مطالعه فلسفه سیاسی را از کجا آغاز کنیم؟

فلسفه سیاسی دانشی ضروری برای جامعه ما، اما محجور در نزد اندیشه ورزان و کنش گران سیاسی است. بخش مهمی از ابهامات نظری و زبانی موجود در حوزه سیاست عملی در ایران ناشی از فقدان یک جریان تفکر فلسفی در حوزه دانش سیاسی است.به خواهش یکی از دانشجویانم، سیر مطالعاتی زیر را برای آشنایی با فلسفه سیاسی پیشنهاد می دهم. اگر علاقمند به آشنائی با فلسفه سیاسی هستید، خواندن آثار زیر را به ترتیب اولویت توصیه می کنم.

1. فلسفه سیاسی/ جرالد سی . مک کالوم؛
کتابی خوب برای آشنایی با مفاهیم اولیه سیاست با رویکردی فلسفی؛
2. فلسفه سیاسی چیست؟/ لئو اشتراوس؛
اثری که ضمن آشنا کردن شما با مفهوم فلسفه سیاسی و نسبت اش با تاریخ و تجدد؛ گزارشی از تفکر سیاسی افلاطون و ماکیاولی را در اختیار شما قرار می دهد.
3. فهم نظریه های سیاسی/ توماس اسپریگنز؛
این اثر به شما کمک می کند تا شیوه نگریستن فیلسوفان سیاسی به سیاست را درک کنید.
4. لذات فلسفه / ویل دورانت؛
پس از خواندن سه اثر نخست، لذات فلسفه به شما امکان شناخت مفاهیم پایه فلسفه و ابعاد مختلف آن را می دهد. همچنین، به شناخت شما از نسبت فلسفه سیاسی با فلسفه اولی،زیبایی شناسی، اخلاق و ... مساعدت می کند.
5. تاریخ فلسفه سیاسی/ جورج کلوسکو؛
این اثر، یکی از درسنامه های نسبتا" خوب و جدی در حوزه فلسفه سیاسی است. سه جلد از چهار جلد این درسنامه به فارسی ترجمه شده است. متاسفانه جلد چهارم که به بخش متاخرتر فیلسوفان سیاسی مدرن می پردازد، ترجمه نشده است؛ امید است که در آینده نزدیک منتشر شود.
6. تاریخ فلسفه قرون وسطی و دوره تجدد/ امیل برهیه؛
در این کتاب، شما ضمن آشنا شدن با فلسفه قرون وسطی و دوره آغازین تجدد، می توانید با فلسفه اسلامی نیز آشنا شوید. این کتاب به خاطر گزارش اندیشه الهی دانان و فیلسوفان قرون وسطی، بیش از سایر متون معرفی شده انتزاعی و فلسفی است.
7. فیلسوفان سیاسی قرن بیستم/ مایکل ایچ . لسناف؛
در میان آثاری که در زمینه فلسفه سیاسی قرن بیستم منتشر شده است، هنوز هم جدی ترین است.
8. فلسفه سیاسی/ جین همپتن؛
اگر می خواهید با مساله فرمانروایی و اقتدار سیاسی از منظر فلسفه سیاسی کلاسیک،مدرن و معاصر بطور همزمان آشنا شوید، این اثر می تواند راهنمای خوبی باشد. بویژه، شناخت شما را از منازعات فلسفی معاصر میان جریان های لیبرال و پسالیبرال افزایش می دهد.
9. تفسیرهای سیاسی جدید بر فیلسوفان سیاسی مدرن/ ویراسته الستر ادواردز و جولز تاونزند؛
این کتاب هم می تواند دیدی انتقادی در شما نسبت به فیلسوفان سیاسی مدرن بیافریند. همچنین، از طریق این کتاب می توانید قابلیت ایده های فیلسوفان سیاسی مدرن را برای حل و فصل منازعات معاصر مورد سنجش قرار دهید.
10. آثار کلاسیک فیلسوفان سیاسی ؛
در گام آخر دو پیشنهاد قابل طرح است: رفتن به سمت مطالعه آثار کلاسیک فیلسوفان سیاسی و یا تلاش برای شناخت عمومی تر و جامع تر اندیشه فلسفی. برای شناخت جامع تر فلسفه، «تاریخ فلسفه غرب» نوشته آنتونی کنی پیشنهاد می شود که توسط رضا یعقوبی و در چهار جلد ترجمه و منتشر شده است؛ اگر این اثر را خواندید، می توانید خواندن آثار کلاسیک فلسفه سیاسی را آغاز کنید.اولویت اول، آثار افلاطون ( جمهوری، مرد سیاسی و قوانین) و ارسطو (سیاست و اخلاق نیکوماخوس) است.

@kazemizamharir

این مستند را به بهانه تدریس اندیشه فردید در روز شنبه آینده دیدم. به گمانم این مستند در عین معرفی اجمالی اندیشه فردید، روایتی از تحولاتی است که از دهه 20 آغاز گردید و به انقلاب 57 انجامید. همچنین، نشانه ای از اهمیت اندیشه ورزی و تاثیرات بلند مدت متفکران بر زیست عمومی است. اگر فرصت شد یاداشت کوتاهی در مورد وی خواهم نگاشت.

روز دانشجو مبارک🌺

امروز روز دانشجو است و این روز را به همه دانشجویان تبریک می گم.
سال پیش در این روز در دانشگاه علامه ساعت 13، کلاس تاریخ تحول دولت در اسلام داشتم و نیمی از دانشجویان، به خاطر سخنرانی آقای قالیباف سرکلاس حاضر نشده بودند. اون روز می خواستم نکاتی را بهشون بگم منصرف شدم، امروز می خواستم باز بگم، باز منصرف شدم؛ چون اگر دانشجو، دانشجو باشه، خودش باید بفهمه چه جایگاه و وظیفه ای داره و کار درست در زندگیش چیست.
عجالتا" بگم همانطور که مسلمان "شناسنامه ای" زیاد داریم، دانشجوی "کارت دانشجویی " هم زیاد داریم؛ همانطور که استادهای صرفا" "مدرکی" هم زیاد داریم. باید به جای به خود گرفتن این عناوین و احساس هویت کاذب اندکی درباب این هویت هایی که ما را از واقعیت های خودمون و جامعه دور می کند، تامل بکنیم.

@kazemizamharir

https://kadivar.com/18356/

لینک نقد محسن کدیور بر کتاب "فقه و سیاست " دکتر فیرحی؛

@kazemizamharir

تاریخ فلسفی، ایدئولوژی های سیاسی و ضرورت توجه به تاریخ رویدادها

در سال های اخیر تحت تاثیر الگوهای تاریخ نگاری اروپایی، رویکرد فلسفی و علمی به تاریخ در ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است؛ کارهای کسانی مانند آدمیت و جواد طباطبایی نمونه ای از این دسته متون هستند.

این نگرش به تاریخ، باعث کم توجهی به تاریخ نگاری رویدادمحور و روایی گردیده است؛ به گمانم، درعین ارزشمندی تاریخ نگاری فلسفی که خود از علاقمندان و مروجان آن هستم، نبایستی از اهمیت تاریخ نگاری روایی غافل شد.

در عالمی که ایدئولوژی ها ستبر بر اذهان هستند، و در بسیاری از موارد رخدادهای تاریخی از پس منظرهایی تفسیر و فهمیده می شوند که خود "حجاب" فهم حقیقت تاریخی اند، ما نیازمند رجوع به تاریخ روایی هستیم.در این وضعیت، بازگشت به تاریخ نگاری روایی، تا حدی، می تواند، پرده غفلت از حقیقت تاریخی را از چشمان ما بزداید.

به گمانم، هر متفکر سیاسی و سیاستمداری که علاقمند به درک حقیقت تاریخی است، می بایست بطور مستمر میان تفکر نظری و امرواقع در حرکت باشد، و یکی از الزامات آن توجه مستمر به منابع و گزارش های عینی تاریخی در عین بهره مندی از دیدگاه نظری درباره تاریخ است.

