به یاد آر

عثمان نادری، متولد ۱۳۶۹ و ساکن مریوان، در یک خانواده کارگری به دنیا آمده بود. او یک انسان شریف و نان‌آور خانواده و عصای دست پدر از‌کارافتاده‌اش بود. عثمان با سخت‌کوشی گاهی به کارگری مشغول بود، کشاورزی می‌کرد و حتی تمامی خطرات کولبری را به جان می‌خرید و ره‌سپار سخت‌ترین مسیرها می‌شد تا بتواند لقمه‌ای نان سر سفره خانواده‌ و پسر ۹ ساله‌اش بیاورد. تا این‌که در روز ۲۵ آبان ۹۸ برای رفتن به روستایی در حوالی مریوان به‌منظور دیدوبازدیدِ آشنایانش، حین عبور از میدان شبرنگ مریوان توسط مزدوران جمهوری‌اسلامی از فاصله پنج متری از ناحیه پیشانی مورد اصابت دو گلوله قرار گرفت و به قتل رسید. پیکر بی‌جان عثمان تحت فشارهای حکومتی و آزار و اذیت، و به شرط عدم برگزاری مراسم تدفین، تحویل خانواده‌اش شد. اگر جمهوری‌اسلامی نبود، عثمان در چنین‌روزی پدری ۳۳ ساله بود؛
با هزاران آرزوی رنگین برای فرزندش.
زادروزت در آسمان‌ها مبارک عثمان جان؛
قاتلانت را نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم.

#عثمان_نادری
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#آبان۹۸
🌐 @masih_alinejad