🔖ایستادند تا جان دادن ساسان قربانی را ببینند،اگر همان موقع ساسان را به بیمارستان رسانده بودند الان زنده بود.
سامان که به اتفاق برادرش در مسیر رفتن به سر کار، در اعتراضات مردمی در مقابل کلانتری رضوان‌شهر حضور داشته می‌گوید: «گاز اشک‌آور می‌زدند، شلیک می‌کردند. اکثرا آدم‌های بسیجی بودند. برادرم داشت بچه‌های ۱۷ - ۱۸ ساله را از آنجا دور می‌کرد. اینجا شهر کوچک است و همه همدیگر را می‌شناسند. نیروهای انتظامی و بسیجی که داخل کلانتری رفتند از همان بالا به مردم شلیک می‌کردند. برادرم روبروی شبکه بهداشت بود یک نفر تیر ساچمه‌ای خورده بود و رفت او را بلند کند با تیر جنگی به کشاله ران سمت راستش زدند و روی زمین افتاد،من این طرف خیابان برای خودم نشسته بودم. تاریک بود، دید نداشت، آرام رفتم دیدم برادرم است. زمین را چنگ زدم تمام انرژی بدنم تحلیل شد و شوکه شدم»​.
#ساسان_قربانی اما به جای انتقال به بیمارستان همراه با برادرش به داخل کلانتری منتقل می‌شود.
برادرش می‌گوید: «​من و برادرم را داخل کلانتری بردند. من می‌گفتم چرا برادرم را کشتید، یک بسیجی آمد مرا با باتوم زد و می‌گفت آشوبگر، اغتشاشگر که رئیس کلانتری مرا از دست او نجات داد. برادرم روی زمین افتاده بود و از او خون می‌رفت و مرا می‌زدند. با یک ماشین ال ۹۰ که شیشه جلویش هم شکسته بود برادرم را به بیمارستان شهدای رضوان‌شهر رساندیم و توی بیمارستان به برادرم خون ندادند و برادرم بدون خون مرد. اگر خون می‌زدند برادرم زنده می‌ماند»​.
سامان می‌گوید که برادرش بر اثر خونریزی و عدم رسیدگی پزشکی جان باخته است: «​برادرم با من صحبت کرد گروه خونی‌اش را گفت از من خواست موبایلش را بردارم. یکی دو نفر از فرمانداری آمدند با کادر بیمارستان صحبت کردند نمی‌دانم چی گفتند. بعد گفتند اینجا خون نداریم در حالی که بچه‌ها برای خون دادن آماده بودند. گفتند باید ببرید رشت و تا به بیمارستان پورسینا در رشت رسیدیم برادرم تمام کرد»​.
ساسان قربانی متولد ۱۸ تیر ۱۳۷۰ بود. خیلی زحمت‌کش بود. او از سال ۱۳۹۱ در کارگاه آهنگری به اتفاق برادرش کار می کرد. برادرش می‌گوید: «با اینکه خانه ما رفت‌و آمد می‌شود و مردم شهر می‌آیند ابراز همدردی می کنند ولی وضعیت روحی روانی خانواده ما خوب نیست. مادرم پیر شده افسرده شده یک بار دست به خودکشی زد. هیچ کس نیست بیاید بگوید برای چی زدیم».
#علیه_فراموشی
‏
🌐 irbr.news
✅️ @irbriefing