🔴 امیر المومنین و زندانیان سیاسی!
(به بهانه فضای امنیتی پیش از انتخابات)
.....
.....

✅در دولت علوی، #زندانی_سیاسی، دیده نمی‌شود. فهم این امر برای ما که ادعای #حکومت_علوی داریم بسیار مهم است. اینکه #حاکمیت چگونه با #مخالفین و #منتقدین خود برخورد می کند.

 این بدان معنا نیست که در  حکومت حضرت، کسی مرتکب #جرم_سیاسی علیه #حکومت نمی‌شد، بلکه به عکس، در آن  دوره به دلیل #فتنه  خوارج، شورش طلحه و زبیر، و شرارت‌های معاویه، اوضاع جامعه از نظر سیاسی بسیار ملتهب بود، به خصوص که چون خوارج و اصحاب جمل، از  میان یاران حضرت انشعاب پیدا کردند و با تبلیغات گمراه‌کننده‌ی ضدِ حضرت، عضو گیری می‌کردند، ارتکاب جرائم علیه حکومت فراوان اتفاق می‌افتاد.

آن گروه‌ها، پس از شورش مسلحانه، با مقابله‌ی حضرت و جنگ رو به رو شدند، ولی قبل از آن، زندانی نداشتند در حالی که برخی از آن‌ها #به_حضرت_دشنام_می‌دادند، برخی دیگر به #نشر_اکاذیب و #تشویش_اذهان می‌پرداختند، برخی هم #تجمعات_علیه_حکومت تشکیل می‌دادند و….

شگفت آور است که در آن شرائط حادّ امنیتی و سیاسی، حتی نام “چند نفر” که زندانی شده باشند، دیده نمی‌شود! در حالی که مخالفان، افراد سرشناسی بودند و حبس آن‌ها در تاریخ ثبت می‌شد.

شگفت آورتر آنکه در همان اوضاع، افراد متعددی از مسئولان دولتی به دلیل تخلفات خود، در زندان بودند!

🔵 کثیر حضرمی، می‌گوید فضای آزاد سیاسی به حدی بود که در مسجد کوفه، گروهی علیه امیرالمؤمنین که حاکم حکومت بود، صحبت  می‌کردند و یکی از آن‌ها قسم خورد که حضرت را خواهد کشت، من او را گرفتم وخدمت حضرت آوردم
حضرت فرمود: آزادش کن! توقع‌داری که قبل از اقدام به  قتل،  او را بکشم!?

گفتم: به شما اهانت می‌کرد!

فرمود: تو هم به او اهانت کن یا رهایش کن.

این را بگذارید کنار قوانین خودمان که جرمی به نام #توهین_به_مقامات در دادگاه ها داریم. حضرت امیر اصلا چنین تخلفی را جرم نمی دانستند.

🔴 نکته بسیار حیرت انگیز دیگر که امروزه یک عرف پذیرفته شده امنیتی است، حضرت امیر .ع. آن را ظلم می دانست.

امروزه حکومت‌ها معمولاً، مخالفان را پیش از اقدام علیه حکومت دستگیر می‌کنند، سایت هاشان را تعطیل می کنند، رهبرانشان را بازداشت می کنند، تا فرصت اقدامات ضد حکومتی را از آنان بگیرند، ولی امیرالمؤمنین شیوه‌ی دیگری داشت.

مثلاً خرّیت بن راشد، سر به عصیان برداشت و خروج کرد، برخی اصحاب اصرار داشتند که حضرت او را دستگیر کند و حتی در این باره به حضرت اعتراض کردند، ولی پاسخ حضرت این بود که تا جنایتی اتفاق نیفتاده نمی‌توان کسی را زندانی کرد، و الّا باید زندان را از متهمان پر کنیم: 

انا لو فعلنا هذا لکل من نتهمّه من الناس ملأنا السجون منهم.

....
...
@khamenism
https://telegram.me/joinchat/B2MpND7vXdj_QcOR9C0pCQ

🔴 امیر المومنین و فضای آزاد سیاسی!
.....
.....

✅در دولت علوی، #زندانی_سیاسی، دیده نمی‌شود. فهم این امر برای ما که ادعای #حکومت_علوی داریم بسیار مهم است. اینکه #حاکمیت چگونه با #مخالفین و #منتقدین خود برخورد می کند. این روش و منش باید الگوی امروز ما باشد.

 این بدان معنا نیست که در  حکومت حضرت، کسی مرتکب #جرم_سیاسی علیه #حکومت نمی‌شد، بلکه به عکس، در آن  دوره به دلیل #فتنه  خوارج، شورش طلحه و زبیر، و شرارت‌های معاویه، اوضاع جامعه از نظر سیاسی بسیار ملتهب بود، به خصوص که چون خوارج و اصحاب جمل، از  میان یاران حضرت انشعاب پیدا کردند و با تبلیغات گمراه‌کننده‌ی ضدِ حضرت، عضو گیری می‌کردند، ارتکاب جرائم علیه حکومت فراوان اتفاق می‌افتاد.

آن گروه‌ها، پس از شورش مسلحانه، با مقابله‌ی حضرت و جنگ رو به رو شدند، ولی قبل از آن، زندانی نداشتند در حالی که برخی از آن‌ها #به_حضرت_دشنام_می‌دادند، برخی دیگر به #نشر_اکاذیب و #تشویش_اذهان می‌پرداختند، برخی هم #تجمعات_علیه_حکومت تشکیل می‌دادند و….

شگفت آور است که در آن شرائط حادّ امنیتی و سیاسی، حتی نام “چند نفر” که زندانی شده باشند، دیده نمی‌شود! در حالی که مخالفان، افراد سرشناسی بودند و حبس آن‌ها در تاریخ ثبت می‌شد.

شگفت آورتر آنکه در همان اوضاع، افراد متعددی از مسئولان دولت منصوب خود امیر المومنین به دلیل تخلفات خود، در زندان بودند!

🔵 کثیر حضرمی، می‌گوید فضای آزاد سیاسی به حدی بود که در مسجد کوفه، گروهی علیه امیرالمؤمنین که حاکم حکومت بود، صحبت  می‌کردند و یکی از آن‌ها قسم خورد که حضرت را خواهد کشت، من او را گرفتم وخدمت حضرت آوردم
حضرت فرمود: آزادش کن! توقع‌داری که قبل از اقدام به  قتل،  او را بکشم!?

گفتم: به شما اهانت می‌کرد!

فرمود: تو هم به او اهانت کن یا رهایش کن.

این را بگذارید کنار قوانین خودمان که جرمی به نام #توهین_به_مقامات در دادگاه ها داریم. حضرت امیر اصلا چنین تخلفی را جرم نمی دانستند.

🔴 نکته بسیار حیرت انگیز دیگر که امروزه یک عرف پذیرفته شده امنیتی است، حضرت امیر .ع. آن را ظلم می دانست.

امروزه حکومت‌ها معمولاً، مخالفان را پیش از اقدام علیه حکومت دستگیر می‌کنند، سایت هاشان را تعطیل می کنند، رهبرانشان را بازداشت می کنند، تا فرصت اقدامات ضد حکومتی را از آنان بگیرند، ولی امیرالمؤمنین شیوه‌ی دیگری داشت.

مثلاً خرّیت بن راشد، سر به عصیان برداشت و خروج کرد، برخی اصحاب اصرار داشتند که حضرت او را دستگیر کند و حتی در این باره به حضرت اعتراض کردند، ولی پاسخ حضرت این بود که تا جنایتی اتفاق نیفتاده نمی‌توان کسی را زندانی کرد، و الّا باید زندان را از متهمان پر کنیم: 

انا لو فعلنا هذا لکل من نتهمّه من الناس ملأنا السجون منهم.

یا روایاتی مبنی بر اطلاع حضرت از نقشه ابن مجلم برای قتلشان و امتناع ایشان از قصاص پیش از جنایت آن ملعون، همگی سیره ای را نقش کرده که امروزه برای ما عجیب می نماید.

🔵 امیرالمومنین تا لحظه ای که دشمنان دست به اقدام عملی نمی زدند، یا دست به سلاح نمی بردند، با آنها درگیر نمی شد.


....
...
@khamenism

✳️ تاملی در جرم انگاری توهین به مقامات
....
....
در قانون مجازات اسلامی ما، جرمی تعریف شده به نام #توهین_به_مقامات_سیاسی_مذهبی کشور و سالانه افراد قابل توجهی با این حکم در دادگاه ها محکوم می شوند. دادگاه هایی که دادستان، به عنوان مدعی العموم، از شخص خاطی به دادگاه شکایت می برد و غالبا با پیروزی او ختم می شود. نکته جالب قصه این است که قاضی و شاکی یکی هستند اینجا.

ما می‌دانیم که شأن مسئولین در نظام اسلامی، تنها و تنها خدمت به مردم است. در حکومت اسلامی، مسئولین همان حقوق و امتیازاتی را دارند که عوام مردم دارند و از #حقوق_ویژه خبری نیست، اما پرسش این است که چرا در قانون ما ، توهین به مقامات، جرمی جدای از توهین به مردم عادی و همطراز با توهین به مقدسات دیده شده است؟

توهین، به هرکسی زشت است، چه فرقی است میان حاکمان و مردمان؟ بگذریم از اینکه مصداق بسیاری از اتهام توهین به مقامات، حقیقتا توهین نبوده بلکه نقدی بوده که توهین تفسیر شده است. .
ما در سیره ائمه معصومین دو امر را مشهود می بینیم.


اول اینکه ما هیچ سندی در نص یا سیره یا روایات نداریم که حضرت رسول یا امیرالمؤمنین، کسی را بخاطر توهین به شخص آنها مجازات کرده باشند در حالی که به آنها مکرر در مکرر توهین می شده است. (با سب نبی اشتباه نگیرید) .

دوم اینکه ائمه ما اگر احساس می کردند در حق آنها ظلمی صورت گرفته، شخصا می رفتند شکایت می کردند، شخصا در دادگاه حضور می یافتند و شخصا دفاع می کردند و گاه حرفشان هم پذیرفته نمی شده. این نبود که دستگاه حکومتی آنان برای دفاع از آنان، ورود کند. نه. حکومت قرار است تنها در خدمت منافع عمومی باشد ولاغیر.

از سوی دیگر قرآن کریم این حق را برای مردم به رسمیت شناخته که اگر مورد ستم واقع شوند، صدایشان را به ناسزا به ظالم، چه عامی باشد چه مسئول حکومت، بلند کنند. لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا
خداوند دوست ندارد کسی زبان به ناسزا بگشاید، مگر آنکه مورد ستم واقع شده باشد. (148 —نساء)

برای همين که ما روایت داریم که در زمان حکومت حضرت امیر. ع. در مسجد کوفه علیه ایشان سخنرانی عمومی می شد، حتی ایشان تهدید به قتل می شدند اما ایشان هرگز با آنها با قوه قهریه برخورد نکرد و تاریخ چیزی به نام زندانی سیاسی را در زمان حکومت ایشان ثبت نکرده با اینکه مخالفان سیاسی بسیاری داشتند. یا حضرت رسول، توهین کنندگان به خودشان را به صرف توهین شخصی مجازات نکردند.

این رو است که معتقدیم، اتهام توهین به مقامات سیاسی و مذهبی کشور، جرمی غیر اسلامی و نوعی #رانت_قدرت است.

سلمان_کدیور
....
....
@Falaakhon

🔴 امیر المومنین و فضای آزاد سیاسی!
.....
.....

✅در دولت علوی، #زندانی_سیاسی، دیده نمی‌شود. فهم این امر برای ما که ادعای #حکومت_علوی داریم بسیار مهم است. اینکه #حاکمیت چگونه با #مخالفین و #منتقدین خود برخورد می کند. این روش و منش باید الگوی امروز ما باشد.

 این بدان معنا نیست که در  حکومت حضرت، کسی مرتکب #جرم_سیاسی علیه #حکومت نمی‌شد، بلکه به عکس، در آن  دوره به دلیل #فتنه  خوارج، شورش طلحه و زبیر، و شرارت‌های معاویه، اوضاع جامعه از نظر سیاسی بسیار ملتهب بود، به خصوص که چون خوارج و اصحاب جمل، از  میان یاران حضرت انشعاب پیدا کردند و با تبلیغات گمراه‌کننده‌ی ضدِ حضرت، عضو گیری می‌کردند، ارتکاب جرائم علیه حکومت فراوان اتفاق می‌افتاد.

آن گروه‌ها، پس از شورش مسلحانه، با مقابله‌ی حضرت و جنگ رو به رو شدند، ولی قبل از آن، زندانی نداشتند در حالی که برخی از آن‌ها #به_حضرت_دشنام_می‌دادند، برخی دیگر به #نشر_اکاذیب و #تشویش_اذهان می‌پرداختند، برخی هم #تجمعات_علیه_حکومت تشکیل می‌دادند و….

شگفت آور است که در آن شرائط حادّ امنیتی و سیاسی، حتی نام “چند نفر” که زندانی شده باشند، دیده نمی‌شود! در حالی که مخالفان، افراد سرشناسی بودند و حبس آن‌ها در تاریخ ثبت می‌شد.

شگفت آورتر آنکه در همان اوضاع، افراد متعددی از مسئولان دولت منصوب خود امیر المومنین به دلیل تخلفات خود، در زندان بودند!

🔵 کثیر حضرمی، می‌گوید فضای آزاد سیاسی به حدی بود که در مسجد کوفه، گروهی علیه امیرالمؤمنین که حاکم حکومت بود، صحبت  می‌کردند و یکی از آن‌ها قسم خورد که حضرت را خواهد کشت، من او را گرفتم وخدمت حضرت آوردم
حضرت فرمود: آزادش کن! توقع‌داری که قبل از اقدام به  قتل،  او را بکشم!?

گفتم: به شما اهانت می‌کرد!

فرمود: تو هم به او اهانت کن یا رهایش کن.

این را بگذارید کنار قوانین خودمان که جرمی به نام #توهین_به_مقامات در دادگاه ها داریم. حضرت امیر اصلا چنین تخلفی را جرم نمی دانستند.

🔴 نکته بسیار حیرت انگیز دیگر که امروزه یک عرف پذیرفته شده امنیتی است، حضرت امیر .ع. آن را ظلم می دانست.

امروزه حکومت‌ها معمولاً، مخالفان را پیش از اقدام علیه حکومت دستگیر می‌کنند، سایت هاشان را تعطیل می کنند، رهبرانشان را بازداشت می کنند، تا فرصت اقدامات ضد حکومتی را از آنان بگیرند، ولی امیرالمؤمنین شیوه‌ی دیگری داشت.

مثلاً خرّیت بن راشد، سر به عصیان برداشت و خروج کرد، برخی اصحاب اصرار داشتند که حضرت او را دستگیر کند و حتی در این باره به حضرت اعتراض کردند، ولی پاسخ حضرت این بود که تا جنایتی اتفاق نیفتاده نمی‌توان کسی را زندانی کرد، و الّا باید زندان را از متهمان پر کنیم: 

انا لو فعلنا هذا لکل من نتهمّه من الناس ملأنا السجون منهم.

یا روایاتی مبنی بر اطلاع حضرت از نقشه ابن مجلم برای قتلشان و امتناع ایشان از قصاص پیش از جنایت آن ملعون، همگی سیره ای را نقش کرده که امروزه برای ما عجیب می نماید.

🔵 امیرالمومنین تا لحظه ای که دشمنان دست به اقدام عملی نمی زدند، یا دست به سلاح نمی بردند، با آنها درگیر نمی شد.


....
...
@khamenism

🔴 امیر المومنین و زندانیان سیاسی!

.....
.....

✅در دولت علوی، #زندانی_سیاسی، دیده نمی‌شود. فهم این امر برای ما که ادعای #حکومت_علوی داریم بسیار مهم است. اینکه #حاکمیت چگونه با #مخالفین و #منتقدین خود برخورد می کند.

 این بدان معنا نیست که در  حکومت حضرت، کسی مرتکب #جرم_سیاسی علیه #حکومت نمی‌شد، بلکه به عکس، در آن  دوره به دلیل #فتنه  خوارج، شورش طلحه و زبیر، و شرارت‌های معاویه، اوضاع جامعه از نظر سیاسی بسیار ملتهب بود، به خصوص که چون خوارج و اصحاب جمل، از  میان یاران حضرت انشعاب پیدا کردند و با تبلیغات گمراه‌کننده‌ی ضدِ حضرت، عضو گیری می‌کردند، ارتکاب جرائم علیه حکومت فراوان اتفاق می‌افتاد.

آن گروه‌ها، پس از شورش مسلحانه، با مقابله‌ی حضرت و جنگ رو به رو شدند، ولی قبل از آن، زندانی نداشتند در حالی که برخی از آن‌ها #به_حضرت_دشنام_می‌دادند، برخی دیگر به #نشر_اکاذیب و #تشویش_اذهان می‌پرداختند، برخی هم #تجمعات_علیه_حکومت تشکیل می‌دادند و….

شگفت آور است که در آن شرائط حادّ امنیتی و سیاسی، حتی نام “چند نفر” که زندانی شده باشند، دیده نمی‌شود! در حالی که مخالفان، افراد سرشناسی بودند و حبس آن‌ها در تاریخ ثبت می‌شد.

شگفت آورتر آنکه در همان اوضاع، افراد متعددی از مسئولان دولتی به دلیل تخلفات خود، در زندان بودند!

🔵 کثیر حضرمی، می‌گوید فضای آزاد سیاسی به حدی بود که در مسجد کوفه، گروهی علیه امیرالمؤمنین که حاکم حکومت بود، صحبت  می‌کردند و یکی از آن‌ها قسم خورد که حضرت را خواهد کشت، من او را گرفتم وخدمت حضرت آوردم
حضرت فرمود: آزادش کن! توقع‌داری که قبل از اقدام به  قتل،  او را بکشم!?

گفتم: به شما اهانت می‌کرد!

فرمود: تو هم به او اهانت کن یا رهایش کن.

این را بگذارید کنار قوانین خودمان که جرمی به نام #توهین_به_مقامات در دادگاه ها داریم. حضرت امیر اصلا چنین تخلفی را جرم نمی دانستند.

🔴 نکته بسیار حیرت انگیز دیگر که امروزه یک عرف پذیرفته شده امنیتی است، حضرت امیر .ع. آن را ظلم می دانست.

امروزه حکومت‌ها معمولاً، مخالفان را پیش از اقدام علیه حکومت دستگیر می‌کنند، سایت هاشان را تعطیل می کنند، رهبرانشان را بازداشت می کنند، تا فرصت اقدامات ضد حکومتی را از آنان بگیرند، ولی امیرالمؤمنین شیوه‌ی دیگری داشت.

مثلاً خرّیت بن راشد، سر به عصیان برداشت و خروج کرد، برخی اصحاب اصرار داشتند که حضرت او را دستگیر کند و حتی در این باره به حضرت اعتراض کردند، ولی پاسخ حضرت این بود که تا جنایتی اتفاق نیفتاده نمی‌توان کسی را زندانی کرد، و الّا باید زندان را از متهمان پر کنیم: 

انا لو فعلنا هذا لکل من نتهمّه من الناس ملأنا السجون منهم.

🔷زندان علی ابن ابیطالب از مخالفین سیاسی اش تهی بود و از دوستان و منصوبان متخلف حکومتی، پر.

