روش ديگر شكنجه روانی، وادار كردن متهم به انتقاد از خود است. در اين روش، بازجو از اينجا آغاز می‌كند كه ما معصوم نيستيم و هر انسانی خطايی دارد و سپس از متهم می‌خواهد كه خطاهايی را كه تصور می‌كند در زندگی و فعاليتهای سياسی و اجتماعی خود انجام داده، بازگو كند. همين گفته‌ها، می‌تواند در مورد حزب و جناح و گروه متبوع فرد، خط فكری مورد پيروی فرد و حتی حلقه‌های دوستی و شيوه‌های روابط شخصی فرد هم مطرح شود.
 ورود متهم به اين بازی مساوی است با درهم شكستن او و در نهايت اعتراف و توبه. زيرا بازجو بلافاصله روی تك تك نقاط ضعفی كه متهم روی آنها دست گذاشته تأكيد می‌كند و همزمان آنها را با اعتقادات و ارزشهای خود پيوند می‌دهد و به سرعت فرد را از يك فضای بحث و انتقاد به ظاهر دوستانه، به وادی اعتراف به گناه و انتقاد مكرر از خود و سپس اعترافات گسترده و اظهار پشيمانی كامل و توبه می‌كشاند.
 در برابر اقسام بسيار متعدد روشهای شكنجه گری و شستشوی مغزی و تواب سازی، متهم نيز شرايط روانی خاصی را طی می‌كند. او ابتدا دچار احساس درماندگی و فراموش شدگی می‌شود و فقط بازجو است كه حلقه اتصال او با دنيای بيرون است.
اين همان موردی بود كه #عزت_الله_سحابی پس از رهائی از زندان ۵۹ سازمان اطلاعات سپاه را تشريح كرد و گفت كه چگونه ارتباط او را با بيرون قطع كرده و به اين نقطه او را رسانده بودند سپس در برابر رفتارهای متغير بازجو كه روزی مهربان و روزی ديگر بسيار خشن و غيرقابل دسترسی است، دچار حيرت و سرگردانی می‌شود. پس از اين، متهم دچار احساس ترديد و عدم اطمينان می‌شود و حس می‌كند نمی داند كه از او چه می‌خواهند و به اينجا می‌رسد كه جواب اين سؤال را فقط بازجو است كه می‌داند.
 در اين مرحله، متهم به صورتی بيمارگونه به بازجو وابسته می‌شود، می‌خواهد او را بشناسد و حرفش را عميقا بفهمد و با او ارتباط برقرار كند. او سپس به علت همين وابستگی مفرط به بازجو دچار احساس ترديد و از دست دادن شعور و آرمان‌های خود می‌شود. اما چيزی نمی گذرد كه در وضعيتی بدتر قرار می‌گيرد و به خود نهيب می‌زند كه چرا من به بازجو وابسته شده ام و خود را می‌خواهم به او نزديك كنم. در اينجا يك احساس گناه و شديد متهم را فرا می‌گيرد كه در عين حال با يك ترديد اساسی و سؤالات جدی درباره نظام اعتقادی و سيستم ارزشی خود همراه است.
#سازمان_اطلاعات_موازی
#سازمان_اطلاعات_سپاە

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing