🔴 #کودتای_دلاری
در دوران به اصطلاح #اصلاحات سید خندان #خاتمی، تئوریسین جبهه دوم خرداد #سعیدحجاریان نظریه #فشار از پایین #چانه_زنی در بالا را برای عبور از بحرانی که کلیت نظام با آن مواجه ولی بخشی از نظام مخالف آن و در مقابل آن ایستادگی میکرد مطرح نمود تا با گشایش در فضای عمومی جامعه با #اصلاحات به عمر نظام بیفزاید که گذشت زمان ثابت نمود این نظریه و #اصلاح_طلبان سوپاپ اطمینانی بیش برای تداوم رژیم نبودند و جناح راست نیز مخالف حاکم شدن تفکر #لیبرالی بر ایران بوده است.
بعد از گذشت دو دهه از دوران اصلاحات این نظریه در سطح دیگری و دقیقا در جبهه مقابل در حال شکل گیری و عملیاتی شدن است.
در اینکه استارت #اعتراضات_سراسری دیماه 96توسط اتاق فکر #سپاه_پاسداران و از ولایت! خراسان کلید خورد تردیدی نیست که نتیجه آن گسترش این اعتراضات به سراسر کشور و خارج شدن کنترل آن از کنترل مسببان این اعتراضات بود.
هدف سپاه از این پروژه #فشار_از_پایین به دولت حسن روحانی و کسب امتیازاتی در بالا و یا حتی ناکارآمد جلوه دادن دولت و مبرا کردن رهبری نظام از مشکلات عدیده موجود بوده و هست.
این سناریو بدلیل فراگیر شدن اعتراضات با تحمیل هزینه سنگین به کلیت نظام با شکست مواجه شد و در نتیجه فاز دوم آن در فرودین 97 و با تغییر تاکتیک و #فشار_از_بالا ؛ #چانه_زنی_در_پایین کلید خورده است.
افزایش مشکوک و ناگهانی و بی رویه قیمت #دلار و عدم توانایی دولت در کنترل آن زمینه را برای #فشار از پایین( #ملت) به دولت و #چانه_زنی در بالا ( #سپاه و #بیت_رهبری) برای برکناری دولت و روی کار آمدن یک رئیس جمهور و کابینه #جنگی جهت مقابله و شاخ و شانه کشیدن به تهدیدات نظامی #دونالدترامپ فراهم نموده است و افکار عمومی جامعه را نیز با برای #کودتای احتمالی و عبور از تهدیدات و بحرانهای بین المللی و اقتصاد ورشکسته داخلی اقناع نموده است.
حسن روحانی و جناح چپ هر چند در حفظ نظام با جناح راست و اصولگرا اتفاق نظر دارند ولی به ظاهر معتقد هستند که در آغاز چهل سالگی انقلاب اسلامی ،تنها گزینه تداوم و پایداری آن جاری شدن مولفه های #لیبرالیسم و تعامل با جامعه جهانی هر چند در ظاهر است و این گفتمان از سوی ولایتمداران دوآتشه هیچگاه قابل قبول نیست و به هر قیمتی حتی #کودتای_نظامی هم شده باشد با این نظریه به مخالفت برخواهند خواست که هم اکنون نشانه های آن را به وضوح میتوان در جامعه مشاهده کرد... #SAM
1397 سال #فقرا
#سفره_خالی
#اعتراضات_سراسری
🔜 @gurd_shah
در دوران به اصطلاح #اصلاحات سید خندان #خاتمی، تئوریسین جبهه دوم خرداد #سعیدحجاریان نظریه #فشار از پایین #چانه_زنی در بالا را برای عبور از بحرانی که کلیت نظام با آن مواجه ولی بخشی از نظام مخالف آن و در مقابل آن ایستادگی میکرد مطرح نمود تا با گشایش در فضای عمومی جامعه با #اصلاحات به عمر نظام بیفزاید که گذشت زمان ثابت نمود این نظریه و #اصلاح_طلبان سوپاپ اطمینانی بیش برای تداوم رژیم نبودند و جناح راست نیز مخالف حاکم شدن تفکر #لیبرالی بر ایران بوده است.
بعد از گذشت دو دهه از دوران اصلاحات این نظریه در سطح دیگری و دقیقا در جبهه مقابل در حال شکل گیری و عملیاتی شدن است.
در اینکه استارت #اعتراضات_سراسری دیماه 96توسط اتاق فکر #سپاه_پاسداران و از ولایت! خراسان کلید خورد تردیدی نیست که نتیجه آن گسترش این اعتراضات به سراسر کشور و خارج شدن کنترل آن از کنترل مسببان این اعتراضات بود.
هدف سپاه از این پروژه #فشار_از_پایین به دولت حسن روحانی و کسب امتیازاتی در بالا و یا حتی ناکارآمد جلوه دادن دولت و مبرا کردن رهبری نظام از مشکلات عدیده موجود بوده و هست.
این سناریو بدلیل فراگیر شدن اعتراضات با تحمیل هزینه سنگین به کلیت نظام با شکست مواجه شد و در نتیجه فاز دوم آن در فرودین 97 و با تغییر تاکتیک و #فشار_از_بالا ؛ #چانه_زنی_در_پایین کلید خورده است.
افزایش مشکوک و ناگهانی و بی رویه قیمت #دلار و عدم توانایی دولت در کنترل آن زمینه را برای #فشار از پایین( #ملت) به دولت و #چانه_زنی در بالا ( #سپاه و #بیت_رهبری) برای برکناری دولت و روی کار آمدن یک رئیس جمهور و کابینه #جنگی جهت مقابله و شاخ و شانه کشیدن به تهدیدات نظامی #دونالدترامپ فراهم نموده است و افکار عمومی جامعه را نیز با برای #کودتای احتمالی و عبور از تهدیدات و بحرانهای بین المللی و اقتصاد ورشکسته داخلی اقناع نموده است.
حسن روحانی و جناح چپ هر چند در حفظ نظام با جناح راست و اصولگرا اتفاق نظر دارند ولی به ظاهر معتقد هستند که در آغاز چهل سالگی انقلاب اسلامی ،تنها گزینه تداوم و پایداری آن جاری شدن مولفه های #لیبرالیسم و تعامل با جامعه جهانی هر چند در ظاهر است و این گفتمان از سوی ولایتمداران دوآتشه هیچگاه قابل قبول نیست و به هر قیمتی حتی #کودتای_نظامی هم شده باشد با این نظریه به مخالفت برخواهند خواست که هم اکنون نشانه های آن را به وضوح میتوان در جامعه مشاهده کرد... #SAM
1397 سال #فقرا
#سفره_خالی
#اعتراضات_سراسری
🔜 @gurd_shah
#لیبراسیون
#لیبرالیسم:
انیران اینترنشنال: خلق های هویت طلب التهران با شعار جدایی طلبانه رضاشاه روحت شاد که نشان از خواست یک جمهوری فدرال بود به خیابان ها آمدند😂🍂
مهمانان برنامه های انیران اینترشنال به تفکیک گرایش سیاسی:
+تجزیه طلب
_یکی از اعضای شورای گذار از ایران
+تجزیه طلب
_یکی ازاعضای شورای گذار از ایران
+تجزیه طلب
_اصلاح طلب
+تجزیه طلب
_یکی ازاعضای شورای گذار از ایران
+اصلاح طلب
_یکی ازاعضای شورای گذار از ایران
+تجزیه طلب
_تجزیه طلب
+تجزیه طلب
_یکی از اعضای شورای گذار از ایران
+اصلاح طلب
_کمونیست
+تجزیه طلب
_کمونیست
+شورای گذار از ایران
این در شرایطی است که ملت ایران سینه در برابر ضحاک سپر کرده اند و در سرتاسر ایران فریاد "جانم فدای ایران" و "رضاشاه روحت شاد" سر میدهند.
@guard_Shahh
#لیبرالیسم:
انیران اینترنشنال: خلق های هویت طلب التهران با شعار جدایی طلبانه رضاشاه روحت شاد که نشان از خواست یک جمهوری فدرال بود به خیابان ها آمدند😂🍂
مهمانان برنامه های انیران اینترشنال به تفکیک گرایش سیاسی:
+تجزیه طلب
_یکی از اعضای شورای گذار از ایران
+تجزیه طلب
_یکی ازاعضای شورای گذار از ایران
+تجزیه طلب
_اصلاح طلب
+تجزیه طلب
_یکی ازاعضای شورای گذار از ایران
+اصلاح طلب
_یکی ازاعضای شورای گذار از ایران
+تجزیه طلب
_تجزیه طلب
+تجزیه طلب
_یکی از اعضای شورای گذار از ایران
+اصلاح طلب
_کمونیست
+تجزیه طلب
_کمونیست
+شورای گذار از ایران
این در شرایطی است که ملت ایران سینه در برابر ضحاک سپر کرده اند و در سرتاسر ایران فریاد "جانم فدای ایران" و "رضاشاه روحت شاد" سر میدهند.
@guard_Shahh
🔘گریز اهریمن و نجات آذربایجان از فرقه دموکرات پیشه وری🔘
#وطنفروشی
#کمونیسم
۲۱ آذر روز جشن ملی یکپارچگی ایران خجسته باد
پیشه وری نیز در ۱۱ ژوئن ۱۹۴۷ در یک تصادف اتومبیل در آذربایجان شوروی به قتل رسید.دلیل کافی و مشخصی در باره سوء قصد بودن این حادثه در دست نیست اما برخی باور دارند که دستگاه اطلاعاتی شوروی بارها از تصادف‌های رانندگی ساختگی برای قتل مخالفین خود استفاده کرده است.
✉️نامه پیشه‌ورى به رهبری شوروی✉️
درست در آخرین روزهای حکومت فرقه، پیشه‌ورى و چند تن از رهبران دیگر فرقه دمکرات نامه‌ای به «رهبری شوروی» نوشتند. این نامه که تاریخش ۱۷ آذر ۱٣۲۵ یعنی درست چهار روز پیش از ۲۱ آذر همان سال است، پیش از سقوط حکومت پیشه‌ورى به آقای کراسنیخ سرکنسول اتحاد شوروی در تبریز تسلیم شد تا به اطلاع «رهبری شوروی» رسانده شود. نامه که از سوی سید جعفر پیشه‌ورى، صادق پادگان، علی شبستری، دکتر سلام الله جاوید و غلام یحیی دانشیان امضاء شده در واقع گله‌ای جدی و فوری اما محترمانه از «دوست بزرگمان اتحاد شوروی» است که از حکومت فرقه خواسته بود محدود شدن اختیارات خود درمقابل دولت مرکزی ایران را قبول کند و مقاومتی از خود نشان ندهد.
از لحن نامه معلوم می‌شود که هنوز شوروی‌ها به رهبران فرقه دستور نداده‌اند که از ایران خارج شوند اما رهبری فرقه با احساس خطری قریب الوقوع و با زبانی نشانگر استدعا، خواهان «کمکی مختصر» و از جمله اسلحه برای مقابله با حمله ارتش مرکزی است. بعضی فراز‌های جالب از آن نامه:
✉️✉️«ما هشت ماه تمام است که برخلاف احساسات مردم ما، بر خلاف آرزو‌ها و تمایلات اعضا و فعالان فرقه‌مان؛ بخاطر پیشرفت امور و حل مسالمت آمیز اختلافات؛ با در نظرداشت سیاست جهانی دوست بزرگمان اتحاد شوروی و با توجه به میانجیگری دولت شوروی، کوشیده‌ایم سیمای [احمد] قوام را دموکراتیک و مترقی جلوه دهیم و حتی در مواقعی برخلاف فکر و اعتقاد خویش از او تعریف و تمجید نیز کرده‌ایم. هدف این بوده است که کار از جانب ما مختل نشود. (…)
خلق آذربایجان، رهبر آن فرقه دموکرات و سران فرقه دو انتظار از دولت شوروی دارند:
اولا مادام که مرز‌هایمان باز هستند و قدرت ملی‌مان پابرجاست مقدار کمی به ما سلاح داده شود. زیرا اگر کار به این روال پیش رود، این کار دیگر ممکن نخواهد شد. ما براحتی قادریم این سلاح‌ها را چنان مخفیانه بدست قوای ملی برسانیم که نیروی مخالف از آن مطلع نشود. پس از شروع و شدت درگیری انجام این کار بسیار سخت خواهد بود. ما سلاح زیادی نمی‌خواهیم. منظور ما اندک مقداری است تا فدائیان ناگزیر نشوند با دست خالی جلوی دشمن بروند.
ثانیاً حالا که قوام جنگ را شروع کرده و به ریختن خون برادران ما پرداخته است، اجازه داده شود ما نیز از هر سو او را در تنگنا قرار دهیم، تا از این طریق امکان قیام آزادیخواهان همه جای ایران را فراهم کرده، نهضت بزرگی در سراسر ایران آغاز کنیم و با سرنگون ساختن حکومت ارتجاعی تهران، حکومتی دموکراتیک بجای آن مستقر سازیم.
اگر این کار به صلاح نیست، بگذارید از تهران کاملا قطع رابطه کنیم و حکومت ملی خویش را بوجود آوریم. ([مردم ما] به راه حل اخیر بیشتر تمایل دارد). سیاست شوروی هر کدام از این دو راه را که انتخاب کند، ما می‌توانیم آنرا شرافتمندانه اجرا کنیم و موفق شویم.
(…) مسئله نفت مسئله بسیار نسیه‌ای است که دولت شوروی بدون داشتن طرفدارانی در مجلس و جامعه موفق به دستیابی به آن نخواهد شد. «حسن نیت» قوام السلطنه نیز نمی‌تواند تضمین محکمی بحساب آید. زیرا او در مسئله آذربایجان نشان داد که حسن نیت چیست. (…)
مسئله نفت هنگامی می‌تواند به سود اتحاد شوروی حل شود که نیروهای اجتماعی پشت آن باشند. همین نیرو‌ها اکنون در نقاط دیگر ایران بشکل فوق‌العاده‌ای در حال سرکوب شدن و از بین رفتن‌اند. ولی [هنوز] کاملا از بین نرفته‌اند. نیروی ما در آذربایجان، نیروی مهمی است. ما دارای امکانات جدی برای وارد آوردن فشار به حکومت تهران هستیم. (…)
چشم امید همه خلق، فرقه و رهبران آن به [یاری کشور شماست] و نجات را در [کمک آن] می‌بینند آنچه شما باید بکنید تنها دادن مقدار کمی سلاح [به ماست
🔒معلوم نیست اصولا مضمون نامه پیشه‌ورى به اطلاع کسی از رهبران بلند پایه حزب کمونیست و یا حکومت شوروی رسیده است یا نه. پنج ماه بعد از سقوط حکومت فرقه، در نامه معروف استالین به پیشه‌ورى مورخ هشتم مه ۱۹۴۶ استالین اشاره غیر مستقیمی به «شنیده‌هایش» مبنی بر شکایات پیشه‌ورى می‌کند اما هیچ نشانه مستقیمی در این نامه نمی‌توان یافت که نشان دهد دیکتاتور شوروی نامه پیشه‌ورى را دیده است.
بر گرفته از کانال #لیبرالیسم
@gurd_Shah
#وطنفروشی
#کمونیسم
۲۱ آذر روز جشن ملی یکپارچگی ایران خجسته باد
پیشه وری نیز در ۱۱ ژوئن ۱۹۴۷ در یک تصادف اتومبیل در آذربایجان شوروی به قتل رسید.دلیل کافی و مشخصی در باره سوء قصد بودن این حادثه در دست نیست اما برخی باور دارند که دستگاه اطلاعاتی شوروی بارها از تصادف‌های رانندگی ساختگی برای قتل مخالفین خود استفاده کرده است.
✉️نامه پیشه‌ورى به رهبری شوروی✉️
درست در آخرین روزهای حکومت فرقه، پیشه‌ورى و چند تن از رهبران دیگر فرقه دمکرات نامه‌ای به «رهبری شوروی» نوشتند. این نامه که تاریخش ۱۷ آذر ۱٣۲۵ یعنی درست چهار روز پیش از ۲۱ آذر همان سال است، پیش از سقوط حکومت پیشه‌ورى به آقای کراسنیخ سرکنسول اتحاد شوروی در تبریز تسلیم شد تا به اطلاع «رهبری شوروی» رسانده شود. نامه که از سوی سید جعفر پیشه‌ورى، صادق پادگان، علی شبستری، دکتر سلام الله جاوید و غلام یحیی دانشیان امضاء شده در واقع گله‌ای جدی و فوری اما محترمانه از «دوست بزرگمان اتحاد شوروی» است که از حکومت فرقه خواسته بود محدود شدن اختیارات خود درمقابل دولت مرکزی ایران را قبول کند و مقاومتی از خود نشان ندهد.
از لحن نامه معلوم می‌شود که هنوز شوروی‌ها به رهبران فرقه دستور نداده‌اند که از ایران خارج شوند اما رهبری فرقه با احساس خطری قریب الوقوع و با زبانی نشانگر استدعا، خواهان «کمکی مختصر» و از جمله اسلحه برای مقابله با حمله ارتش مرکزی است. بعضی فراز‌های جالب از آن نامه:
✉️✉️«ما هشت ماه تمام است که برخلاف احساسات مردم ما، بر خلاف آرزو‌ها و تمایلات اعضا و فعالان فرقه‌مان؛ بخاطر پیشرفت امور و حل مسالمت آمیز اختلافات؛ با در نظرداشت سیاست جهانی دوست بزرگمان اتحاد شوروی و با توجه به میانجیگری دولت شوروی، کوشیده‌ایم سیمای [احمد] قوام را دموکراتیک و مترقی جلوه دهیم و حتی در مواقعی برخلاف فکر و اعتقاد خویش از او تعریف و تمجید نیز کرده‌ایم. هدف این بوده است که کار از جانب ما مختل نشود. (…)
خلق آذربایجان، رهبر آن فرقه دموکرات و سران فرقه دو انتظار از دولت شوروی دارند:
اولا مادام که مرز‌هایمان باز هستند و قدرت ملی‌مان پابرجاست مقدار کمی به ما سلاح داده شود. زیرا اگر کار به این روال پیش رود، این کار دیگر ممکن نخواهد شد. ما براحتی قادریم این سلاح‌ها را چنان مخفیانه بدست قوای ملی برسانیم که نیروی مخالف از آن مطلع نشود. پس از شروع و شدت درگیری انجام این کار بسیار سخت خواهد بود. ما سلاح زیادی نمی‌خواهیم. منظور ما اندک مقداری است تا فدائیان ناگزیر نشوند با دست خالی جلوی دشمن بروند.
ثانیاً حالا که قوام جنگ را شروع کرده و به ریختن خون برادران ما پرداخته است، اجازه داده شود ما نیز از هر سو او را در تنگنا قرار دهیم، تا از این طریق امکان قیام آزادیخواهان همه جای ایران را فراهم کرده، نهضت بزرگی در سراسر ایران آغاز کنیم و با سرنگون ساختن حکومت ارتجاعی تهران، حکومتی دموکراتیک بجای آن مستقر سازیم.
اگر این کار به صلاح نیست، بگذارید از تهران کاملا قطع رابطه کنیم و حکومت ملی خویش را بوجود آوریم. ([مردم ما] به راه حل اخیر بیشتر تمایل دارد). سیاست شوروی هر کدام از این دو راه را که انتخاب کند، ما می‌توانیم آنرا شرافتمندانه اجرا کنیم و موفق شویم.
(…) مسئله نفت مسئله بسیار نسیه‌ای است که دولت شوروی بدون داشتن طرفدارانی در مجلس و جامعه موفق به دستیابی به آن نخواهد شد. «حسن نیت» قوام السلطنه نیز نمی‌تواند تضمین محکمی بحساب آید. زیرا او در مسئله آذربایجان نشان داد که حسن نیت چیست. (…)
مسئله نفت هنگامی می‌تواند به سود اتحاد شوروی حل شود که نیروهای اجتماعی پشت آن باشند. همین نیرو‌ها اکنون در نقاط دیگر ایران بشکل فوق‌العاده‌ای در حال سرکوب شدن و از بین رفتن‌اند. ولی [هنوز] کاملا از بین نرفته‌اند. نیروی ما در آذربایجان، نیروی مهمی است. ما دارای امکانات جدی برای وارد آوردن فشار به حکومت تهران هستیم. (…)
چشم امید همه خلق، فرقه و رهبران آن به [یاری کشور شماست] و نجات را در [کمک آن] می‌بینند آنچه شما باید بکنید تنها دادن مقدار کمی سلاح [به ماست
🔒معلوم نیست اصولا مضمون نامه پیشه‌ورى به اطلاع کسی از رهبران بلند پایه حزب کمونیست و یا حکومت شوروی رسیده است یا نه. پنج ماه بعد از سقوط حکومت فرقه، در نامه معروف استالین به پیشه‌ورى مورخ هشتم مه ۱۹۴۶ استالین اشاره غیر مستقیمی به «شنیده‌هایش» مبنی بر شکایات پیشه‌ورى می‌کند اما هیچ نشانه مستقیمی در این نامه نمی‌توان یافت که نشان دهد دیکتاتور شوروی نامه پیشه‌ورى را دیده است.
بر گرفته از کانال #لیبرالیسم
@gurd_Shah
🔘گریز اهریمن و نجات آذربایجان از فرقه دموکرات پیشه وری🔘
#وطنفروشی
#کمونیسم
۲۱ آذر روز جشن ملی یکپارچگی ایران خجسته باد
پیشه وری نیز در ۱۱ ژوئن ۱۹۴۷ در یک تصادف اتومبیل در آذربایجان شوروی به قتل رسید.دلیل کافی و مشخصی در باره سوء قصد بودن این حادثه در دست نیست اما برخی باور دارند که دستگاه اطلاعاتی شوروی بارها از تصادف‌های رانندگی ساختگی برای قتل مخالفین خود استفاده کرده است.
✉️نامه پیشه‌ورى به رهبری شوروی✉️
درست در آخرین روزهای حکومت فرقه، پیشه‌ورى و چند تن از رهبران دیگر فرقه دمکرات نامه‌ای به «رهبری شوروی» نوشتند. این نامه که تاریخش ۱۷ آذر ۱٣۲۵ یعنی درست چهار روز پیش از ۲۱ آذر همان سال است، پیش از سقوط حکومت پیشه‌ورى به آقای کراسنیخ سرکنسول اتحاد شوروی در تبریز تسلیم شد تا به اطلاع «رهبری شوروی» رسانده شود. نامه که از سوی سید جعفر پیشه‌ورى، صادق پادگان، علی شبستری، دکتر سلام الله جاوید و غلام یحیی دانشیان امضاء شده در واقع گله‌ای جدی و فوری اما محترمانه از «دوست بزرگمان اتحاد شوروی» است که از حکومت فرقه خواسته بود محدود شدن اختیارات خود درمقابل دولت مرکزی ایران را قبول کند و مقاومتی از خود نشان ندهد.
از لحن نامه معلوم می‌شود که هنوز شوروی‌ها به رهبران فرقه دستور نداده‌اند که از ایران خارج شوند اما رهبری فرقه با احساس خطری قریب الوقوع و با زبانی نشانگر استدعا، خواهان «کمکی مختصر» و از جمله اسلحه برای مقابله با حمله ارتش مرکزی است. بعضی فراز‌های جالب از آن نامه:
✉️✉️«ما هشت ماه تمام است که برخلاف احساسات مردم ما، بر خلاف آرزو‌ها و تمایلات اعضا و فعالان فرقه‌مان؛ بخاطر پیشرفت امور و حل مسالمت آمیز اختلافات؛ با در نظرداشت سیاست جهانی دوست بزرگمان اتحاد شوروی و با توجه به میانجیگری دولت شوروی، کوشیده‌ایم سیمای [احمد] قوام را دموکراتیک و مترقی جلوه دهیم و حتی در مواقعی برخلاف فکر و اعتقاد خویش از او تعریف و تمجید نیز کرده‌ایم. هدف این بوده است که کار از جانب ما مختل نشود. (…)
خلق آذربایجان، رهبر آن فرقه دموکرات و سران فرقه دو انتظار از دولت شوروی دارند:
اولا مادام که مرز‌هایمان باز هستند و قدرت ملی‌مان پابرجاست مقدار کمی به ما سلاح داده شود. زیرا اگر کار به این روال پیش رود، این کار دیگر ممکن نخواهد شد. ما براحتی قادریم این سلاح‌ها را چنان مخفیانه بدست قوای ملی برسانیم که نیروی مخالف از آن مطلع نشود. پس از شروع و شدت درگیری انجام این کار بسیار سخت خواهد بود. ما سلاح زیادی نمی‌خواهیم. منظور ما اندک مقداری است تا فدائیان ناگزیر نشوند با دست خالی جلوی دشمن بروند.
ثانیاً حالا که قوام جنگ را شروع کرده و به ریختن خون برادران ما پرداخته است، اجازه داده شود ما نیز از هر سو او را در تنگنا قرار دهیم، تا از این طریق امکان قیام آزادیخواهان همه جای ایران را فراهم کرده، نهضت بزرگی در سراسر ایران آغاز کنیم و با سرنگون ساختن حکومت ارتجاعی تهران، حکومتی دموکراتیک بجای آن مستقر سازیم.
