صد و سه سال پیش در چنین روزی فرخ‌رو پارسا در قم زاده شد. پدر و مادرش از روزنامه‌نگاران و موسسان چند مجله نوگرا و هوادار حقوق زنان بودند و بر “برابری فرزندانشان در آموزش و پرورش” پافشاری می کردند.
فرخ‌رو پارسا اولین وزیرزن در ایران است، زمستان سال ۱۳۰۱، هنگامی‌ که مادرش در تبعید به سر می‌برد، در شهر قم به دنیا آمد. مادر او «فخرآفاق پارسا»، فعال حقوق زنان و مدیر نشریه «جهان زن» بود و برای نوشتن مقاله‌ای درباره برابری جنسیتی در آموزش تبعید شده بود؛ مقاله‌ای که اعتراض روحانیون وقت را به همراه داشت.
#فرخ_رو_پارسا در رشته پزشکی تحصیل کرد اما چند سال پس از پایان تحصیلاتش آن را کنار گذاشت و به کارهای فرهنگی روی آورد و در سال ۱۳۳۳ به همراه همکاران خود انجمن «بانوان فرهنگی» را به راه انداخت.
او چهل و یک ساله بود که با نخستین نمایندگان زن به مجلس شورای ملی راه یافت و در پارلمان، سرپرستی چند کمیسیون را پذیرفت.
او همچنین چهل و شش ساله بود که نخستین زن در تاریخ ایران شد که توانست به مقام وزارت برسد. فرخ رو پارسا در کابینه دوم و سوم #امیرعباس_هویدا، #وزارت_آموزش_و_پرورش را برعهده داشت،حدود ۷ سال آموزش و پرورش کشور را اداره کرد و در این مدت چندین تشکل ویژه زنان مانند “انجمن بانوان فرهنگی”، “شورای همکاری جمعیت‌های بانوان ایرانی”، “سازمان زنان ایرانی”، “خانه زن”، “شورای ورزشی بانوان” و “جمعیت زنان دانشگاهی ایران” را پدید آورد.
از آنجا که او زبان عربی را از درس‌های اجباری دبیرستان‌ها حذف کرد، به ارزیابی گواهی‌های طلاب حوزه‌ها در آموزش و پرورش پایان داد و چادر را در مدارس منسوخ کرد. این اقدامات در پرونده او در ساواک به علت مخالفتش با اسلام منظور شد.
این در حالی بود که پس از انقلاب ۵۷ این کارها را “حیف و میل اموال بیت المال”، “ایجاد فساد در آموزش و پرورش و کمک به نشو نمای فحشا در آموزش و پرورش”، “همکاری موثر با ساواک” و “اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران” نامیدند.
فرخ‌رو پارسا پس از انقلاب ۵۷ از ایران خارج نشد. مدتی مخفیانه زندگی کرد و طبق خبر #روزنامه_کیهان، در ۲۸ بهمن ۱۳۵۸ بازداشت شد.
او معتقد بود بی‌گناهی‌ وی در دادگاهی «عادلانه» ثابت خواهد شد.
قاضی پرونده پارسا، #صادق_خلخالی بود که او را به جرم «حیف و میل و غارت بیت‌المال، اشاعه فساد و فحشا در فرهنگ مملکت با به کار گماردن افراد هرزه در سمت‌های مهم وزارتی و ترتیب دادن اردوگاه‌های اختلاطی و زیر پا گذاشتن اخلاق اسلامی»، از مصادیق روشن «مفسدین فی‌الارض» و «کافر» تشخیص داد و با استناد به احکام قرآن، او را محکوم به اعدام و استرداد کلیه اموال منقول و غیرمنقول کرد.
او در دادگاه در دفاع از خود گفت: «متاسفم از این که اتهاماتی به من وارد شده که دلیل و اساس محکمی ندارد و این عمل باعث تشتت افکار من شده است. در اتهامات وارد شده به من، حتی دین مرا مورد تردید قرار داده‌اند. راجع به غارت بیت‌المال که بزرگ‌ترین اتهام من است، باید بگویم که من این مساله را تکذیب می‌کنم. زیرا در تمام طول خدمت، من نه کار مالی و نه سر و کاری با حساب و دفتر داشتم. اینها که به من اتهامات دزدی چند میلیونی وارد کرده‌اند، باید بگویند این پول‌ها را من از چه طریقی و از کجا سرقت کرده‌ام؟»
سرانجام پس از ۹ نشست، حکم اعدام فرخرو پارسا صادر شد. او را به دار آویختند و چون طناب دار پاره شد، تیرباران کردند.
فرخ‌رو پارسا در ۵۷ سالگی در تهران اعدام شد.
بعدها مشخص شد او در لحظه اعدام طناب اعدامش سه بار پاره شده در صورتی که طبق احکام اسلام اگر یکبار طناب دار پاره شود او باید عفو شود!
در آخر #خلخالی_جنایتکار دستور می‌دهد او را با سیم بکسل اعدام کنند!
جمهوری اسلامی و #آخوندهای_حکومتی جز جرم و جنایت و تباهی هیچ چیز برای ایران نداشتند و ندارند!
#علیه_فراموشی
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing