🔎روستا شناسی #لاله_آباد
#کلارسی
در فرهنگ جغرافیایی ایران آمده است: «کلارسی دهی از دهستان جلال ازرک بخش نور شهرستان بابل، 14 کیلومتری باختر بابل، 6 کیلومتری شمال شوسه بابل به آمل [جاده قدیم]، دشت، مرطوب معتدل مالاریایی، 125 تن سکنه، شیعه، مازندرانی و فارسی. آب آن از رودخانه کاری، محصول برنج، صیفی، کنف، مختصر غلات و نیشکر، شغل زراعت، راه مالرو. این ده معروف به زرگرمحله است.»[1] دارد.
قریه ی کلارسی سابق پس از مدتی به زرگرمحله تغییر نام داد. امروزه این محله به شهری با نام #زرگر_شهر تبدیل شده که مرکز بخش لاله آباد بابل است.
به اعتبار سندی به جا مانده از سال 1296 قمری، کلارسی تیولِ[2] یکی از سادات قاضی[3] به نام سید عبدالکریم بود. سید عبدالکریم یکی از روحانیون بابل بود که ناصرالدین شاه در سفرنامه خود به مازندران نام او را در کنار علمای بابل آورده است:
«روز یکشنبه بیست‌وهفتم ذی‌الحجه (1282قمری) صبح اوّل هوا صاف بود بعد ابر شد دو سه ساعت هوا سرد شد بیرون آمدیم. پیش از ناهار علما به این موجب به دیدن آمدند حاجی اشرفی اندک نقاهت و کسالتی هم داشت، ملّا محمّد شفیع دابوئی، ملّاحمزه لاله¬آبادی[4]، ملّامحمّدامین بارفروشی، شیخ یوسف بارفروشی، ملّامحمّد حسن‌بندپئی، آقا سید محمّد داماد حاجی اشرفی, شیخ محمّد شیخ‌الاسلام امیرکلائی[و] ملّا میرزامحمّد منجم‌باشی قدری صحبت داشتند عرایض لازمه را اظهار نمودند. ... بعد آقا سید ربیع که آن هم مجتهد بارفروش است با این اشخاص به حضور آمد ملّا محمود حمزه کلائی, آقامیرزا بزرگ، آقاسیّدصدرالدین تنکابنی، آقامحمّدرضا پسر مرحوم شریعتمدار [و] #سیّدعبدالکریم_قاضی, آنها نیز قدری عرایض داشته اظهار نموده مرخص شدند». [5]
سند دیگری از سال 1329 قمری موجود است که عنوان آن «صلح نامه فروش املاک قریه های حاجی¬کلا ارصلو[6] و کلارسی مازندران از سوی اقدس السلطنه (همسر حاج امین السلطنه) به محمدجعفر معین الرعایا» نام دارد.
در سفرنامه ملگونف روسی سال 1239 خورشیدی در فهرست روستاهای دهستان جلال ازرک بابل به روستای کلارسی با 20 در خانه اشاره شده است.[7]
رابینو نیز در سال 1288 خورشیدی به کلارسی در فهرست روستاهای جلال ازرک اشاره داشته است.[8]
پی نوشت ها:
[1]. زرم آرا، حسینعلی، فرهنگ جغرافیایی ایران(آبادیها)، ج3، دایره جغرافیایی ستاد ارتش، 1329، ص237.
[2] . واگذاری زمین و ملک به کسی از طرف پادشاه که آن شخص از طریق مالیات آن ملک برای خود درآمدی فراهم می آورد. (فرهنگ معین)
[3] . سادات قاضی نیاکی که عده ای از آنها در زمان قاجار به روستای کروکلا و سپس به محله ی قاضی کتی بابل مهاجرت نمودند. از بزرگان این طایفه می توان به قاضی میرزا محمد و فرزندش سید عبدالوهاب قاضی کروکلائی اشاره نمود.
[4] . یکی از علما و مشاهیر لاله آباد که شاعر بوده و با تخلص خلیل بارفروشی شعر می سرود.
[5] . مصطفی نوری، نامه مازندران (سفرنامه های عصر ناصرالدین شاه)، مجموعه اول،تهران، نشر البرز 1390، ص163.
[6] . نام درست این روستا حاجی¬کلا ارزلو و یکی از روستاهای دهستان بالاتجن قائمشهراست.
[7] . گریگوری ملگونف، کرانه های جنوبی دریای خزر، ترجمه امیر هوشنگ امیری، تهران، کتابسرا، 1376،ص234.
[8] . ه. ل. رابینو، مازندران و استرآباد، ترجمه: غلامعلی وحید مازندرانی، تهران انتشارت علمی و فرهنگی،1383،ص181.
