📝درآمدی بر اندیشه انتقادی فریره؛
—-------------------------------
پائلو فریره و نقد #نظام_آموزشی_لیبرالیسم
#پائولو_فریره نظام بانکیِ آموزش با کاهش قدرتِ نوآوری شاگردان یا از میان بردن کامل آن به نفع اهداف و مقاصد سرکوبگران، که دوست ندارند تغییری در جهان صورت پذیرد، عمل می‌کند. نظام بانکی، ابتدا شاگرد را تبدیل به یک ظرف خالی/شیء می‌کند (ازخودبیگانگی/الیناسیون) و بعد هرچه خود می‌خواهد در آن می‌ریزد.


فرهنگ امروز / روح‌الله کریمی: «خانواده‌ی من اغلب غذای کافی برای خوردن نداشتند. به همین دلیل، نمی‌توانستم مدرسه بروم... روزی من و برادرهایم یک مرغ همسایه را که در حیاط سرگردان بود گرفتیم و کشتیم. مادرم سروصدای مرغ را شنید و دوان‌دوان به طرف ما آمد. من انتظار داشتم ما را تنبیه کند و مرغ همسایه را برگرداند و از او بخواهد که ما را ببخشد (مادرم زنی با اخلاقیات خشک یک کاتولیک شدیداً معتقد بود)، اما او آن را گرفت و به آشپزخانه برد و غذای دلپذیری از آن خوردیم! من اغلب کنجکاو بوده‌ام بدانم که وقتی او آنجا ایستاد و به مرغ مرده و سپس به ما نگریست تا تصمیم بگیرد که آیا باید آن را برگرداند یا بدهد به ما بخوریم، در درونش چه آشوبی برپا بوده است.»[۱]
پائلو فریره در رسیف، شهری فقیر در شمال شرقی برزیل، به دنیا آمد. فریره در همان کودکی، وقتی شاهد نابرابری‌های موجود در جامعه بود، به این نتیجه رسید که نه خداوند و نه سرنوشت نمی‌توانند مسئول این اختلاف طبقاتی باشد، اما در آن زمان نتوانست هیچ توجیه قانع‌کننده‌ای برای آن پیدا کند. با این وجود، در همان یازده‌سالگی با خود عهد کرد که برای از بین بردن فقر در جهان هرکاری از دستش برمی‌آید انجام دهد. راهی که بعدها فریره برای عمل به عهد خود یافت آموزش بود، اما نه هر آموزشی. آموزشی که اقامه‌کننده‌ی آزادی و مخالف استثمار طبقات مردم و انحراف ساختارهای اجتماعی باشد. فریره فهمید که آموزش، خود می‌تواند یکی از عوامل تبعیض باشد. او معتقد بود سکوتی که بر فقرا تحمیل می‌شود همواره به‌وسیله‌ی آموزشی سلطه‌گر و آمرانه یاری می‌شود. فریره فهمید که بدون آگاهی، آزادی غیرممکن است و بدون آزادی، ریسک کردن غیرممکن است و بدون ریسک کردن، خلق کردن غیرممکن. متن کامل مطلب https://eduarticle.me/?p=2719
—-------------------------
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA