قصه مردی که لب نداشت
#احمد_شاملو
از سری داستانهای گروه داستان شب

#قصه_شب

آیدای نازنین و گرامی من!
به تو نگاه می‌کنم. خوابیده‌ای و چشم‌هایی را که من دوست می‌دارم برهم نهاده‌ای. می‌دانم که پشت این پلک‌های بسته نگاهی است که چون بر من اُفتد سرشار از گلایه و سرزنش میشود. اما من، نه، من مستوجب این سرزنش نیستم: نگذار آن چشم‌هایی که روزگاری مرا با بیشترین عشق‌های جهان نگاه میکردند، حالا کمرم را زیر بار ملامت دو تا کنند.
به آن چشم‌هایِ درشتِ جان‌داری که همیشه، تا زنده‌ام، الهام بخش شعر و زندگی من خواهند بود. بگو که من آنها را شاد و جرقه افکن می‌خواسته‌ام. به آنها بگو که چه‌ قدر دوست‌شان دارم، بگو که آن‌ها آفتابند و من آفتابگردان، و هنگامی که از من غایبند، چطور سرگشته و بی‌چاره و پریشان میشوم.

#احمد_شاملو
مثل خون در رگ‌های من

❣اين است عطرِخاکستریِ
هوایی که از نزديکی صبح سخن می گويد.
زمين آبستن روزی ديگر است.
اين است زمزمه سپيده . . .
اين است آفتاب که بر می‌آيد.!
✍🏽 #احمد_شاملو
#صبحتون_همواره_با_عشق🍃🍃

ماه پیشانی (قسمت ۱ از ۵)
🖋#احمد_شاملو
#قصه_شب

ماه پیشانی (قسمت ۲ از ۵)
🖋#احمد_شاملو
#قصه_شب

ماه پیشانی (قسمت ۳ از ۵)
🖋#احمد_شاملو
#قصه_شب

ماه پیشانی (قسمت ۴ از ۵)
🖋#احمد_شاملو
#قصه_شب

ماه پیشانی (قسمت آخر)
🖋#احمد_شاملو
#قصه_شب

تو کجایی؟
در گستره‌ بی مرز این جهان
تو کجایی؟
من در دور دست‌ترین جای
جهان ایستاده‌ام: کنار تو...

👤#احمد_شاملو