نامه آرش صادقی: از همه وجدان‌های بیدار می‌خواهم که صدای گلرخ باشند

آرش صادقی، فعال حقوق بشر محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج با نگارش نامه‌ای سرگشاده در حمایت از گلرخ ایرایی و آتنا دائمی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، به رفتار غیرقانونی مسئولان با آنها اعتراض کرده و ضمن ابراز نگرانی از وضعیت گلرخ ایرایی که از چهل روز پیش در اعتراض به توهین، ضرب و شتم و انتقال غیرقانونی به زندان قرچک ورامین دست به اعتصاب غذا زده است، خواستار حمایت وجدان‌های بیدار از همسرش شد.

آرش صادقی پیش‌تر نیز در نامه‌ای خطاب به مردم شریف ایران به مسئله فقدان استقلال در قوه قضائیه پرداخته و گفته بود «عدم استقلال این نهاد و نفوذ دستگاه امنیتی زمینه تبعید غیرقانونی آتنا دائمی و گلرخ ایرایی را فراهم کرده است و از این رو مسئول هر اتفاقی برای این افراد علاوه بر دستگاه قضایی، قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران نیز خواهد بود.»

متن نامه‌ی آرش صادقی به شرح زیر است:

باز هم ماجرایی تکراری ولی تلخ

دو زن زندانی «گلرخ ایرایی و آتنا دائمی» آماج توهین و ضرب و شتم قرار می‌گیرند.

ماجرا باز هم آن سناریوی پرونده‌سازی است که این‌بار در زندان نوشته می‌شود؛ وقتی حتی به قانون خودساخته خود نیز پایبند نیستند و این قانون باز هم ابزار و مستمسکی می‌شود برای فشار و سرکوب، پس برای حفظ‌شان، حقوق و کرامت انسانی انتخابی جز مقاومت و اعتراض باقی نمی‌ماند.

گلرخ ایرایی از چهل روز پیش در اعتراض به توهین، ضرب و شتم و انتقال به زندان قرچک ورامین دست به اعتصاب غذا زده و آخرین خبرها حاکی از وخامت اوضاع جسمانی وی است، کاهش ۱۳ کیلویی وزن، افت فشار، افت قند و درد شدید در ناحیه کلیه بخشی از عوارض اعتصاب چهل روزه این زندانی سیاسی زن مستقر در زندان قرچک است.

تنها خواسته گلرخ حفظ کرامت انسانی است که سردمداران حاکم بر ایران در بی‌وقاحتی تمام مدعی هستند والاترین کرامت، حقوق انسانی و حقوق بشر در سراسر جهان تنها در جمهوری اسلامی حکم‌فرما شده است، ادعایی که همیشه از طرف عالی‌ترین مقامات جمهوری اسلامی تا مزد بگیران و افراد رده پایین این حکومت ضد انسانی تکرار شده و می‌شود، ادعایی که آخرین نمونه آن خودکشی شدن ده‌ها معترض در بازداشتگاه‌های امنیتی است؛ لذا، از همه وجدان‌های بیدار می‌خواهم که صدای گلرخ باشند.

سه‌شنبه ۲۲ اسفند
آرش صادقی – زندان گوهردشت
goo.gl/qdDemk

@kohandyar_iran
@siasattalkh

یاسمین پهلوی خطاب به #آرش_صادقی و #گلرخ_ایرایی، زوج زندانی سیاسی: در یاد من هستید. دیر نیست روزی که آزادی ایران را در کنار هم جشن بگیریم.

#ایران_را_پس_میگیریم
@siasattalkh

سیمرغ طلایی پر و بالی است که چون من
از لانه برون آمده دارد سر پرواز
#پرواز به آنجا که نشاط است و امیدست
پرواز به آنجا که سرود است و سرور است
آنجا که سراپای تو در روشنی صبح
رویای شرابی است که در جام بلور
است

پرواز #شیر_خورشید و #ستاره_داوود در کنار یکدیگر باز ثابت کرد که دوستی دوملت باستانی ریشه ای محکم دارد و پرواز در کنار یکدیگر برای رسیدن به آرمان ها شدنی است.
درکنار هم ونه در روبروی هم🤝
#عارف_سرایی
#آزادی_ایران
#آزادی_زندانیان_سیاسی
#آرش_صادقی
#گلرخ_ایرایی

@kohandyar_iran

«فقط از شما می خواهم صدای آرش صادقی و سایر زندانیان آزادی خواه محبوس در زندانها باشید که محروم از درمان هستند. آرش صادقی ها دیگر تکرار نخواهند شد»

#سهیل_عربی با انتشار نامه ای در اعتراض به محرومیت #آرش_صادقی از حق درمان اعلام اعتصاب غذا کرده است.

@HumanRightsinIran

هرگز نمی فروشم تاریخ میهنم را
حتی اگر بدارند بر دار این تنم را

تا آخرین نفس ها از این لب ِ وطن دوست
بیگانه نشنود هان، جز نام میهنم را

پیوند خاک و خون است گلواژه های تاریخ
بر برگ خود نوشته ، اسرارِ بودنم را

هر بخش #شاهنامه، فصلی ز بودن ماست
ای وای اگر بخواهی « ازخود زدودنم» را

#زرتشت چون برآمد زین خاک آریایی
بنگر جبین ز عشقش بر خاک سودنم را

پیر مغان چو خفته است در میهن اهورا
مستی دهد براین خاک یک دم غنودنم را

درقافیه مپیچید یارانِ شاعر من
مستانه بنگرید این مستانه چیدنم را

گر #بیژنِ کیانی درچاه مانده باشد
برتر ز چرخ بینم من چاهِ بیژنم را

تازی اگر چه با خون تاریخ را و رق زد
نشنید گوش ظلمش یک لحظه شیونم را

سرخ است چهره ی من ازخون دل چو #بابک
یعنی به خون نویسم تحقیر دشمنم را

تازی و تازیانه کشتند شادی ما
در خاک و خون کشیدند خرداد و بهمنم را

ورنه کسی نمی دید جز در غم #سیاووش
پژمرده از سر درد گلهای گلشنم را

تاریخ من نوشته با «کیش مهر» زانرو
باجان سرشته بینی مهرآفریدنم را

یک قطره خون #آرش یک لحظه خشم کاوه
کافی است تا بفهمی، قهرِ سرودنم را

هرگز مباد میهن بی نام پاک #کورش
کز اوست بر فرازم ، تا چرخ گردنم را

گردآفرید و شیرین رزم آورند و دلبر
بنگر به باغ میهن نسرین و سوسنم را

در گلعذار تاریخ بی مولوی و حافظ
ذوقی نمانده ای دوست تا باغ رفتنم را

من با سروش و سیمرغ پویم رهِ رهایی
امروز می نویسم فردا رسیدنم را

گر دست جهل و تزویر خون امید ریزد
« ایران» هماره بوسد ، گلگونه مدفنم را

@Kohandyar_iran