📝علی ایمانی ایمنی
#توضیح: این مطلب در بابل نامه شماره 391 به تاریخ 11 دی 1395 ص9 چاپ شده است.
📡 #کانال_لاله_آبادنیوز ↙️
✅ https://t.me/joinchat/AAAAAEQ3qiY1uefpw-QGWQ
#کلارسی
در فرهنگ جغرافیایی ایران آمده است: «کلارسی دهی از دهستان جلال ازرک بخش نور شهرستان بابل، 14 کیلومتری باختر بابل، 6 کیلومتری شمال شوسه بابل به آمل [جاده قدیم]، دشت، مرطوب معتدل مالاریایی، 125 تن سکنه، شیعه، مازندرانی و فارسی. آب آن از رودخانه کاری، محصول برنج، صیفی، کنف، مختصر غلات و نیشکر، شغل زراعت، راه مالرو. این ده معروف به زرگرمحله است.»[1] دارد.
قریه ی کلارسی سابق پس از مدتی به زرگرمحله تغییر نام داد. امروزه این محله به شهری با نام #زرگر_شهر تبدیل شده که مرکز بخش لاله آباد بابل است.
به اعتبار سندی به جا مانده از سال 1296 قمری، کلارسی تیولِ[2] یکی از سادات قاضی[3] به نام سید عبدالکریم بود. سید عبدالکریم یکی از روحانیون بابل بود که ناصرالدین شاه در سفرنامه خود به مازندران نام او را در کنار علمای بابل آورده است:
«روز یکشنبه بیست‌وهفتم ذی‌الحجه (1282قمری) صبح اوّل هوا صاف بود بعد ابر شد دو سه ساعت هوا سرد شد بیرون آمدیم. پیش از ناهار علما به این موجب به دیدن آمدند حاجی اشرفی اندک نقاهت و کسالتی هم داشت، ملّا محمّد شفیع دابوئی، ملّاحمزه لاله¬آبادی[4]، ملّامحمّدامین بارفروشی، شیخ یوسف بارفروشی، ملّامحمّد حسن‌بندپئی، آقا سید محمّد داماد حاجی اشرفی, شیخ محمّد شیخ‌الاسلام امیرکلائی[و] ملّا میرزامحمّد منجم‌باشی قدری صحبت داشتند عرایض لازمه را اظهار نمودند. ... بعد آقا سید ربیع که آن هم مجتهد بارفروش است با این اشخاص به حضور آمد ملّا محمود حمزه کلائی, آقامیرزا بزرگ، آقاسیّدصدرالدین تنکابنی، آقامحمّدرضا پسر مرحوم شریعتمدار [و] #سیّدعبدالکریم_قاضی, آنها نیز قدری عرایض داشته اظهار نموده مرخص شدند». [5]
سند دیگری از سال 1329 قمری موجود است که عنوان آن «صلح نامه فروش املاک قریه های حاجی¬کلا ارصلو[6] و کلارسی مازندران از سوی اقدس السلطنه (همسر حاج امین السلطنه) به محمدجعفر معین الرعایا» نام دارد.
در سفرنامه ملگونف روسی سال 1239 خورشیدی در فهرست روستاهای دهستان جلال ازرک بابل به روستای کلارسی با 20 در خانه اشاره شده است.[7]
رابینو نیز در سال 1288 خورشیدی به کلارسی در فهرست روستاهای جلال ازرک اشاره داشته است.[8]
پی نوشت ها:
[1]. زرم آرا، حسینعلی، فرهنگ جغرافیایی ایران(آبادیها)، ج3، دایره جغرافیایی ستاد ارتش، 1329، ص237.
[2] . واگذاری زمین و ملک به کسی از طرف پادشاه که آن شخص از طریق مالیات آن ملک برای خود درآمدی فراهم می آورد. (فرهنگ معین)
[3] . سادات قاضی نیاکی که عده ای از آنها در زمان قاجار به روستای کروکلا و سپس به محله ی قاضی کتی بابل مهاجرت نمودند. از بزرگان این طایفه می توان به قاضی میرزا محمد و فرزندش سید عبدالوهاب قاضی کروکلائی اشاره نمود.
[4] . یکی از علما و مشاهیر لاله آباد که شاعر بوده و با تخلص خلیل بارفروشی شعر می سرود.
[5] . مصطفی نوری، نامه مازندران (سفرنامه های عصر ناصرالدین شاه)، مجموعه اول،تهران، نشر البرز 1390، ص163.
[6] . نام درست این روستا حاجی¬کلا ارزلو و یکی از روستاهای دهستان بالاتجن قائمشهراست.
[7] . گریگوری ملگونف، کرانه های جنوبی دریای خزر، ترجمه امیر هوشنگ امیری، تهران، کتابسرا، 1376،ص234.
[8] . ه. ل. رابینو، مازندران و استرآباد، ترجمه: غلامعلی وحید مازندرانی، تهران انتشارت علمی و فرهنگی،1383،ص181.
📝علی ایمانی ایمنی
#توضیح: این مطلب در بابل نامه شماره 391 به تاریخ 11 دی 1395 ص9 چاپ شده است.
📡 #کانال_لاله_آبادنیوز ↙️
✅ https://t.me/joinchat/AAAAAEQ3qiY1uefpw-QGWQ
پیشینه محله قاضی کتی بابل ولاله آباد
« قاضی کتی » نام یکی از محلات شهر بابل است که در کرانة غربی شهر و در نزدیکی رود بابل واقع است. قدمت این محله را که امروزه با یک میدان به نام شهید سجودی [قاضی کتی] شناخته می شود؛ به دورة قاجار نسبت می دهند. در دورة زندیه و حوالی سال های 1150 خورشیدی نام این محله در فهرست محلات بارفروش وجود ندارد. اما در سفرنامه ملگونف (حوالی 1240 شمسی) نام این محله به صورت « قاضی کتی با 30 در خانه » ، در سفرنامة میرزا ابراهیم (1277 قمری) نیز به صورت « قاضی کتی » و در سفرنامة رابینو (1293 شمسی) به صورت « قاضی کوتی » آمده است.
صمد صالح طبری قاضی کتی را حوالی کشتارگاه تا محلة فعلی قاضی کتی می داند که روی تپه ای به همین نام قرار گرفته است. عده ای از آن به عنوان محل قضاوت یاد کرده اند و عده ای هم آن را به صورت « #غازکتی » پنداشته اند که محلی برای زندگی غازها بوده است.
از نظر نگارندة این سطور نام این محله برگرفته از طایفة « #سادات_قاضی » ساکن در این محله بوده است. این طایفه که خود را سادات حسنی نیاکی الاصل می دانند، در مقطعی از دورة قاجار به بابل و روستای کروکلای لاله آباد مهاجرت کردند. آنچه از پیشینة این سادات برمی آید، از میان ایشان علمای صاحب نامی در حوزه های علمیة بابل مشغول تحصیل و تدریس بوده اند. از جمله سید عبدالکریم قاضی که در سفرنامة #ناصرالدین_شاه به مازندران از او نام برده شده است و نیز سندی موجود است که روستای #کلارسی [ #زرگر_شهر لاله آباد] را جزء تیول سید عبدالکریم قاضی می داند.
بنا به روایت سالخوردگان این طایفه در روستای #کروکلای_لاله_آباد « سادات قاضی الحسنی » حدود #250 سال پیش ابتدا به روستای کروکلا وارد شده و در بخشی از روستا ساکن شدند که تا امروز نیز به نام « قاضی تپه » شهرت دارد. بزرگان این طایفه مسجدی در #کروکلا بنا کردند که به مسجد قاضی شهرت یافته و در کنار این مسجد به کار قضاوت نیز مشغول بودند. از میان این طایفه عده ای باسواد و روحانی به شهر بابل مهاجرت نموده و در محلة « #قاضی_کتی » ساکن شدند. امروزه تعدادی از نوادگان این طایفه با نام فامیل « قاضی الحسینی » هنوز در محله قاضی کتی سکونت دارند. گفتنی است سادات قاضی همچون سادات قاضی عسکر اصفهان و سادات قاضی طباطبائی از نسل امام حسن مجتبی (ع) بوده و در واقع قاضی الحسنی هستند. در پایان نشان مُهر یکی از روحانیون این طایفه به نام « سید عبدالوهاب بن محمد قاضی الحسنی » تقدیم حضورتان می گردد.
1 - گملین، سامئل گوتلیب، سفر به شمال ایران، ترجمة غلامحسین صدری افشار، رشت، فرهنگ ایلیا، 1392، ص282.
2 - گریگوری ملگونف، کرانه های جنوبی دریای خزر، ترجمه امیر هوشنگ امیری، تهران، کتابسرا، 1376، ص225.
3- میرزا ابراهیم، سفرنامه استرآباد و مازندران و گیلان و...، به کوشش مسعود گلزاری، تهران، انتشارت بنیاد فرهنگ ایران، 1355، ص 117.
4- ه. ل. رابينو، مازندران و استرآباد، ترجمه: غلامعلي وحيد مازندراني، تهران انتشارت علمي و فرهنگي، 1383، ص 239.
5- صالح طبری، صمد، بابل سبزه دیار، تهران، بهارنارنج، 1387، ص284.
6- مصطفی نوری، نامه مازندران (سفرنامه های عصر ناصرالدین شاه)، مجموعه اول، تهران، نشر البرز 1390، ص163.
