‍ "رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءِ الزَّكَاةِ ۙ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ"

مردانی که هیچ تجارت و داد و ستدی آنان را از یاد خدا، برپاداشتن نماز و دادن زکات بازنمی‌دارد؛ آنان از روزی می‌هراسند که دل‌ها و دیده‌ها در آن دگرگون می‌شود.

شرح و بسط:
این آیه تصویری از مردان مؤمن مجاهد ارائه می‌دهد؛ کسانی که در میانه‌ی زندگی، کار، تجارت و مشغله‌های دنیا، دل به ذکر خدا سپرده‌اند و هیچ چیز آنان را از وظیفه‌ی بندگی، مسئولیت اجتماعی (زکات) و حضور دائم در نماز بازنمی‌دارد.

این توصیف، تصویری از انسان‌هایی است که جهان درونی‌شان در تسخیر ایمان است و جهان بیرونی‌شان میدان عمل و مجاهدت در راه خدا. آنان از روز حساب هراس دارند، نه از دشمن، و دغدغه‌شان نه سود و زیان بازار، که رضایت پروردگار است.

نمونه‌های معاصر: شهیدان مقاومت

شاید بتوان گفت این آیه، در روزگار ما، جلوه‌ای روشن در چهره‌هایی چون شهید اسماعیل هنیه و شهید یحیی سنوار یافته است (در نگاه گفتمانی‌ای که مقاومت را جهاد در راه خدا می‌داند):

اسماعیل هنیه: مردی از بطن اردوگاه‌های آوارگان، که تجارت و دنیاگریزی او در زندگی ساده‌اش پیداست، اما هرگز از جهاد، تدبیر، یاد خدا و نمایندگی یک ملت دست نکشید.

یَحیی سنوار: مجاهدی که جوانی‌اش را در زندان‌های دشمن سپری کرد، در خط مقدم ایستاد و هم‌زمان روحی سرشار از تعبد و خشیت داشت. شهادت او نماد مردانی است که دنیای خود را وقف «ذکر» کردند، نه غفلت.

این مردان نه تنها در عرصه‌ی میدان و سیاست، بلکه در سلوک فردی و روحی خود نیز نمود همین آیه‌اند: کار و سیاست و نبرد، ایشان را از پروردگارشان جدا نکرد، بلکه عین بندگی شد.

#شهدای_غزه
#شهید_هنیه
#شهید_سنوار

📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید: 

🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات