می‌گفت شبی که آمده‌اند او را از پدرش خواستگاری کنند، زیر کرسی خواب بوده و اصلا نفهمیده جریان از چه قرار است. ده ساله بوده که شوهرش داده‌اند. وقتی زن‌های آشنا جمع شده‌اند دورش تا صورتش را بند بیندازند، گریه کرده. از هیچ چیزِ عروسی و زندگی سردرنمیاورده. هرکاری را که بلد نبوده، مادرشوهرش توی سرش می‌زده و می‌گفته عرضه‌ی هیچ کاری نداری جز ...
چهار سال بعد از عروسی اولین بار پریود شده و بعد از اولین پریود، حامله شده. چون در سن غیرقانونی ازدواج کرده، صیغه بوده تا سال‌ها بعد که با سه تا بچه عقد کرده‌اند.
ده ساله بوده و شوهرش بیست و دو ساله!
روایت‌های اینطور ازدواج‌ها را زیاد شنیده‌ام. همه‌ شان شبیه یک درد مشترک از ازدواج در سن پایین با چشم و گوشِ بسته حرف می‌زنند.
و غمِ ماجرا آنجاست که دربرابر فرهنگ موجود و حرف و حدیثِ مردم آنقدر منفعل بوده‌اند که همین بلا را سر بچه‌هایشان هم آورده‌اند.
تمام این قصه‌ها برای من قابل هضم است چون که می‌گویم شاید چهل، پنجاه، شصت سال پیش، بدون رسانه و اینترنت و اطلاع رسانی، در دنیای آدم‌هایی که خواندن نوشتن هم بلد نبودند و غرق در سنت‌های قدیمی که هیچکس حق تغییرشان را نداشته‌است، توقع دیگری نمی‌رفته!
اما حالا، در جهان امروز، با این حجم از آگاهی چطور هنوز عروسک را از دست کودکان می‌گیرند و می‌نشانندشان سر خانه زندگیِ جدید؟
چرا این همه خبر ازدواج در سن پایین می‌شنویم؟
چرا هنوز دختر چهارده پانزده ساله را مجبور به ازدواج با مردی با دوبرابر سنش می‌کنند؟
حالا دیگر چرا؟/زن امروزی

#مانگ‌میرزایی

@kherad_Jensi