اگر این کار به صلاح نیست، بگذارید از تهران کاملا قطع رابطه کنیم و حکومت ملی خویش را بوجود آوریم. ([مردم ما] به راه حل اخیر بیشتر تمایل دارد). سیاست شوروی هر کدام از این دو راه را که انتخاب کند، ما می‌توانیم آنرا شرافتمندانه اجرا کنیم و موفق شویم.
(…) مسئله نفت مسئله بسیار نسیه‌ای است که دولت شوروی بدون داشتن طرفدارانی در مجلس و جامعه موفق به دستیابی به آن نخواهد شد. «حسن نیت» قوام السلطنه نیز نمی‌تواند تضمین محکمی بحساب آید. زیرا او در مسئله آذربایجان نشان داد که حسن نیت چیست. (…)
مسئله نفت هنگامی می‌تواند به سود اتحاد شوروی حل شود که نیروهای اجتماعی پشت آن باشند. همین نیرو‌ها اکنون در نقاط دیگر ایران بشکل فوق‌العاده‌ای در حال سرکوب شدن و از بین رفتن‌اند. ولی [هنوز] کاملا از بین نرفته‌اند. نیروی ما در آذربایجان، نیروی مهمی است. ما دارای امکانات جدی برای وارد آوردن فشار به حکومت تهران هستیم. (…)
چشم امید همه خلق، فرقه و رهبران آن به [یاری کشور شماست] و نجات را در [کمک آن] می‌بینند آنچه شما باید بکنید تنها دادن مقدار کمی سلاح [به ماست
🔒معلوم نیست اصولا مضمون نامه پیشه‌ورى به اطلاع کسی از رهبران بلند پایه حزب کمونیست و یا حکومت شوروی رسیده است یا نه. پنج ماه بعد از سقوط حکومت فرقه، در نامه معروف استالین به پیشه‌ورى مورخ هشتم مه ۱۹۴۶ استالین اشاره غیر مستقیمی به «شنیده‌هایش» مبنی بر شکایات پیشه‌ورى می‌کند اما هیچ نشانه مستقیمی در این نامه نمی‌توان یافت که نشان دهد دیکتاتور شوروی نامه پیشه‌ورى را دیده است.
بر گرفته از کانال #لیبرالیسم
@gurd_Shah
#وطنفروشی
#کمونیسم
۲۱ آذر روز جشن ملی یکپارچگی ایران خجسته باد
پیشه وری نیز در ۱۱ ژوئن ۱۹۴۷ در یک تصادف اتومبیل در آذربایجان شوروی به قتل رسید.دلیل کافی و مشخصی در باره سوء قصد بودن این حادثه در دست نیست اما برخی باور دارند که دستگاه اطلاعاتی شوروی بارها از تصادف‌های رانندگی ساختگی برای قتل مخالفین خود استفاده کرده است.
✉️نامه پیشه‌ورى به رهبری شوروی✉️
درست در آخرین روزهای حکومت فرقه، پیشه‌ورى و چند تن از رهبران دیگر فرقه دمکرات نامه‌ای به «رهبری شوروی» نوشتند. این نامه که تاریخش ۱۷ آذر ۱٣۲۵ یعنی درست چهار روز پیش از ۲۱ آذر همان سال است، پیش از سقوط حکومت پیشه‌ورى به آقای کراسنیخ سرکنسول اتحاد شوروی در تبریز تسلیم شد تا به اطلاع «رهبری شوروی» رسانده شود. نامه که از سوی سید جعفر پیشه‌ورى، صادق پادگان، علی شبستری، دکتر سلام الله جاوید و غلام یحیی دانشیان امضاء شده در واقع گله‌ای جدی و فوری اما محترمانه از «دوست بزرگمان اتحاد شوروی» است که از حکومت فرقه خواسته بود محدود شدن اختیارات خود درمقابل دولت مرکزی ایران را قبول کند و مقاومتی از خود نشان ندهد.
از لحن نامه معلوم می‌شود که هنوز شوروی‌ها به رهبران فرقه دستور نداده‌اند که از ایران خارج شوند اما رهبری فرقه با احساس خطری قریب الوقوع و با زبانی نشانگر استدعا، خواهان «کمکی مختصر» و از جمله اسلحه برای مقابله با حمله ارتش مرکزی است. بعضی فراز‌های جالب از آن نامه:
✉️✉️«ما هشت ماه تمام است که برخلاف احساسات مردم ما، بر خلاف آرزو‌ها و تمایلات اعضا و فعالان فرقه‌مان؛ بخاطر پیشرفت امور و حل مسالمت آمیز اختلافات؛ با در نظرداشت سیاست جهانی دوست بزرگمان اتحاد شوروی و با توجه به میانجیگری دولت شوروی، کوشیده‌ایم سیمای [احمد] قوام را دموکراتیک و مترقی جلوه دهیم و حتی در مواقعی برخلاف فکر و اعتقاد خویش از او تعریف و تمجید نیز کرده‌ایم. هدف این بوده است که کار از جانب ما مختل نشود. (…)
خلق آذربایجان، رهبر آن فرقه دموکرات و سران فرقه دو انتظار از دولت شوروی دارند:
اولا مادام که مرز‌هایمان باز هستند و قدرت ملی‌مان پابرجاست مقدار کمی به ما سلاح داده شود. زیرا اگر کار به این روال پیش رود، این کار دیگر ممکن نخواهد شد. ما براحتی قادریم این سلاح‌ها را چنان مخفیانه بدست قوای ملی برسانیم که نیروی مخالف از آن مطلع نشود. پس از شروع و شدت درگیری انجام این کار بسیار سخت خواهد بود. ما سلاح زیادی نمی‌خواهیم. منظور ما اندک مقداری است تا فدائیان ناگزیر نشوند با دست خالی جلوی دشمن بروند.
ثانیاً حالا که قوام جنگ را شروع کرده و به ریختن خون برادران ما پرداخته است، اجازه داده شود ما نیز از هر سو او را در تنگنا قرار دهیم، تا از این طریق امکان قیام آزادیخواهان همه جای ایران را فراهم کرده، نهضت بزرگی در سراسر ایران آغاز کنیم و با سرنگون ساختن حکومت ارتجاعی تهران، حکومتی دموکراتیک بجای آن مستقر سازیم.
اگر این کار به صلاح نیست، بگذارید از تهران کاملا قطع رابطه کنیم و حکومت ملی خویش را بوجود آوریم. ([مردم ما] به راه حل اخیر بیشتر تمایل دارد). سیاست شوروی هر کدام از این دو راه را که انتخاب کند، ما می‌توانیم آنرا شرافتمندانه اجرا کنیم و موفق شویم.
(…) مسئله نفت مسئله بسیار نسیه‌ای است که دولت شوروی بدون داشتن طرفدارانی در مجلس و جامعه موفق به دستیابی به آن نخواهد شد. «حسن نیت» قوام السلطنه نیز نمی‌تواند تضمین محکمی بحساب آید. زیرا او در مسئله آذربایجان نشان داد که حسن نیت چیست. (…)
مسئله نفت هنگامی می‌تواند به سود اتحاد شوروی حل شود که نیروهای اجتماعی پشت آن باشند. همین نیرو‌ها اکنون در نقاط دیگر ایران بشکل فوق‌العاده‌ای در حال سرکوب شدن و از بین رفتن‌اند. ولی [هنوز] کاملا از بین نرفته‌اند. نیروی ما در آذربایجان، نیروی مهمی است. ما دارای امکانات جدی برای وارد آوردن فشار به حکومت تهران هستیم. (…)
چشم امید همه خلق، فرقه و رهبران آن به [یاری کشور شماست] و نجات را در [کمک آن] می‌بینند آنچه شما باید بکنید تنها دادن مقدار کمی سلاح [به ماست
🔒معلوم نیست اصولا مضمون نامه پیشه‌ورى به اطلاع کسی از رهبران بلند پایه حزب کمونیست و یا حکومت شوروی رسیده است یا نه. پنج ماه بعد از سقوط حکومت فرقه، در نامه معروف استالین به پیشه‌ورى مورخ هشتم مه ۱۹۴۶ استالین اشاره غیر مستقیمی به «شنیده‌هایش» مبنی بر شکایات پیشه‌ورى می‌کند اما هیچ نشانه مستقیمی در این نامه نمی‌توان یافت که نشان دهد دیکتاتور شوروی نامه پیشه‌ورى را دیده است.
بر گرفته از کانال #لیبرالیسم
@gurd_Shah