🌀شرمساری از #تجرد؛ چرا نداشتن شریک زندگی باعث قضاوت زودهنگام مردم می‌شود
تعداد #مجردها هر روز در حال افزایش است، با این حال مردم همچنان اصرار دارند به آن‌ها بگویند به زودی شریک زندگی‌شان را پیدا خواهند کرد. دلیل این همه ترحم و دلسوزی چیست؟
پرسیدن این سوال که آیا فردی "هنوز" مجرد است و اطمینان دادن به او از این که به زودی "فرد دلخواه خود را پیدا خواهد کرد"، شاید نشانه توجه و حتی حساسیت ما نسبت به دوستان مجردمان به نظر برسد اما این جملات ساده، حس شرمساری از تجرد را منتقل می‌کنند و احتمالا بیشتر مضر هستند تا مفید.
شرمساری از تجرد از نگرش منفی نسبت به افرادی که شریک زندگی ندارند، سرچشمه می‌گیرد. افرادی که شریک زندگی ندارند احتمالا باید غمگین و تنها باشند؛ آن‌ها با جدیت به دنبال شریک زندگی می‌گردند اما هنوز فرد دلخواه‌شان را پیدا نکرده‌اند؛ و احتمالا مشکلی دارند که باعث شده تنها بمانند. ریشه همه این کلیشه‌ها فشاری است که برای مطابقت با معیارهای دیرین اجتماعی وجود دارد: این که شریک زندگی، خانه مشترک، فرزند و سگ تمامی آن چیزی است که برای یک زندگی شاد به آن نیاز داریم.
در حالی که دهه‌هاست مردم به طور مداوم در حال ارزیابی دوباره این معیارهای اجتماعی هستند، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که شرمساری از تجرد همچنان به میزان قابل توجهی وجود دارد.
بلا دی‌پائولو، روانشناس اجتماعی که در زمینه تجرد تحقیق می‌کند و کتابی هم در این رابطه نوشته، می‌گوید: "تجرد زمانی به عنوان دوره گذار در نظر گرفته میشد، دوره‌ای که در آن افراد در انتظار ازدواج یا تجدید فراش بودند." اما به گفته او امروزه آمریکایی‌ها در بیشتر سال‌های دوران بزرگسالی خود مجرد هستند. به گفته خانم دی‌پائولو، طبق آمار اداره سرشماری ایالات متحده، در سال ۱۹۷۰، ۴۰ درصد از جمعیت آمریکا از زوج‌های متاهل و فرزندان‌شان تشکیل میشد و فقط ۱۷ درصد از مردم این کشور مجرد بودند و تنها زندگی می‌کردند. این در حالی است که تا ۲۰۱۲، جمعیت مجردها در آمریکا به ۲۷ درصد رسید و تعداد خانواده‌های متشکل از والدین و فرزندان به ۲۰ درصد کاهش یافت.
🔸متن کامل مطلب👈 اینجا
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
تعداد #مجردها هر روز در حال افزایش است، با این حال مردم همچنان اصرار دارند به آن‌ها بگویند به زودی شریک زندگی‌شان را پیدا خواهند کرد. دلیل این همه ترحم و دلسوزی چیست؟
پرسیدن این سوال که آیا فردی "هنوز" مجرد است و اطمینان دادن به او از این که به زودی "فرد دلخواه خود را پیدا خواهد کرد"، شاید نشانه توجه و حتی حساسیت ما نسبت به دوستان مجردمان به نظر برسد اما این جملات ساده، حس شرمساری از تجرد را منتقل می‌کنند و احتمالا بیشتر مضر هستند تا مفید.
شرمساری از تجرد از نگرش منفی نسبت به افرادی که شریک زندگی ندارند، سرچشمه می‌گیرد. افرادی که شریک زندگی ندارند احتمالا باید غمگین و تنها باشند؛ آن‌ها با جدیت به دنبال شریک زندگی می‌گردند اما هنوز فرد دلخواه‌شان را پیدا نکرده‌اند؛ و احتمالا مشکلی دارند که باعث شده تنها بمانند. ریشه همه این کلیشه‌ها فشاری است که برای مطابقت با معیارهای دیرین اجتماعی وجود دارد: این که شریک زندگی، خانه مشترک، فرزند و سگ تمامی آن چیزی است که برای یک زندگی شاد به آن نیاز داریم.
در حالی که دهه‌هاست مردم به طور مداوم در حال ارزیابی دوباره این معیارهای اجتماعی هستند، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که شرمساری از تجرد همچنان به میزان قابل توجهی وجود دارد.
بلا دی‌پائولو، روانشناس اجتماعی که در زمینه تجرد تحقیق می‌کند و کتابی هم در این رابطه نوشته، می‌گوید: "تجرد زمانی به عنوان دوره گذار در نظر گرفته میشد، دوره‌ای که در آن افراد در انتظار ازدواج یا تجدید فراش بودند." اما به گفته او امروزه آمریکایی‌ها در بیشتر سال‌های دوران بزرگسالی خود مجرد هستند. به گفته خانم دی‌پائولو، طبق آمار اداره سرشماری ایالات متحده، در سال ۱۹۷۰، ۴۰ درصد از جمعیت آمریکا از زوج‌های متاهل و فرزندان‌شان تشکیل میشد و فقط ۱۷ درصد از مردم این کشور مجرد بودند و تنها زندگی می‌کردند. این در حالی است که تا ۲۰۱۲، جمعیت مجردها در آمریکا به ۲۷ درصد رسید و تعداد خانواده‌های متشکل از والدین و فرزندان به ۲۰ درصد کاهش یافت.
🔸متن کامل مطلب👈 اینجا
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
شرمساری از تجرد
چرا نداشتن شریک زندگی باعث قضاوت زودهنگام مردم می‌شود تعداد مجردها هر روز در حال افزایش است، با این حال مردم همچنان اصرار دارند به آن‌ها بگویند به زودی شریک زندگی‌شان را پیدا خواهند کرد. دلیل این هم