Forwarded from فلسفه براي کودکان ايران iranp4c
#گورخوابیم
1.تصاویری ازشهروندانی گورزیست منتشر می شود و سونامی از نِق و نقد و داد و بیداد در شبکه های مجازی راه می افتد. نامه های سرگشاده ، نامه های بی مخاطب نوشته می شوند و سخنرانی و نشست های فوری آغاز می گردند. انگشت های اتهام به سوی همدیگر نشانه می رود مقصر کیست؟
2.نقدها و پاسخ ها ، اتهام ها و تبری جویی ها را می خوانم. آیا گورخوابی یک معضل سیاسی است؟ آیا حکومت و نهادهای زیربط کوتاهی کرده اند و اعتیاد و بیماری و فلاکت را به شهروندانی از فرودست ترین اقشارهدیه داده اند تا اینگونه به آغوش مرگ پناه برند ؟
3.پس ما کجای این داستانیم؟ من و شما. شهروندان در ساحل امن. کدام نهاد ما را برای درک زیست اجتماعی ، رفاه جمعی، سهم بنیادی عدالت تربیت کرد؟ در کتاب هایمان نوشتیم :
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضو ها را نماند قرار
چرا این بی قراری را نمی شناسیم؟ چرا مراقبت از یکدیگر را نمی دانیم؟ چرا منفعت فردی و خانوادگی یعنی نهایت توانمندی ما در زندگی. چرا این همه شعر و شعار زندگی امروز ما را رنگی نمی کند؟ اخبار ما کبودند و پر زخم.
4.انگشت اتهام را به سوی خود میگیرم. من معلم هستم و باید تعلیم دهم و تربیت کنم. باید شهروند بی قرار از درد تربیت کنم. گوهر وجود را بر هر سکه و دلاری رجحان دهم و عضویت در خانواده ای بزرگ به نام وطن را در جان جامعه پرورش دهم. انگشت اتهام را به سوی آموزش و پرورشی دراز میکنم که سندها می نویسد تا کودکان در استرس گذر از کنکور بیماران مضطرب در خود فرو رفته باشند و جامعه در نشئگی و خماری مدرک های پی در پی فرو رود.
5.تربیت ناشدگی برای همزیستی انسانی ، عدم تفکر مراقبتی ، نهادینه نشدن اخلاق عملی در آموزش و پرورش مارا با مرگ زیستن و گور خوابی همراه خواهد کرد. قبل از آنکه با گرمخانه و چند وعده غذا تب این خبرها فرو ریزد به افقی نگاه کنیم که کشوری بدون آموزش شهروندی و تعهد اجتماعی پیش رو دارد.
#یحیی_قائدی
1.تصاویری ازشهروندانی گورزیست منتشر می شود و سونامی از نِق و نقد و داد و بیداد در شبکه های مجازی راه می افتد. نامه های سرگشاده ، نامه های بی مخاطب نوشته می شوند و سخنرانی و نشست های فوری آغاز می گردند. انگشت های اتهام به سوی همدیگر نشانه می رود مقصر کیست؟
2.نقدها و پاسخ ها ، اتهام ها و تبری جویی ها را می خوانم. آیا گورخوابی یک معضل سیاسی است؟ آیا حکومت و نهادهای زیربط کوتاهی کرده اند و اعتیاد و بیماری و فلاکت را به شهروندانی از فرودست ترین اقشارهدیه داده اند تا اینگونه به آغوش مرگ پناه برند ؟
3.پس ما کجای این داستانیم؟ من و شما. شهروندان در ساحل امن. کدام نهاد ما را برای درک زیست اجتماعی ، رفاه جمعی، سهم بنیادی عدالت تربیت کرد؟ در کتاب هایمان نوشتیم :
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضو ها را نماند قرار
چرا این بی قراری را نمی شناسیم؟ چرا مراقبت از یکدیگر را نمی دانیم؟ چرا منفعت فردی و خانوادگی یعنی نهایت توانمندی ما در زندگی. چرا این همه شعر و شعار زندگی امروز ما را رنگی نمی کند؟ اخبار ما کبودند و پر زخم.
4.انگشت اتهام را به سوی خود میگیرم. من معلم هستم و باید تعلیم دهم و تربیت کنم. باید شهروند بی قرار از درد تربیت کنم. گوهر وجود را بر هر سکه و دلاری رجحان دهم و عضویت در خانواده ای بزرگ به نام وطن را در جان جامعه پرورش دهم. انگشت اتهام را به سوی آموزش و پرورشی دراز میکنم که سندها می نویسد تا کودکان در استرس گذر از کنکور بیماران مضطرب در خود فرو رفته باشند و جامعه در نشئگی و خماری مدرک های پی در پی فرو رود.
5.تربیت ناشدگی برای همزیستی انسانی ، عدم تفکر مراقبتی ، نهادینه نشدن اخلاق عملی در آموزش و پرورش مارا با مرگ زیستن و گور خوابی همراه خواهد کرد. قبل از آنکه با گرمخانه و چند وعده غذا تب این خبرها فرو ریزد به افقی نگاه کنیم که کشوری بدون آموزش شهروندی و تعهد اجتماعی پیش رو دارد.
#یحیی_قائدی