قربانیِ آب
🔹«زینب» چشمانش را برای همیشه بسته است. مثل «بسمه» یا «سارا» و ده‌ها دختری که سالهای پیش برای شستن ظرف و لباس به کنار هوتگ رفتند و پیکر بی‌جانشان به خانه برگشت. صورت معصومش در قاب هزاران حرف دارد. پشت پلک بسته‌اش می‌توان رج به رج معصومیت را مرور کرد و شرمنده شد. این کودکان به چه گناه جان خود را از دست می‌دهند؟ دوری از مرکز؟ یا... چرا دلی از مرگشان نمی‌لرزد؟ گوش‌های سنگین تا کی قرار است این اخبار مرگ آلود را نشنیده بگیرند و از آنها عبور کنند؟
🔹در بلوچستان تشنه، «هوتگ» نام گودالی است که از آب باران پر می‌شود و در فصل گرما جان مردم را سیراب می‌کند، گاهی هم جان کودکان را می‌گیرد. هوتگ‌ها سازه‌هایی هستند که از روزگاران دور باقی مانده‌اند، آن روزها که لوله‌کشی آب معنایی نداشت، بلوچ‌ها این تدبیر را برای استفاده بهتر از آب باران، در منطقه خشک و کم آب خود به کار بردند. حالا هم که شهرها آب لوله‌کشی دارند و پروژه های عظیم انتقال آب از شمال به جنوب و از شرق به غرب اجرا می‌شود تا کارخانه فولاد در میان کویر، سیراب شود و آب دریا به پروژه های عمرانی شهری دور برسد، همچنان مردم سیستان و بلوچستان مجبورند برای رفع تشنگی دست به دامن هوتگ‌ها شوند. هوتگ‌هایی که بلای جان کودکانشان شده‌اند.
🔹غرق شدن کودکان و نوجوانان یا حمله گاندو به بچه‌هایی که کنار هوتگ می‌روند تا در گرمای نفس‌گیر بلوچستان تنی به آب بزنند یا آبی بنوشند یا ظرفی و لباسی بشویند خبری تازه نیست. سالهاست که این خبرها از سیستان و بلوچستان منتشر می‌شود اما گویا به دست کسی که باید نمی‌رسد یا می‌رسد و در موج بی‌تفاوتی‌ها غرق می‌شود. زینب پورغلامی قربانی جدید بی مسئولیتی کسانی است که به اخبار مرگ کودکان عادت کرده‌اند. مسئولان بارها با سری برافراشته اعلام کرده‌اند: «سیستان و بلوچستان ناپایدارترین استان آبی ایران است» اما برای تامین این نیاز اولیه در پهناورترین استان کشور اقدامی جدی انجام نداده‌اند و گویا قصد انجام آنرا هم ندارند.
🔹هزاران کودک در شهرها و روستاهای بلوچستان با چشمان خود در سکوتی نجیب، فریاد می‌زنند.آنها برای ساده‌ترین کار روزمره، برای آشامیدن آب تا همسایگی مرگ می‌روند و ما بر ساحل آرام خود، به تعبیر نیما یوشیج: در کار تماشاییم.
📷 عکس از شناسایی ۲۱ امین طرح کوچه گردان عاشق، منطقه #هنگ، #سیستان_و_بلوچستان
#هوتگ
#عدالت
#مدیریت_آب
#زینب_پورغلامی
🆔 @imamalisociety
🔹«زینب» چشمانش را برای همیشه بسته است. مثل «بسمه» یا «سارا» و ده‌ها دختری که سالهای پیش برای شستن ظرف و لباس به کنار هوتگ رفتند و پیکر بی‌جانشان به خانه برگشت. صورت معصومش در قاب هزاران حرف دارد. پشت پلک بسته‌اش می‌توان رج به رج معصومیت را مرور کرد و شرمنده شد. این کودکان به چه گناه جان خود را از دست می‌دهند؟ دوری از مرکز؟ یا... چرا دلی از مرگشان نمی‌لرزد؟ گوش‌های سنگین تا کی قرار است این اخبار مرگ آلود را نشنیده بگیرند و از آنها عبور کنند؟
🔹در بلوچستان تشنه، «هوتگ» نام گودالی است که از آب باران پر می‌شود و در فصل گرما جان مردم را سیراب می‌کند، گاهی هم جان کودکان را می‌گیرد. هوتگ‌ها سازه‌هایی هستند که از روزگاران دور باقی مانده‌اند، آن روزها که لوله‌کشی آب معنایی نداشت، بلوچ‌ها این تدبیر را برای استفاده بهتر از آب باران، در منطقه خشک و کم آب خود به کار بردند. حالا هم که شهرها آب لوله‌کشی دارند و پروژه های عظیم انتقال آب از شمال به جنوب و از شرق به غرب اجرا می‌شود تا کارخانه فولاد در میان کویر، سیراب شود و آب دریا به پروژه های عمرانی شهری دور برسد، همچنان مردم سیستان و بلوچستان مجبورند برای رفع تشنگی دست به دامن هوتگ‌ها شوند. هوتگ‌هایی که بلای جان کودکانشان شده‌اند.
🔹غرق شدن کودکان و نوجوانان یا حمله گاندو به بچه‌هایی که کنار هوتگ می‌روند تا در گرمای نفس‌گیر بلوچستان تنی به آب بزنند یا آبی بنوشند یا ظرفی و لباسی بشویند خبری تازه نیست. سالهاست که این خبرها از سیستان و بلوچستان منتشر می‌شود اما گویا به دست کسی که باید نمی‌رسد یا می‌رسد و در موج بی‌تفاوتی‌ها غرق می‌شود. زینب پورغلامی قربانی جدید بی مسئولیتی کسانی است که به اخبار مرگ کودکان عادت کرده‌اند. مسئولان بارها با سری برافراشته اعلام کرده‌اند: «سیستان و بلوچستان ناپایدارترین استان آبی ایران است» اما برای تامین این نیاز اولیه در پهناورترین استان کشور اقدامی جدی انجام نداده‌اند و گویا قصد انجام آنرا هم ندارند.
🔹هزاران کودک در شهرها و روستاهای بلوچستان با چشمان خود در سکوتی نجیب، فریاد می‌زنند.آنها برای ساده‌ترین کار روزمره، برای آشامیدن آب تا همسایگی مرگ می‌روند و ما بر ساحل آرام خود، به تعبیر نیما یوشیج: در کار تماشاییم.
📷 عکس از شناسایی ۲۱ امین طرح کوچه گردان عاشق، منطقه #هنگ، #سیستان_و_بلوچستان
#هوتگ
#عدالت
#مدیریت_آب
#زینب_پورغلامی
🆔 @imamalisociety