در این برهه تاریخی که ضرورت گرفتن تصمیم های اساسی در زمینه سیاست خارجی بیش از هر لحظه دیگری هویدا شده است، خواندن این اثر– تاریخ روابط خارجی ایران / نوشته هوشنگ مهدوی- را برای شناخت دوستان و دشمنان تاریخی این کشور؛ و میزان انطباق سیاست خارجی کشور را با مصالح مردم ایران توصیه می کنم.

@kazemizamharir

☄☄به بهانه روز علوم سیاسی؛ مقاله "معضلات طبابت سیاسی" را تقدیم می کنم.

آینده پژوهی پنج سال آینده ایران ؛
دکتر لشکر بلوکی؛

ارزش خواندن دارد و چشم اندازی از دهه آینده به ما می دهد.

اگرچه دید من نسبت به آینده خوشبینانه تر است و گمان می کنم روندهای گذشته در 5 سال آتی تداوم نخواهد یافت و بنابراین، بعضی وجوه بحرانی جامعه ایران می تواند در اثر این تغییرات حل و فصل یا کاهش یابد.

@kazemizamharir

روش تحقیق در علوم اجتماعی
دکتر مهدی کاظمی زمهریر
دانشکده علوم سیاسی دانشگاه مفید
ترم تحصیلی 1_00_99
@kazemizamharir

روش تحقیق در علوم اجتماعی
دکتر مهدی کاظمی زمهریر
دانشکده علوم سیاسی دانشگاه مفید
ترم تحصیلی 1_00_99
@kazemizamharir

روش تحقیق در علوم اجتماعی
دکتر مهدی کاظمی زمهریر
دانشکده علوم سیاسی دانشگاه مفید
ترم تحصیلی 1_00_99
@kazemizamharir

نگاهی به کارنامه احمد فردید

به بهانه تدریس اندیشه های سیاسی در ایران معاصر، فرصتی برای مطالعه مجدد اندیشه های فردید و دیدن مستند «حیات شگفت انگیز احمد فردید» در این ترم برای من فراهم شد.

فردید از جمله متفکرانی است که شخصیتی مجادله برانگیز داشت. از حیث فکری، تلاش وی برای "فهم فلسفی مدرنیته" و "اسطوره زدایی از تجدد" از ابعاد درخشان کارنامه وی است. اما، هویت ایدئولوژیک وی که محصول پیوند بخش هایی از تفکرش با زمینه های سیاسی واجتماعی قبل و پس از انقلاب بود، کارنامه وی را با پرسش جدی مواجه نموده است. ایده غربزدگی و پیوند آن با ادبیات سیاسی و اجتماعی جریان های سنت گرا نه تنها کمکی به فراتر رفتن از تجدد نکرد، بلکه باعث ایجاد بدفهمی در ما، نسبت به حدود امکانات تاریخی مان گردید.

همچنین، پیشنیه زندگی فردید و پیوندش با جریان های سامی ستیز باعث شد که در اندیشه اش این رویکرد یهودی ستیزانه منعکس گردد که حتی به علم ستیزی در تفکرش انجامید. چرا که بسیاری از جریان سازان علوم جدید و سنت اثبات گرایی، تباری یهودی داشتند. پوپر ستیزی پس از انقلاب وی و شاگرادانش از جمله داوری اردکانی ریشه هایی در این تفکر داشت.علم ستیزی فردید علاوه بر این ریشه های ایدئولوژیک، با جنس فلسفه وی که حاصل امتزاج فلسفه قاره ای و سنت عرفانی داشت نیز در پیوند بود.

به گمانم، اندیشه فردید با تمام محدودیت هایش، هنوز امکاناتی برای ما جهت تفکر درباره تجدد فراهم می سازد.ما نیازمندیم، بعضی ابعاد فلسفی تفکر وی را که هنوز ارزشمند است، از ابعاد ایدئولوژیک و تاریخی آن تفکیک کنیم. این شیوه بازاندیشی در تفکر اندیشمندان - بهره گیری و در عین حال جدایش همزمان ازآنها – بهترین رویکرد به گذشته فکری است.

@kazemizamharir