....
...
@Falaakhon

🔴 امیر المومنین و زندانیان سیاسی!

.....
.....

✅در دولت علوی، #زندانی_سیاسی، دیده نمی‌شود. فهم این امر برای ما که ادعای #حکومت_علوی داریم بسیار مهم است. اینکه #حاکمیت چگونه با #مخالفین و #منتقدین خود برخورد می کند.

 این بدان معنا نیست که در  حکومت حضرت، کسی مرتکب #جرم_سیاسی علیه #حکومت نمی‌شد، بلکه به عکس، در آن  دوره به دلیل #فتنه  خوارج، شورش طلحه و زبیر، و شرارت‌های معاویه، اوضاع جامعه از نظر سیاسی بسیار ملتهب بود، به خصوص که چون خوارج و اصحاب جمل، از  میان یاران حضرت انشعاب پیدا کردند و با تبلیغات گمراه‌کننده‌ی ضدِ حضرت، عضو گیری می‌کردند، ارتکاب جرائم علیه حکومت فراوان اتفاق می‌افتاد.

آن گروه‌ها، پس از شورش مسلحانه، با مقابله‌ی حضرت و جنگ رو به رو شدند، ولی قبل از آن، زندانی نداشتند در حالی که برخی از آن‌ها #به_حضرت_دشنام_می‌دادند، برخی دیگر به #نشر_اکاذیب و #تشویش_اذهان می‌پرداختند، برخی هم #تجمعات_علیه_حکومت تشکیل می‌دادند و….

شگفت آور است که در آن شرائط حادّ امنیتی و سیاسی، حتی نام “چند نفر” که زندانی شده باشند، دیده نمی‌شود! در حالی که مخالفان، افراد سرشناسی بودند و حبس آن‌ها در تاریخ ثبت می‌شد.

شگفت آورتر آنکه در همان اوضاع، افراد متعددی از مسئولان دولتی به دلیل تخلفات خود، در زندان بودند!

🔵 کثیر حضرمی، می‌گوید فضای آزاد سیاسی به حدی بود که در مسجد کوفه، گروهی علیه امیرالمؤمنین که حاکم حکومت بود، صحبت  می‌کردند و یکی از آن‌ها قسم خورد که حضرت را خواهد کشت، من او را گرفتم وخدمت حضرت آوردم
حضرت فرمود: آزادش کن! توقع‌داری که قبل از اقدام به  قتل،  او را بکشم!?

گفتم: به شما اهانت می‌کرد!

فرمود: تو هم به او اهانت کن یا رهایش کن.

این را بگذارید کنار قوانین خودمان که جرمی به نام #توهین_به_مقامات در دادگاه ها داریم. حضرت امیر اصلا چنین تخلفی را جرم نمی دانستند.

🔴 نکته بسیار حیرت انگیز دیگر که امروزه یک عرف پذیرفته شده امنیتی است، حضرت امیر .ع. آن را ظلم می دانست.

امروزه حکومت‌ها معمولاً، مخالفان را پیش از اقدام علیه حکومت دستگیر می‌کنند، سایت هاشان را تعطیل می کنند، رهبرانشان را بازداشت می کنند، تا فرصت اقدامات ضد حکومتی را از آنان بگیرند، ولی امیرالمؤمنین شیوه‌ی دیگری داشت.

مثلاً خرّیت بن راشد، سر به عصیان برداشت و خروج کرد، برخی اصحاب اصرار داشتند که حضرت او را دستگیر کند و حتی در این باره به حضرت اعتراض کردند، ولی پاسخ حضرت این بود که تا جنایتی اتفاق نیفتاده نمی‌توان کسی را زندانی کرد، و الّا باید زندان را از متهمان پر کنیم: 

انا لو فعلنا هذا لکل من نتهمّه من الناس ملأنا السجون منهم.

🔷زندان علی ابن ابیطالب از مخالفین سیاسی اش تهی بود و از دوستان و منصوبان متخلف حکومتی، پر.

....
...
@Falaakhon