا فقط پزشکان و پرستاران با آن مواجه می‌شوند (چون هیچ‌گاه بیمار به آن اذعان نمی‌کند)و دیگران از آن مطلع نـمی‌گردند،بـه دلیـل نیاز روانی به ایفای نقش بیمار،شخص به صورت تعمدی و آگاهانه خـود را بـیمار مـی‌کند تا مورد معاینه، آزمایش،عکس‌برداری،و درمان قرار گیرد،اما از طرف دیگر، مایل به بـهبود بـیماری خـود نیست.زیرا به«مریض بودن»نیاز دارد.ولی نفع دیگری از این مریض بودن نمی‌برد.نـوع بـاز هم عجیب‌تر این بیماری،به صورت مریض کردن فرد دیگر3(مانند فرزند)بـه صـورت بـهانه‌ای برای مراجعه به سرویس‌های درمانی و ایفای نقش«مریض‌داری»دیده می‌شود. /#بهداشت_سلامت
ادامه مقاله .... https://eduarticle.me/?p=2275
—---------------------------—
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
—------------------------------------
شاید برایتان پیش آمده بـاشد کـه کـسی از بیماری خود و نشانه‌های آن صحبت کند؛ولی حس کنید آنچه می‌شنوید، واقعیت ندارد و گوینده،هدف دیگری را تـعقیب می‌کند.احتمالا با گزاره‌هایی از این دست مواجه شده‌اید که:«فلانی با زرنگی تـوانست معافیت پزشکی بگیرد!»یـا«بـا گول زدن دکترها گواهی گرفتم و امتحان ندادم!»یا«متهم در دادگاه ادعا کرد که اعصاب همه‌ی افراد خانواده‌ی ما خراب است و من به دلیل جنون آنی،فلانی را کشتم!»یا از همه رایج‌تر:«این دخـتر یا پسر می‌خواهد با این کار جلب توجه یا ترحم کند»یا«خودش را به مریضی زده است تا از تنبیه فرار کند».
ابتدا به نظر می‌آید این جملات،بر تلاش تعمدی شخص بـرای بـیمار نشان دادن خود و فرصت‌طلبی برای رسیدن به یک امتیاز نابجا دلالت می‌کند.ولی همیشه این‌طور نیست.بنابراین، در این گفتار سعی می‌کنیم مفهوم دقیق تمارض و تفاوت آن را با سایر مقولات مشابه(اختلال تبدیلی که قـبلا بـه آن پرداختیم، بیماری ساختگی،بیماری‌های روان-تنی و...)روشن کنیم.
ابتدا به مقوله‌ی«نفع اولیه»و«نفع ثانویه»می‌پردازیم؛زیرا تمارض با این مفهوم ارتباط اساسی دارد:
1.نفع اولیه1:نیاز به مورد توجه و رسـیدگی قـرار گرفتن و تمایل به #جلب_محبت،از نیازهای ذاتی و فطری انسان است. گاه به دلایل روان‌شناختی و به صورت ناخودآگاه،شخص به ایفای نقش بیمار تمایل پیدا می‌کند که در گفتار مربوط بـه اخـتلال تـبدیلی(که اصطلاحا هیستری نامیده مـی‌شود) نـمونه‌های مـتعددی از آن را ذکر کردیم.در اختلال تبدیلی،خود شخص دخالتی در بروز نشانه‌های بیماری ندارد و فشارهای روانی به صورت خودکار و ناخودآگاه،به علایمی شبیه فـلج یـا حـمله‌ی قلبی یا ناتوانی در سخن گفتن و...جلب عنایت و تـوجه اطـرافیان منجر می‌شود.ولی چون نتیجه‌ی بررسی‌های پزشکی
منفی است و دکترها می‌گویند که این شخص هیچ‌گونه بیماری ندارد،ممکن است بـیمار بـه تـمارض متهم و به بی‌اعتنایی نسبت به بروز مجدد این نشانه‌ها مـحکوم گردد.درحالی‌که تنها راه درمان این بیماران،اعتنا به آنان و کشف تعارضات منجر به بروز بیماری و کمک بـه حـل مـنطقی و درست آنهاست.
در بیماری بسیار عجیب دیگری به نام«اختلال ساختگی»2، کـه مـعمولا فقط پزشکان و پرستاران با آن مواجه می‌شوند (چون هیچ‌گاه بیمار به آن اذعان نمی‌کند)و دیگران از آن مطلع نـمی‌گردند،بـه دلیـل نیاز روانی به ایفای نقش بیمار،شخص به صورت تعمدی و آگاهانه خـود را بـیمار مـی‌کند تا مورد معاینه، آزمایش،عکس‌برداری،و درمان قرار گیرد،اما از طرف دیگر، مایل به بـهبود بـیماری خـود نیست.زیرا به«مریض بودن»نیاز دارد.ولی نفع دیگری از این مریض بودن نمی‌برد.نـوع بـاز هم عجیب‌تر این بیماری،به صورت مریض کردن فرد دیگر3(مانند فرزند)بـه صـورت بـهانه‌ای برای مراجعه به سرویس‌های درمانی و ایفای نقش«مریض‌داری»دیده می‌شود. /#بهداشت_سلامت
ادامه مقاله .... https://eduarticle.me/?p=2275
—---------------------------—
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
آیـا تمارض بیماری است؟
آیـا تمارض بیماری است؟ /دکتر علی شریفی متخصص مغز و اعصاب شاید برایتان پیش آمده بـاشد کـه کـسی از بیماری خود و نشانه‌های آن صحبت کند؛ولی حس کنید آنچه می‌شنوید، واقعیت ندارد و گوینده،هدف دیگ