📌 نامه سید قطب به خواهرش آمنه

✍️ #سید_قطب
🔖مترجم: #جلال_معروفیان

✅ خواهرم! چه شیرین است آن هنگام که دانه‌هایِ محبّت و اخلاص، در درون‌مان سبز گشته و قلب‌مان لبریز و مالامال از دوستیِ بندگانِ پروردگار شده است و از این سرچشمه‌ی جوشان و منبعِ درخشان، به دیگران ایمان و آرامش و اطمینان می‌بخشیم و چون ماهِ تابان در شب‌های تاریک می‌درخشیم و از این دریایِ بیکران خداوندِ منان خود نیز، چه گوارا و نیکو می‌نوشیم....!!


➖اگر به بهانه‌ی اینکه ما از دیگران، روحی پاک‌تر، قلبی صاف‌تر، سینه‌ای گشاده‌تر و ذهنی تیزتر داریم،
👈از آنان کناره‌گیری کنیم و خود را دور بداریم؛ بدان و یقین داشته باش که کار مهمی نکرده‌ایم؛

👈زیرا این روش، تنها آسان‌ترین راه‌ها و بی‌مشکل‌ترین آن‌ها است و نه درست‌ترینشان!

✔️ در حقیقت، بزرگواری واقعی این است که با قلبی سرشار از عفو و گذشت و اخلاص و محبت و با دیده‌ی ترحم، به به کژی و کاستی‌های مردم بنگریم.

👈و با روحی آرزومند و امیدوار به تزکیه و تعلیم و رشد آن‌ها به میزانی که خود رسیده‌ایم، همت گماریم و تا می‌توانیم از این مردم دوری نکنیم و با آنان همدل و هم نوا شویم!

✔️این به معنای دست کشیدن از افق‌های بلند و اُسوه‌های والا نیست؛
👈به معنای تملق و چاپلوسی برای مردم و تعریف و تمجید از آنان به جهتِ کارهای ناپسندشان هم نیست و یا بخواهیم با این کار، چنین وانمود کنیم که ما دارای سعه‌ی صدر، همتی عالی و اخلاقی کریمانه هستیم،
❌ نه هرگز! چنین چیزی مد نظر ما نیست! و صد البته، بزرگواریِ حقیقی، در جمع کردنِ این تضادها و صبر و آرامشی که این کار می‌طلبد، نهفته است!

🖇 ادامه دارد...

➣ T.me/islahweb

📌 نامه سید قطب به خواهرش آمنه

✍️ #سید_قطب
🔖مترجم: #جلال_معروفیان


✅ آمنه! آن‌گاه که به میزانی از قدرت و توانایی رسیدیم، ابایی نداریم که از دیگران هم یاری بخواهیم، حتی از کسانی که از خودمان هم
ناتوان‌ترند!
🔻چون می‌دانیم که کمک و حمایت مردم، مایه‌ی رشد و تعالی ما شده است.
👈پس، نه تنها آن را عار و ننگ نمی‌دانیم، بلکه بدان اعتراف می‌کنیم.

➖گاه گاهی، سعی می‌کنیم هرکاری را با دستِ خویش انجام دهیم و از سرِ کِبر و غرور، مردم را به یاری نمی‌خوانیم و رنج و تلاش آن‌ها را، ضمیمه‌ی کار و کوشش خود نمی‌کنیم و چه بسا اگر یقین پیدا کنیم که کمک و یاریِ آنان در رشد و تعالیِ ما به سوی قله‌ی پیروزی مؤثر بوده است، احساس دل تنگی و فشار می‌کنیم!

✔️ پیداست، زمانی اینگونه خواهیم شد که نسبت به خود بی‌اعتماد شده و به راستی از جهتی کمبود داشته باشیم؛
👈اما اگر نیرومند و قوی باشیم، هرگز چنین احساسی نخواهیم داشت.
👈زیرا تنها کودکان خردسال اند که اگر چه
به تنهایی از راه رفتن ناتوانند، ولی از کمک و مساعدتِ دیگران روی بر می‌گردانند!

➖آنگاه که به میزانی از قدرت و توانایی رسیدیم، یاری و کمکِ مردم را آگاهانه و با شادی و سپاس می‌پذیریم؛
✔️ سپاس از اینکه به ما یاری می‌رسانند و شاد از این که در این راه و در این درد، دیگران نیز با ما همراه و شریک‌اند و چه میمون و مبارک است، (شادی) ناشی از زیستن با مردم و (احساسِ) ناشی از همدردی و همدلی با آنان!

🖇 ادامه دارد...

➣ T.me/islahweb