ایران از دریچه فرودگاه بین‌المللی

من اینجا ریشه در خاکم

✍️جبار رحمانی

ما در این میانه عده‌ای هستند که اینجا مانده‌اند و نه میلی به رفتن دارند و نه رضایتی از وضعیت موجود، اما امیدی برای ساختن در دل‌شان هنوز زنده است. این افراد، در میانه این یاس و سرخوردگی‌ها، همچنان بر طبل امیدواری می‌کوبند و شده‌اند مصداق شعر فریدون مشیری. در حالی‌که زندگی‌شان، خبر از رنج درون می‌دهد، باز هم به تعبیر شاعر بر این باور هستند که:

من اینجا ریشه در خاکم/ من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم/ من اینجا تا نفس باقیست می‌مانم/ من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم/ امید روشنایی گر چه در این تیر‌گی ها نیست/ من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می‌رانم/

من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی/ گل بر می افشانم/ من اینجا روزی آخر از سِتیغ کوه چون خورشید/ سرود فتح می خوانم/ و می دانم/ تو روزی باز خواهی گشت

🔗ادامه‌ی متن

#اجتماع #فرهنگ #فریدون_مشیری #مهاجرت #گزیده

🌐 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید:‌

🔸Instagram🔸Telegram 🌐Web 🔸Aparat