#زبان های ایران #باستان(بخش #دوم ):
زبان #اوستایی :
این زبان،زبان کهن بخش های خاوری ايران بوده است‚ ولي به درستي آشکار نيست که از کدام سرزمین بوده و نيز روشن نيست که اين زبان در چه زمان از رواج افتاده. تنها نشانی که از اين زبان در دست است نسک اوستا میباشد.
سروده هاي اشو زرتشت، #گاتها ،که کهنترين بخش اوستاست گویای گویش کهنتری از اين زبان است.
کمترین زمانی که برای پیدایش #زرتشت ميتوان گفت سده ی ششم پیش از زایش عیسی است پس زبان گاتها تازه تر ازاين زمان نيست ولي ميتواند بسیار کهن تر باشد.
اوستا،نسک آیینی–تاریخی زرتشتیان،در يک زمان نوشته نشده‚ بلکه چنانکه از چگونگي زبان و درونمایه ی بخش های گوناگونش پيداست در دوره هاي گوناگون گردآوری شده است.
از بررسی #اوستا بر می‌آید که دو گویش گوناگون از این زبان در نگارش آن به کار رفته است که یکی کهن تر می‌نماید. نخست گویش گاهانی است که گویش سروده‌های #اَشوزرتشت است. افزون بر آن، یسن‌های ۳۵ تا ۴۱ (هفت هات) و همچنین چهار نیایش از یسن ۲۷ به این گویش است. گویش دوم، گویش بخش های دیگر اوستای کنونی است.
@great_cyrus
زبان #اوستایی :
این زبان،زبان کهن بخش های خاوری ايران بوده است‚ ولي به درستي آشکار نيست که از کدام سرزمین بوده و نيز روشن نيست که اين زبان در چه زمان از رواج افتاده. تنها نشانی که از اين زبان در دست است نسک اوستا میباشد.
سروده هاي اشو زرتشت، #گاتها ،که کهنترين بخش اوستاست گویای گویش کهنتری از اين زبان است.
کمترین زمانی که برای پیدایش #زرتشت ميتوان گفت سده ی ششم پیش از زایش عیسی است پس زبان گاتها تازه تر ازاين زمان نيست ولي ميتواند بسیار کهن تر باشد.
اوستا،نسک آیینی–تاریخی زرتشتیان،در يک زمان نوشته نشده‚ بلکه چنانکه از چگونگي زبان و درونمایه ی بخش های گوناگونش پيداست در دوره هاي گوناگون گردآوری شده است.
از بررسی #اوستا بر می‌آید که دو گویش گوناگون از این زبان در نگارش آن به کار رفته است که یکی کهن تر می‌نماید. نخست گویش گاهانی است که گویش سروده‌های #اَشوزرتشت است. افزون بر آن، یسن‌های ۳۵ تا ۴۱ (هفت هات) و همچنین چهار نیایش از یسن ۲۷ به این گویش است. گویش دوم، گویش بخش های دیگر اوستای کنونی است.
@great_cyrus
#زبان های ایران #باستان(بخش #دوم ):
زبان #اوستایی :
این زبان،زبان کهن بخش های خاوری ايران بوده است‚ ولي به درستي آشکار نيست که از کدام سرزمین بوده و نيز روشن نيست که اين زبان در چه زمان از رواج افتاده. تنها نشانی که از اين زبان در دست است نسک اوستا میباشد.
سروده هاي اشو زرتشت، #گاتها ،که کهنترين بخش اوستاست گویای گویش کهنتری از اين زبان است.
کمترین زمانی که برای پیدایش #زرتشت ميتوان گفت سده ی ششم پیش از زایش عیسی است پس زبان گاتها تازه تر ازاين زمان نيست ولي ميتواند بسیار کهن تر باشد.
اوستا،نسک آیینی–تاریخی زرتشتیان،در يک زمان نوشته نشده‚ بلکه چنانکه از چگونگي زبان و درونمایه ی بخش های گوناگونش پيداست در دوره هاي گوناگون گردآوری شده است.
از بررسی #اوستا بر می‌آید که دو گویش گوناگون از این زبان در نگارش آن به کار رفته است که یکی کهن تر می‌نماید. نخست گویش گاهانی است که گویش سروده‌های #اَشوزرتشت است. افزون بر آن، یسن‌های ۳۵ تا ۴۱ (هفت هات) و همچنین چهار نیایش از یسن ۲۷ به این گویش است. گویش دوم، گویش بخش های دیگر اوستای کنونی است.
@great_cyrus
زبان #اوستایی :
این زبان،زبان کهن بخش های خاوری ايران بوده است‚ ولي به درستي آشکار نيست که از کدام سرزمین بوده و نيز روشن نيست که اين زبان در چه زمان از رواج افتاده. تنها نشانی که از اين زبان در دست است نسک اوستا میباشد.
سروده هاي اشو زرتشت، #گاتها ،که کهنترين بخش اوستاست گویای گویش کهنتری از اين زبان است.
کمترین زمانی که برای پیدایش #زرتشت ميتوان گفت سده ی ششم پیش از زایش عیسی است پس زبان گاتها تازه تر ازاين زمان نيست ولي ميتواند بسیار کهن تر باشد.
اوستا،نسک آیینی–تاریخی زرتشتیان،در يک زمان نوشته نشده‚ بلکه چنانکه از چگونگي زبان و درونمایه ی بخش های گوناگونش پيداست در دوره هاي گوناگون گردآوری شده است.
از بررسی #اوستا بر می‌آید که دو گویش گوناگون از این زبان در نگارش آن به کار رفته است که یکی کهن تر می‌نماید. نخست گویش گاهانی است که گویش سروده‌های #اَشوزرتشت است. افزون بر آن، یسن‌های ۳۵ تا ۴۱ (هفت هات) و همچنین چهار نیایش از یسن ۲۷ به این گویش است. گویش دوم، گویش بخش های دیگر اوستای کنونی است.
@great_cyrus
#اوستا نزدیک به ۸۳ هزارکلمه دارد و 5بخش :
یسنا:سروده های زرتشت (گاتها)
یشت ها:از بزرگی ایران می گوید
ویسپرد:در آداب مذهبی
خرده اوستا:مربوط به مراسم مردم
وندیداد:آفرینش جهان
🆔 @great_cyrus
یسنا:سروده های زرتشت (گاتها)
یشت ها:از بزرگی ایران می گوید
ویسپرد:در آداب مذهبی
خرده اوستا:مربوط به مراسم مردم
وندیداد:آفرینش جهان
🆔 @great_cyrus
1. چرا در روز سیزده بدر بیرون میرویم؟
در گاهشمار کهن ایران زمین، هر روزی از ماه برای خود نامی ویژه داشته. نام سیزدهمین روز هر ماه نیز #تیر یا #تیشتر میباشد. تیشتر ایزد #باران است و ستاره ایست که موجب ایجاد آذرخش و بارش باران میشود.
در نزد نیاکان خردمندمان، نه عدد 13 و نه هیچ عدد دیگری نحس و بد شگون نبوده و همه اعداد نیک هستند و نامهای اهورایی دارند. روز سیزدهم هم روز ویژه تیشتر ایزد و نیایش برای بارش باران میباشد.
از زمانهای کهن تاکنون، ایرانیان روز سیزدهم فروردین را به دل #طبیعت میروند تا برای پیروزی تیشتر ایزد و بارش باران نیایش کنند تا سرزمین مقدس ایران، سالی پر باران، پر از داده های اهورایی و طبیعتی سبز و زمینی آباد داشته باشد.
در این روز گرامی، بزرگترین یاری که میتوانیم به تیشتر ایزد بکنیم، همان ارج گذاشتن به طبیعت و پاک نگه داشتن هوا، زمین، طبیعت و آبهای پاک مزدا داده میباشد.
در #تیریشت #اوستا آمده که تیشتر سه بار با اپوش، دیو خشکسالی، میجنگد. دوبار نخست شکست میخورد و زمین را خشکسالی فرامیگیرد و پیش اهورا مزدا شکوه میکند که چرا مردم مرا یاری نمیکنند. زمانیکه مردم برای پیروزی او نیایش میکنند، در نبرد سوم او پیروز میشود و رودها دوباره جاری میشوند و زمین دوباره زنده میشود.
" پس آنگاه تِشْتَر درخشان و شكوهمند خروش شادكامی سر داد: خوشا به من ای اهورامزدا! خوشا به شما ای آب‌ها، ای گیاهان! خوشا به شما ای سرزمین‌ها! اینك بی هیچ بازدارنده‌ای آب‌ها روانند درجویباران شما، روانند به سوی كشتزاران شما..." تیر یشت، بخش ششم، بند 29
بنابراین، روز سیزدهم فروردین به دل طبیعت میرویم تا برای پیروزی او نیایش کنیم و او را یاری رسانیم تا سالی پر باران، پر از داده های اهورایی و طبیعتی سبز و زمینی آباد داشته باشیم. یاری ما به او همان ارج گذاشتن به طبیعت و پاک نگه داشتن هوا، زمین، طبیعت و آبهای پاک مزدا داده میباشد.
در ضمن، برخی مذهبیون اصرار دارند بگویند سیزده بدر نحس است زیرا که جشن پوریم و کشتار 77000 ایرانی توسط قوم یهود در این روز رخ داده که چنین نیست. پوریم برابر با سیزدهم ماه عبری اَدار است، نه سیزدهم ماه ایرانی فروردین. بنابراین، پوریم هیچ ربطی به سیزده بدر ندارد و همچنان که در بالا توضیح داده شد، ریشه تاریخی در فرهنگ ایران دارد.
@great_cyrus
در گاهشمار کهن ایران زمین، هر روزی از ماه برای خود نامی ویژه داشته. نام سیزدهمین روز هر ماه نیز #تیر یا #تیشتر میباشد. تیشتر ایزد #باران است و ستاره ایست که موجب ایجاد آذرخش و بارش باران میشود.
در نزد نیاکان خردمندمان، نه عدد 13 و نه هیچ عدد دیگری نحس و بد شگون نبوده و همه اعداد نیک هستند و نامهای اهورایی دارند. روز سیزدهم هم روز ویژه تیشتر ایزد و نیایش برای بارش باران میباشد.
از زمانهای کهن تاکنون، ایرانیان روز سیزدهم فروردین را به دل #طبیعت میروند تا برای پیروزی تیشتر ایزد و بارش باران نیایش کنند تا سرزمین مقدس ایران، سالی پر باران، پر از داده های اهورایی و طبیعتی سبز و زمینی آباد داشته باشد.
در این روز گرامی، بزرگترین یاری که میتوانیم به تیشتر ایزد بکنیم، همان ارج گذاشتن به طبیعت و پاک نگه داشتن هوا، زمین، طبیعت و آبهای پاک مزدا داده میباشد.
در #تیریشت #اوستا آمده که تیشتر سه بار با اپوش، دیو خشکسالی، میجنگد. دوبار نخست شکست میخورد و زمین را خشکسالی فرامیگیرد و پیش اهورا مزدا شکوه میکند که چرا مردم مرا یاری نمیکنند. زمانیکه مردم برای پیروزی او نیایش میکنند، در نبرد سوم او پیروز میشود و رودها دوباره جاری میشوند و زمین دوباره زنده میشود.
" پس آنگاه تِشْتَر درخشان و شكوهمند خروش شادكامی سر داد: خوشا به من ای اهورامزدا! خوشا به شما ای آب‌ها، ای گیاهان! خوشا به شما ای سرزمین‌ها! اینك بی هیچ بازدارنده‌ای آب‌ها روانند درجویباران شما، روانند به سوی كشتزاران شما..." تیر یشت، بخش ششم، بند 29
بنابراین، روز سیزدهم فروردین به دل طبیعت میرویم تا برای پیروزی او نیایش کنیم و او را یاری رسانیم تا سالی پر باران، پر از داده های اهورایی و طبیعتی سبز و زمینی آباد داشته باشیم. یاری ما به او همان ارج گذاشتن به طبیعت و پاک نگه داشتن هوا، زمین، طبیعت و آبهای پاک مزدا داده میباشد.
در ضمن، برخی مذهبیون اصرار دارند بگویند سیزده بدر نحس است زیرا که جشن پوریم و کشتار 77000 ایرانی توسط قوم یهود در این روز رخ داده که چنین نیست. پوریم برابر با سیزدهم ماه عبری اَدار است، نه سیزدهم ماه ایرانی فروردین. بنابراین، پوریم هیچ ربطی به سیزده بدر ندارد و همچنان که در بالا توضیح داده شد، ریشه تاریخی در فرهنگ ایران دارد.
@great_cyrus