علی ایمانی ایمنی
بخونیدجالب برای تمام لاله آبادیها بفرستین 🌹
#پاتوق_لاله_آبادیها ↙️
✅ https://t.me/joinchat/AAAAAEQ3qiY1uefpw-QGWQ
« قاضی کتی » نام یکی از محلات شهر بابل است که در کرانة غربی شهر و در نزدیکی رود بابل واقع است. قدمت این محله را که امروزه با یک میدان به نام شهید سجودی [قاضی کتی] شناخته می شود؛ به دورة قاجار نسبت می دهند. در دورة زندیه و حوالی سال های 1150 خورشیدی نام این محله در فهرست محلات بارفروش وجود ندارد. اما در سفرنامه ملگونف (حوالی 1240 شمسی) نام این محله به صورت « قاضی کتی با 30 در خانه » ، در سفرنامة میرزا ابراهیم (1277 قمری) نیز به صورت « قاضی کتی » و در سفرنامة رابینو (1293 شمسی) به صورت « قاضی کوتی » آمده است.
صمد صالح طبری قاضی کتی را حوالی کشتارگاه تا محلة فعلی قاضی کتی می داند که روی تپه ای به همین نام قرار گرفته است. عده ای از آن به عنوان محل قضاوت یاد کرده اند و عده ای هم آن را به صورت « #غازکتی » پنداشته اند که محلی برای زندگی غازها بوده است.
از نظر نگارندة این سطور نام این محله برگرفته از طایفة « #سادات_قاضی » ساکن در این محله بوده است. این طایفه که خود را سادات حسنی نیاکی الاصل می دانند، در مقطعی از دورة قاجار به بابل و روستای کروکلای لاله آباد مهاجرت کردند. آنچه از پیشینة این سادات برمی آید، از میان ایشان علمای صاحب نامی در حوزه های علمیة بابل مشغول تحصیل و تدریس بوده اند. از جمله سید عبدالکریم قاضی که در سفرنامة #ناصرالدین_شاه به مازندران از او نام برده شده است و نیز سندی موجود است که روستای #کلارسی [ #زرگر_شهر لاله آباد] را جزء تیول سید عبدالکریم قاضی می داند.
بنا به روایت سالخوردگان این طایفه در روستای #کروکلای_لاله_آباد « سادات قاضی الحسنی » حدود #250 سال پیش ابتدا به روستای کروکلا وارد شده و در بخشی از روستا ساکن شدند که تا امروز نیز به نام « قاضی تپه » شهرت دارد. بزرگان این طایفه مسجدی در #کروکلا بنا کردند که به مسجد قاضی شهرت یافته و در کنار این مسجد به کار قضاوت نیز مشغول بودند. از میان این طایفه عده ای باسواد و روحانی به شهر بابل مهاجرت نموده و در محلة « #قاضی_کتی » ساکن شدند. امروزه تعدادی از نوادگان این طایفه با نام فامیل « قاضی الحسینی » هنوز در محله قاضی کتی سکونت دارند. گفتنی است سادات قاضی همچون سادات قاضی عسکر اصفهان و سادات قاضی طباطبائی از نسل امام حسن مجتبی (ع) بوده و در واقع قاضی الحسنی هستند. در پایان نشان مُهر یکی از روحانیون این طایفه به نام « سید عبدالوهاب بن محمد قاضی الحسنی » تقدیم حضورتان می گردد.
1 - گملین، سامئل گوتلیب، سفر به شمال ایران، ترجمة غلامحسین صدری افشار، رشت، فرهنگ ایلیا، 1392، ص282.
2 - گریگوری ملگونف، کرانه های جنوبی دریای خزر، ترجمه امیر هوشنگ امیری، تهران، کتابسرا، 1376، ص225.
3- میرزا ابراهیم، سفرنامه استرآباد و مازندران و گیلان و...، به کوشش مسعود گلزاری، تهران، انتشارت بنیاد فرهنگ ایران، 1355، ص 117.
4- ه. ل. رابينو، مازندران و استرآباد، ترجمه: غلامعلي وحيد مازندراني، تهران انتشارت علمي و فرهنگي، 1383، ص 239.
5- صالح طبری، صمد، بابل سبزه دیار، تهران، بهارنارنج، 1387، ص284.
6- مصطفی نوری، نامه مازندران (سفرنامه های عصر ناصرالدین شاه)، مجموعه اول، تهران، نشر البرز 1390، ص163.
علی ایمانی ایمنی
بخونیدجالب برای تمام لاله آبادیها بفرستین 🌹
#پاتوق_لاله_آبادیها ↙️
✅ https://t.me/joinchat/AAAAAEQ3qiY1uefpw-QGWQ